👥 #گفتگو 🔰 نظر شما درباره مرحوم شجریان چیست؟! در این روزگار مصرف -که همه چیز و همه‌کس را می‌توان به مصرف اغراض و اهواء رساند- چرا شجریان مهم و مورد احترام است؟ آیا جز به جهت تلاش و هنرمندی وی در آواز؟ آیا «موضع‌گیری سیاسی» یا «طبع‌آزمایی در ساختن ساز»، «شکسته‌نویسی و خطاطی» یا «روابط شخصی و اجتماعی» است که موجب اهمیت ایشان شده است؟ به عبارت دیگر آنچه شجریان را «شجریان» می‌کند، آیا غیر از آواز اوست؟ البته که خیر. اگر شجریان از این جهت اهمیتی نداشت، جهت‌گیری او در سیاست هم وجهی نداشت چنان که هزاران نفر از بنی‌بشر مواضع سیاسی دارند اما چون در زمینه‌ای برجستگی ندارند، مواضع دیگرشان -من‌جمله مواضع سیاسی- هم چندان اهمیتی برای سایرین ندارد و حتی قابلیت «مصرف‌شدن» نیز نمی‌یابد. اما پس از اعلام فوت شجریان، خلایق مایلند که حتی آواز خواندن ایشان را یک کار مبارزاتی و سیاسی فرض کنند و از او مردی سیاسی یا اهل مبارزه‌چی‌گری بسازند. ⏪ در اینجا سعی می‌کنم نظرات مختلف درباره ایشان را جمع کنم و ارائه بدهم؛ اما نظر شما درباره این استاد موسیقی چیست؟! منتظر پاسخ‌های خوبتان هستم🌷 ⚜️ @taammolat74

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |ظرفیت‌های اربعین با تاکید بر شور عقلانی 🎙 حجت الاسلام احمد رهدار اربعین جهانی دیگر موسسه آفاق حکمت ⏰ سال 1398 ⚜️ @taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |#ظرفیت‌های_اربعین با تاکید بر شور عقلانی 🎙 حجت الاسلام #احمد_رهدار #اربعین_جهانی_دیگر 🔹 احساس عاشورایی فزاینده است و استمرار دارد. حرارت عشق امام حسین(ع) در قلب رهروانش هیچگاه سرد نمی شود. شیعه هنوز تاریخ کربلا را ننوشته و به عقیده بنده نمی تواند هم بنویسد ، هنوز گریه های ما برای کربلا تمام نشده است، شیعه هرچه راجع به کربلا نوشته روضه است، تاریخش هم از جنس گریه است. 🔗 برای شنیدن سخنرانی قبل، اینجا کلیک کنید. ⚜️ @taammolat74

🔰 شهر اسلامی تبلوری از کارکردگرایی اسلامی ✍️ محمدجواد استادی 🔸تصور فیزیکی از شهر به معنی مجموعه‌­ای از ساختمان­ها، معماری­‌ها و امکانات سطحی‌­ترین نگاه به شهر است، در حالی که شهر را باید محلی برای انباشت و پروش تجارب مختلف زیستی انسان دانست. مجموع دیدگاه‌­های مختلفی که درباره شهر وجود دارد از تام ترنر، استفن مارشال، کلود فیشر و دورکیم گرفته تا مانوئل کاستلز همگی جنبه مهم ارتباطات اجتماعی و تراکم پویایی و تحرک را نقطه مشترک تعریف شهر می‌­دانند. 🔹بر اساس آن­چه در مطالعات نظری پیرامون شهر وجود دارد می­توان سازمان اجتماعی پیچیده،‌ ریخت­شناسی ویژه،‌ وجود­ نهادهای متنوع فرهنگی، ‌اقتصاد، ‌سیاسی و اجتماعی و ریخت­‌شناسی متمایز فرهنگی و شخصیتی را که با حضور مجموعه‌­ای از انسان­ها بروز می‌­یابد مؤلفه‌­های مشترک مفهوم شهر دانست. 🔸از منظر کارکردگرایی اسلامی چنان­چه این بخش­های مختلف از رویکرد دینی برخوردار نباشند در نهایت با شهری که اسلامی باشد مواجه نخواهیم بود. بر همین اساس فارابی معتقد است که شهر و خانه زیستی باید سایه ملکوت باشد. شهر به عنوان مهم­ترین بستر نمود فعالیت­های فردی و اجتماعی انسان نمی­‌تواند بی­ارتباط با رویکردها و کارکردهای دینی باشد. 💢سرمایه اجتماعی،‌ هویت،‌ عدالت و ارتباط به عنوان چهار مؤلفه اصلی شهر باید نسبت مشخص خویش را با مبانی اسلامی روشن نمایند. در مسیر تحقق شهر اسلامی نخستین گام لزوم تغییر نگرش نسبت به شهر از رویکردی فیزیکی و ماشینی به رویکردی انسان محور است. انسانی که در مدار اندیشه اسلامی تعریف می­شود و نه مبتنی بر اصول اومانیستی. ⚜️ @taammolat74

