افسانه‌ها، خوانش مردم عادی، از حقایق برترند. کم‌تر افسانه‌ای از حقیقت تهی است و کم‌تر افسانه‌ای کاملا حقیقی است. برخی در کژی‌های افسانه می‌نگرند و آن‌را نادرست می‌یابند. برخی در هسته افسانه می‌نگرند و آن‌را درست می‌شمارند. اما واقعیت آن است که افسانه‌ها خوانش عمومی از حقایق فراترند؛ قبسی از واقعیت که در اندودی از ناواقعیت، پیچیده شده‌اند. خردهای سخت‌گیر، از پذیرش آن‌ها سر می‌تابند و دل‌هایی که پیش‌تر حقیقت را دیده‌اند، هسته واقعی آن‌ها را می‌شناسند. روزی که سیمرغ از هفت اقلیم می‌گذشت، در هر سرزمینی، پری می‌فشاند. مردم، آن پرها می‌گرفتند و پرواز را در سر می‌پرورانیدند. شاید پروازی که در ذهن مردمان نقش می‌بست، با پروازی که خواسته سیمرغ بود، تفاوت داشت. اما به‌هرروی، این، همه ادراک ممکن برای مردم بود. افسانه‌ها را پرهای سیمرغ، در شرق و غرب عالم پراکند و هرجا سخنی از حقیقت، بالا گرفت. پرهای سیمرغ پیام‌آوران حقیقتند و مردم جز به‌اندازه فهم خویش، نمی‌یابند. اکنون ای دل عزیزم، گر ستیز جویی، بجوی، ور تسلیم خواهی، بباش. اما نیکوترین راه پذیرش هسته و اصلاح پوسته است. اما مراقب باش، هنگامی‌که پوسته را می‌شویی، او تو را نشوید. و تنها، کسی می‌تواند چنین باشد که پیش‌تر هسته را در بهترین پوسته دیده باشد. پوسته‌ای که اگر به هر فرقه‌ای ارائه شود، بی‌درنگ خواهند گفت: این، دقیقا، همان است که باید باشد. و این راز تسلیم ملل و نحل، در برابر منجی است. #ر_س #افسانه #حقیقت #منجی @sooyesama