بسم الله الرحمن الرحیم 🔴نگراني از داوري‌هاي مردم! 🖊حسین انجدانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸چه در مقام نظر و چه در مقام عمل، نبايد به داوري‌هاي مردم دربارة خودمان «اصالت» بدهيم. هرگز نبايد دنبال تأمين خوشايند و بدآيندهاي مردم باشيم. بلکه بايد دغدغة حقيقت را داشت و نه دغدغة داوري‌هاي ديگران دربارة آراء و رفتارهايمان را. 🔸کسي که بخواهد داوري‌هاي مردم را معيار و ملاک درستي افکار و رفتارش قرار دهد و به آنها اصالت بدهد، اولاً، هرگز نمي‌تواند يک زندگي حق‌طلبانه، استوار و رضايت‌بخشي داشته باشد. و ثانياً، بايد دانست هيچ کس نمي‌تواند کاري کند که همه مردم از دست او راضي باشند حتي نمي‌توان طوري رفتار کرد يا طوري انديشيد که همة هم‌صنفان و هم‌مسلکانت از تو راضي باشند. 🔸جعفر بن عيسي از ياران و شاگردان #امام_رضا علیه‌السلام مي‌گويد نزد امام رضا بوديم که #يونس_بن_عبدالرحمن، از بزرگترين و فهيم‌ترين شاگردان امام کاظم و امام رضا علیهما السلام، هم آنجا بود. همزمان عده‌اي از مردم بصره درخواست ملاقات با حضرت را داشتند. امام به يونس اشاره کرد و اتاقي را که پرده‌اي جلوي آن افتاده بود نشان داد و فرمود شما آنجا برو. و تا به تو اجازه نداده‌ام از آن اتاق خارج نشو و هيچ عکس‌العملي هم نشان نده. شيعياني که از بصره آمده بودند سخنان ناروايي عليه يونس در محضر امام رضا گفتند. و امام علیه‌السلام سر خود را پايين انداخته بود و گوش مي‌کرد. وقتي آنها خداحافظي کردند و خارج شدند، حضرت رضا علیه‌السلام اذن خروج به يونس داد. وي در حالي که گريه مي‌کرد و اشک از چشمانش جاري بود، از آن اتاق بيرون آمد، و عرض کرد: آقا جان من با اينکه اين همه در راه نشر معارف شيعي تلاش مي‌کنم و اين همه به اين مردم خدمت مي‌کنم، چنين داوري و قضاوتي نسبت به من دارند؟! امام خطاب به يونس فرمودند: وقتي امام تو از تو راضي است، داوري مردم اهميتي ندارد. و سپس فرمود: يونس، با مردم به اندازه درک و شعورشان سخن بگو؛ و اموري را که فراتر از درک و فهم آنهاست با آنها در ميان نگذار. يونس، چه اهميتي دارد که اگر در دست تو دُرّ باشد اما مردم بگويند «پشکل» است و يا اگر پشکلي در دست تو باشد اما مردم بگويند «درّ» است؟! آيا اين داوري و قضاوت مردم تأثيري در تغيير حقيقت و واقعيت آنچه که نزد تو است دارد؟! مهم اين است که تو بر راه صواب و حقيقت باشي، و امام معصوم از تو راضي باشد، داوري و قضاوت مردم هيچ اهميتي ندارد. 🔸البته اين سخنان هرگز به معناي مخالفت با مردم نيست؛ يعني تک‌روي و زيست ملامتي‌گونه هم هرگز نبايد در زندگي انسان اصالت پيدا کند؛ زيرا اين هم به نوبة خود نوعي خودمحوري و عجب و خودبرتربيني يا خودممتاز بيني است. که اين هم رذيله‌اي اخلاقي و اجتماعي است. آنچه که بايد معيار قرار گيرد، حقيقت است. تنها درسايه حق‌انديشي و عمل به حقيقت است که دل انسان آرام مي‌گيرد و مي‌تواند مخالفت‌ها و طعنه‌ها و نامردمي‌ها را تحمل کند. همچنين اين حديث بدان معنا نيست که داوري ديگران دربارة گفتار و رفتار و انديشه انسان هيچ ارزشي ندارد؛ چرا که انسان در سايه داوري‌هاي ديگران مي‌تواند بهتر خود را بشناسد؛ آنچه که مهم است اين است که اين داوري‌ها «اصالت» ندارند. يعني نبايد زندگي خود را بر اساس آنها سامان دهيم. زندگي را بايد بر اساس تعهد به حقيقت سامان داد. #اخلاق #زيست_اخلاقي #اخلاق_اجتماعي 🔺کانال حجت‌الاسلام حسین انجدانی را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم 🔴ماه رجب و زیارت 🖊حسین انجدانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔶یکی از اعمال سفارش‌شده در #ماه_رجب، «زیارت» است. از زیارت خانه خدا گرفته تا زیارت اولیای الهی و حضور در مشاهد مشرفه. 