❇️#صبوحانه (ایده یابی قرآنی برای زیست اخلاقی در فضای مجازی) 🔘 شماره ۸ 🌙 سوره تکاثر 🌅 ألْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ. حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ. (تکاثر/1-2) 🔸 ۱. این آیات به نقد کسانی پرداخته که امور ظاهری و به قول معروف «چشم پرکن»، از قبیل #کثرت_عددی، را معیار ارزشداوری قرار داده اند؛ تا جایی که برای برتر دانستن خود یا قبیله شان به شمارش قبرها روی آورده اند. این در حالی است که از نظر قرآن، #فضیلت_های_اخلاقی از قبیل تقوا است که معیار خوب یا بد بودن افراد محسوب می شود: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ» (حجرات/13). از این آیات می توان برای شناخت یکی از آسیب های اخلاقی فضای مجازی استفاده کرد، که عبارت است از «#کمیت_گرایی به مثابه معیار ارزشگذاری اخلاقی». 🔸 ۲. فضای مجازی به عنوان یک فضای دیجیتال، نه تنها بنیادش بر #عدد_و_رقم است، که اعداد و ارقام نیز در بخش های مختلف آن نمود فراوان دارد. تعداد اعضای گروه ها و کانال ها، دانلودهای یک فایل، کسانی که یک مطلب را مشاهده کرده اند، #فالوئرها و #ممبرها(اعضا)ی یک صفحه در شبکه های اجتماعی، بییندگان یک برنامه زنده (لایو)، ارسال یک مطلب برای دیگران و بازنشر آن (forward, retueet)، و تعداد کامنت های ذیل یک مطلب، نمونه هایی از کاربرد اعداد و آمار در فضای مجازی است. این آمارها از نظر اخلاقی هم کارکرد مثبت دارد هم منفی. اگر برای «تحلیل و آسیب شناسی وضع موجود»‌ برای «برنامه ریزی برای رسیدن به وضع مطلوب» باشد از نظر اخلاقی کاری لازم و پسندیده است (به عنوان مثال، با #تحلیل و ریشه یابی علل افزایش اعضای کانال های حاوی مطالب مستهجن، یا ازدیاد طرفداران یک #سلبریتی بی اخلاق، برای اصلاح این وضعیت چاره اندیشی می شود) ولی اگر کثرت عددی مبنای تفاخر و تحقیر دیگران، یا معیارِ «صالح بودن»‌ یک فرد یا درست بودن سخنان او یا الگو بودنش برای دیگران قرار گیرد، طبیعتا کاری غیراخلاقی محسوب می شود. 🔸 ۳. یکی از شگردهای غیراخلاقی برخی سلبریتی ها و افراد مشهور در شبکه های اجتماعی، تمسک به #تعداد_طرفداران خود برای اثبات #درستی_گفتار و رفتار خویش است؛ آن هم گفتار و رفتارهایی که غیراخلاقی بودنش واضح و روشن است؛ مانند فحاشی و زشت گویی، یا تشویق طرفداران خود، که اغلب جوان و نوجوان هستند، به روابط غیراخلاقی. وقاحت رفتارهای این چهره ها گاه به اندازه ای است که حتی شبکه های اجتماعی از قبیل اینستاگرام که نوعا در مواجهه با آنچه در جامعه ای مثل ایران غیراخلاقی محسوب می شود، رفتار مداراجویانه ای دارند، اقدام به مسدود کردن صفحات این افراد می کنند. ⚜️ @taammolat74

