📌تهران ۴ 🔹از عرفی گرایی تا آشفتگی اجتماعی در ادبیات سیاسی و اجتماعی، عرفی گرایی معمولا در مقابل سکولاریسم قراردارد و مراد از آن کنارگذاشته دین از صحنه ی اجتماعی و تکیه کردن زندگی اجتماعی عمدتا بر علم است، اما آنچه در اینجا از عرفی گرایی اراده شده چیزی فراتر از آنست. مراد از عرفی گرایی در اینجا واگذار کردن رفتارهای ارادی جامعه به عرف و فرهنگ عام و سلیقه ی عمومی است. به عبارت دیگر آزاد کردن رفتارهای ارادی از قید و بند شریعت و قانون و علم و هر چیز دیگر و واگذار کردن آن به ذائقه ی عمومی. عرفی گرایی با این وسعت معمولا به نوعی هرج و مرج رفتاری می انجامد و چون از لحاظ فلسفی و ایدئولوژیک خالی از پشتوانه است، نهایتا به نوعی پوچی، روزمرگی و بی معنایی منتهی می شود. رواج عرفی گرایی در فضای عمومی جامعه ی ایران را متاثر از چند عامل می دانم: مهمترین آنها اثرات اجتماعی و روانی دولت روحانی است که در کنار فشار اقتصادی، با عملیات روانی توانست نوعی یأس و ناکامی اجتماعی را در بخش زیادی از جامعه تثبیت کند که نتیجه ی آن نوعی احساس سرخوردگی و ناامیدی از همه چیز و نهایتا ساختارشکنی اجتماعی بوده است. بعد از آن بدون شک حوادث سال ۰۱ بیشترین تاثیر را در ایجاد روحیه ساختارشکنی و عرفی گرایی برجای گذاشته است. هرکدام از اینها شواهد و توضیحات بیشتری می طلبد که چرا و چگونه. نتیجه همه ی اینها باضافه ی عوامل دیگر نوعی عرفی گرایی و ساختارشکنی و نهایتا آشفتگی اجتماعی در جامعه ی ایران بوده که آثار خود را در سبک زندگی، رفتارهای دینی، اخلاق اجتماعی و‌‌.... خیلی زود بروز داده است. ❓آیا این وضعیت به عقب بازخواهد گشت؟ 🤔 #جامعه_شناسی_ایران #عرفی_گرایی #آشفتگی_اجتماعی @taamollat