💠 عبرت هاى عاشورا و شاخصه های فکری آن (۴) ۳ـ سستى عقيده: ✍ خلفاى ناحق، با عملكرد و تبليغات نادرست خود، باورهاى دينى مردم را سست كرده بودند و از ايـن رو، ايمان به خدا و قيامت كه مهمترين عامل اصلاح فرد و جامعه است، به خاموشى گراييد و مـردم بـه جـاى ايـمـان بـه خـدا و تـقـويـت روحـيـّه ديـنـى، بـه طـاغـوت دل بستند: ☀️ ... وَ الَّذينَ كَفَرُوا اَوْلِيائُهُمُ الطّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ اِلَى الظُّلُماتِ، بقره/257 كـسـانـى كـه كـافـر شدند، سرپرستانشان طاغوتيانند كه آنان را از نور به سوى تاريكى ها مى كشانند. ✅ امام حسين (ع) پيش از شهادت، از اين حقيقت پرده بر مى دارد و مى فرمايد: 🌷 وَيـْحـَكـُمْ يـا شـِيـعـَةََّالِ اَبـى سُفْيانَ اِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دينٌ وَكُنْتُمْ لا تَخافُونَ الْمَعادَ فَكُونُوا اَحْراراً فى دُنْياكُمْ هذِهِ، (1) واى بـر شـمـا، اى پـيـروان دودمـان ابـوسـفـيـان ! گـر چـه دين نداريد و از روز بازپسين نمى هراسيد، دست كم در اين دنيا آزاده باشيد. 📗 (1) لهوف، ص 171.

🌺 #زندگی_قرآنی 🔹 #جز_تو_به_که_پناه_ببرم 💠 لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّـهِ إِلَّا إِلَيْهِ هیچ پناهگاهی از خدا جز به سوی او نیست؛  🔸 اگر انسان با خداي خويش رابطۀ عاطفي نداشته باشد، در دنيا و آخرت سقوط مي‌کند و راه نجاتي نخواهد داشت. رابطۀ عاطفي از طريق انس با قرآن، دعا و توسّل، مي‌تواند انسان را از افسردگي، ضعف عصب و ساير مشکلات زندگي روزمرّه رهايي بخشد و آدمي را به جايي برساند که وقتي قرآن مي‌خواند، بيابد که خدا در حال حرف زدن با اوست 🔸 وقتي در دل شب استغفار مي‌کند و دعا مي‌خواند، بيابد که در حال حرف زدن با خدا است. قرآن، کلام نازل و دعا، کلام صاعد است و هر دو مکالمه و معاشقه با خداوند سبحان است 🔸 نماز، نوعي مکالمه با خداست. در حمد و سوره خدا با انسان و در ساير اذکار، انسان با خدا مکالمه مي‌کند. و اين مکالمه براي اهل معرفت، معاشقه است. بالاترين لذّت آنان در دل شب، مکالمه و معاشقه با خدا از طريق نماز شب و خواندن قرآن است 🔸 آدميان راه را گم کرده‌‌اند و دچار نگراني روي نگراني شده‌اند و پناه‌گاه مطمئنّي در دنيا ندارند. نمي‌فهمند که تنها پناه‌گاه انسان، خداوند است و ياد او آرام‌بخش دل‌هاي نگران و مضطرب است أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ 🔸 آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‏يابد. 🔸 آرامش مطلق و آسودگي پايدار، در پرتو ارتباط با خداي تعالي حاصل مي‌شود. «ذکر الله» در قرآن، گاهي خواندن قرآن است، همراه با توجه به اينکه خدا با او حرف مي‌زند و او هم در پاسخ با خداي خويش راز و نياز و درد دل کند 🔸 همين مکالمه و گفتگو، غم و غصّه را زايل مي‌کند و به انسان آرامش مي‌بخشد. چنين آرامش پايداري از نفس مطمئنّه ناشي ميشود؛ يعني وقتي که خدا بر دل انسان حکومت کند، هنگامي که همۀ اغيار از دل آدمي خارج شوند و تنها خدا در دل باشد، دل انسان جايگاه خداي رحمان مي‌شود.

