لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
در مجموعه «شعر انگور» با شعری به نام «دیدار» روبهرو میشویم؛ روایتی زیبا از داستانِ عاشقانی اندوهگین که در شبی بهاری یکدیگر را در کوچهای ملاقات میکنند و حرفهای دلشان را در لحظهای کوتاه به هم میزنند و پس از آن از یکدیگر جدا میشوند و این میشود پایان ماجرایشان.
از همان ابتدا شاعر از «نگاهی مهربان» سخن میگوید، اما نگاهِ مهربانی پر از غم که حاصل بختی پریشان است؛ این خود اولین ضربه و اولین تنشی است که مخاطب را علاقهمند به ادامهٔ ماجرا میکند.
کمی جلوتر شاعر میگوید هر روز کسی را که دوستش دارد میان مردم میبیند، استفاده از عبارتِ «میانِ مردم دیدن» بسیار بجاست، زیرا «مردم» هم به معنی جمعیت و هم نشانگرِ مردمک چشم است.
شعر با فضاسازی خوب و استفاده از واژگانِ شب و عطر و بهار و... مانند یک فیلم به جلو میرود، تا جایی که دو عاشق، در خَمِ کوچهای دور، یکدیگر را ملاقات میکنند و به یک «دَم» آنچه در دل است را عیان میسازند. کلمهٔ «دَم» نیز انتخابی چند وجهیست، زیرا هم به معنیِ «لحظه» است، هم به معنی «نفس»، هم به معنی «دهان» و هم مجازا «بویوعطر»(فرهنگفارسیمعین)، که همگی با سایر عناصر شعر، ساخت زیباشناشانه دارند.
نکتهی قابل توجه دیگر در این سروده آن است که دقیقا ابتدای هر صحنهٔ جدید، وزن تغییر میکند، تا شروع یک نمای جدید را مشخص کند، یعنی نمای اول: ابتدای شعر، نمای دوم: هنگام شب در کوچهٔ دور و نمای سوم: هنگام شنیدن خبر رفتن معشوق.
ابیات پایانی هم «بدرود» شاعر است به ما و تنها گذاشتنمان با این غم که: چرا او رفت، چرا چشمهایش اندوهگین بود، چرا بختی پریشان داشت و چرا...
• من او را دیده بودم
نگاهی مهربان داشت
غمی در یدگانش موج میزد
که از بخت پریشانش نشان داشت
نمی دانم چرا هر صبح، هر صبح
که چشمانم به بیرون خیره میشد
میان مردمش میدیدم و باز
غمی تاریک بر من چیره میشد
شبی در کوچهای دور
از آن شبها که نور آبی ماه
زمین و آسمان را رنگ میکرد
از آن مهتاب شبهای بهاری
که عطر گل فضا را تنگ میکرد
در آنجا، در خَمِ آن کوچهی دور
نگاهم با نگاهش آشنا شد
به یک دَم آنچه در دل بود گفتیم
سپس چشمان ما از هم جدا شد
از آن شب دیگرش هرگز ندیدم
تو پنداری که خوابی دلنشین بود
به من گفتند او رفت
نپرسیدم چرا رفت
ولی در آن شب بدرود، دیدم
که چشمانش هنوز اندوهگین بود
#نادر_نادرپور
#محمد_صادق_امیری_فر
#ادبیات
#سوخته
@sooookhteh
دلِ من باز چو نی می نالد
ای خدا خونِ کدامین عاشق
باز در چاه چکید؟!...
#هوشنگ_ابتهاج
#سوخته
@sooookhteh
بگیر فطرهام امّا مخور برادرجان
که من در این رمضان قُوتِ غالبم «غم» بود
#اخوان_ثالت
#سوخته
@sooookhteh
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
به پناه آمده اند مُشتی بیپناه اینجا
مسافرخانه یا تبعیدگاه عشق است اینجا
از اینجا دعاگو هستم ان شاءالله...
#حرم_امام_رضا_علیه_السلام
#سوخته
@sooookhteh