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |نسبت بین حج و اربعین در فرایند امت سازی 🎙 حجت الاسلام سید محمدمهدی میرباقری اربعین جهانی دیگر موسسه آفاق حکمت ⏰ سال 1398 ⚜️ @taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع |نسبت بین حج و اربعین در فرایند #امت_سازی 🎙 حجت الاسلام سید محمدمهدی #میرباقری #اربعین_جهانی_دیگر 🔹ریشه جامعه‌ای که در آن امام‌محور است حب به خداوند متعال است که منجر به محبت انسان‌ها به یکدیگر می‌شود، اگر انسان به آخرت ایمان داشته باشد مقابل ظلم ساکت نخواهد ماند و به کمک مظلوم خواهد پرداخت... 🔗 برای شنیدن سخنرانی قبل، اینجا کلیک کنید. ⚜️ @taammolat74

🔉 گفتگو #اختصاصی 🔶 موضوع | ردپای عقل و عشق در عاشورا 🎙استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی جلسه دوم | شناخت واقعی از دیدگاه عرفاء برنامه معرفت ⚜️ @taammolat74 👇👇👇

🔉 سخنرانی 🔶 موضوع | ردپای #عقل_و_عشق در #عاشورا 🎙استاد غلامحسین #ابراهیمی_دینانی جلسه دوم | شناخت واقعی از دیدگاه عرفاء 🔹راه کمال همان شناختن خود است. خودشناسی مهمترین چیزی است که راه کمال را به روی انسان می‌گشاید و انسان اگر خودش را نشناسد، هیچ راهی برای تکامل او نیست... 🔗 برای شنیدن جلسه قبل، اینجا کلیک کنید. ⚜️ @taammolat74

🔰تیفوسی‌های سیاسی علیه افتخاری ✍️ صبح نو 🔸بالاخره هنر، سیاسی است یا نه؟ هنر از هنرمند جداست یا نه؟ این جملات فقط شعار است که در زمان لزوم استفاده می‌کنیم یا به آن معتقدیم؟ چرا حرف و عمل برخی #مدعیان_روشنفکری در کشورمان در این مواقع متضاد است؟ 🔹 فردی در برخورد با رییس‌جمهور وقت او را در آغوش گرفته و به احترام گذارده است. ممکن است آن كسی كه در آغوش گرفته فردی خوب یا بد باشد؛ اما آیا باید یک انسان -آن‌هم از نوع هنرمند و محبوبش- به‌خاطر آن اقدام با هجمه سنگین مواجه شود؟ بهای مصافحه با یک مسوول ارشد و رسمی، توهین و تهدید آن فرد و خانواده‌اش است؟ 🔸پس با این حساب، هواداران جریان سیاسی مقابل باید خیل هنرمندانی که در سال88 در سوی مقابل بودند را تا همین امروز مورد توهین و تهدید قرار می‌دادند! حالا بگوییم تحت‌تاثیر جو سنگین حوادث88 تعدادی در فضای مجازی خواننده مذکور را مورد نکوهش قرار دادند؛ پای خانواده‌اش را چرا وسط کشیدند؟ 💢در تفکر این عده، اجتماع، جامعه و سمت درست تاریخ جایی ‌است که آن‌ها ایستاده‌اند. مردم، جامعه و هرچیزی که درست است، آن‌ها هستند. در نگاه آن‌ها یا باید سمت‌شان باشید یا آنقدر توهین، تهدید و فشار سراغت می‌آید که کارت به خودکشی، مهاجرت یا چیزهایی شبیه به آن می‌کشد. برخی از هواداران دوآتشه تیم‌های فوتبال که تعصب جلوی چشمان‌شان را گرفته، می‌شناسید؛ آن‌ها را «تیفوسی» می‌نامند. حالا انگار در بین روشنفکران ایرانی هم در سال‌های اخیر تعداد قابل‌توجهی تیفوسی تولید شده‌اند! ⚜️ @taammolat74

