📌لیبرالیسم، یک ایدئولوژی بی‌رحم و تمامیت‌خواه است. آنکه به لیبرالیسم اقتصادی مومن شد نمی‌تواند به لیبرالیسم فرهنگی کافر باشد. #ولنگاری @syjebraily

🔴 تحلیل دولت اشتباه بود... 🔸دکتر حسین صمصامی (عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی): 🔹عامل اصلی رشد نقدینگی در اقتصاد ایران، تورم است و عامل تورم هم افزایش نرخ ارز است. 🔹 سازمان برنامه و بودجه سال گذشته با این تحلیل که افزایش حقوق کارمندان موجب تورم می‌شود، نرخ 10 درصد را تعیین کرد ولی تورم 47 درصد شد. 🔹واقعیت این است که قدرت خرید کمتری برای مردم ایجاد شد ولی باز هم تورم افزایش یافت که نشان می‌دهد تحلیل دولت اشتباه بود. 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

💢بزرگترین ناترازی اقتصاد ایران، درآمدهای ریالی و هزینه‌های دلاری ملت ماست. #نه_به_نئولیبرالیسم ‎ @syjebraily

بین قدرت و پیشرفت، یک رابطه مستقیم وجود دارد. اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم، باید قدرتمند شویم| دیدار با جمعی از تولیدکنندگان کشور @syjebraily

دکتر جبرائیلی در دیدار با جمعی از تولیدکنندگان: دلاریزه شدن(Dollarization)، یعنی سلب وظایف و کارکردهای سه‌گانه پول از ریال و حاکم کردن دلار بر اقتصاد. پول سه وظیفه در اقتصاد دارد: واسطه مبادله، ذخیره ارزش و واحد سنجش. با جهانی‌سازی قیمت‌ها، این وظایف از ریال گرفته شده و تقدیم دلار شده است. طبیعی است که در این شرایط، پول ملی بی‌ارزش شود. #دلارزدایی از اقتصاد، یعنی فقط و فقط پول ملی وظایف پول را در اقتصاد ایفا کند. راه برگرداندن ارزش و اعتبار ریال، حاکمیت بخشیدن به ریال و حذف رقبای آن در اقتصاد ایران است و این، یک موضوع کارشناسی نیست، یک تصمیم سیاسی است؛ و کاملا شدنی است. 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

📹 آن اقتصادی که ضریب جینی را به نفع طبقه سرمایه‌دار تغییر می‌دهد و شکاف طبقاتی را تعمیق می‌کند، «اقتصاد اسلامی» است یا «اقتصاد نئولیبرال»؟ تا وقتی که حوزه و دانشگاه به میدان نیایند و اقتصاد اسلامی را تئوریزه نکنند، بحران‌های ناشی از الگوی اقتصاد سرمایه‌داری، به پای اسلام و انقلاب نوشته خواهد شد! #استاد_میرباقری ☑️ @mirbaqeri_ir

💢فیلم کامل سخنرانی دکتر سید یاسر جبرائیلی در دیدار با جمعی از تولید کنندگان را میتوانید از طریق لینک زیر مشاهده نمایید.👇 https://aparat.com/v/d390K @syjebraily

خودزنی بزرگ همت قلی زاده کارشناس مسائل اقتصادی ‏دولت در تمام مراودات خود با بخش خصوصی، غیردولتی و پیمانکاران، کارخانه ها،اتحادیه ها و ... تمام نرخ ها را به اندازه نرخ تورم رشد می دهد اما حقوق و دستمزد پرسنل دولت را کمتر از نرخ تورم افزایش می دهد، این اقدام که سابقه دیرینه ای هم دارد حاوی نگاه منفی به منابع انسانی و به نوعی خودزنی تلقی می شود. همیشه تأکید کرده ام دولت فقط شخص رئیس جمهور و وزرا و معاونین و... نیستند، در واقع دولت از آن سرایدار مدرسه در دورترین روستاها شروع و به رئیس جمهور ختم می شود به بیان دیگر، همه ی مستخدمین دولت، اجزای دولت محسوب می شود و هر جز به اندازه ی مؤثر نقش خود را دارد، تعیین نرخ های کمتر از نرخ تورم، موجب استهلاک شدید دولت می شود و دولت را در انجام امور ناتوان می سازد. تضعیف انگیزه ی اجزاء دولت تبعات بسیار خطرناکی دارد که از قضا سه دهه است کشور درگیر آن شده است و متاسفانه باید اذعان کرد این اقدام منفی، اکثر عناصر دولت را به عوامل الیگارشی تبدیل کرده است، یعنی افراد در دولت هستند، ولی به جای انجام وظایف قانونی و وظایف کلان دولت مصرح در قانون اساسی و نهایتا ارتقای کارآمدی و خدمت به ملت، وظایفی که بنگاه ها، دلالان، رانتخواران و... با دادن رشوه و امتیاز و ... از آنها طلب می کنند را انجام می دهند و این ماجرا تا ابد قادر به بقا و ادامه نمی باشد. پیشنهاد می شود نگاه هزینه ای به عوامل انسانی دولت تغییر و با نگاه سرمایه ای به سمت ترمیم دولت و اقتدار دولت برویم. در این بین اما، فاتحان فجازی که مانند همیشه تکلیف شان روشن است و شروع به سروصدا می کنند و اینجاست که صدا و سیما باید با ایفای نقش خود، جلوی این آنارشیسم بایستد. در واقع اگر خوب به گذشته نگاه شود آنهایی که خواب بد برای کشور دیده بودند تا حدودی توانسته اند با ظاهری موجه، موجبات اضمحلال دولت و ناراضی کردن مردم را توأمان فراهم سازند. شعار افراطی دولت بزرگ مانند یارانه پنهان انرژی و دروغ های دیگر، دولت را گرفتار تله های مختلف کرده و قوه مجریه را در انجام وظایف خود ناتوان ساخته است. باز اگر عادلانه و صالحانه به روند گذشته نگاه شود به وضوح می توان فهمید از میان سه قوه ی کشور، قوه ی مجریه که از قضا اصلی ترین قوه کشور در اداره کشور است، به شدت تضعیف شده است که جا دارد مسئولان کشور و پژوهشگران دلسوز به این مهم توجه کنند. سخن در این باب بسیار است و نیک می دانم بازپس گیری اقتصاد کشور از دست الیگارشهای اقتصادی که عوامل آنها شبانه روز در رسانه ها (بخصوص فجازی) قلم فرسایی می کنند، هزینه های گزاف دارد ولی اگر الان هم به آن توجه نشود جبر زمانه این تکلیف را پیش خواهد برد! در واقع، نهاد دولت نه در شعار که باید در عمل در خدمت مردم باشد. پایان @hemmatgholizadeh

