📚 پیرامونِ چیستی و مختصاتِ #نئولیبرالیسم [بخش چهارم] 🔰 مقدمه: عالَم غرب مدرن از اوایل قرن بیستم وارد بحرانِ انحطاطی خود گردید. این دورانِ بحرانِ انحطاطی را با تعابیری چون #پست_مدرنیته و #پسامدرن بیان کرده اند. اگر #لیبرالیسم کلاسیک، ایدئولوژی سرمایه داری مدرن در قرونِ هفده، هجده و نوزده بود. اما #نئولیبرالیسم ایدئولوژیِ سرمایه داری در دورانِ پسامدرن است. نئولیبرالیسم در عین شباهت هایی که با لیبرالیسم دارد، تفاوت هایی نیز دارد. 🔸️ آراء و اندیشه هایی که به شکل گیریِ نئولیبرالیسم انجامید به طور پراکنده در آراء اقتصاددانان و فیلسوفانی نظیر #لودویگ_فون_میزس، #لودویگ_فون_هایک، #کارل_ریموند_پوپر و #میلتون_فریدمن و بعضی دیگر وجود داشته است. همچنین می توان گفت در آموزه های #مکتب_اتریش و اعلامیه ی #انجمن_مونت_پلرین و تئوری های گروه اقتصادِ #دانشگاه_شیکاگو پایه ها و مولفه های بنیادین ایدئولوژی نئولیبرالیسم در همان سال های دهه ۱۹۵۰ به نحوی تدوین گردیده بوده است. اما تا قبل از دهه ۱۹۷۰ میلادی #نئولیبرال_ها همیشه در حاشیه ی قدرت بوده اند و بیشتر به صورتِ چهره های منفرد و در برخی فضاهای دانشگاهی حضور داشته اند. به طور مشخص از سال های پایانی دهه ی ۱۹۷۰ است که نئولیبرالیسم به ایدئولوژیِ مسلط در نظامِ #سرمایه_داری_جهانی بدل می گردد. 🔸️ در سال های دهه ی ۱۹۸۰ در هیأت حاکمه ی ایالات متحده آمریکا نحوی اجماع و وحدتِ نظر بر سر پذیرشِ نئولیبرالیسم به مثابه ایدئولوژیِ مسلط سرمایه داری و پیروی از سیاست های نئولیبرالی پدید می آید که به #اجماع_واشنگتنی معروف شده است. آنا کروکر، دیوید کامرون، آنگلا مرکل، استراوس کان، جان میجر، جان ویلیامسون و نیکولا سارکوزی از مشاهیرِ #سیاستمداران و فعالان نئولیبرالیست هستند. 🔸️ در مطلبِ بعدی اجمالا اهمِّ ویژگی های ایدئولوژی نئولیبرالیسم محضرتان تقدیم خواهد شد که بواسطه این ویژگی ها و شاخص ها می توان به خوبی نئولیبرال ها و سیاست هایشان را شناخت. @taammolatenazari