🔰امام علی(ع)؛ اسوه ایمان و عدالت ✍ محمد باقر تاج الدین 🔸امام علی(ع) برکنار از صفات و ویژگی های فراوانی که به عنوان یک مسلمان تمام عیار و یار و همراه وفادار پیامبر اسلام(ص) داشتند دو ویژگی بسیار بارز و برجسته ایشان را می توان در "ایمان" و "عدالت" جستجو نمود. ایمان ایشان ایمانی عمیق، درونی، همه جانبه، آزادانه، خالص و در یک کلمه چون کوه استوار بود. او سرشار از عشق و محبت خداوند بود به گونه ای که خدا را در همه حال حاضر و ناظر بر اعمال و رفتار خویش می دید و تو گویی که لحظه ای بی یاد و نام خدا زندگی نمی کرد. سخنان آن حضرت، نیاتش، اعمالش، احساسش، آرزوهایش، باورهایش همگی تجلی عشق و محبت به خداوند از یک سو و دوستی و مدارا و ارادت به انسان ها از سوی دیگر بود. 🔹حضرت امیر(ع) راه رسیدن به خداوند را از میان خلق خدا جستجو می کرد و این گونه می پنداشت که خدمت به مردم که همگی بندگان خداوند هستند می تواند این راه را هر چه بهتر هموار و آسان کند. در واقع می توان گفت عدالتی که آن حضرت در پی اقامه کردنش بود همانا ایجاد مساوات و برابری در بین مردم جامعه بود که این همان مسیر ایمان و خداخواهی بود. علی ابن ابی طالب به خوبی می دانست که در جامعه ای پر از ظلم و ستم و بی عدالتی نمی توان خداوند و ایمان به او را جستجو کرد و اساساً هر کجا برابری و عدالت باشد ایمان نیز حضوری قوی و پر هیمنه و همه جانبه خواهد داشت. 🔸به عبارت دیگر می توان گفت ایمان و عدالت به تعبیری دو روی یک سکه محسوب می شوند که گویی یکی بدون دیگری چندان معنایی نخواهد داشت. ایمان بدون عدالت و برابری اگر هم به فرض بتواند وجود داشته باشد بسیار دور از ذهن است که در خدمت انسان ها و جامعه باشد و بتواند راه سعادت را برای همگان هموار سازد. امام علی(ع) به خوبی می دانستند که ایمان های قوی و استوار که از عمق وجود انسان بر می خیزند و قلب و روح آدمی را به تسخیر خویش در می آورند هرگز نمی توانند جامعه بدون عدالت و برابری را جامعه ای مطلوب و مناسب تصور کنند. 🔹این گونه بود که آن امام بزرگوار هرگز به چیزی کم تر از عدالت در جامعه و برابری میان انسان ها رضایت ندادند و همواره در سخنان خویش عدالت را فریاد می کردند و در رفتار خویش با تمام وجود در راه برقراری عدالت کوشش می کردند به گونه ای که مجاهدت هایی این چنین سرانجام موجب شهادت ایشان نیز شد. این که گفته می شود امام علی(ع) شهید راه عدالت است حقیقتا سخنی مطابق با واقع و عین حقیقت است. 🔸بر این اساس می توان گفت حضرت امیر(ع) اسوه بی نظیر ایمان و عدالت بودند و هستند و بشریت امروز نیز بی گمان در این دنیای سرشار از بی عدالتی و کم ایمانی بسیار نیازمند شخصیت ها و اسوه هایی چون ایشان است تا بتواند راه نجات خویش را از ورطه های گوناگونی که در آن ها گرفتار آمده است، بیاید. ⚜ @taammolat74

🔰 فرصت تنهایی و رخصت ایمان ✍️ عظیم محمودآبادی 💠

رمضان و اَحسنِ تقویم

🔘 بخش چهارم | بخش سوم 🔸ماهِ رمضان فرصتی است برای بازیابی آن لنگر؛ برای رهایی ولو موقت از ملالِ بی امانی که در این جهان هر روز بیش از قبل ما را در خود فرو می‌برد. همان ملالی که هایدگر آن را نتیجه ناگزیر و محتومِ راحتیِ بیش از حدِ زندگی می‌دانست!! 🔹با عنایت به گفته هایدگر شاید بتوان گفت روزه و رمضان از این جهت در دنیای ما اهمیتی مضاعف و ارزشی حیاتی‌تر یافته است. حیاتی که گویی در گروی رنجی است که از نخوردن، نیاشامیدن و فاصله گرفتن از روزمرگی می‌کشیم تا از چنگالِ ملالِ بی امانی که نفسمان را بریده و دلمان را رمیده و تنمان را فرسوده و جانمان را به لب رسانده – دست کم برای مدتی – أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ (سوره بقر، آیه ۱۸۴) – رهایی یابیم. 💠

