-_

•. مجری بی‌تفاوت اخبار با خبرهای داغ‌تکراری پس زمینه خرابه بود انگار صحنه‌ی درد و رنج و ناچاری صحنه‌ی انفجار خاطره‌ها صحنه‌ی خاک و خون و آتش و دود بوی باروت، بوی خاکستر صحنه‌ی جنگ روبه‌رویم بود شهر در خون خویش می‌غلطید داشت بود و نبود او می‌سوخت شهر پر بود از تب آوار خانه خانه وجود او میسوخت خانه میسوخت و میان دلش، دفن میکرد ساکنانش را تشنه بود و گرسنه و زخمی کودکی که سپرد جانش را مرد با نان و آب آمده‌بود تلی از خاک بود و خانه.... نبود آجر آجر جهان او می‌ریخت اف به دنیا که عاشقانه نبود یک زن و دست‌های خاک‌آلود یک زن و چشم‌های اشک‌اندود دربه‌در در پی کفن می‌گشت بغلش کودکی سفید و کبود... آنطرف‌تر که موی آشفته تار تارش به دست آتش سوخت نو عروسی برای دامادش با لباس خودش کفن می‌دوخت شهر پر بود از جراحت و درد شهر پر بود از غم و بیداد شهر اما بلند شد از جا با صدایی رسا اذان سر داد #محدثه_نبی_حسینی -ایهام🌱

💔' یک شاعر یا نویسنده برای نوشتن آنچه ما می‌خوانیم جزئیات بسیاری را تصور می‌کند. خود را در دل آن موقعیت قرار میدهد و در ذهنش آنچه می نویسد را زندگی میکند. برای نوشتن این چهارپاره؛ گریستم... بسیار گریستم... -ایهام

اف به دنیا که عاشقانه نبود... •پادپخش|دنیای‌خاک‌آلود •گوینده: #آقای_سایه •شاعر:#محدثه‌نبی‌حسینی ____ ___ ID: @Mr_Sayeh

-_ با اینکه غمگینم ولی پرواز خواهم کرد اینبار هم از ابتدا آغاز خواهم کرد... #محدثه_نبی_حسینی -ایهام🕊

🤍☁️

◉━━━━━━───────♡     ↻   ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤ لبریز از شعر و جنونم واژه‌هایم کو..؟ محبتِ بانو #محبوب🌸

:)

-_ امروز با یکی از استادهایی که خیلی دوستشون دارم صحبت می‌کردم بین صحبت‌هاشون گفتن: میخوام یه رازی رو بهت بگم من توی خونه کلی کتاب داستان دارم هرکس میاد و میبینه تعجب میکنه و میگه شما که بچه کوچیک ندارید... راستشو بخوای اون کتاب‌ها آخرین سنگرهای منن وقتایی که روحم خسته میشه و حس میکنم در حال تحلیل رفتنم میرم سراغشون چشمامو میبندم و از یکی میخوام برام قصه بخونه اگرم کسی رو پیدا نکنم میشینم انیمیشن های بچگیمو تماشا میکنم خلَأِ خوبیه از جهانِ بزرگسالی جدام میکنه ... تو هم امتحان کن :) -ایهام🪴

این شد که باز هم رفتم سراغ جناب شازده کوچولو :)

•. شازده کوچولو که مِی‌خواره را ساکت و خاموش در پس تعداد زیادی بطری خالی و بطری پر دید پرسید: - تو اینجا چه می کنی؟ میخواره گرفته و غمگین جواب داد: - می‌نوشم. شازده کوچولو از او پرسید: - چرا می نوشی؟ مِی‌خواره جواب داد: - برای فراموش کردن. شازده کوچولو که دلش به حال او سوخته بود پرسید: - چه چیز را فراموش کنی؟ میخواره که از خجالت سر به زیر انداخته بود اقرار کرد: - فراموش کنم که شرمنده ام. شازده کوچولو که دلش می خواست کمکش کند پرسید: - شرمنده از چه؟ میخواره گفت: - شرمنده از مِی‌خوارگی! و شازده کوچولو مات و متحیر از آنجا رفت. و در بین راه با خود می گفت: راستی راستی که این آدم بزرگ‌ها خیلی خیلی عجیبند! -شازده‌کوچولو🌿