eitaa logo
سبک زندگی دینی
132 دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
1.5هزار ویدیو
25 فایل
آیدی ادمین: @mohammaddostmr
مشاهده در ایتا
دانلود
✳ معادباوری اعمال را ضرب در ابدیت می‌کند 🔻 اگر انسان گره خورد به و ، اعمالش ضرب در ابدیت شده است. کسی که گره خورد به صد سال عمر دنیا، عملش حداکثر همین صد سال عمر دنیاست. ارزش او همین قدر است. توان یا ضریب بی‌نهایت، با توان یا ضریب صد، چقدر عمل را و هر لحظه‌ی زندگی را متفاوت می‌کند! لذا و یاد ، ایجاد اراده و انگیزه می‌کند و انسان را خستگی‌ناپذیر می‌کند. خوف از معاد، انسان را با توان نامتناهی از بدی دور می‌کند و موتور وجودی انسان را در دور شدن از نقایص روشن می‌کند. 👤 📺 | ۹۹/۰۳/۲۴
✳️ 🔻 به ما سفارش کرده‌اند که را برای دیگران و بالارفتن درجات و برای خود، ببینید. یعنی احساس کنید که خداوند تبارک و تعالی با این سختی می‌خواهد ما را کند. فلذا باید باشیم و بگوییم خدایا اگر آن کار بدی را که من کردم پیدا کنم که چه گناهی بوده، حتماً و به‌طور ویژه از آن می‌کنم و جبران هم می‌کنم. پس باید را برای خود، ریختن سیئات ببینیم و برای دیگران، ارتقای درجه. این نگاهی است که دین به ما یاد می‌دهد. 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۱۱۹
✳️ تو با کسی محشوری که دوستش می‌داری! 🔻 یکی از حالات نفْس انسان، و است که باید آن را در مسیر حق به کار گیرد و نتیجه‌ی آن را در لحظه‌ی ، ، و درنهایت، و خالد، مشاهده کند. چه زیباست کلام موجز و پرمغز امیرمؤمنان علیه‌السلام خطاب به حارث همدانی که فرمودند: «یَا حَارِثُ قَصِیرَةً مِنْ طَوِیلَةٍ أَنْتَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لَکَ مَا اکْتَسَبْتَ» ای حارث! آنچه گفتم بپذیر که اندکى است از بسیار (و نمونه‌‏اى است از خروار)، تو با کسى محشورى که دوستش می‌دارى، و براى تو است تمام اعمالى که خود کسب کرده‌‏اى. قرآن کریم نیز می‌فرماید: «يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ» (روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان می‌خوانیم) (اسراء، ۷۱). 🔸 و چه خوفناک و چه شورانگیز است این جمله‌ی بزرگان که می‌فرمودند: « در راه است!» خوفناک است در جایی که ابدیت انسان گره بخورد با خویشتنی تباه‌شده، و شیاطین و محبوبانی که وصفشان «بِئْسَ الْقَرِين»ُ است. شورانگیز است در جایی که ابدیت انسان گره بخورد با نفسی ارتقایافته در پرتو ، و معیّت با محبوبانی که اولیای طاهرین‌اند و وصفشان «وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا» است. 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۴۴
معادباوری اعمال را ضرب در ابدیت می‌کند 🔻 اگر انسان گره خورد به و ، اعمالش ضرب در ابدیت شده است. کسی که گره خورد به صد سال عمر دنیا، عملش حداکثر همین صد سال عمر دنیاست. ارزش او همین قدر است. توان یا ضریب بی‌نهایت، با توان یا ضریب صد، چقدر عمل را و هر لحظه‌ی زندگی را متفاوت می‌کند! لذا و یاد ، ایجاد اراده و انگیزه می‌کند و انسان را خستگی‌ناپذیر می‌کند. خوف از معاد، انسان را با توان نامتناهی از بدی دور می‌کند و موتور وجودی انسان را در دور شدن از نقایص روشن می‌کند. 👤