فرصتی برای خلوت با خود

🔸رمضان امکانی است برای خلوت کردن. خلوت کردن با چه کسی؟ با خود! خلوت نیز فرصتی است که در روزگار ما حکم گنجِ نایابی را یافته که نزد هر کسی یافت می نشود. 🔹آری رمضان فرصتی است برای تنهایی. همان تنهایی که به گفته اودو مارکارد، ما به تدریج در جهان مدرن داریم توانایی داشتنش را از دست می‌دهیم! 🔸آری ما امروز حتی فرصت خلوت با خویش را از دست داده‌ایم چه رسد به رخصت هم نشینی با خدا! همان مقامی که در اَزَل داشتیم و اکنون دیری است که آن را از یاد برده‌ایم. مقامی که ما را محسود ملائکه یا به تعبیر خواجوی کرمانی «ازرق پوشان خلوت خانه بالا» کرده بود. 🔹آری در رمضان می‌توان از این مقام «أَسْفَلَ سافِلینَ»، آن «أَحْسَنِ تَقْویم» را به یاد آریم. همان یادآوری که در بیان لطیف شیخ نجم الدین رازی در «مرصادالعباد» آمده است؛ «و عزّت ربوبیّت از [اوج] کبریا و عظمت با جان مستمند و دلِ دردمندِ آدم می‌گفت: من تو را از مشتی خاک ذلیل بیافرینم و به عزت از ملائکه مقرب برگزینم و تو را محسود و مسجود همه گردانم و حضرت کبریا را در معرض اعتراض آرم و عزازیل را از دوستیِ تو دشمن گیرم و پیش تخت خلافت تو بر دارِ لعنتش کشم و به ترکِ یک سجده تو سجده‌های هفتصد [هزار] ساله او را هباءِ منثور گردانم و از جوارِ رحمتِ خود دور کنم، [آنگاه] تو شکر این نعمت‌ها نگزاری و حقِ من نشناسی و قدرِ خود ندانی و دشمن را دوست گیری و دوست را دشمن دانی و مرا و خود را در زبان دوست و دشمن اندازی؟ لاجرم، چون سطوتِ قهّاری ما دستبرد بنماید، باید که در صدمتِ اول به صبر پایداری و چین در ابرو نیاری!» ⚜️ @taammolat74

📮 ای علی! تو ستمی را بر یک زن یهودی که در ذّمه ی حکومتت می زیست، تاب نیاوردی و اکنون مسلمانان را در ذّمه ی یهود ببین، و ببین بر آنها چه می گذرد... ✍ دکتر علی شریعتی #روز_قدس #فلسطین #علی_یاور_مظلومین ⚜ @taammolat74

