⁉️ چرا هر زمان اتفاق بدی میافتد، می‌گوییم مصلحت بوده است؟ 🔰پاسخ: بیشتر به خاطر این است که از یک سو بسیار از خود راضی هستیم و گمان می‌کنیم که عبد صالح و مخلص خدا می‌باشیم و هر چه پیش می‌آید، لابد خیر و مصلحت ما در آن بوده است! و از سوی دیگر تنبل هستیم و حوصله تفکر، تأمل، بصیرت و تدبر و برنامه‌ریزی برای اصلاح نداریم. نه به گذشته و علل اتفاقات بد توجه داریم که عبرت بگیریم، نه به آینده و اصلاح بدی توجه داریم که برنامه‌ریزی کنیم و فایده ببریم. خداوند متعال فرمود تمامی این ابتلائات سویی که متوجه شما می‌شود، از خودتان است. ما درست برعکس کرده و می‌گوییم: لابد خدا برایمان چنین خواسته و مصلحت ما این است. بله، یک موقع انسان، به حد توان و ظرفیت خودش، با ایمان، توکل، توسل، تدبر، اخلاص، فکر، برنامه‌ریزی، بصیرت و توجه جلو رفته، اما برایش حوادثی پیش می‌آید که ظاهرش خوشایند به نظر نمی‌رسد. آنجا "مصلحت خداست" برای او. گاهی چیزی را خوب می‌داند و هر چه می‌رود به آن نمی‌رسد، چون برایش خوب نیست و نمی‌داند و مصلحت این است که نرسد، گاهی چیزی را بد می‌داند و از آن فرار می‌کند، اما با آن مواجه می‌شود، چون مصلحتش در همین است. چنان چه با مثال آوردن جنگ، که در اصل نزد همگان ناخوشایند است، اما به هنگام حمله دشمن، چاره‌ای از آن نیست، فرمود: «كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ» (البقره، 216) ترجمه: بر شما كارزار (با كفار، منافقین، دشمنان، مهاجمین و ...) نوشته و مقرر شد و حال آنكه براى شما ناخوشايند است، و بسا چيزى را خوش نداريد و آن براى شما بهتر است، و بسا چيزى را دوست داريد و آن براى شما بدتر است، و خدا مىداند و شما نمىدانيد. اما وقتی کسی به خود و اطراف و احوالات فردی و اجتماعی‌اش بی‌بصیرت نگاه می‌کند، بی‌فکر تصمیم می‌گیرد، بی‌تدبر و آینده‌نگری انتخاب می‌کند، بی خیال عمل می‌کند، به هر طرف باد بوزد می‌رود (یَمیلونَ بِکِلّ ریح / نهج البلاغه) ...، آن وقت خر چه به سرش بیاید حق اوست که خودش به سر خودش آورده است. در چنین صورتی مصلحت این است که با سر به دیوار بخورد، شاید بیدار شود. نه این که الزاماً با سر به دیوار خوردن خیلی چیز خوبی است. @solalehakhlaghi

در برابر دین ستیزی‌ها و قانون شکنی‌ها بی‌تفاوت نباشید إن تنصروا اللّه ینصرکم... #امام_خامنه‌ای #انتخابات

💠 چرا فرزندانمان حرف گوش نمی کنند و از دستورهایمان سرپیچی می کنند؟ چگونه الگوی فرزندانمان باشیم ؟ ✍ پاسخی کوتاه به این پرسش؛ 📝 یکی از مهمترین دغدغه های والدین الگوپذیری فرزندان از دیگران و دوستانشان واز طرفی نافرمانی از آنها وپرخاشگری با آنهاست در این نوشته کوتاه باتوجه به خصوصیات دوران نوجوانی ازجمله 1⃣ استقلال طلبی نوجوان 2⃣ خودمحوری نوجوان 🔻 نکاتی را در پاسخ به سوال عرض می کنیم 1⃣ نسبت به فرزند همیشه انتقاد گر نباشید (در این سن دوستانِ فرزند با والدین رقابت تنگاتنگی دارند و می بینیم هیچ وقت دوستان به هم نِق نمیزنند لذا جذابیت بیشتری دارند و فرزند به آن طرف کشیده می شود) 2⃣ زمینه ای فراهم کنید تا فرزند در کِنارتان احساس امنیت کند و از شما نترسد وحرف دلش را به شما بگوید. 3⃣ وقتی فرزند به شما مراجعه می کند به او توجه کنید ودر دسترس فرزند باشید حرف او را خوب بشنوید به عبارتی برای او آنلاین باشید. 4⃣ با آنها صمیمی باشید و در حیطه دین با آنهاشوخی کنید 5⃣ دوست خوب و همسال برای او پیدا کنید (دوست مثل مغازه عطر فروشی است وقتی وارد می شوی ولو چیزی نخری اما بوی عطر می گیری پس دوست نقش مهمی در رفتار فرزندتان ایفا می کند برای این امر مهم می توانید از مجموعه های دینی مورد اعتماد مثل جلسات مساجد کمک بگیرید) 6⃣ امر و نهیِ تان را در کنار چیزهای مورد علاقه آنها قرار ندهید مثلا در زمان تماشای برنامه مورد علاقه اش از او نخواهید به نانوایی برود #پرسش_پاسخ #تربیت @tarashiun_ir @solalehakhlaghi

سلام خدمت همه‌ی بزرگواران انشاء الله به یاری حق تعالی از امروز یک روز در میان بارگزاری کتاب صوتی داریم ... امیدوارم که مٽمر ثمر برایتان قرار گیرد....🦋🦋🦋🦋🦋🦋 لطفا سوالات خود را به آیدی @arezooye_parvaz ارسال فرمایید... @solalehakhlaghi

📗#معرفی_کتاب📗 «مدیرمدرسه» شاید به جرأت بهترین اثر داستانی «جلال آل احمد» باشد. نویسنده‌ای ظلم‌ستیز که واقعیت‌های زندگی و زمانه خود را را با نظری انتقادی ارائه می‌کرد. مدیر مدرسه آیینه تمام نمای جامعه ای است که جلال آل احمد در آن زیسته است جامعه ای سراسر از رسوایی ها و ناملایمات اجتماعی که در این اثر نشان داده شده است. راوی داستان که از پس از ده سال تدریس از آموزگاری به تنگ آمده است، برای آسودگی خود و داشتن درآمد بیشتر و بی دردسر به مدیری دبستان رو می آورد، بی آنکه بداند چه دردسرهایی در پی خواهد داشت.