اگر پیشنهاد و انتقادی دارید ، می توانید علاوه بر اعلام مستقیم به مدیر کانال ، به صورت ناشناس نیز موضوع را بیان فرمایید . https://HarfBeMan.pw/@admin110

داغ فراق تو سرد نمی شود که نمی شود که نمی شود ...

‏جنگجویان سایه: نگاهی به فرماندهی عملیات ویژه مشترک بخش اول #defense #JSOC #Delta_Force #CAG #Special_Forces #US_Military #sn24

‏نیروهای عملیات ویژه بخش مهمی از نیروهای مسلح یک کشور به حساب می آیند. ماموریت های مختلف و متنوعی که نیروهای معمول ارتش قادر به انجام آن نیستند. ‏در گذر زمان و با توجه به حوادث مختلف تاریخی و جنگها، ماموریت های تعریف شده برای نیروهای عملیات ویژه تغییراتی یافته است که منجر به تغییر در ساختار، نوع آموزش و تجهیزات این نیروها شده است. در بین نیروهای عملیات ویژه جهان، جامعه عملیات ویژه ایالات متحده بیشترین تاثیر را در سال های ‏اخیر بر استانداردها در بین دیگر کشورها گذاشته است. در این رشته توییت ما به یکی از سری ترین واحدهای عملیات ویژه در جهان می پردازیم که در سال های اخیر توسط دولت آمریکا تبدیل به نوک پیکان عملیات های این کشور در طول جنگ با تروریسم شده است. نام این واحد ، ‏فرماندهی عملیات ویژه مشترک می باشد. فرماندهی عملیات ویژه مشترک یا Joint Special Operations Command که به طور مخفف JSOC شناخته می شود مانند دیگر واحدها بر اساس تجارب کسب شده در میدان نبرد تاسیس شد.

زمانی که عملیات پنجه عقاب در سال ۱۹۸۰ در بیابانهای طبس شکست خورد، فرماندهان نظامی ‏آمریکا متوجه ضعف های موجود شدند. یکی از این ضعف ها عدم هماهنگی لازمه بین نیروهای عملیات ویژه در انجام عملیات های مشترک بین قوای چهارگانه بود. عدم یکنواخت بودن استانداردها بین این نیروها باعث ایجاد بی نظمی می شد که نتیجه اش در این عملیات به صورت کامل مشخص شد.

‏پس از آن که عده ای از فرماندهان منجمله فرمانده یگان تازه تاسیس نیروی دلتا، سرهنگ چارلز بکویث پس از انجام یک سری مطالعات و بررسی ها پیشنهاد تاسیس یگانی جدید را دادند که وظیفه اش انجام عملیات ویژه در سطح جهانی، ایجاد هماهنگی، ابداع استانداردها برای به کارگیری تاکتیک ها، جنگ افزارها ‏و شیوه های آموزشی جدید بود.

در تاریخ ۱۵ دسامبر ۱۹۸۰ چند ماه پس از شکست عملیات پنجه عقاب، فرماندهی عملیات ویژه مشترک کار خود را آغاز کرد. مقر این یگان در فرودگاه Pope واقع درپایگاه نظامی Fort Braggدر ایالت کارولینای شمالی می باشد.

فرمانده کنونی این واحد بر عهده ژنرال نیروی هوایی ‏آقای Scott A.Howell می باشد. وی پانزدهمین فرمانده JSOC از اولین سال تاسیسش می باشد. JSOC از سه بخش مختلف عملیاتی تشکیل شده است. این بخش ها هرکدام تدوین کننده و اجرا کننده نوع خاصی از ماموریت ها هستند:

‏واحد ماموریت های ویژه: این واحد شش نیرو تابع خود دارد که شامل گروه برنامه های رزمی(نیروی دلتا) از نیروی زمینی، گروه توسعه عملیات ویژه دریایی(سیل تیم سیکس) از نیروی دریایی، اسکادران ۲۴ام تاکتیک های ویژه از نیروی هوایی، واحد پشتیبانی فعالیت اطلاعات و دسته شناسایی هنگ هر دو از نیروی ‏زمینی و واحد ارتباطات مشترک از وزارت دفاع می باشد. اعضای این شش قسمت در هنگام انجام وظیفه شان توسط اعضای هنگ ۷۵ رنجر و هنگ ۱۶۰ عملیات ویژه(شامل هلیکوپتر و پهپاد) موسوم به Knight Stalker پشتیبانی می شوند.

