📚 ﷽ 📚 🎈 امنیت و آرامشِ خانواده 🔸ذاتِ اقدسِ الهی ـ كه خالقِ همه است ـ فرمود: خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیها (روم، ۲۱). 🔸این زندگی كه به لطفِ الهی سامان می‌‌پذیرد، یک سلسله مسئولیّت‌هایی به عهدهٔ مرد است و یک سلسله مسئولیّت‌ها به عهده زن؛ كه هردو این زندگی را سامان ببخشند و صاحبِ فرزندانِ صالح بشوند. آن‌چه كه به عهدهٔ مرد است مدیریت است، تأمینِ هزینه است، تأمین مسكن است، تأمینِ نیازهای همسر است و ... . و امّا آن‌چه كه به عهدهٔ زن هست ـ و از مرد ساخته نیست ـ آن است كه زن باید سكینت و آرامش را تهیّه كند. مسكن را مرد تهیه می‌ كند ـ آن مهم نیست ـ امّا سكینت و آرامش مهم است؛ این به دستِ مرد نیست، به دستِ زن است. مادر هست كه می‌تواند داخلهٔ منزل را مدیریت كند و آرامش را در منزل حفظ كند و بچّه‌ها را زیرِ پر بگیرد. 🔸 امّا آن‌چه كه عنصرِ محوریِ تشكیلِ خانواده است، دو چیز است؛ ـ نه جهیزیه است نه مهریه ـ آن دو عنصرِ محوری كه اساسِ تشكیلِ خانواده است این است كه "وَ جَعَلَ بَینَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَة" (روم، ۲۱)؛ یعنی این دو عنصر كه خانواده را حفظ می ‌كند، انسان را پدرِ خوب، مادرِ خوب و دارای فرزندانِ صالح می‌كند؛ یكی دوستیِ عاقلانه است و دیگری گذشت از لغزش. 🔸مودّت و دوستی اگر بر اساسِ عقل و ایمان باشد، هرچه سن بالاتر می‌آید، عقل كامل‌تر می‌شود، ایمان كامل‌تر می‌شود و علاقه بیش‌تر می‌شود. 💘#ازدواج_آسمانی @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🎈محبّتِ مَرزوق ♦دهمِ ربیع‌الاوّل ـ بنا بر مشهور ـ سالگردِ #ازدواج_آسمانی رسولِ مکرّم صلی‌الله‌علیه‌وآله و بانوی قدسی، حضرتِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها است. ♦"مسلم بن حجّاج" به سندِ خود در صحیحِ مسلم نقل می‌کند که "عایشه" گفت: مَا غِرْتُ عَلَى نِسَاءِ النَّبِيِّ إِلَّا عَلَى خَدِيجَةَ وَ إِنِّي لَمْ أُدْرِكْهَا. قَالَتْ: و َكَانَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا ذَبَحَ الشَّاةَ فَيَقُولُ: "أَرْسِلُوا بِهَا إِلَى أَصْدِقَاءِ خَدِيجَةَ". قَالَتْ: فَأَغْضَبْتُهُ يَوْماً فَقُلْتُ: خَدِيجَةَ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ: "إِنِّي قَدْ رُزِقْتُ‏ حُبَّهَا"؛ نسبت به هیچ‌یک از زنانِ پیامبر (ص) رشک نورزیدم مگر خدیجه، و من او را درک نکردم. رسولِ خدا (ص) هرگاه گوسفندی قربانی می‌کرد می‌فرمود: "آن‌را برای دوستانِ خدیجه نیز بفرستید". من روزی آن حضرت را به خشم درآوردم و برای آن‌که ایشان آرام شود، نامِ خدیجه را بردم. رسولِ خدا (ص) فرمود: "همانا محبّتِ خدیجه، رزق و روزیِ من قرار داده‌ شده است". (صحيح مسلم؛ قاهره: دار الحدیث، ۱۴۱۲ ق: ج ‏۴، ص ۱۸۸۸). 🔹بنابر این روایت و روایاتِ متعدّدِ دیگر در منابعِ اهلِ سنّت، "عایشه" نسبت به خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها حسادت می‌ورزیده؛ و نشان می‌دهد که صاحبِ این صفت از دریای قداستِ وجودیِ رسولِ خاتم صلّی‌الله‌علیه‌وآله بهره‌ای نبرده و از انوارِ فضائلِ اخلاقیِ آن وجودِ مقدّ٘س استضائه نکرده است. 