🔰شجریان و دامگاه سیاست ✍️ محمدرضا کائینی 🔸این چند خط را، لَختی نگاه داشتم تا شعله خودنمایی های مجازی، قدری فرو نشیند و صدا به صدا برسد! به واقع سطور پی آمده، نوعی دریغ است بر واپسین دهه از حیات مرحوم #شجریان، که می توانست بهتر و کم افت و خیز تر، طی شود. در باب هنرش، بهتر است زعمای طایفه آواز بگویند، اما از جنبه تاریخی، می توانم ادعا کنم که وی از دوره ای به بعد، در طریق خودنمایی، تقریبا بی رقیب می تاخت و پیش از انقلاب و با وجود چهره هایی چون: #بنان و #قوامی و #ادیب_خوانساری و #خواجه_امیری و #گلپایگانی و...الخ، هرگز جلوه سالیان بعد را نیافت. 🔹به قول مرحوم محمدرضا لطفی: "شجریان از سال ۵۷ و بعد از انقلاب تا امروز، بالاترین حجم تولید و بیشترین و موفق‌ترین کنسرت‌ها را داشته است، اگر شجریان قبل از انقلاب یک دهم موسیقی تولید کرده بود، بعد از انقلاب صد در صد تولید داشته است..." و من بر آن می افزایم که در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد، سالن بزرگ وزارت کشور، بارها به آوردگاه هنر وی مبدل شد. 🔸خرداد هشتاد و هشت اما، نشان داد که اگر هنرمند بخواهد با احساسات ذاتی، به زمین سست و مرداب گون سیاست قدم بگذارد، پایش به چاله هایی بس عمیق خواهد رفت! چرا؟ چون مثلا پهن کنندگان همان بساط، چندی بعد اذعان کردند: ادعای تقلب دروغ بوده و یا فیلم سخنرانی منتخب مردم در آن دوره نیز، آشکار ساخت که خطاب "خس و خاشاک" به تخریب گران بوده و نه کلیت معترضان (این را در شرایطی می نویسم که هیچ‌ ارادتی به احمدی نژاد ندارم!) 🔹سالیان فراوانی نپایید که استاد با مشاهده دامگه سیاست، در سکوت و بیماری فرو خفت! او دانست که وجهه اش، تنها وجه المصالحه باج گیری از حاکمیت شده و‌ نامش و نه خودش، برای جماعت موسوم به اصلاح طلب، کفایت می کرده است! هم از این روی بود که در مصاحبه با "ایران" در خرداد نود و پنج، از بسا مواضع پیش گفته خویش، در رسانه های غیر وطنی عقب نشست! 🔸اگر آنجا گفته بود: تجربه سی ساله جمهوری اسلامی ناموفق بوده است، اینجا گفت: انتقاد به یک مسئول، به معنای مخالفت با حکومت نیست و نباید قلمداد شود! یا اگر قبلا اسلام و روحانیت را با موسیقی آشتی ناپذیر دانسته بود، اینجا اذان و قرائت قرآن و روضه و آواهای مذهبی را نیز، نوعی موسیقی و جزیی از تبلیغات دینی دانست و...الخ. 💢واپسین تقلای جماعتی که در داخل و خارج، تنها به نام شجریان "طمع" داشتند و نه به هنرش "میل"، برای بلوا سازی در اطراف جنازه او صورت گرفت که شیوع کرونا و ایضا تدبیر خانواده وی و همکاری نظام، آن را بی فرجام نهاد. خدایش رحمت کند. #شجریان ⚜️ @taammolat74