📚 کتابِ #دولت_و_بازار، فصل چهارم، بخشِ چهارم 🔰 اگر بخواهیم ریشه های صنعتی شدنِ #کره_جنوبی را بررسی کنیم، باید بگوئیم رابطه تنگاتنگی میانِ #خلق_بازار_صنایع_نظامی و پیشرفت این کشور وجود دارد؛ به گونه ای که سایر صنایع، یا مصرف کننده زیرساخت هایی بودند که برای #صنایع_دفاعی ایجاد شد و یا از فناوری هایی بهره برداری کرده اند که در #صنایع_نظامی تحصیل شد. این مسأله در تاریخِ اقتصاد سیاسیِ کره جنوبی به قدری پررنگ است که برخی صنعتی شدنِ این کشور را با عبارت #مدرنیته_نظامی توصیف کرده اند. [Moon 2005] اما کمتر گفته می شود که این مدرنیته نظامی، واکنشی به محرومیت های نظامی و تحریم های تسلیحاتی آمریکا علیه کره بوده است. [توضیحات بیشتر رجوع شود به صفحات ۲۷۸ -۲۸۷] 🔰 بسیاری از شرکت های عظیم کره ای که امروز در جهان شناخته شده اند، موفقیت خود را مدیون پروژه های نظامی هستند که دولتِ #ژنرال_پارک برای دستیابی به توان تسلیحاتی تعریف کرد. برای نمونه، شرکتِ #ال_جی و #سامسونگ مجری پروژه هایی در رابطه با "سیستم های الکترونیکی" و "اطلاعاتی-نظامی" بودند. شرکتِ #هیوندای، #کیا و #دوو مجریِ پروژه های مرتبط با خودروهای زرهی و قطعاتِ آنها بودند. همچنین کیا، هیوندای و دِوو مجری پروژه های تولید زیردریایی و دیگر تسلیحاتِ مرتبط با نیروی دریایی بودند. به نمونه های عینیِ ذیل توجه کنید: 1️⃣ از مثال های بارزِ سرریز فناوری از حوزه نظامی به حوزه تجاری، فناوری #جوش_فولاد است که شرکت صنایعِ سنگین کیا در سال ۱۹۷۶ در فرآیند تولید بدنه خودروهای زرهی موفق به کسبِ آن شد. این پیشرفت، صنایع خودروسازی و کشتی سازیِ کره جنوبی را متحول ساخت. 2️⃣ شرکتِ صنایع سنگین دِوو و شرکت صنایع تونگیل، موفق به تولید #توپ_سنگین شدند. این شرکت ها طولی نکشید که به فناوری های لازم برای تولید ماشین آلاتِ سنگینِ کره جنوبی از جمله مواد و متالوژی برای فولادهای خاص، آلمینیوم با کشش بالا، فولاد ریخته گری، برنج، ماشین آلات کنترل حرارت و... نیز دست یافتند. [Kwon 2018] 💢 کانالِ "تأمُّلاتِ نظری" دریچه ای به سوی آگاهی و پیشرفت👇 🆔️ @taammolatenazari

‏درستش این است👇 شرکت‌هایی برای تخصیص ارز در اولویت هستند که اشتغال و ارزش افزوده بیشتری تولید کنند. تفاوت نگاه منشأ تفاوت در سیاست‌گذاری و عمل است. @DrRezaGholami

