eitaa logo
به سوی سماء
930 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
468 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
بنای ریاضت بر گرسنگی است و اگر کسی خواهد که مجاهده کند، گرسنگی نکشد هیچ حاصل نشود. هر آفتی که پیدا می‌شود از سیری و پر خوردن است. بعد از گرسنگی، فکر دائم است در نعمات حق تعالی در عالم عنصریات و عالم ملکوت. فکر باید بعد از ذکر باشد و ذکر را تأثیر عظیم است و پیری باید که ذکر تلقین کند و بی پیر، کار به‌جایی نرسد. (مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ج۳، ص ۳۹۶-۳۹۹) @sooyesama
الهی ابوجهل از کعبه می‌آید و ابراهیم از بت‌خانه. کار به عنایت بود، باقی بهانه. @sooyesama
تا زمانى‌كه سالك به تجرّد خود راه نيافته، نمى‌‏تواند به توحيد واقعى نايل گردد، بل‌كه همواره به خدايى كه از راه عقل و استدلال، يا خيال، يا كتاب، يا پدر و مادر خويش [دست] يافته، سرگرم و معتقد خواهد بود. ولى اگر به تأييد حضرت حقّ، راه معنويت را با اعمال صالحه بپيمايد، دیدهٔ دلش به نور ايمان‏ گشوده گرديده و شناسايى واقعى حضرت حق سبحانه نصيبش خواهد شد. (راز دل، ص۴۶) @sooyesama
ارواح کلی مقدسِ کامل را هیچ کاری از کار دیگر باز نمی‌دارد و هیچ عالمی از عالم دیگر نمی‌پوشاند؛ چون در برزخ محبوس نیستند بل‌که آن‌ها را توان ظهور در این جهان هرگاه که بخواهند هست. ازاین‌رو از این عالم به کلی روی نگردانیده‌اند. ما به حقیقت آن، راه پیدا کرده و آن‌را و گروهی که آن عالم را مشاهده کرده‌اند، دیده‌ایم. شیخ ما [محیی‌الدین]... با هرکس از انتقال‌یافتگان به جهان آخرت که دارای این صفت‌اند، هرگاه از شب و یا روز که بخواهد، گرد می‌آید و من این را بارها تجربه کرده‌ام. (فکوک، فک ختم فص عُزیری، ص۹۱) @sooyesama
مرحوم حضرت آقای حداد رضوان الله تعالی علیه می‌فرمود: بالاخره همه ما باید به وحدانیّت پروردگار اقرار کنیم؛ پس چه بهتر که قبل از این‌که از ما اقرار بگیرند و با زور در عوالمی که در پیش‌رو داریم سیر دهند، در همین دنیا با سهولت و راحتی به توحید خداوند اقرار کنیم. (جذبه عشق، ص۱۸۰) @sooyesama
انسان پس از خروجش از دنیا، ممکن است در بعضی برازخی که میان دنیا و آخرت است، روزگارانی دراز یا کوتاه، محبوس و زندانی باشد. و امکان دارد که به‌واسطهٔ نور معرفت، یا به نیروی طاعت، یا به جذبه ربانی، یا به شفاعت شافعان، که آخرین شفیعان ارحم الراحمین است، تند و شتابان به مقامات برین راه برد. (اسفار اربعه، سفر چهارم، باب یازدهم: معاد جسمانی، فصل اول) @sooyesama
پیامبر خاتم (ص): من قرأ القرآن فكأنما أدرجت النبوة بين جنبيه إلا أنه لا يوحى إليه هرکه قرآن بخواند گویا نبوت در سینه اش درج شده است، جز این‌که به او وحی نمی‌شود (وسایل الشیعه، ج۶، ص۱۹۱) @sooyesama
الهی تا به حال می‌گفتم گذشته‌ها گذشت. اکنون می‌بینم که گذشته‌هایم نگذشت، بل‌که همه در من جمع است. آه آه از یوم جمع. @sooyesama
اصل خلوت سی روز بود‌. آن‌که خلوت موسی (علیه السلام) چهل روز شد، آن بود که نقصانی افتاده بود روز زیاده شد وگرنه نیت سی بیش نبوده. در خلوت مصطفی (ص) چون هیچ نقصان نیفتاد هرگز از سی روز زیادت نشد. (چهل مجلس، ص۲۱۲) @sooyesama