#احکام 📚 نقص مبیع در فروش اینترنتی 💠 سؤال: در #فروش_اینترنتی کالاهای دست ساز، خریدار فقط عکس #جنس را می بیند و سفارش می دهد، آیا در صورت وجود اشکالات جزئی در کالا، معامله و درآمد حاصل از آن حلال است؟ ✅ جواب: چنانچه عرفاً معیوب محسوب نشود و مصداق #غش* در #معامله نباشد، اشکال ندارد. *غش یعنی #فريب_دادن ديگران، از راه بهتر يا بيشتر وانمود كردن كالا. #احکام_معاملات #خرید_اینترنتی 🆔 @leader_ahkam 🆔 @smht11014

💠 #نگرانی_های_پیامبر(ص) ۳- مظلومیّت اهل بیت علیهم السلام ✍ کینه های قریش نسبت به بنی هاشم و پیامبر و عترت او، از بین رفتنی نبود. پیامبر هم با چشم بصیرخویش، آینده و مظلومیت خاندانش را می دید و بارها با علی علیه السلام و زهرا علیهاالسلام در این باره سخن گفته و خون گریسته بود. از سخنان و نگرانی های اوست که: 🌷 «ابکی لِذُرّیّتی و ما تصنعُ بهم شرارُ امّتی من بعدی»(1) برای ذریه و فرزندانم و آن ستم‌هایی که از جفاکاران امتم بعد از من به ایشان می‌رسد، می‌گریم. 🌹 علی (ع) می فرماید: کنار پیامبر خدا نشسته بودیم. حضرت خواب بود و سرش را بر دامن من گذاشته بود. سخن از دجّال می گفتیم و بیم از اغواگری هایش، که پیامبر سر برداشت و با ناراحتی فرمود: بیش از دجّال، بر شما از غیر دجّال بیمناکم. بیم من از پیشوایان و زمامداران گمراه گر و ریخته شدن خون خاندانم پس از من است. من با هرکه با آنان بجنگد در جنگم و با هرکه با آنان در صلح باشد در صلح خواهم بود. 🌷وَ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: كُنَّا جُلُوساً عِنْدَ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ هُوَ نَائِمٌ وَ رَأْسُهُ فِي حَجْرِي فَتَذَاكَرْنَا اَلدَّجَّالَ فَاسْتَيْقَظَ‌ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مُحْمَرّاً وَجْهُهُ فَقَالَ لَغَيْرُ اَلدَّجَّالِ أَخْوَفُ عَلَيْكُمْ مِنَ اَلدَّجَّالِ اَلْأَئِمَّةُ اَلْمُضِلُّونَ وَ سَفْكُ دِمَاءِ عِتْرَتِي مِنْ بَعْدِي أَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَهُمْ سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَهُمْ. (2) (1) عوالم العلوم، ص392. (2) کشف الغمة في معرفة الأئمة، ج 1، ص 409 / الامالی للطوسی، ص754

💠 عبرت هاى عاشورا و شاخصه های فکری آن (۵) ۴ ـ بدعت گذارى: ✍ خداوند متعال، دين خود را كامل و بى هيچ گونه كاستى به آدميان هديه كرده است و جايى براى افزودن يا كاستن و اظهار نظر ديگران در آن نگذاشته و اعلام فرموده است؛ كه دين خالص، تنها از آنِ خداست و تنها همان را مى پذيرد: ☀️ اَلا لِلّهِ الدّينُ الْخالِصُ، مائده /3 آگاه باشيد كه دين خالص تنها از آن خداست. ✅ با اين همه، همواره كسانى بوده اند كه آگاهانه يا ناآگاهانه، آنچه را در دين نبوده است، به آن نـسـبت داده اند و در دين بدعت گذاشته اند. اين كار چنان نكوهيده است كه پيامبر گرامى اسلام (ص) بدعت گذاران را (سگ هاى دوزخ) ناميده است. 🌷 « اَهْلُ الْبِدَعِ کِلابُ اَهْلِ النّارِ؛ (1) بدعت گذاران سگ هاى دوزخند. ✅ پـس از ارتـحال رسول اكرم (ص) بدعت گذارى در دين، كم و بيش آغاز شد و شيوع يافت و تا هـنـگـام وقـوع حادثه عاشورا به اوج رسيد به گونه اى كه حضرت امام حسين(ع) از آن به تلخى ياد كرده و مى فرمايد: 🌹 اَدْعُوكُمْ اِلى كِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فَاِنَّ السُّنَّةَ قَدْاُميتَتْ وَ اِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْاُحْيِيَتْ، (2) من شما رابه سوى كتاب خدا و سنّت پيامبرش فرا مى خوانم؛ چرا كه سنّت او مرده و بدعت احيا شده است. 📚 (1) ميزان الحكمة، رى شهرى، ج1، ص 381 (2) تاریخ طبرى، ج 4، ص 265-266.