🔹حضرتِ ختمی‌مرتبت صلّی‌الله‌علیه‌وآله از چنان خُلقِ نیکویی برخوردار است که خدای متعال آن حضرت را با عنوانِ خُلق عظیم می‌ستاید و می‌فرماید: وَ إِنَّكَ‏ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظيمٍ؛ و راستى كه تو را خويى والاست! (قلم، ۴). 🔹در صحیح مسلم از "انس بن مالک" منقول است که گفت: "من بیست سال به رسولِ خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله خدمت کردم امّا به خدا قسم هرگز به من اُف نگفت و هیچ‌گاه در موردِ کارها نگفت: چرا چنین کردی!" (صحيح مسلم: ج ‏۴، ص ۱۸۰۴). حالْ در فرازی از این روایت، "عایشه" می‌گوید: "فَأَغْضَبْتُهُ يَوْماً؛ من روزی رسولِ خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را به غضب درآوردم. 🔹این‌که "عایشه" چگونه آن حضرت را ـ که کوهِ صبر بودند ـ به خشم درآورده، خود موضوعی شگفت‌آور است؛ امّا به‌هرحال به خشم درآوردنِ کسی‌که تمام افعالش انعکاسِ فعلِ الهی محسوب می‌شود، درواقع به خشم آوردنِ خدای متعال است؛ و قرآنِ کریم نیز در موردِ کسی‌که غضبِ الهی بر او نازل شود می‌فرماید: وَ مَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبي‏ فَقَدْ هَوى؛‏ و هركس خشمِ من بر او فرود آيد، قطعاً در ورطۀ‏ هلاكت افتاده است. (طه، ۸۱). 🔹"عایشه" وقتی رسولِ خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را خشمگین می‌کند، برای آرامشِ آن حضرت، نامِ مبارکِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها را می‌آورَد. عشق و علاقۀ حضرتِ رسول صلّی‌الله‌علیه‌وآله به آن بانوی عرشی چنان زیاد بوده است که بردنِ نامِ ایشان موجبِ آرامشِ آن حضرت می‌شود و دریای عطوفت و شفقتِ ایشان را به تلاطم می‌آورَد و خشمِ ایشان را فرو می‌نشانَد. 🔹پس همان‌طور که "عایشه" موجبِ برانگیخته شدنِ خشمِ الهی می‌شود، نامِ مبارکِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها نیز موجبِ جوششِ رحمت و لطفِ خدای متعال است؛ که هردوی این غضب و رحمتِ الهی، در آیینۀ وجودِ مقدّسِ حضرتِ ختمی‌مرتبت صلی‌الله‌علیه‌وآله متجلّی بوده است. ♦در انتهای حدیث، رسولِ خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با بیانِ عبارتی کوتاه، عظمتِ وجودیِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها را بیان می‌فرمایند که محیّرالعقول است؛ حضرت می‌فرمایند: إِنِّي قَدْ رُزِقْتُ‏ حُبَّهَا؛ همانا محبّتِ خدیجه، روزیِ من قرار داده‌شده است. ♦رزقِ مادّی و معنویِ هرکس به‌تناسبِ حالِ خودِ اوست. رسولِ خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله که صاحبِ روحِ کلّیِ عالَم و حائزِ مقامِ حبیب‌اللّهی است، محبّتِ خدیجۀ کبری سلام‌الله‌علیها را رزقِ خود می‌داند که خدای متعال به ایشان ارزانی داشته است؛ و برای پاسخ به استبعاد و استعجابِ افکارِ ضعیف و حسودِ برخی از مخاطبینِ خود، جملۀ خود را با "إنّ" ـ که از حروفِ تأکید است ـ آغاز می‌کند و فعل "رُزِقتُ" را با "قَدِ" تحقیق همراه می‌نماید. @sulookmanavi