بخش دیگری که می توان به آن اشاره کرد، واحد عملیات های نیروی نخبه یا AFO هست ‏که مخفف Advanced Force Operations هست. این لفظ توسط وزارت دفاع برای تیم های عملیات ویژه ای است که اعضایش از گروه برنامه های رزمی، گروه توسعه عملیات ویژه دریایی و دسته شناسایی هنگ می باشند.اعضای این واحدهای عملیات ویژه مشترکا AFOها را تشکیل داده و در گروه های کوچک یا به صورت ‏جداگانه به عملیات می پردازند. یکی دیگر از بخش هایی که فرماندهی عملیات ویژه مشترک برای اجرای عملیات ویژه در نظر گرفته، دسته عملیات ویژه مشترک یا JSO Package می باشد.

دسته عملیات ویژه مشترک یه گروه عملیاتی انعطاف پذیر است که از نیروهای نخبه ردیف نخست عملیات ویژه (Tier One ) یا ‏ردیف دوم ( Tier Two ) تشکیل شده است. به طور مثال یک دسته عملیات ویژه مشترک می تواند از اعضای DEVGRU و هنگ ۷۵ رنجر تشکیل شده باشد که بیشتر اوقات نیروهای ردیف دوم عامل پشتیبانی از ردیف اول در طول عملیات هستند.

‏فرماندهی عملیات ویژه مشترک از بدو تاسیسش در هر عملیات نظامی که آمریکا در آن شرکت داشته حضور رسمی یا غیر رسمی داشته که بیشتر این عملیات ها دور از نظر عموم بوده است. از دستگیری مانوئل نوریگا، دیکتاتور مخلوع پاناما در سال ۱۹۸۹ ، عملیات در سومالی یا دستگیری جنایتکاران جنگی یوگسلاوی ‏سابق ، عملیات هایی هستند که فرماندهی عملیات ویژه مشترک آن ها را برنامه ریزی و اجرا نموده است. در سال های اخیر به خصوص پس از شروع عملیات های نظامی آمریکا در افغانستان و عراق حضور JSOC در این نبردها بیشتر شده است. ‏به دلیل عدم توانایی انجام بیشتر ماموریت ها توسط واحدهای معمول نیروهای مسلح ایالات متحده و نقش تعریف شده برای فرماندهی عملیات ویژه مشترک بیشتر عملیات های ضد تروریسم، دستگیری یا کشتن نفرات مهم در تشکیلات گروه هایی مانند القاعده یا داعش اعضای JSOC در بسیاری از این عملیات حضور ‏داشته اند. در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما و دونالد ترامپ این نیروها نوک پیکان عملیات های نظامی در مناطقی چون افغانستان، عراق، یمن و شمال آفریقا بوده اند که به آن ها می پردازیم. در سال های اخیر توجه فرماندهان عملیات ویژه آمریکایی معطوف به شکست و شکار فرماندهان داعش بوده است. ‏طبق آمار و اطلاع رسانی ها بیشتر فرماندهان میدانی داعش منجمله خلیفه خودخوانده آن، ابوبکر البغدادی توسط اعضای تحت فرمان JSOC کشته شده اند. نتایج این عملیات که موفق یا شکست به همراه داشته اند حاصل همکاری نیروهای عملیات ویژه با سایر ارگان های نیروهای مسلح، سازمان های اطلاعاتی ‏آمریکا و متحدان این کشور بوده که نشان دهنده انعطاف این نیروها در میادین نبرد مدرن می باشد./

🔴تحلیل به صدا در آمدن #آژیر_خطر در تهران #sn25 @sobhenazdik

‏۱. هواپیما به هر دلیلی نتوانسته لندینگ داشته باشد (مشکل امنیتی در هواپیما یا فرودگاه میزبان،آب و هوای بد،مشکل فنی)،اما چرا از بالای شهر تهران که کوریدور نیست عبور نموده؟به صدا در آمدن ‎#آژیر_خطر توسط نهاد امنیتی در تهران کار منطقی بوده است.

۲. هواپیما دقایقی پس از فرود در باکو به تهران بازگشته است! ‏۳. واضح است که بازگشت پرواز از باکو به تهران گزینه های نقص فنی، مشکل امنیتی داخل پرواز ، و آب و هوا را از دور محاسبات علت ماجرا خارج می کند ! ۴. علت امنیتی پر واضح است که پهپاد در تهران نبوده چرا که از قبل از آن باید آژیر به صدا در می آمد. ۵. با توجه به داده هایی همچون از کار افتان سایت فرودگاه در زمان این نقطه بحرانی ، تنها گزینه متصور #حمله_سایبری است!

