🔰خطا جامعه ما کجاست؟ ✍️ علی صفایی حائری 🔘 بخش نخست 🔸من می‌دیدم از زمان #سیدجمال تا به امروز که به اصطلاح #دورة_بیداری ما بوده، ما همیشه هدف داشته‌ایم اما راه و طرح و پایش از دیگران بوده و در نتیجه برداشت و منافعش هم از همان‌ها، ما به راه، طرح و به پا فکر نکرده بودیم. به هدف بسیار، اما به نقشه‌ای که ما را برساند، هیچگاه. این نقشه همیشه از دیگران بوده و طرح‌ریزی آنها. 🔹ما حداکثر با آنها ائتلاف کرده‌ایم و بر آنها تکیه کرده‌ایم. درست همان کاری که قرآن نهی کرده است: «لا ترکنوا الی الذین ظلموا فتمسکم النار» و من این آتش گرفتن و سوختن را بارها میتوانستم ببینم. در عرض یک قرن از چندین بار سوختن، از سوختن حکومت عثمانی و تجزیه آن، سوختن #ایران و از دست رفتن آن، سوختن در #مشروطیت و سوختن در تمام سرزمین‌های به اصطلاح اسلامی و سوختن در جنگ خاورمیانه و.... 🔸من می‌دیدم برای ساختن مبارز، ما بر #دشمن تکیه داریم و از همان راهی می رویم که آنها می‌روند، در حالی که راه آنها به درد ما نمی خورد و بار ما را به مقصد نمی رساند. آنها میتوانند برای ساختن یک کمونیست و یک فدایی، از دردها و رنج ها، از فقرها و تبعیض ها شروع کنند و با شعارها حرکت کنند و تا سر حد رفاه پیش بتازند، اما ما نمیتوانیم؛ چون حتی در زمینه رفاه هم باید مبارزه کنیم و باید تا سر حد شکوفایی استعدادها و تشکیل جامعه انسانی پیش بتازیم، در حالی که این زندگی مرفه و ایده‌آل و جامعه راحت، بیش از جامعه حیوانی نیست و از استعدادهای عالی انسان در آن نشانه‌ای نیست. 💢این زندگی که در چین یا در سوئد به دست آمده، بدون #فکر و #تکنیک، تنها با غریزه در کندو به دست می‌آید، حتی غیر از عالی‌تر و مرفه‌تر و عادلانه‌تر و کم حرف‌تر. و این است که این جامعه‌ها را من بیش از یک جامعه حیوانی نمی‌شناسم که فقط استعدادهای انسان را به کار گرفته و فکر و عقل و انتخاب و اختیار انسان را به کار گل گماشته است. 🔹من می‌دیدم برای تهیه نیرو هم بر دشمن تکیه داریم و از آنها حرف می‌شنویم، در حالی که به تعبیر قرآن این اطاعت و حرف شنوی چیزی جز عقب گرد نیست و چیزی جز سوختن و از دست رفتن نیست. 📚 مقدمه کتاب اندیشه من ⚜️ @Taammolat74