🔰شجریان: به‌صحنه‌آوردن میراث ✍️ حسام سلامت 🔸بیایید باری دیگر از خود بپرسیم اهمیت شجریان‌بودن در چیست؟ به نظرم می‌رسد چنین پرسشی در گرو پرسش دیگری است: شجریان چه کرد؟ اینگونه هم می‌توان پرسید: با شجریان دقیقاً چه اتفاقی افتاد؟ به چشم من چنین می‌آید که به میانجی شجریان بخش چشمگیری از میراث ما به صحنه آمده و در صدای او طنین انداخته است. 🔹اهمیتی ندارد ارزیابی هر یک از ما در قبال این میراث چه باشد. آنچه در اینجا مهم است خودِ این میراث است، میراث در کلیت‌اش، که مستقل از فاصله‌ی همدلانه یا انتقادی ما نسبت به آن «هست»، آنجاست، در انتظار خوانده‌شدن. حق داریم از خود بپرسیم میراث چیست؟ شاید بیجا نباشد اگر بگوییم میراث در حُکم تمامیتِ ناهمگنی از خاطرات «ملی» و فرادادهای تاریخی است که چه بخواهیم چه نه همچون قسمی «حافظه‌ی جمعی» با ما می‌ماند. 💢میراث، به این اعتبار، «باقیمانده»ی گذشته است، آنچه به رغم گذشتگی‌اش از سپری‌شدنِ فراموشکارانه تن می‌زند و پشتِ سر گذاشته نمی‌شود، دست‌کم نه به تمامی، و پیوسته، در اشکال مبدعانه و صورت‌های خلاقانه، بازمی‌گردد و افق فهم تاریخی ما از خودمان را برمی‌سازد. 🔸با صدای شجریان بُرش‌هایی گزیده از این میراث تاریخی بر صحنه‌ احضار می‌شوند تا در اکنون ما به جریان بیافتند، تا به یاد آورده شوند، یادآوری‌ای که هرچند آنقدرها معاصرسازانه یا واسازانه نیست و از این حیث، همواره بار «سنت» را با خود حمل می‌کند اما اینقدر هست که مخاطبان آن صدا را وامی‌دارد که دست‌کم با بخشی از گذشته‌ی خود تجدید دیدار کنند و با آن چشم در چشم شوند. 🔹با شجریان این خودِ «#فرهنگ» است که سهم چشمگیری از نیروی اندوخته‌ی تاریخی‌اش را عرضه می‌کند تا بلکه خود را از فراموشی نجات دهد. لحظه‌هایی از این میراث فرهنگی، از این باقیمانده‌ی گذشته، که به صحنه آورده می‌شود تا در برابر دیدگان کنجکاو و مشتاق ما معاصران ژست بگیرد احتمالاً ماندگارترین لحظات حیات تاریخی چندپاره‌ی ماست: از سعدی و عطار تا مولانا و حافظ، از نیما و اخوان تا سایه و شفیعی، و بسیارانی دیگر. 🔸و صدالبته چه لحظه‌هایی از این میراث که بیرون مانده‌اند. ماندگاری صدای شجریان، اگر اساساً چنین چیزی در کار باشد، از ماندگاری این میراث است. با اینهمه، کسی نمی‌داند آینده‌ی میراث چه خواهد بود، در خود فرو می‌رود و سیاه می‌شود یا چهره می‌گشاید و نو به نو خوانده می‌شود، به ویژه به دست کودکان. #شجریان ⚜️ @taammolat74