۶. لازم به ذکر است در زمان محدوده زمانی ۲۵ الی ۴۰ دقیقه ای ، فرود دیگری در لیست فرودگاه امام خمینی مشاهده نمی شود ‏۷. روز قبل فرودگاه ریاض دچار حادثه ای مشابه شد و برای حدود ۲۰ الی ۳۰ دقیقه ، کل هواپیماهای با مقصد ریاض در آسمان در حال لوپ زدن بودند آیا حادثه امروز، ( تهاجم سایبری به حوزه کنترل هوایی جمهوری اسلامی) ، #انتقام سعودی است؟

‏ آیا در تابستان 2014 اربیل در خطر اشغال توسط داعش بود ؟ آیا درگیری به نزدیکی این شهر کشیده شد ؟ نقش ایران در کمک به اقلیم کردستان عراق چه بود ؟ با هم مرور می کنیم. ‏ #sn26 @sobhenazdik

‏در روزها و هفته های اخیر بحث و تنش زیادی در خصوص دوره زمانی اشغال شهر موصل مرکز استان نینوا عراق در ژوئن 2014 میلادی و حوادث پس از آن میان کاربران شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت. ظاهرا علت داغ شدن مجدد این بحث پس از سالها، ساخت و انتشار یک فیلم عجیب ‏در خصوص حمله داعش به اربیل و واکنش مسعود بارزانی به این حادثه است که مشخص نیست بر اساس چه منابع و چه مستنداتی ساخته شده است (یا اینکه به طور کلی به منظور تحریف واقعیت و تحقیر طرف مقابل بوده). نمیخواهم به شکل ریز به بررسی سکانس به سکانس فیلم مورد نظر بپردازم و ‏بهتر است سیر وقایع این دوره زمانی را بر اساس مستندات موجود بررسی کنیم.

پس از موج اول حملات گروه داعش به مرکز استان نینوا و اشغال شهر موصل در 10 ژوئن 2014، نیروهای این گروه در روزها و هفته های آتی تمرکز خود را بر تصرف مناطق حساس در استانهای دیگر نظیر تکریت،‏بیجی و سامرا در استان صلاح الدین، عظیم، مقدادیه و بعقوبه در استان دیاله و مسیر فلوجه به سمت بغداد در استان الانبار نهادند. شهر تکریت فردای سقوط موصل در 11 ژوئن ، شهرهای عظیم و مقدادیه در 13 ژوئن و شهر و پالایشگاه بیجی در 19 ژوئن توسط داعش اشغال شدند.

‏حکایت نبردهای فوق خود نیازمند مطالب جداگانه مفصل است و تنها به همین اشاره کوتاه بسنده میکنم. اما مبحث اصلی ما آغاز پیشروی داعش به سوی مناطق تحت کنترل اقلیم کردستان عراق در حوزه استانهای اربیل و دهوک است. در آستانه ماه آگوست 2014 ، توقع عمده ناظران بر این بود که داعش با حداکثر ثقلش به سمت بغداد حرکت کند و محور این حمله هم از ناحیه عامریه الفلوجه و جرف الصخر و مناطق جنوب کمربند بغداد در جبهه های جنوب و غرب و مناطق بلد ، اسحاقی ، کرمه و دریاچه ثرثار از شمال باشد (البته سامرا و دجیل و تاجی باید در چنین حرکتی مورد تعرض جدی قرار می گرفتند) ‏اما در میان شگفتی عمده ناظران ، از آغاز ماه آگوست 2014 تقریبا 50 روز پس از سقوط موصل و در گام اول از دومین هجوم بزرگ این گروه در شمال عراق، نیروهای داعش شروع به تصرف مناطق باقیمانده از استان نینوا کردند. در فاصله سقوط موصل و سایر مناطق در استان های کرکوک ، نینوا و دیاله ،‏واحدهایی از نیروهای پیشمرگه اقلیم کردستان برای پرکردن خلا ناشی از عقب نشینی نیروهای ارتش و پلیس عراق وارد بخش هایی از این استان ها شدند ، که شمارشان برای پوشش مناسب این مناطق اندک بود .

‏شایان ذکر است هیچ یک از این مناطق بخشی از حدود اداری اقلیم کردستان نیستند و به نام "مناطق مورد مناقشه" شناخته می شوند ، مناطقی که قرار بود طبق ماده 140 قانون اساسی عراق در فرصت مناسب در آن ها همه پرسی در مورد پیوستن به اقلیم کردستان برگزار شود. در روز 1 آگوست 2014 نیروهای داعش حملات خود به سوی شهر زمار در شمال غربی موصل که تحت کنترل پیشمرگه‌های اقلیم بود را آغاز کردند. علی رغم مقاومت اولیه به علت حجم بالای نیرو و تجهیزات مهاجمین شهر 3 روز بعد سقوط کرد تا راه برای تصرف سد راهبردی موصل توسط داعش نیز باز شود.‏ میدان نفتی عین زاله نیز در همسایگی زمار ، و شهر مسیحی نشین تلسقف نیز با عقب نشینی پیشمرگان اقلیم به همین سرنوشت دچار شدند و درگیری های شدید برای تصرف گذرگاه مرزی ربیعه در همسایگی سوریه نیز آغاز شد .