🔰دانش‌‌‌های اسلامی معاصر در غیاب «عدالت علی‌(ع)» ✍ رضا تاران 🔸امام علی(ع) نماد عدالت در اندیشۀ شیعیان است. اشاره اصلی به دورۀ زمامداری ایشان و طبعاً منظور اجرای «عدالت اجتماعی» در این دوره است. اما پرسش این است که «مفهوم عدالت» مورد نظر که بخش مهمی از هویت مذهبی شیعیان را تشکیل داده است، چه جایگاهی در دانش‌های امروزی شیعیان، به‌ویژه در حوزه‌های علمیه دارد؟ این مسئله از آن جهت مهم است که اگر یک مفهوم بنیادی چون عدالت در یکی از حوزه‌های دانشی طرح نشود، نمی‌تواند در حوزه عمل و خصوصاً عمل سیاسی هنجارآفرین باشد. 🔹به‌نظر می‌رسد مفهوم «عدلت» در چهار دانش کلام، فلسفه، اخلاق و فقه محل بحث و گفتگو است: 1⃣. عدالت در دانش کلام اسلامی: عدل در اصطلاح علم کلام مربوط به افعال الهی و موضوع بحث متکلمان است. عدل تکوینی، یعنی خداوند هر موجودی را با توجه به استعداد ذاتی او ایجاد کرده و متناسب با غایت مطلوب وی، اسباب و شرایط لازم حیات را برای او فراهم می‏‌آورد و نظام آفرینش نیز بر اساس بهترین طرح، طراحی شده است. عدل تشریعی یعنی خداوند موجوداتی که شایستگی دریافت کمالات عقلانی و معنوی را دارند، از هدایت‌‌‌های تشریعی بهره‏‌مند ساخته است. عدل در مقام جزا یعنی عقوبت‌‌‌ها و کیفرهای الهی عادلانه است و هر کسی را نسبت به گناهانی که مرتکب شده است عقوبت می‏‌کند و از پاداش نیکوکاران نیز چیزی نمی‏‌کاهد (ربانی گلپایگانی، 1371). دانش کلام از نظر جایگاه دانشی، برای دانش فقه، اصول موضوعه می‌سازد. تفسیر از انسان، عقل، وحی، غایت زندگی و قانون مورد نیاز برای رسیدن به سعادت در این حوزه از دانش شکل می‌گیرد و می‌تواند تأثیر مستقیم در قانون‌گذاری عادلانه فقهی داشته باشد. اما در تفاسیر کلامی «عدالت اجتماعی» چندان مورد توجه نبوده است. 2⃣. عدالت در دانش فقه: در کتاب‌‌‌‌های فقهی، از عدالت قاضی، امام جماعت، امام جمعه، شهود و گواهان، مرجع تقلید، عدالت در تعدد زوجات و چگونگی همکاری یا عدم همکاری با عمال جور در دوره غیبت بحث می‌‌‌شود. در تعریف فقهی، عدالت کیفیتی نفسانی یا ملکه‌ای در انسان است که او را بر ملازمت تقوا (یا تقوا و مروّت) برمی‌انگیزاند. در تعریف دیگر عدالت یعنی ترک گناهان یا خصوص گناهان کبیره که از ملکه نفسانی ناشی می‌شود. در دانش فقه، عدالت صفتی برای امام‌‌‌جماعت، قاضی، حاکم‌ شرع و حکمران است و با فرض عادل بودن او عدالت اجتماعی قابل تحقق خواهد بود. در نظریه‌های جدید، عدالت وصف سیستم سیاسی است و نه وصف کارگزار. گذری بر مباحث فقهی در حوزه علمیه نشان می‌‌دهد بحث عدالت همچنان به عنوان وصف کارگزار در نظر گرفته می‌شود و در مباحث فقهی از عدالت فردی به عدالت‌ اجتماعی، تحول چندانی رخ نداده است. 3⃣. عدالت در دانش اخلاق: عدالت عبارت است از مطیع‌ بودن قوه عامله بر قوه عاقله در جمیع تصرفات (نراقی، معراج‌السعاده: 27). «عدالت یا در اخلاق است یا در افعال یا در عطاها و قسمت اموال یا معملات در میان مردمان یا در حکمرانی و سیاست؛ پس مقتضای عدالت این است که حد وسط را نگه دارد؛ پس واجب است عادل واقعی حکیمی دانا به قواعد شریعت الهیه و نوامیس نبویه باشد.» (نراقی، معراج‌السعاده: 46). دانش اخلاق در حوزه‌‌‌های علمیه معاصر بسیار نحیف شده است. مباحث حسن و قبح، خیر و شر، ظلم و عدل می‌تواند مقدمات بحث عدالت اجتماعی را فراهم آورد. 4⃣. عدالت در حکمت عملی: فیلسوفان مسلمان حکمت را به نظری و عملی تقسیم می‌‌کنند. حکمت عملی شامل تهذیب نفس، تدبیر منزل و سیاست مُدن است که در حوزه اراده انسان جای دارند. «عدالت» از مفاهیم بنیادی در حکمت علمی فارابی است که در ترسیم رفتارهای نیک و بد مدینه، جایگاه داوری دارد. برای فهم جایگاه حکمت عملی در حوزه علمیه امروز می‌توان به دو کتاب فلسفی «بدایة الحکمه» و «نهایة الحکمه» اشاره کرد که اساساً بخش حکمت عملی ندارند تا مفهوم عدالت را طرح کرده باشند. 🔹شاید همین تفاسیر از عدالت موجب شد در دهه‌های چهل و پنجاه، کنش‌گران سیاسی به قرآن و خصوصا نهج‌البلاغه پناه ببرند و عدالت اجتماعی را از آن دو متن جستجو کنند، و شاید اعتراض برخی اشاره به همین مسئله دارد که می‌گویند: انقلاب با قرآن و نهج‌البلاغه شکل گرفت و حکومت با توضیح‌المسائل و بحارالانوار اداره می‌شود. 🔸در دهه‌های اخیر برخی از حوزویان مانند شهید مطهری و دیگران مباحثی دربارۀ عدالت طرح کرده‌اند اما به‌نظر می‌رسد مادامی که این مباحث، در حوزۀ دانش‌های اسلامی وارد نشود، بعید است تحول جدی در تفسیر این مفهوم رخ دهد. و همچنان تئوری‌های چپ بر مباحث عدالت سایه خواهد افکند. ⚜ @taammolat74