🔶عمره از اعمال مستحب است، اجر و ثواب فراوانی برای آن بیان شده است، اما در این میان عمره رجبیه از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و این نشان می‌دهد که پیوندی میان ماه رجب و توحید وجود دارد. 🔶زیارت #امام_حسین علیه السلام همواره مورد تأکید و سفارش بوده است. اما در ماه رجب تأکید ویژه‌تری نسبت به آن شده است. به ویژه در آغاز و در نیمه ماه رجب. بشیر دهّان از #امام_صادق علیه السلام نقل می‌کند که هر کس در روز اول رجب امام حسین را زیارت کند، حتماً مورد غفران الهی قرار می‌گیرد: مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الْبَتَّةَ. ابی بصیر می‌گوید از #امام_رضا علیه السلام سؤال کردم که زیارت امام حسین علیه السلام در کدام ماه انجام گیرد؟ آن حضرت فرمود در نیمه ماه رجب و نیمه ماه شعبان: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع فِي أَيِّ شَهْرٍ تَزُورُ الْحُسَيْنَ ع فَقَالَ فِي النِّصْفِ مِنْ رَجَبٍ وَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ. 🔶زیارت امام رضا علیه السلام نیز همواره مورد تأکید بوده است اما در ماه رجب تأکید ویژه‌تر و خاص‌تری نسبت به آن شده است. 🔶به طور کلی یکی از توصیه‌های مهم اهل معرفت در ماه رجب زیارت مشاهده مشرفه است. حتی زیارت امامزاده‌ها. 🔶می‌توان گفت زیارت مزار علماء و صلحاء و شهداء هم در این ماه برکت مضاعف دارد. شیخ طوسی در مصباح المتهجد در باب اعمال ماه رجب از حسین بن روح (سومین نائب خاص امام زمان‌ عج) چنین نقل می‌کند که فرمود: «زُرْ أَيَّ الْمَشَاهِدِ كُنْتَ بِحَضْرَتِهَا فِي رَجَبٍ؛ در ماه رجب هر کدام از مشاهده مشرفه را که دسترسی داری، زیارت کن» و البته در این زیارت‌ها باید تلاش کنیم ارتباط روحی با اولیاء الهی و علما و شهدا برقرار کنیم و خود را در مسیر آنها قرار دهیم و تصمیم‌ بگیریم بیماری‌های روحی و معنوی خود را درمان کنیم. 🔶امیدوارم در برنامه زندگی خود در این ماه عزیز که به سرعت در حال گذر است، ساعات و زمان‌هایی را برای زیارت قبور علماء و شهداء قرار دهیم و از برکات معنوی و روحی این کار بهره‌مند شویم. پ.ن؛ بنده کمترین نیز در جوار بارگاه نورانی علامه ذی‌فنون آیت الله العظمی حسن زاده آملی رضوان‌الله‌علیه دعاگوی مؤمنین و اعضای محترم کانال بوده و از حضور یکایک ایشان عاجزانه تمنای دعا دارم. ۱۸ رجب ۱۴۴۵ ه.ق مصادف با ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ ه.ش مازندران، آمل 🔺کانال حجت‌الاسلام حسین انجدانی را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم 🟢ولایت و انسجام اجتماعی امت 🖊حسین انجدانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔹یکی از مهم‌ترین برکات اجتماعی و سیاسی ولایت‌ و امامت، نظم و انسجام مدنی امت و اتحاد و همدلی اجتماعی ملت است. 