‏همزمان نیروهای داعش از محورهای تل عفر و الهول (در خاک سوریه) به سمت شهر سنجار که پس از فرار نظامیان عراقی تنها توسط چند صد نیروی جایگزین پیشمرگه کنترل میشد هجوم بردند. شهر سنجار (شنگال) بدون مقاومت خاصی و با عقب نشینی اجباری نیروهای پیشمرگه اقلیم سقوط کرد و حوادث دردناک موسوم به قتل عام غیرنظامیان یزیدی در این منطقه رخ داد ده ها هزار نفر از مردم یزیدی سنجار و روستاهای حومه به سمت کوهستان سنجار فرار کردند اما بسیاری از مردم غیرنظامی نیز در روستاهایی نظیر کوچو و حردان فرصت فرار پیدا نکرده و هزاران نفر توسط داعش کشته یا اسیر شدند.

این حد نهایت پیشروی داعش در جبهه شمال شرق استان نینوا بود و از این به بعد تا سال 2017 و سقوط کامل موصل داعش در این جبهه در حالت دفاع قرار داشت. در این زمان نخستین مورد پروازهای تدارکاتی آمریکا برای رساندن تدارکات به پناهندگان یزیدی در کوهستان سنجار انجام شد . نیروهای YPG نیز از طریق گذرگاه تل کوجر (سمت سوری گذرگاه ربیعه) به کمک یزیدیان پناه گرفته در کوهستان سنجار شتافتند . همزمان قوای پیشمرگه، یگان هایی از ارتش عراق (از جمله لشکر طلایی) در حال آماده شدن برای ضدحمله ای گسترده تحت پوشش جنگنده های امریکایی برای بازپسگیری سد موصل و ‏مناطق اطراف آن مانند زمار شدند. حملات شمال و شمال غرب موصل در نزدیکی مناطق تحت کنترل اقلیم کردستان در استان دهوک بودند اما برویم سراغ اصل ماجرا و شهر اربیل. همزمان با حملات شمال غرب استان نینوا، بخشی از نیروهای داعش نیز به سمت شرق و جنوب شرق این استان هجوم میبرند، یعنی مناطقی که در همسایگی استان اربیل قرار داشتند. پس از فرار دسته جمعی نیروهای ارتش و پلیس فدرال عراق از موصل و استان نینوا، به تدریج نیروهای پیشمرگه اقلیم در برخی مناطقی که از لحاظ اداری خارج از محدوده کردستان محسوب میشدند مستقر شدند نظیر مخمور و گویر . ‏گویر و مخمور به سبب نزدیکی به کوهستان قره چوخ و ارتفاعات حمرین که از دیرباز پناهگاه جهادگرایان سنی عراقی بودند همواره مورد تهدید محسوب می شدند. در روز 7 آگوست نیروهای داعش طی تهاجم همزمان از دو محور موفق به اشغال هر دو شهر شده و نیروهای پیشمرگه عقب نشینی میکنند.

‏در روز 7 آگوست نیروهای داعش طی تهاجم همزمان از دو محور موفق به اشغال هر دو شهر شده و نیروهای پیشمرگه عقب نشینی میکنند اینجا حد نهایی پیشروی داعش به سوی اربیل بوده و 2 شهر گویر و مخمور به ترتیب در فاصله حدود 40 و 50 کیلومتری شهر اربیل پایتخت اداری اقلیم کردستان عراق قرار دارند ‏پس ماجرای محاصره اربیل و نجات آن توسط نیروهای ایرانی به فرماندهی سردار سلیمانی چیست ؟ طبق صحبت های رسمی و بدون هیچ شک و شبهه که توسط مسعود بارزانی رهبر اقلیم کردستان انجام شد، در روز سقوط موصل با توجه به خطری که میتوانست متوجه کل عراق و از جمله منطقه اقلیم باشد ‏وی شروع به تماس و درخواست کمک از کشورهای اطراف، قدرت های بین المللی و دولت مرکزی عراق میکند. صد البته باید در نظر داشت ایران اولین کشوری بود که نیروهای نظامیش در همان روزهای اول ژوئن "روی زمین" به قصد طرح ریزی و کمک به نیروهای عراقی علیه داعش وارد عراق شدند .