eitaa logo
سلوک معنوی ـ حیات عارفانه
790 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
203 ویدیو
7 فایل
🎈#سلوک_معنوی #حیات_عارفانه، معارفِ تدوین شده و بازنویسیِ سخنانِ ارزش‌مندِ توحیدی، ولایی، عرفانی و معنویِ سالکانِ راه در حوزۀ نظری و معرفتی (معرفتِ توحیدی، معرفتِ نفس، معرفتِ هستی)، و حوزۀ عملی (تهذیبِ نفس، و حضورِ دین در متنِ زندگی) است. @Useriran
مشاهده در ایتا
دانلود
دوستانِ گرامی ـ در صورتِ تمایل ـ نیّت کنند؛ تفٲلّی با دیوانِ خواجهٔ شیراز ـ حافظ بزرگوار ـ خواهیم زد. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇
📚 ﷽ 📚 ما بی‌غمانِ مستِ دل از دست داده‌ایم هم‌رازِ عشق و هم‌نفسِ جامِ باده‌ایم بر ما بسی کمانِ ملامت کشیده‌اند تا کارِ خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم ای گُل تو دوش داغِ صبوحی کشیده‌ای ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم پیرِ مغان ز توبهٔ ما گر ملول شد گو باده صاف کن که به عذر ایستاده‌ایم کار از تو می‌رود مددی ای دلیلِ راه کانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم چون لاله مِی مَبین و قدح در میانِ کار این داغ بین که بر دلِ خونین نهاده‌ایم گفتی که این‌همه رنگ و خیال چیست نقشِ غلط مَبین که همان لوحِ ساده‌ایم   ➰ @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🔸اين حرف كه ديگران ـ در شرايطِ امروزِ ايران ـ بهتر مى‌‏توانند كارگشا باشند، يک شعار و يک فريب است؛ ولى اين حرف كه همين مسئولان‏ مى‌‏توانند بهتر از اين كار كنند، مطلوبى است كه رهبرى هم از آن‌ها مى‌‏خواهد و حتّى راهِ انتقاد را هم نشان مى‌‏دهد. 🔸و از اين دو حرف گذشته، اين هم يک سؤال است كه من و تو در برابرِ كمبودها و نارسايى‌‏ها چه بايد بكنيم؛ تضعيف كنيم، توجيه كنيم، يا به تكميل برخيزيم؟ 🔹حقيقت اين است كه: 👈 تضعيف، جنايت است؛ 👈 توجيه، حماقت  است؛ 👈 و تكميل، رسالتِ ماست. 🖌 @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🔹فرمود خوش‌بخت آن کسی است که به‌وسیله‌ٔ دیگری موعظه بشود؛ یعنی عبرت بگیرد. 🔹ما می‌بینیم چیزهایی را که در زندگی برای افراد پیش می‌آید؛ چه‌جور در مرحله‌ٔ امتحان قرار می‌گیرند، چطور بعضی در امتحان پیروز می‌شوند، چطور بعضی در امتحان مردود می‌شوند، چطور بعضی از موقعیّت‌ها استفاده‌ٔ درست می‌کنند، چطور بعضی موقعیّت‌ها و فرصت‌ها را از دست می‌دهند. 🔹این‌ها را نگاه کنیم. با دیدِ باز این‌را برای خودمان وسیله‌ٔ موعظه قرار بدهیم؛ یعنی از این درس بگیریم. به‌جای این‌که وقتی کسی زمین خورد، دل‌مان خنک بشود و بر روی احساساتِ خودمان قرار بگیریم، نه، به‌جای این توجّه بکنیم که عامل چه بود؟ عاملِ این زمین‌خوردن، عاملِ این اعتلا و اوج چه بود؟ چگونه شد؟ و ما چقدر می‌توانیم از این فرصت‌ها استفاده کنیم. 🖌 (۱۳۹۲/۱۱/۱۰) حضرت‌ آيت‌اللّه‌العظمي‌‌ امام‌ سيّدعلي‌ حسيني‌ خامنه‌اي [ادام‌ اللّه‌ تعالي ظلال سيادته] 💘 اَللّهُمَّ احفَظ لَنَا سَیِّدَنَا وَ نُورِ عَینَنَا وَ قَلبِنَا الَذَّی بَینَ جَنبَینَا قَائِدِنَا اِمَامَنَا الخَامِنِه‌ای اِلَی قیام مولانا المهدی (عج) @sulookmanavi
نفحاتِ صبح دانی ز چه روی دوست دارم که به رویِ دوست مانَد که برافکنَد نقابی 🖌 @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🖌... فَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَ يَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا (نساء، ۱۹)؛ چه بسا از چیزی خوش‌تان نیاید و خدا خیرِ بسیاری در آن گذاشته باشد. 🔸این عبارت توصیه‌ای کلّی است که همه‌جا به‌کارِ انسان می‌آید. انسان، جهول و عجول است و زود دل‌زده می‌شود و هوسِ چیزهای دیگر می‌کند. همین کفران، او را به دل‌زدگی از بهشت و تطاول به شجرهٔ ممنوعه واداشت! 🔸خداوند در این آیه و ضمنِ این عبارت، ترمزِ انسان را کشیده و از او خواسته مراقب باشد که مثلِ همیشه نارضایتی و دل‌زدگی‌اش موجبِ خِذلان و سلبِ خیرش نگردد. زنی را که خدا برای زندگیِ مۇمن مقدّر کرده، زشت است یا زیبا، بداخلاق است یا خوش‌خُلق، در او خیرِ کثیر است برای مۇمن؛ و برکتِ صبر بر وی بی‌حدّ و حصر است، و سعادتِ دنیا و آخرت و فرزندانِ صالحی نصیبِ مۇمن می‌کند. 