🔸#حضرت_زهرا سلام الله علیها در خطبه فدکیه، در تشریح فلسفه امامت دو کار ویژه اجتماعی و سیاسی ولایت و امامت را به زیباترین وجه، در دو جمله حکیمانه بیان کردند: فَفَرَضَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ ... طَاعَتَنَا نِظَاماً لِلْمِلَّةِ، وَ إِمَامَتَنَا لَمّاً [اماناً] لِلْفُرْقَةِ؛ خدای متعال پیروی از اهل بیت را به هدف ایجاد نظم و انسجام جامعه اسلامی، بر امت اسلامی واجب کرد؛ و پذیرش رهبری و امامت آنان را به هدف جلوگیری از تفرقه و تشتت و انشقاق اجتماعی واجب کرد. #امام_رضا علیه السلام نیز در حدیثی مشهور و مهم، #امامت را شیرازه دین، مایه نظم و انسجام مسلمین، تأمین کننده خیر و صلاح دنیوی اهل دین و عزت و اقتدار مؤمنین می‌داند و می‌فرماید: إِنَّ الْإِمَامَةَ زِمَامُ الدِّينِ وَ نِظَامُ الْمُسْلِمِينَ وَ صَلَاحُ الدُّنْيَا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِين.‏ 🔻در حوادث یک ماه اخیر نعمت و برکت وجودی ولایت فقیه و نائب المهدی در جمهوری اسلامی را با تمام وجود درک کردیم. رئیس جمهوری خدوم، خستگی‌ناپذیر و جهادی به همراه تعدادی دیگر از افراد عالی‌رتبه نظام در سانحه‌ای هوایی به شهادت می‌رسند، اما نه تنها خللی در کشور ایجاد نمی‌شود، بلکه این تهدید بالقوه به یک فرصت بی‌نظیر تبدیل می‌شود، این سوگ عمیق به حماسه‌ای کم‌نظیر در بدرقه و تشییع پیکرهای پاک آنان تبدیل می‌شود. و الان هم کشور، در یک رقابت تنگاتنگ و بسیار جدی، آماده برگزاری چهاردهمین دوره ریاست جمهوری و انتخاب جایگزینی شایسته برای تداوم راه خدمت و مجاهدت است. چنین نظم و انضباط و انسجام و اقتداری در هیچ جای دیگری در دنیا نمونه ندارد: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ‏ الْمُتَمَسِّكِينَ‏ بِوَلَايَةِ أَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ علیهم السلام #سیاست #انتخابات #غدیر 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم 🟢برکات دنیوی و اخروی امامت و ولایت 🖊حسین انجدانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸از کارویژه‌های اینجهانی امامت و ولایت، تنظیم‌گری معاش و ساختارمند کردن مناسبات دنیوی مردم است. به تعبیر #امام_رضا علیه السلام: إِنَّ الْإِمَامَةَ زِمَامُ الدِّينِ وَ نِظَامُ الْمُسْلِمِينَ وَ صَلَاحُ الدُّنْيَا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِين.‏ امامت شیرازه دین، مایه نظم و انسجام مسلمین، تأمین کننده خیر و صلاح این‌جهانی اهل دین و عزت و اقتدار مؤمنین است. ما در طول نیم قرن گذشته، شمه‌ای از آثار و برکات دینی و دنیوی ولایت را در نظام مردم‌سالاری دینی و ولایت فقیه دیده‌ایم. در همین حوادث اخیری که برای رئیس جمهور شهید و هیئت همراه او رخ داد، نقش امنیت‌‌زا، اقتدارآفرین و امیدبخش ولایت را دیدیم. 🔻اما افزون بر برکات این‌جهانی، ولایت و امامت، تأمین کننده سعادت اخروی هم هست. #پیامبر_اکرم(ص) درباره ولایت #امیرمؤمنان علیه السلام می‌فرماید: لَوِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَى حُبِّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ النَّارَ. اگر مردم بر محبت علی بن ابی‌طالب اجتماع می‌کردند و همگان محبت و عشق علی را در دل می‌داشتند، خدای متعال آتش جهنم را نمی‌آفرید. