🔰افشاگری مهم دکتر مظفر نامدار (مورخ و تاریخ شناس برجسته) ✅ در #منابع_ایرانی اصلا اسمی از #کوروش و سلسله #هخامنشی به عنوان شخصیت مهم و #ایرانی نیامده است. ✅ #فردوسی، فارسنامه ابن بلخی، #فارابی، #طبری، #ابوریحان_بیرونی و حتی کتاب درسی که #فروغی زمان #رضاشاه نوشته اسمی از #کورش و سلسله هخامنشی به عنوان سلسله #ایرانی نیست. ✅ #ابوریحان میگه: کوروش و هخامنشیان #شاه های #ایران نبودند، شاهان #یهودیه بودندکه بخشی از #ایران رو در مقطع کوتاهی گرفته بودند ✅ #پاسارگاد، مقبره مادر سلیمان است.. کوروش در شمال شرق ایران کشته شد، کی آوردش جنوب غرب ایران؟ اینها #افسانه های انگلیسی ها و یهودی هاست.. ✅ کوروش هیچگاه در تاریخ ایران آدم مهم و برجسته ای نبوده.. حتی تا زمان #پهلوی اسم بچه های ما کوروش و #داریوش نبود.. ولی #جمشید و خسرو و اسکندر بود.. 🆔 @lotfi74

🧠 #فلسفیدن 🔸با دیدن این تصویر که ساعتی شنی را بر پهنه ی وسیعی از شنهای بیابان نمایش میدهد، به یاد کتابی از #ابوالحسن_عامری افتادم. عامری، که فیلسوفی ایرانی و از اهالی نیشابور است و از نظر زمانی در حد فاصل #فارابی و #ابن_سینا ست، کتابی دارد با عنوان الأمَدُ عَلَی الأبَد. او در عنوان درخشان این کتاب، همزمان به نقاط اشتراک و افتراق انسان و ابدیت اشاره میکند. 🔹منظور از واژه ی أمَد، که به معنای مقدار متناهی و محدودی از زمان است، انسانی است که از طرفی در ماهیت زمانی خود با ابدیت مشترک است (چراکه هر دو از سنخ زمانند) و از سویی به لحاظ حدود وجودی خود با او تفاوت دارد. این زمان محدود (الأمد)، در عین حال بر مرکب ابدیت سوار است (علی الأبد). زیرا خود او نیز تکه ای از همان زمان بی کرانه و بی مرز است. به عبارت دیگر زمانمندی انسان، دلالتی پارادوکسیکال دارد: هم فناپذیری او را آشکار میسازد و هم بر پیوند او با جاودانگی تاکید میورزد. ⚜️ @Taammolat74