وقتی انسان‌تریم که باورمان به قیامت بیشتر باشد 🔻 انسان وقتی انسان‌تر است که باورش به «قیامت» بیشتر است. یعنی میزان انسانیت انسان و به فعلیت رسیدن توانایی‌های انسان وقتی است که باورش به قیامت بیشتر باشد و این خیلی زیباست. اگر انسان از قیامت غافل است، انسانیت او زیر پا لگدمال می‌شود و تمام افعالی که انجام می‌دهد به جهت گرایش‌های بدنی اوست؛ نه به لحاظ انسانی. 🔸 کسی که از قیامت غافل است، حقیر است. اگر انسان می‌خواهد عظیم شود، هرچقدر باورش به «معاد» و توجه‌اش به معاد و قیامت بیشتر باشد، ماهیت انسان تغییر می‌کند. یعنی کسی که باور کرد همه‌ی عمرش هشتاد، نود سال است، یک‌طور زندگی می‌کند؛ ارزش‌هایش یک‌طور است و کسی که باور کرد ابدیتی دارد، ارزش‌ها و تصمیم‌گیری‌هایش خیلی متفاوت می‌شود. 👤
✳️ چرا راضی به حیات دنیا می‌شویم؟! 🔻 کسی که از «معاد» و ذکر آن غافل شد، از «حقیقت» غافل شده است. وقتی از حقیقت غافل شد، به این شخص «غافل» اطلاق می‌شود و او «اهل دنیا» شده است: «رَضُوا بِالحَياةِ الدُّنْيا». ‼️ این که راضی به حیات دنیا می‌شوند، عُقلایی هم هست؛ کسی که برای خود یک حقیقتی بعد از این دنیا قائل نیست، قطعاً بقای خود را در همین جا می‌بیند. پس تمام قوای خود را برای این‌جا سرمایه‌گذاری می‌کند؛ یعنی تمام قوایی را که خداوند داده است برای اینکه بتواند تمام مراحل کمال را تا ابدیت طی بکند، تمام این قوای نامحدود را در شصت، هفتاد، هشتاد سال عمر دنیا سرمایه‌گذاری می‌کند. لذا «رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا» واقعاً به حیات دنیا اعتقاد و رضایت پیدا می‌کند. این «رضایت» یک اعتقاد قلبی است. البته این هم مراتب دارد و متناسب با مراتب رضایت به دنیا معلوم می‌شود که چقدر منکر معاد است. 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۵۱
هر روزی که می‌گذرد قسمتی از وجود تو رفته است! 🔻 از «امام حسین» علیه السلام روایتی بسیار زیبا وارد شده است که می‌فرماید: «يَا ابْنَ آدَمَ إِنَّمَا أَنْتَ أَيَّامٌ». تعبیر خیلی زیباست. امام حسین علیه السلام خطاب به ما می‌فرماید: ای فرزند آدم! تو خودت روزگاران هستی. تو خودت ایام هستی؛ یعنی هر روز، مرتبه‌ای از وجود توست و روزبه‌روز در حال ساختن آجربه‌آجر این ساختمان وجودی هستی. ‼️ در ادامه می‌فرماید: «كُلَّمَا مَضَى(ذَهَبَ) يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُك». هر روزی که می‌گذرد، قسمتی از وجود تو رفته است؛ بعضی از تو رفته است که تکرارشدنی نیست. همان‌طور که هر لحظه‌ای که از ما می‌گذرد، در عمرمان دیگر برگشت‌پذیر نیست. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۲
هر روزی که می‌گذرد قسمتی از وجود تو رفته است! 🔻 از «امام حسین» علیه السلام روایتی بسیار زیبا وارد شده است که می‌فرماید: «يَا ابْنَ آدَمَ إِنَّمَا أَنْتَ أَيَّامٌ». تعبیر خیلی زیباست. امام حسین علیه السلام خطاب به ما می‌فرماید: ای فرزند آدم! تو خودت روزگاران هستی. تو خودت ایام هستی؛ یعنی هر روز، مرتبه‌ای از وجود توست و روزبه‌روز در حال ساختن آجربه‌آجر این ساختمان وجودی هستی. ‼️ در ادامه می‌فرماید: «كُلَّمَا مَضَى(ذَهَبَ) يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُك». هر روزی که می‌گذرد، قسمتی از وجود تو رفته است؛ بعضی از تو رفته است که تکرارشدنی نیست. همان‌طور که هر لحظه‌ای که از ما می‌گذرد، در عمرمان دیگر برگشت‌پذیر نیست. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۲