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنَا مِنَ‏ الْمُتَمَسِّكِينَ‏ بِوَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع‏لیهم السلام و الفُقَهاءِ العَادِلِین #امامت 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم ⚫️ سبک زندگی رضوی 🖊حسین انجدانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سبک زندگي يعني رفتارهاي نهادينه شده فرد؛ رفتارهايي که روية زندگي او باشند؛ رفتارهايي که دائمي باشند. ابراهيم بن عباس از ياران همراه امام رضا علیه السلام، سبک زندگي آن حضرت، يعني رفتارهاي نهادينه در وجود آن حضرت، را چنين توصيف مي‌کند: ۱. هرگز نديدم با کلام خود به کسي جفا کند؛ ۲. هرگز نديدم کلام کسي را قطع کند؛ ۳. هرگز نيازمندي را، در صورت توان، از در خانة خود رد نمي‌کرد؛ ۴. هرگز پاي خود را جلو ديگران دراز نکرد؛ ۵. هرگز در برابر ديگران بر متکا، تکيه نزد؛ ۶. هرگز کسي را دشنام نداد؛ ۷. هرگز آب دهان خود را (در اماکن عمومي) بر زمين نريخت؛ ۸. هرگز به صورت قهقهه نخنديد؛ بلکه خندة او تبسم بود؛ ۹. همراه با اهل خانه، خدمتکاران و نگهبانان بر سفره مي‌نشست؛ ۱۰. شب‌ها کم مي‌خوابيد؛ اکثر شب‌ها را تا صبح به ذکر خدا مشغول بود؛ ۱۱. زياد روزه مي‌گرفت؛ روزه سه روز در هر ماه را از دست نمي‌داد؛ و مي‌گفت اين ارزش روزة همة ايام را دارد؛ ۱۲. خيلی اهل خير و صدقة پنهانی بود؛ غالباً در شب‌های تاريک اين کار را می‌کرد. (عيون اخبارالرضا، جلد ۲، صفحه‌ی ۱۸۴) 🔻اميدوارم که پيروان آن حضرت نيز در آراستن خود به اين صفات، کوشا باشند و بدانند که شيعه واقعي کسي است که رفتارهاي اهل بيت را الگوي خود قرار دهد؛ و به پيروي ذهني و زباني اکتفا نکند. #امام_رضا #سبک_زندگی 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم 🔴معيار عقلانيت در کلام امام رضا علیه السلام 🖊حسین انجدانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ يکي از شاخصه‌های مکتب اهل بيت علیهم السلام، تأکيد بر #عقلانيت و #عقل‌گرايی در همه‌ی عرصه‌های زيست انسانی است. به همين دليل، اکثر علمای شيعه، عقل را در کنار قرآن و سنت، به عنوان منبعی از منابع دين به شمار می‌آورند و در همه جوامع روايی ما، روايات مربوط به عقل را در بحثی با عنوان «کتاب العقل» گردآوری کرده‌اند. تأمل در مجموعه‌ی روايات ناظر به خردورزی، نشان می‌دهد که ائمه اطهار به تأسی از آيات قرآن، بيشتر بر بيان شاخصه‌های عينی و زيستی خرد و خردورزی تأکيد داشتند؛ تا تعريف مفهومی و انتزاعی محض. به تعبير ديگر، در کنار توجه به عقل فلسفی و برهانی، بيشترين تأکيد را بر عقل اجتماعی، آموزشی، اقتصادی، سياسی و اخلاقی داشتند. 🔸#امام_رضا علیه السلام، به عنوان عالم آل‌محمد، در حديثی نورانی ده شاخصه برای شناخت انسان‌های خردورز در تراز اسلامی و شيعی ذکر کرده‌ است. آن حضرت می‌فرمايد، عقل انسان مسلمان به کمال نمی‌رسد مگر آنکه ده ويژگی در آن باشد: یک. مردم از او انتظار خير دارند؛ دو. مردم از شر او در امان‌انند؛ سه. کار خير اندک از ديگران را زياد شمارد؛ چهار. خيررسانی‌های زياد خود را، اندک شمارد؛ پنج. هر چه حاجت از او خواهند، دلتنگ نمی‌شود؛ شش. در طول عمر خود از طلب دانش خسته نمی‌شود؛ هفت. فقر در راه خدا برای او از توانگری محبوب‌تر باشد؛ هشت. خوار شدن در راه خدا را از عزت در پيش دشمنان خدا بيشتر دوست دارد؛ نه. گمنامی را از شهرت خوش‌تر دارد؛ ده. همگان را بهتر و باتقواتر از خود می‌داند؛ (تحف العقول، صفحه ۴۴۳) 🔸اکنون مناسب است هرکدام از ما، اولاً، خود را با اين ده‌ شاخصه بسنجيم و ميزان و سطح عقلانيت خود را به دست آوريم و ثانياً، تلاش کنيم بهره‌ی وجودی خود را از اين شاخصه‌ها افزايش دهيم. 