✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۷ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ✨در واقع #ایمان درختى است که ریشه آن شناخت خدا و پیامبر اکرم و پیشوایان دین و معاد است و به دنبال آن بر زبان ظهور پیدا مى‌کند و ثمره این شجره طیبه #انجام_وظایف_الهى است، بنابراین کسانى که در انجام وظایف کوتاهى مى‌کنند ایمانشان #ناقص است و از دو حال خارج نیست؛ 🔸یا گرفتار ضعف ایمانند، 🔸و یا هوا و هوس چنان بر آنها غالب شده که از تجلى ایمان در عمل پیش‌گیرى مى‌کند. 💠قرآن مجید در اوایل سوره «انفال» بیان کرده است: «مؤمنان، تنها کسانى هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دل‌هاشان ترسان مى‌گردد؛ و هنگامى که آیات او بر آنها خوانده مى‌شود، ایمانشان فزونتر مى‌گردد؛ و تنها بر پروردگارشان #توکل دارند. آنها که نماز را برپا مى‌دارند، و از آنچه به آنها روزى داده‌ایم، انفاق مى‌کنند. (آرى،) #مؤمنان_حقیقى آنها هستند، براى آنان درجاتى والا نزد پروردگارشان است، و براى آنها، آمرزش و روزى پرارزش است». 🔹در بعضى از روایات که در منابع اهل بیت آمده است مى‌خوانیم: 🔺هنگامى که درباره ایمان سؤال کردند در جواب فرمودند: «ایمان آن است که انسان خدا را #اطاعت کند پس هیچ #معصیتى به جا نیاورد. (این تعبیر معاصى کبیره و صغیره را هر دو شامل مى شود)». 🔺در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) آمده است که در برابر این سؤال که آیا ایمان عمل است یا قولِ بدون عمل (اعتراف به شهادتین)؛ امام (علیه السلام) فرمود: «ایمان تمامش #عمل و قول بخشى از آن عمل است». ❇️از این تعبیرها استفاده مى‌شود که ایمان، اطلاقات مختلفى دارد؛ گاه به #حداقل آن اشاره شده و گاه به #حداکثر 🔺و گواه آن حدیث معروفى است که از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که می‌فرماید: «ایمان ده درجه دارد. مقداد در درجه هشتم، ابوذر در درجه نهم و سلمان در درجه دهم قرار داشتند». (البته ایمان انبیا و اوصیاى معصوم حساب دیگرى دارد). @syed213