✳️ نوید و مصیبت بزرگ! 🔻 شناخت امام زمان (عج) از دیگران، در تمام مراتب وجودی‌شان و اکمل از شناخت خودشان است. حضرت از همۀ دوستان و دوستداران خود خبر کامل دارند. وقتی این‌طور باشد، هم برای همه نوید بزرگی است، و هم مصیبت بزرگی. 💡 نوید است، به این دلیل که ائمه (ع) این‌قدر به فکر ما هستند و توجه دارند؛ مصیبت است، چون اگر این صحنۀ اعمال ما در معرض و جلوی چشم خود ما باشد، برای خودمان بسیار سخت است. اگر رفتار نامیزان و خلافِ اطاعت، مایۀ شرمساری فرد خطاکار است، از جهت دیگری هم این نزدیکی و قرب، بشارت است که وقتی در ارتباط و بسیار نزدیک است، لازم نیست زیاد قدم برداریم تا به آن‌ها برسیم. کافی است قدم‌های بد را برنداریم تا این قرب حقیقی با اعمال شنیع و ناپسند از بین نرود و این حقیقت را ادراک کنیم. 👤 📚 از کتاب | عرض اعمال به محضر امام عصر (عج) 📖 ص ۱۸۴
برای ساختن خانه وقت داریم، برای ساختن خودمان نه! 🔻 حضرت «آیت‌ الله بهاءالدینی» می‌فرمودند: «این‌قدر که برای ساختن خانه وقت و هزینه صرف می‌کنیم و زحمت می‌کشیم، برای خودمان وقت نگذاشتیم و اگر برای خودمان به این اندازه وقت می‌گذاشتیم، کار ما اصلاح می‌شد.» 🔸 هنگامی که انسان قصد ساختن خانه دارد، دغدغه‌های مختلفی پیدا می‌کند؛ از زمان شروع کار و در حین کار تا این‌که این خانه به نتیجه برسد؛ ولی به ساختن خودمان این توجه را نداریم. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۳۰
✳️ ادعا باید در مرتبهٔ عمل بروزوظهور داشته باشد 🔻 مرحوم «آیت‌الله بهجت» می‌فرمودند: «اگر در زندگیِ روزانه دیدید کسی که ادعا می‌کند «امام زمانی» است، با کسی که ادعای امام زمانی ندارد و یا اصلا «امام زمان» علیه السلام را قبول ندارد، زندگی آن‌ها از صبح تا شب به یک شکل است، معلوم می‌شود که این هم ادعایی بیش نیست.» این فرمایش ایشان خیلی حرف زیبایی است. 🔸 اگر کسی ادعایی دارد، باید در مرتبهٔ «عمل» او بروزوظهور داشته باشد. کسی که می‌گوید من اهل کتاب هستم و خداوند را قبول دارم، «آخرت» هم برای من است، با کسی که مشرک است، هر دو می‌خواهند هزار سال در این دنیا بمانند و یا با «دنیا» یک طور برخورد دارند، معلوم می‌شود که «دین» او و این فرد مشرک یکی است. 👤 📚 از کتاب | ج ۱ 📖 ص ۱۳۰
راه محبت به امام 🔻 تنها راه به‌سوی خدا، از طریق انبیا و اولیایش است. اما راه به‌سوی انبیا و اولیا و ولایت آن‌ها، اخوت بین مؤمنان است. مثل یک وزنه‌بردار که اگر بتواند وزنۀ ۱۰۰ کیلویی را بزند، ممکن است بتواند وزنۀ ۲۰۰ کیلویی را به‌مرور بزند. اما اگر کسی نتوانست وزنۀ ۱۰۰ کیلویی را بزند و زورش نرسید، قطعا وزنۀ ۲۰۰ کیلویی را نمی‌تواند بلند کند! محبت بین مؤمنین، آن وزنۀ ۱۰۰ کیلویی است که ما تمرین می‌کنیم باهم، تا آماده بشویم برای زدن آن وزنۀ بزرگ‌تر و سنگین‌تر که آن، محبت و ولایت امام و نبی است. نمی‌شود کسی در دایرۀ محبت بین برادران مؤمن موفق نباشد، اما در دایرۀ محبت با ولی الهی موفق باشد. امکان ندارد. 👤 🎙 شب سوم محرم ۱۴۰۳