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم 🟢 امامت در عصر انقباض: تدبیر امام رضا علیه‌السلام در صیانت از عقلانیت شیعی در سپهر سیاسی خلافت عباسی 🖊 حسین انجدانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ میان سطرهای تلخ تاریخ، دوره‌ای با ولادت باسعادت حضرت علی‌بن موسی الرضا علیه السلام و امامت آن حضرت آغاز شد، که می‌توان آن را «عصر انقباض امامت» نام نهاد؛ زمانی که زنجیره سرکوب‌ها، ترورهای هدفمند و سانسورهای ایدئولوژیک، اندیشه‌ علوی را در محاق قرار داده بود. در این فضای سنگین، مأمون عباسی، خلیفه‌ای هوشمند اما مرموز، تصمیم گرفت حضرت رضا علیه‌السلام را به دستگاه خلافت فرا بخواند و در ظاهری مصلحانه، ایشان را به ولایت‌عهدی بنشاند. بسیاری این رویداد را یک امتیاز سیاسی دانستند؛ اما امام، آن را به میدان نبرد نرم بدل کرد. آنچه در دوران حضور امام رضا علیه‌السلام رخ داد، بیش از آن‌که صرفاً یک موضع‌گیری دینی یا واکنشی سیاسی باشد، نوعی «دکترین حکیمانه‌ی بقا» بود. هوش امنیتی امام هشتم، صرفاً در پذیرش مشروط ولایت‌عهدی خلاصه نمی‌شود. آنچه رخ داد، یک معماری دقیق از مهار پروژه نفوذ عباسی بود. مأمون می‌خواست امام را در فضای خلافت حل کند؛ اما امام، بی‌آنکه به ظاهر در تقابل برخیزد، نقشۀ مأمون را معکوس ساخت. حضرت ساختار رسمی دستگاه را به سکویی برای انتشار عقلانیت شیعی تبدیل کرد؛ همان عقلانیتی که در تقابل با شعارگرایی عباسی و جمود اهل ظاهر، بنیاد اجتهاد و حکمت اسلامی را پاس می‌داشت. مناظرات گسترده‌ای که امام ترتیب داد، حضور علمی ایشان در محافل گوناگون، و صراحت در تبیین جایگاه امامت، نمایانگر راهبردی فراتر از تدبیر فردی بود. امام رضا علیه‌السلام امامت را نه در قدرت سیاسی، بلکه در مرجعیت علمی، معنوی و تمدنی بازتعریف کرد. از همین‌رو، گفت‌وگوهای ایشان با اندیشمندان ادیان دیگر، تنها درپی اثبات حقانیت اسلام نبود، بلکه نمایشی از وسعت سینه‌ عقل شیعی و مدارای روشمند با دگراندیشی بود. در روزگاری که خلافت به دنبال مصادره مفاهیم و تهی‌سازی آن‌ها بود، امام رضا علیه‌السلام با بازتولید مفاهیم اصیل، هویتی عقلانی و تمدنی به شیعه بخشید. حضرت به‌جای شعارهای تند، روایتی ژرف از امامت ارائه داد که با حکمت، تربیت و معرفت آمیخته بود. از همین‌رو، در چشم دشمن نیز خطری هم‌وزن شمشیر جلوه کرد؛ و سرانجام مأمون تصمیم گرفت تا این خطر خاموش گردد. حضرت رضا علیه‌السلام با سلاح «تدبیر»، «میدان» را گشود. امام نگذاشت عقلانیت شیعه به محاق رود، و چراغ گفت‌وگو و تفکر را در سخت‌ترین شرایط زنده نگاه داشت. این مسیر، نقطه‌ی آغاز شکل‌گیری تمدن شیعی در قالب «فقاهت امنیتی» بود؛ فقهی که نه در خلأ، بلکه در متن یک مقابله‌ی تمام‌عیار با قدرت‌های سرکوبگر، هویت خود را ساخت. امام رضا، زمینه‌ساز تمدنی شد که در آن، «عقلانیت بقاء»، «امنیت هویت» و «شبکه‌سازی نرم» به ارکان اصلی تبدیل شدند. در سالروز ولادت امام هشتم، نه‌فقط باید به کرامت‌های فردی آن حضرت نگریست، بلکه باید ساحت راهبردی آن امام همام را بازخوانی کرد؛ ساحت امامی که در تنگنای قدرت، افقی از حیات شیعی را گشود که تا عصر غیبت امتداد یافت. #هوش_امنیتی #امام_رضا 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم ⚫️ شب رجعت؛ سحر فناء 🖊 حسین انجدانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آن شب، آسمان ایران نه به‌سان ولادتی خجسته، بلکه چون محرابی در