🎥سیدالشهدا شب قدر دائمی 🎙 حجت الاسلام احمد فرحانی 🔸چرا غالبا در همه‌ی مناسبت‌ها، چه مناسبتهایی که ظاهر محزونی دارند و چه مناسبتهایی که ظاهر شادی دارند، "زیارت امام حسین علیه السلام" سفارش شده؟ 🔹اینکه چرا باید اباعبدالله را در همه‌ی مناسبتها زیارت کنیم یکی از دلایلش این هست که: اباعبدالله از شفاف‌ترین و ملموس‌ترین شخصیت‌ها و حقایقی هست که تجلی "انسان کامل" می‌باشد‌.🌷 🔸یعنی اباعبدالله یک شب قدر دائمی و نقطه‌ی اتصال قوس نزول و قوس صعود هست، یعنی همیشه با سیستم اباعبدالله میتونیم تغییرات بزرگی داشته باشیم. ⚜️ @taammolat74

🔰زندگي؛ ليـلة القدري است تا مطلع ‌الفجرِ قيامت ✍️ علی اصغر طاهرزاده 🔘 بخش چهارم | بخش سوم 🔸موحد يعني کسی که توانسته است به درجه‌ای برسد که «کثرت را در وحدت و وحدت را در کثرت» بنگرد زیرا توحید مشاهده‌ی جمع است در عین تفصیل، و مشاهده تفصیل است در عین جمع، که همان تمیز حق است از خلق و فانی نمودن خلق است در حق و همه‌ی عالم را در حیطه‌ی علم خدا دانستن و تصدیق این آیه شریفه که فرمود: «وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ اِلاّ يَعْلَمُها» هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر این‌که خداوند به آن علم دارد و در حیطه‌ی اختيار او است. 🔹اگر فعلی در عالم واقع ‌شود و اگر صفتی ظهور کند همه و همه آینه‌ی نمایش انوار و اسماء الهی هستند. انبیاء (علیهم السلام ) می‌خواهند از طریق عبادات الهی ما را موحد کنند تا جز حق را نبینیم. خدا هم در بسیاری امور نشان‌مان می‌دهد كه ببينیم همه‌ی کارها به دست اوست. ملاحظه کرده‌اید چگونه به همه‌ی افراد امید داشتیم و کارمان حل نشد و بر خلاف همه‌ی كساني كه به آن‌ها اميدوار بوديم، خداوند مسأله‌ی ما را حل ‌كرد، پس او را باید دید. 🔸حيف كه باز يادمان ‌مي‌رود و از زیباترین عقیده که همان توحید است و قرآن برای چنین توحیدی در شب قدر نازل شده، محروم می‌شویم. اگر شیطان همين توحيد را از ما بگيرد همه چيز را از ما گرفته ‌است و با بسته‌شدن شیطان در ماه رمضان إن‌شاءالله به‌مرور با روزه به جايي مي‌رسيم كه همه‌چيز را از خدا مي‌دانيم، یا به عبارت دیگر در ضیافت الهی به جايي مي‌رسيم كه خدا خود را به ما مي‌ دهد. 🔹اين روايت را در ماه‌رمضان فراموش نفرمائید و امیدوارانه کار را دنبال کنید كه حضرت ‌حق فرمود: «براي هر نيكي ده برابر تا هفتصد برابرِ آن پاداش است مگر روزه، كه آن براي من است و من پاداش آن هستم.» به وعده‌ی الهي اميد داشته باشيد و معني ضيافت الهي هم به همين معني است و در شب قدر این ضیافت به اوج خود می رسد. ✔️[ادامه دارد...] ⚜️ @taammolat74