امام صادق (ع): آن [نوروز] روزى است كه، در آن، قائم ما اهل بيت و واليان حكومت الهى ظهور مى‌‏كنند... هيچ نوروزى نمى‌آيد مگر اين‌كه ما در آن منتظر فرج هستيم؛ زيرا نوروز از روزهاى ماست، ايرانی‌ها آن‌را پاس داشتند و شما آن را ضايع نموديد. (اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۱) @sooyesama
صورت‌های فلکی در آسمان پاک خرم‌آباد @sooyesama
هر که ما را یاد کرد ایزد مَر او را یار باد هر که ما را خوار کرد از عمر برخوردار باد هر که اندر راهِ ما خاری فِکَند از دشمنی هر گُلی کز باغِ وصلش بِشکُفد بی‌خار باد در دو عالم نیست مارا با کسی گرد و غبار هر که ما را رنجه دارد، راحتش بسیار باد @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
«یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَال» احسنِ حال این است که آدم حقیقت‌جو باشد. باید به حقیقت توجه پیدا کرد، نه این‌که انسان ظهوراتِ حقیقت را حقیقت بداند. همۀ موجوداتِ عالم عکسِ حقیقت هستند. هرکس به تماشایی رفتند به صحرایی مارا که تو منظوری خاطر نرود جایی @sooyesama @malakedaei
چو غنچه گرچه فروبستگی‌ست کارِ جهان تو همچو بادِ بهاری گره‌گشا می‌باش ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾ وقت آن شد که‌ به گل حکم شکفتن بدهی ای سر‌انگشت تو آغاز گل افشانی‌ها @sooyesama
پادشاها گریخته بودیم، تو خواندی ترسان بودیم، بر خوان "لا تقنطوا" تو نشاندی @sooyesama
شخصی که خود را در مقابل هواهای نفسانی و غرایز سرکش ضعیف می‌بیند و اراده‌اش را در مقابل آنها ناچیز می‌شمارد و به‌همین سبب بدون هیچ‌گونه مقاومتی تسلیم خواسته‌های شیطانی می‌شود و به آسانی به گناه تن می‌دهد، در حقیقت او ضعیف نیست، بلکه خود را به استضعاف کشانده و خود و قدرت اراده خود را باور نکرده است. او به خویش سوءظن دارد و به همین سبب جرائت نمی‌کند با خواسته‌های نفسانی مقابله نماید؛ لذا چاره کار این است که او را در یک عملیات و مانوری شرکت داد و اموری که به‌حسب واقع هیچ منعی ندارند به عنوان دشمن‌های فرضی مشخص کرد؛ آنگاه به او دستور داد از فـلان ساعت تا ساعت فلان با آن امور دست و پنجه نرم کند. مثلاً علی‌رغم آن که تشنه است آب نیاشامد و یا اگر گرسنه است غذا نخورد و نیز باید برای مواردی که احیاناً از او در مورد دستورهای یاد شده تخلفی سرمی‌زند جریمه‌های سنگینی مقرر کرد تا توهم نشود که آن دستورها یک‌سری امور فرمایشی و بی‌خاصیتی هستند و فایده‌ای جز شوخی و سرگرمی بر آنها مترتب نیست. بی‌شک اگر شخص مزبور بر آدابی که گفته شد مواظبت کند، چندی نخواهد گذشت که به قدرت اراده خویش پی برده و کم کم خود و استعدادهای نهفته خود را باور می کند. قطعاً وقتی دریافت که می تواند از برخی چیزها علی‌رغم میل باطنی خویش امساک کند، دیگر آن وحشت سابق را نخواهد داشت و بدون هیچ‌گونه احساس ضعفی، به مقابله با گناهان و خواسته های نفسانی خواهد پرداخت. (گام نخستین، ص۹۲) @sooyesama
دورترین از درگاه خداوند کسانی را دیدم که ایشان خویش را نزدیک‌تر دارند. @sooyesama