انتظار نماز خوف، سراسر التهاب بود. شبی که ملائک، نه برای تبریک، که گویا برای تلقی روح، به حوالی کوه‌های ورزقان پرگشودند. شب میلاد امام رئوف علیه‌السلام، شبی که باید خورشید شفاعت بدرخشد و افق منوّر از انوار رحمت گردد، بدل شد به شب رجعتِ عبدی که در مدار ولایت، به نقطه‌ی فناء رسیده بود. شب، شبی معمول نبود؛ شب اتصال بود: اتصال شهادت به ولادت، اتصال امت به ولیّ، اتصال قوس نزول خدمت به قوس صعود شهادت. از لحظه‌ی اعلام «فرود سخت»، تا آن سحر خون‌فشان که خبر شهادت تأیید شد، آن‌چه در من و ما جاری بود، فقط دعا نبود؛ تجربه‌ای وجودی از انتظار در تراز اضطرار بود. ذکری که آن شب از جان برخاست، صرفاً تمنای سلامت یک خادم نبود، بلکه نجوای انسان مأذون با قضا و قدر الهی بود؛ گویی آن شب، نفسِ ملت در ساحت حضرت رضا علیه‌السلام به امانت گذاشته شده بود. ملت، نه در فضای رسانه، بلکه در متن مشیّت، معلق بودند. اشک‌ها، نه از جنس عاطفه، که نشانه‌ای از ادراک یک فاجعه‌ی معنوی بود. آن شب، نه فقط جان یک عبد صالح در خطر بود، بلکه استمرار یک سلوک اجتهادی در مدار جمهور به محک تجربه درآمده بود. آن‌چه در آن ساعات طی شد، نجات یا فقدان یک مسئول نبود؛ تجلی یا عدم تجلی یک حجت بود. در هندسه‌ی فقه ولایی، برخی شهادت‌ها به‌مثابه تأیید نهایی بر مشروعیت سلوک صاحب‌شهادت‌اند. این همان چیزی است که می‌توان آن را «فقه‌الدماء» نام نهاد؛ جایی که خون، در مقام امضاء بر صحت مسار عبودیت جاری می‌شود. شهادت خادم‌الرضا حضرت آیت‌الله رئیسی، در شب ولادت امام رضا علیه‌السلام، واجد این مرتبه است. نه از آن‌رو که در شب میلاد واقع شد، بلکه از آن‌جهت که مسیر زیسته‌ی او، بر مدار فقه مأذون، و در تراز عبد منتظر، شکل گرفته بود. تاریخ، تقارن‌ها را تصادف نمی‌بیند. شهادت در شب ولادت، نه پایان یک زیست سیاسی، بلکه امضای ربانی بر صحت یک سلوک ولایی است. این همان فقه‌الدماء است؛ جایی که شهادت، نه صرفاً مرگ، که دلیل اجتهادی بر حقانیت مسیر می‌شود. آن شب، فقه ولایت، بار دیگر در میدان تجربه، مصداق یافت. ولادت، در دستگاه معارف، منشأ است؛ و شهادت، در دستگاه فقه، ختم است. اتصال این دو، در یک شب، تعبیر قاعده‌ی جامع‌تری را ممکن می‌سازد: ولایت، حلقه‌ی اتصال میان آغاز و انجام حیات انسانی در مقام تکلیف است؛ و شهادت، ختم‌المسک آن عبدی است که در مدار ولایت، سلوک کرده باشد. تقارن شهادت با ولادت، فقط تصادف تاریخی نیست؛ علامت است؛ علامت تقارن مأموریت و مقبولیت. اگر شهادت در میدان، مرتبه‌ای از اجتهاد عینی است، شهادت در شب ولادت، در تراز «اشهاد تکوینی» می‌نشیند. آن شب، ملت، با اضطراب زیست؛ و آسمان، با قَسَم نوشت. آن شب، رئیسی نه صرفاً خادم جمهور، که عبد مأذون ولیّ بود. و اینک، یک سال پس از آن شب، وقت آن است که فهم این شهادت را از مدار احساس، به مرتبه‌ی استنباط ارتقا دهیم. او فقط سیدالشهدای خدمت نبود؛ او تمثّل عملی فقه مأذون بود. این شهادت، استمرار همان سلوکی است که فقه‌الحکومة بر پایه‌ی آن، حجیت می‌یابد. آری، شب میلاد، دیگر تنها شب مولد کرامت نیست؛ شب امضای حجت نیز هست. و ما اگر بخواهیم امتداد آن سلوک را پاس بداریم، باید این شهادت را نه در حاشیه‌ی خبر، که در متن فقه بنویسیم: فقهی که شهادت را نه مرگ، که ختم عبودیت در تراز فناء تفسیر می‌کند. #امام_رضا #شهید_جمهور 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314