🔉 سخنرانی 🔶 علی (ع) در منابع اهل‌سنت 🔸 استاد رحیم‌پور ازغدی 🔹🔹چند دقیقه برای تفکر 🔻پ.ن: ویژه شب‌های قدر، سخنرانی‌های رحیم‌پور ازغدی با موضوع امیرالمومنین(ع) در این کانال منتشر خواهد شد. ⚜️ @taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 علی(ع) در منابع اهل سنت 🔸 استاد #رحیم‌پور_ازغدی 🔹🔹«دوستی علی سپر آتش دوزخ است؛ او امام انسانها و پریان است؛ او در حقیقت جانشین مصطفی و تقسیم کننده بهشت و دوزخ است.» ⚜️ @taammolat74

🔰 دعای شب قدر بیست و سوم یَا رَبَّ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَیْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ وَ رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبِحَارِ وَ الظُّلَمِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا اللهُ یَا رَحْمَانُ یَا اللهُ یَا قَیُّومُ یَا اللهُ یَا بَدِیعُ یَا اللهُ یَا اللهُ یَا اللهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِینا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَانا یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْبَةَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ. ⚜ @taammolat74

❁﷽❁ 🎥 #رضوان_رمضان 🌷 مداحی سید #رضا_نریمانی ▶️ ( آی نسیمی که آلان توو حرمی ...) 🔸کلیپ تصویری، حرم مطهر رضوی ⚜️ @taammolat74

🔰 عدالت یا ولایت؟! ✍️ جعفر حسن خانی 🔸این پرسش غلط است؛ نسبت این دو «تباین» نیست که از کلمه «یا» استفاده شود. بهتر است از فضیلت یکی بر دیگری پرسش شود. درباره پرسش از فضیلت عدالت و ولایت بر دیگری می توان پاسخ فقهی و کلامی دست و پا کرد، اما باید بدین موضوع توجه داشت که این پرسش در کنه خود فلسفی است و از نظرگاه فلسفه سیاسی باید بدان پاسخ داد. 🔹این پرسش را خواجه نصرالدین طوسی درقرن هفتم در کتاب اخلاق ناصری از نظرگاه فلسفه سیاسی پاسخ داده است. ولایت از جنس محبت است و خواجه نصیر درباره نسبت محبت و عدالت می نویسد: «اشارتی کرده ایم به تفضیل محبت بر عدالت؛ و علت در آن معنا آن است که عدالت مقتضی اتحادی است صناعی و محبت اتحادی طبیعی...» 🔸از نظر خواجه نصیر محبت بر عدالت فضیلت دارد چرا که حاصلش منجر به اتحاد و انسجام طبیعی است. خواجه نصیر در ادامه توضیح می‌دهد که فقدان محبت به لزوم عدالت می انجامد. عدالت امر طبیعی نیست بلکه صناعت بشر است برای اتحاد و انسجام و محافظت نظام نوع. خواجه نصیر در این باره می گوید: «اگر محبت میان اشخاص حاصل بودی، به انصاف و انتصاف احتیاج نیافتادی» فقدان ولایت و محبت است که فضیلت عدالت را ضروری می کند . از نظر خواجه نصیر هدف محبت و عدالت یکی است و هر دو در طول هم اند، فقط آنکه ولایت و محبت اصالت دارد و بر عدالت فضیلت می یابد. 🔹مو لای درز منطق خواجه نصیر الدین طوسی نمیرود او حرف آخر را زده فقط آنکه ما از بنیان های نظریمان دور افتاده ایم و صرفا به تاملات خودمان «بسنده» می کنیم. تاملاتی که کمتر فلسفی و منطقی است و بیشتر سطحی، روزمره و بی بنیان. ⚜️ @taammolat74