💠 عبرت های عاشورا و شاخصه های سیاسی آن (۶) ب) عبرت هاى سياسى ✍ جنايت هاى حاكمان اموى و مزدورانشان در صحنه سياسى نيز پرشمار و عبرت آموز است و در اين جا تنها به برخى از آن ها مى پردازيم. شاخصه های عبرت هاى سیاسی عاشورا ۱ـ گم شدن صراط مستقيم: ✅ والاتـريـن هـدف پـيـامـبـران و حكومت اسلامى، راهنمايى مردم به صراط مستقيم الهى است و اگر حكومتى روى به سويى ديگر كند، ماهيتى غير خدايى و طاغوتى خواهد داشت. نظام حكومتى بنى اميّه كه به سلطنت مبدّل شده بود، دقيقاً برخلاف صراط مستقيم حركت مى كرد و مردم را به سوى غير خدا و شقاوت و بدبختى مى خواند و آنچه در حكومت بنى اميه يافت نمى شد، هدايت، ارشاد، خداجويى و رستگارى بود. ✅ انسان هر چه فاصله‌اش از حق بیشتر شود، بر گمراهی او افزوده می‌شود و هر چه به حق نزدیک‌تر شود به صراط مستقیم نزدیک می‌شود. خداوند در آیه 108 همین سوره می‌فرمایند: ☀️ «قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءکُمُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنَاْ عَلَیْکُم بِوَکِیلٍ؛ بگو اى مردم حق از جانب پروردگارتان براى شما آمده است پس هر که هدایت‏ یابد به سود خویش هدایت مى‏‌یابد و هر که گمراه گردد به زیان خود گمراه مى‏‌شود و من بر شما نگهبان نیستم».

سرانجام سر پاک امام حسین(ع) "مشهور" در ميان علماى شيعه، اين است كه امام زين‌العابدين(ع) سر پاک پدر را به كنار بدن مطهرش برگردانده و در کنار آن به خاک سپرده است (ر.ک به بحار الأنوار، 45/145). اما "اسناد و مدارک" حرف دیگری می‌زنند: 1. در میان منابعی مانند: أمالی صدوق، ص231؛ ملهوف، ص225؛ مقتل خوارزمی، 2/75 که این رخداد را گزارش کرده‌اند، حديثى از اهل‌بيت(ع) كه بر اين معنا دلالت داشته باشد، دیده نمی‌شود. 2. منابع معتبر روايى به نقل از امام معصوم از دفن سر مبارک، در کنار قبر شریف امیرمؤمنان(ع) حکایت دارند (ر.ک به کافی، 4/571؛ کامل الزیارات، ص83-84؛ تهذيب الأحكام، 6/35). روایات کافی: يزيد بن عمر می‌گوید: امام صادق(ع) در حيره به من فرمود: آيا آنچه را به تو وعده دادم، نمی‌‏خواهى؟ گفتم: چرا. مقصود امام(ع)، رفتن به سوی قبر امير مؤمنان(ع) بود. امام(ع) و فرزندش‏ اسماعيل، سوار شدند و من نيز همراه آنان، سوار شدم. رفتيم تا به ثَويّه، جايى در نزديكى كوفه و ميان حيره و نجف كه پر از درّ نجف بود، رسيديم. هر دو فرود آمدند. من نيز پیاده شدم. امام(ع) نماز خواند. من و اسماعیل نیز نماز خواندیم. امام(ع) به اسماعيل فرمود: برخيز و بر جدّت حسين(ع) سلام بده. گفتم: فدايت شوم! مگر حسين[ع] در كربلا نيست؟ فرمود: چرا؛ اما هنگامى كه سرش را به شام بردند، يكى از بستگان ما، آن را ربود و آورد در كنار امير مؤمنان(ع) به خاک سپرد. علامه مجلسی(ره) نیز با اعتراف به ناسازگاری میان روایات معتبر به قرائن و سخن مشهور، در همانجا پس از ذکر شُهرت می‌نویسد: با این حال در اخبار فراوانی وارد شده است که سر مطهر در کنار قبر امیرمؤمنان دفن شده است. ✅ نتیجه این که بر پایۀ تحقیق، سر پاک اباعبدالله الحسین(ع) در نجف مدفون است؛ اما مشهور در میان علمای شیعه می‌گوید: رأس مطهر به بدن شریف ملحق گشته است. در کشمکش بین تحقیق و تقلید، دلیلی وجود ندارد که یک پژوهشگر، جانب تقلید را بگیرد و تحقیق را وانهد. #امام_حسین(ع) #رأس_مطهر #دفن #اعتبار_سنجی_روایت #مشهور

