🔰اسلام‌شناسیِ شریعتی ✍️ سیدجوادمیری 🔘 بخش ۲ از ۲ 🔸بسیاری از منتقدین شریعتی بر این باورند که تاریخ مصرف "اسلام‌شناسی" مشهد و تهران گذشته است و صرفاً می توان در باب این آثار بحث تاریخی در حوزه "#تاریخ_اندیشه ها" کرد ولی این رویکرد غافل از این مهم است که در این چهار دهه -پس از مرگ شریعتی- جهان اسلام -و حتی جهان به نوعی- درگیر این پرسش است که دین چیست و نسبت دین و جامعه چیست و چگونه خوانشی از دینی مانند اسلام می تواند در عین اینکه وحدت انسانی را تکریم می کند و تنوع آن را تخریب نخواهد کرد به عدالت (نه آنکه آن را تقلیل به عدل الهی در آخرت بدهد) و آزادی (نه اینکه آن را محدود به طبقه خاص و حاکمان در نسبت با محکومان کند) توجه بنیادین دارد-نیاز جدی دارد. 🔹کدامین صورتبندی از اسلام می تواند هم در عرصه جهانی و همراه با #روشنفکران جهانی و هم در عرصه اسلامی و همراه با روشنفکران جهان اسلام و هم در عرصه ایرانی و همراه با روشنفکران و اندیشمندان دردآگاه ایرانی به دیالوگ بنشیند؟‌ دقیقاً در این بزنگاه است که پس از ۵۰ سال ما می بینیم که طرحی که شریعتی از خوانش توام با شناخت از اسلام مطرح کرده است امری متعلق به "گذشته" نیست بل چالشی پیش روی ما و برای "آینده" است. 🔸 البته این بدین معنا نیست که ما اسلام‌شناسی شریعتی را نعل به نعل در ۱۴۰۰ تکرار کنیم بل بازگشت ما به شریعتی بدین معناست که دین بدون شناخت در جامعه فاجعه آفرین است و برای عبور از فاجعه ای که جهان اسلام را به نام دین گرفته است چاره ای جز شناختِ اسلام نیست. اما این شناخت چگونه ممکن است؟‌ با کدامین روش؟ از کدامین منظر؟‌ با اتکاء به کدامین مرجع و منابع فکری؟‌ 🤔 💢اینجاست که بازگشت به گفتمان شریعتی می تواند ما را یاری کند تا صورتبندی نوینی از #الهیات_اجتماعی برسازیم و از این اتم های منفرد و منفعل یک جامعه انسانی بسازیم تا به صورت انفرادی به دنبال تسکین دردهای خویش نباشند بل به این خودآگاهی برسند که راه فلاح خویش از راه اصلاح جامعه می گذرد. ⚜️ @taammolat74