📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🌻 سپاس‌گزاریِ خدا در برابرِ اطاعتِ فرمانِ حضرتِ ابراهیم علیه‌السّلام 🔹#عید_قربان یکی از مصادیقِ بسیار بزرگِ اطاعتِ فرمانِ پروردگارِ متعال است. خدا #جشن_جهانی گرفته است که بنده‌ای به‌نامِ ابراهیم دارم، دستورالعمل‌هایی بسیار خطرناک به او داده‌ام و او "نه" نگفت، بلکه گفت "چشم" و انجام داد. 🔹خداوند این‌را جشن می‌گیرد که به ما یاد بدهد آن چیزی که من از شما می‌خواهم اطاعتِ فرمان است، چیزِ دیگری نمی‌خواهم. انبیا را به‌گونه‌ای تربیّت کردم که جز اطاعتِ فرمان کاری نمی‌کنند؛ فکرِ سبک و سنگین، سخت و آسان بودنِ فرمان در نظرشان مطرح نیست. 🔹ابراهیمِ خلیل یک نفر بود، یک فردِ تنها و ضعیف امّا همه بت‌پرست بودند. خدا به ایشان دستور داد که باید بروی با بت و بت‌پرستی مبارزه کنی. حالا شاه و همهٔ رعیّت‌هایش یک‌طرف بودند و ابراهیم هم یک‌طرف بود. عقل‌ِ بشری می‌گوید که نه! این فرمان درست نیست، چون من یک نفر هستم و از پَسِ این همه آدم چطور بَر بیایم. 🔹معمولاً عقلِ آدم‌های ضعیفُ‌الایمان این حکم را می‌کند امّا ابراهیم این حرف را نزد. گفت چون خدا گفته لابّد تا آخرِ آن قضیّه را اطّلاع دارد. در نتیجه از من اطاعت‌ِ فرمان است و از او فرمان دادن؛ لذا جلو رفت. نه ترسید و نه عذر آورد؛ رفت تا نقطه‌ای که او را در آتش بیندازند. از کسی هم کمک نخواست! گفت که خدا خودش گفته است، من هم انجام داده‌ام؛ اگر تا این‌جا راضی است من هم می‌روم، و اگر راضی نیست خودش نجات می‌دهد. دیدیم لحظه‌ٔ آخر نجاتش داد. 🔹یا این‌که در فرمانِ دیگری خدا گفت که خودت باید سرِ پسرت را بِبُرّی! کسی تا به‌حال این‌کار را نکرده است، ولی به ابراهیم وحی شد و باور کرد که حکمِ خداست و خودش را آماده کرد و پسرش اسماعیل را سوار بر الاغ کرد رفتند به مِنی، او را خوابانید که جِدّی سرش را بِبُرّد. 🔹پدر، یگانه فرزندش را ـ که خدا در آخرِ عمر به او داده است ـ با دستِ خودش به قربان‌گاه بُرد و برای این اطاعتِ فرمان آماده شد. این اطاعتِ فرمان، مثلِ اطاعتِ فرمانِ ماها که باید صبح دو رکعت نماز بخوانیم و ظهر چهار رکعت نیست بلکه این اطاعتِ فرمان با تمامِ هستیِ او مساوی است؛ و چون حضرتِ ابراهیم "نه" نگفت و گفت "چَشم"، خدا برای او جشن گرفت. 🔹خدا هم کارهای ممتازی را به او داد؛ مثلِ این‌که کعبه را به‌دستِ او ساخت ـ که تا امروز، مقامِ ابراهیم یکی از مناسکِ حج است و همه باید دو رکعت نماز در آن‌جا به‌یادِ إبراهیم‌ِخلیل که آن‌جا می‌ایستاد و کعبه را با پسرش اسماعیل می‌ساخت بخوانند ـ یا این‌که ما باید در روزِ مِنی در مناسکِ حج، قربانی کنیم به‌یادِ همان قربانیِ ابراهیم‌ِخلیل؛ که یادمان نرود بهترین خدمت در پیش‌گاهِ پروردگارِ متعال، اطاعتِ فرمان در مقابلِ فرمانِ اوست. دیدیم ابراهیم این‌کار را کرد و خدا کاری کرد که ۴۰۰۰ سال از عمرِ این ماجرا می‌گذرد امّا هنوز زنده است. 🔹هر سال به‌یادِ او، حاجی‌ها چندین هزار قربانی می‌کنند. کعبه را هم که ساخته‌اند، مرتّب طواف می‌کنند؛ ابراهیم در آن‌جا زنده است؛ و سپس پروردگارِ متعال ـ مهم‌تر از همه ـ از نسلِ همین ابراهیم، پیغمبرِ اکرم و حضراتِ معصومین علیهمالسّلام را به دنیا آورد، که این مسأله نصیبِ هیچ کسی نشده است. 🔹خدا می‌گوید این روز را من جشن می‌گیرم به‌خاطرِ این‌که بفهمید مسألهٔ اطاعتِ فرمان در پیش‌گاهِ من چه منزلت و موقعیّتی دارد، و فقط با دو رکعت نماز خواندن مسأله حل نمی‌شود، باید مطیعِ فرمان باشی ... @sulookmanavi