❓"قتل صبر" به چه معناست؟ ✍ "قتل صبر" آن است كه جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بميرد. در اسلام از اینگونه کشتن ها نهی شده است.(1) به شهدا و اسيرانى‌ كه كشته مى‌شوند نيز «مصبور» گفته مى‌شود. در مورد حيواناتى كه زجركش مى‌شوند نيز به كار مى‌رود.(2) ✅ از مظلوميت‌ سیدالشهدا (ع) و قساوت كوفيان يكى آن بود كه حسين بن‌ على‌ (ع) را در حالى كه هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‌هاى شمشير و نيزه قرار دادند. 🌷امام سجاد (ع) به عنوان افشاگرى از ستم يزيديان، در خطبه‌اى كه در كوفه در حال‌ اسارت خواند و خود را به مردم معرفى كرد، فرمود: 🌹«انَا بْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً، وَ کَفی بِذلِکَ فَخْراً»(3) من پسر كسى هستم كه به‌ «قتل‌ صبر» كشته شد و همين افتخار مرا بس!». در مورد مسلم بن عقیل نيز در تاريخ آمده است كه ‌ابن زياد او را به‌ «قتل صبر» كشت.(4) ............................ 📚 منابع: (1) مجمع البحرين، كلمه‌ «صبر». (2) دائرة المعارف الاسلاميه، ج 14، ص 137. (3) اعيان الشيعه، ج 1، ص 614، مقتل الحسين، مقرم، ص 411، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 115. (4) تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 21.

💠 عبرت های عاشورا و شاخصه های سیاسی آن (۷) ۲ـ حق كشى: ✍ يـكـى از اسـماى حسناى الهى، اسم شريف (حق) است. آسمان ها و زمين و دنيا و آخرت بر حق بنا شـده انـد؛ چـنان كه پيامبران و كتاب هاى آسمانى نيز به حق فرستاده شده اند؛ يعنى بنيان و مـحـور عـالم تـكـويـن و تـشريع، حق است و مشيّت الهى بر اين قرار گرفته است كه قرآن مى فرمايد: ☀️ وَ يُحِقُّ اللّهُ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ، یونس/82 و خداوند با كلمات خود، حق را ثابت مى گرداند، هر چند بزهكاران را خوش نيايد. ✅ مـؤ مـن خـردمـنـد نـيز بايد در زندگانى فردى و اجتماعى خويش روى به سوى مشيَّت الهى كند. تـاريـخ گـواهـى مـى دهـد كـه جـامـعـه و حـكـومـت عـصـر امـام حـسـيـن (ع)، حـق را فـداى بـاطـل مـى كـردنـد و اين عبرت، بسيار تلخ و گزنده است و انسان هاى مؤ من و غيرتمند، هرگز چـنـيـن سـتـم بـزرگـى را بـر نـمى تابند. از اين رو، امام حسين (ع) مشفقانه و دردمندانه درباره فلسفه قيام خونين خود مى فرمايد: 🌷 اَلا تـَرَوْنَ اِلَى الْحَقِّ لايُعْمَلُ بِهِ وَ اِلَى الْباطِلِ لايُتَناهى عَنْهُ؟ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فى لِقاءِ رَبِّهِ مُحِقّاً فَاِنّى لااَرَى الْمَوْتِ اِلاّ سَعادَةً وَ الْحَياةَ مَعَ الظّالِمينَ اِلاّ بَرَمًا،(1) آيـا نمى بينيد كه به حق عمل نمى كنند و از باطل دورى نمى گزينند؟! تا مؤ من حق طلبانه به سـوى پروردگارش بشتابد و من مرگ را جز رستگارى و زندگى با ستمگران را جز ننگ نمى دانم. ✅ حـق ستيزى و باطل گرايى چنان بر جامعه اسلامى حاكم گشته بود كه هيچ اميدى به تغيير آن نبود و راه چاره همان بود كه امام حسين (ع) به سويش شتافت. 📚 (1) لهوف، ص 138. / وقعة الطف، ابو مخنف، ص107.