🔸چرا؟ چون رضا به قضای خداست و رضا به قضا، همیشه مبارک است و خیرِ کثیر در پی دارد. بسیاری از خیرات در لابلای ناگواری‌های زندگی پنهان است و جز با صبر و تسلیم و رضا نمی‌شود استخراج‌شان کرد. 🔸مۇمن باید کراهت از وقایع و افرادی را که در زندگی‌اش مقدّر شده - که این خصلت، بسی خیرسوز است - وانَهد. بجایش مۇمن باید رضا را جای‌گزینِ کراهت کند؛ و اگر نمی‌تواند، لااقل بر چیزی که مکروهش هست صبر کند تا خودِ خدا اگر خواست تغییری ایجاد کند. (خودِ همین صبر هم درجهٔ مۇمن را رفعت می‌بخشد و به رضا ختم می‌کند). @sulookmanavi
🖌فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (حجر، ۳۰) 🔹این سجده، سجده بر نوعِ بنی‌آدم است نه فقط آدمِ ابوالبشر. سجدهٔ ملائکه، تعظیمِ روح‌الله است که در آدم دمیده شده و هست؛ یعنی ملائکه در برابرِ خلافتِ الهی که در نهادِ بشر به ودیعه نهاده شده خاضع‌اند و فرمان‌بردار. 🔹سجدهٔ فرشتگان در برابرِ آدم ‌(ع)، سجدهٔ آن‌ها در برابرِ روحِ الهیِ انسان است و نشان می‌دهد که فرشتگان در برابرِ انسانِ حقیقی متواضع و خادمِ اویند. @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🔹گاهی انسان هرطور نگاه می‌کند راه بسته است و نمی‌شود گناه نکند، نمی‌شود دست به مالِ حرام نزند؛ زندگی نمی‌چرخد! همۀ اسباب می‌گویند گناه کن! می‌گویند راه بسته است! 🔹ولی اگر تقوای الهی را رعایت کردی، خدای متعال راه را باز می‌کند. چرا؟ چون "إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ". دستِ خدا که به اسباب بسته نیست، دستِ ما بسته است. خدای متعال سبب‌ساز و سبب‌سوز است. 🔹و ما یا خدا را انتخاب می‌کنیم یا اسباب را. اگر اسباب را انتخاب کردیم، دائم باید با این‌ها زندگی کنیم؛ و اگر خدا را انتخاب کردیم، "يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا". اولین مَخرَج این است که از کمندِ اسباب آزاد می‌شوید و دیگر بود و نبودِ آن‌ها برای‌تان یکی می‌شود؛ بعد هم آن مشکل را خدای متعال حل می‌کند. 🔹در بن‌بست‌ها، خدا از ما تقوا می‌خواهد؛ و تقوا یعنی طرفِ خدا را گرفتن، و حواسَت به خدا بودن، و آن‌چه که خدا از تو می‌خواهد را انجام دادن. تقوا در بن‌بست‌ها، توکّل می‌خواهد: "وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى‌اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ". بدونِ توکّل نمی‌شود تقوا داشت؛ اگر توکّل نکنی، می‌روی در وادیِ اسباب اسیر می‌شوی و مشرک می‌شوی. خلاصی از این اسباب با توکّل است. 🔹گاهی انسان سال‌هاست دارد با یک گناه مبارزه می‌کند و پیروز نشده. مگر می‌شود؟ هوس و هواست و عادت است؛ واقعاً سخت است. معجزه‌ای باید بشود تا آدم کَنده بشود.  چطور خودم را جدا کنم؟ می‌شود؟ می‌فرمایند بله، اگر تقوای الهی داشته باشی و بر خدا توکّل کنی. به خدا توکّل کن و با توانِ او، با قدرتِ او، با اعتمادِ به او، خودت را از ذنوب جدا کن و ریشهٔ این صفات را از دلت بیرون بیاور. خداوند مَجاری برای امور قرار داده، ولی مَجاری در دستِ اوست؛ می‌تواند تقدیرات را به‌سمتی ببرَد که بهرهٔ انسان کامل بشود، اگر انسان به خدا توجّه کند. @sulookmanavi
🎈و‌ چگونه از‌ جان‌ نگذرد آن‌ که می‌داند‌ جان بهای دیدار است؟!... @sulookmanavi
📚 ﷽ 📚 🖌فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ (آل‌عمران، ۱۷۴)؛ دستِ‌آخر، پیروزمندانه و سربلند و بی هیچ آسیبی از جبهه برگشتند، درحالی‌که رضای خدا را هم به‌دست آورده بودند. بله! خدا لطفِ بسیار دارد. 🔹در این آیه صحبت از چهار عطیّه شده: نعمت، فضل، حفاظت، و رضوان. بر این مبنا که اختلافِ لفظ بر اختلافِ معنی دلالت دارد، می‌شود گفت این چهار عطیّه، چهار عطای مختلف‌اند که اهلِ توکّل و عمل که از غیرِ خدا نمی‌ترسند - یا کم می‌ترسند - از آن بهره‌مند می‌شوند. @sulookmanavi