شبی خواب دیدم که پروانه‌ام. ناگه برخاستم ولی نمی‌دانستم که آیا من «چوانگ تسو»ام که خواب دید پروانه شده، یا پروانه‌ام و خواب می‌بینم که «چوانگ تسو»ام؟! #چوانگ_تسو فیلسوف چینی قرن چهارم پیش از میلاد که از پیروان کنفسیوس، و از شخصیت‌های تاثیرگذار در "تائوئیسم" بود. وی در متن بالا یکی از شهودهای خود را دست‌مایه مرور پرسشی بنیادین قرار داده است: آیا حقیقت انسان، چیزی در جهانی دیگر است که در حالتی رویاگونه، لباس بدن را پوشیده، یا حقیقت انسان همین بدن است که در حالتی رویاگونه خود را برتر از پیکر می‌پندارد؟ درواقع این استفهام، انکاری است و احتمال دوم از نگاه او را نارواست. اما داوری صریحی دراین‌باره ندارد و مخاطب را در ابهامی رازآلود رها می‌کند تا خود به پاسخ دست یابد. این تعلیق، که در عرفان اسلامی نیز بارها به‌کار رفته، راه‌کار شایسته‌ای برای تشویق به خودکاوی و پاسخ درونی است. چیزی که به‌مرور گوهر فطرت را جلا می‌دهد. به‌هرروی پرسش، بسیار جدی است و لایه‌هایی تودرتو دارد. هر لایه را بگشایی، گمان می‌کنی یافتی، ولی باز لایه‌های ژرف‌تری هست. آیا من پروانه‌ای هستم که خواب می‌بیند ر_س است؟ یا ر_س هستم که خواب می‌بیند پروانه است؟ واقعا کدام حقیقت است؟ اگر "مردم خوابند و هنگام مرگ بیدار می‌شوند"، پس احتمال نخست، درست خواهد بود. #ر_س @sooyesama