آیا راه پیشرفت، غربی شدن است؟ بخش اول چرا گروهی از کشورها از نظر اقتصادی پیشرفت کرده اند و گروهی دیگر عقب مانده‌اند؟ پاسخ به این پرسش همواره یکی از دغدغه های اصلی سیاستمداران و اقتصاددانان در کشورهای در حال پیشرفت است. چه، تعیین سیاست‌هایی که برای پیشرفت اقتصادی انتخاب می شوند، در گرو نوع پاسخی است که به چرایی پیشرفت دیگران و عقب ماندگی خود می‌دهند. پاسخهایی که اقتصاددانان و سیاستمداران لیبرال در ایران به پرسش درباره عقب ماندگی و پیشرفت داده‌اند را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. دسته نخست، کسانی هستند که معتقدند پیشرفت اقتصادی نیازمند یک استعداد و توانایی ذاتی است که مردم ایران فاقد آن بوده اند و درواقع، دلایل فرهنگی و نژادی را عامل پیشرفت یا عقب ماندگی می‌دانند. سپهبد علی رزم آرا که از مخالفان ملی شدن صنعت نفت ایران بود خطاب به نمایندگان مجلس که پیگیر این مسئله بودند گفت: «ما لیاقت لولهنگ‌سازی هم نداریم. ۵۰ سال است که آن را می‌سازیم ولی ترقی نکرده ایم. ما چطور میتوانیم خودمان صنعت نفتمان را اداره کنیم؟». اکبر ترکان نیز در اظهارات مشابهی می‌گوید: «بدون تعارف بگویم آیا در فناوری الکترونیک و یا برق و یا صنایع دیگر امکان رقابت را با محصولات کشورهای دیگر داریم؟ بگذارید با خود روراست باشیم، ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزی در هیچ تکنولوژی صنعتی نسبت به جهان برتری نداریم». گروه دیگر که در واقع مفروض گروه نخست را در ریشه های فرهنگی و نژادی پذیرفته است، اتخاذ روش و منش غربی را برای پیشرفت اقتصادی ضروری میداند. سید حسن تقی زاده از روشنفکران عصر مشروطه می‌گوید: «تنها راه پیشرفت ما این است که از فرق سر تا ناخن پا یکسره فرنگی شویم. من بودم که اولین بار بمب تسلیم به اروپایی را در جامعه ایران منفجر کردم». سید محمد خاتمی نیز نگاه مشابهی دارد: «توسعه به معنای امروزش میوه یا شاخ و برگ تمدن جدید است. اگر آن تمدن آمده، توسعه هم خواهد آمد و به این معنا سخن کسانی که می‌گویند ابتدا باید خرد غربی را پذیرفت تا توسعه بیاید، سخن بیراهی نیست و این سخن را کامل کنم که علاوه بر خرد و بینش غرب باید منش غربی متناسب با این بینش را نیز پذیرفت». در سطحی دیگر اقتصاددانان لیبرال قرار دارند که پیروی از اصول اقتصاد بازار، عدم اعمال مدیریت دولت بر اقتصاد و ادغام در نظم اقتصادی تحت مدیریت غرب را برای پیشرفت اقتصادی ضروری می دانند. مسعود نیلی می‌گوید: «یا باید تفکر مکانیزم بازار و منطق رقابت آزاد را بپذیریم یا اقتصاد دولتی و روشن است که رشد اقتصادی و رفاه عمومی در اقتصاد دولتی قابل دسترسی نیست». محمد طبیبیان درباره ادغام در اقتصاد بین‌الملل و آزادسازی تجاری می‌گوید: «توسعه تجارت جهانی دستاوردی است که هم به نفع کشورهای صنعتی بزرگ و هم به نفع کشورهای در حال توسعه است. یعنی تضاد منافعی در کار نیست. هرچه تجارت جهانی گسترده تر می‌شود مسئله اشتغال و سطح درآمدهای کشورهای جهان سوم بالاتر می‌رود بنابراین عضویت در سازمان تجارت جهانی در نهایت به نفع کشورهای جهان سوم خواهد بود. موسی غنی نژاد نیز رویکرد مشابهی را تجویز می‌کند: «فلسفه وجود سازمان تجارت جهانی این است که تمامی موانع مبادلاتی که در دنیا وجود دارد برداشته شود. چون مبادله همیشه به نفع همه طرفین است و از سوی دیگر روابط سیاسی کشورها و صلح نیز تقویت می‌شود. ارزشها دارند جهانی می‌شوند. تا زمانی که مجموعه ارزشهای پارادایم ما با سیستم جهانی و اقتصاد مدرن همخوانی نداشته باشد، ممکن است جهانی شدن را به صورت یک واقعیت بپذیریم اما جذب نخواهیم کرد. یعنی منافعی که از آن سود میبریم شاید محدودتر و متزلزل تر باشد». ادامه در بخش دوم @syjebraily