eitaa logo
عطر قرآن و عترت
34 دنبال‌کننده
981 عکس
397 ویدیو
16 فایل
@Mh111366 :مدیر کانال 💥لي خمسةٌ أُطفِی بِهِم حَرّ الجحیم الحاطمة& المصطفی و المرتضی وابناهُما و الفاطمة💥 🌺پنج نفر دارم که با آنها گرمای جهنم ویرانگر را خاموش میکنم: پیامبر و امیرالمومنین و فرزندانشان و حضرت زهرا🌺 🌹تقدیم به اهل بیت🌹 صلوات🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از اندیشه
100-21-doaye_arafeh_(Trimmed).mp3
4.51M
🎙 کلام استاد #علی_صفائی_حائری 🔰موضوع: شرح #دعای_عرفه 💠الهى أنت الذى ... و أنا الذى ... اين زمزمه هاى سرشار، آدمى را آنگونه طهارت مى دهد كه آگاه شود و بشكند و با دست خالى سر بردارد و با همه ى بدى هاى خود به شكار تمام خوبى هاى او برود، كه اين بدى را جز آن خوبِ خوب، درمانى نيست. 💠أنت الذى مننت، أنت الذى أنعمت، أنت الذى أحسنت؛ أنا الذى هممت، أنا الذى جهلت، أنا الذى غفلت....  به تو روى آورده ايم و از تو مى خواهيم تا به ما آنگونه ببخشى كه اگر هيچ چيز ديگر نبخشيدى زيان نكنيم و كم نياوريم. چون همه ى بخششها اگر به جوار و قرب و انس تو راه نيابد، همه ى آنها سوختن است و آتش است و درد و حسرت. آتشى كه دل را مى گيرد و از درون مى سوزاند و حسرتى كه تمامى وجود را در بر مى گيرد و هيچ مخاطبى جز حسرت را باقى نمى گذارد كه: يا حسرة على العباد ... اى حسرت نشسته بر اين خلق!! 💠الهى أنا الفقير فى غناى فكيف لاأكون فقيراً فى فقرى.... خداى من! من در متن بى نيازى و غنا، محتاجم؛ پس چگونه در وسعت فقر و نيازهاى خود، فقير نباشم. من در آنچه كه مى دانم جاهل و نادان هستم؛ پس چگونه در جهل و نادانى خودم، جهول نباشم. غنا و بى نيازى و علم و آگاهى من، محدود و محكوم است ⏱مدت: ٧۵:٣ 📶حجم: ۵ مگابایت @hamandish
🌺🍃🌸 سَلامٌ عَلَى‌ إِبْراهِيمَ سلام بر ابراهيم صافات: ۱۰۹ @tabyeen98
🔹مرحوم استاد علی صفایی حائری: 💥اگر بخواهى به آرزوها پا بدهى و نرمى كنى، تو را مى‌برند! و اين است كه بايد قربانى كنى. بايد اين آرزوها را قطع و رَمى كنى. 📚 از کتاب حقیقت حج، صفحه ۲۲ @tabyeen98
اَللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ اَلْحَمْدُ اللَّهُ أَكْبَرُ عَلَى مَا هَدَانَا اللَّهُ أَكْبَرُ عَلَى مَا رَزَقَنَا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ وَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلَى مَا أَبْلاَنَا. @tabyeen98
✍ عید حزن و اندوه؛ فطر و قربان ⚡️ تازه شدن غم و غصه اهل بيت در هر عیدی 📌 شیخ حُرّ عامِلی در وسائل الشيعة بابى باز کرده است با عنوان "بَابُ اسْتِحْبَابِ اسْتِشْعَارِ الْحُزْنِ فِي الْعِيدَيْنِ لِاغْتِصَابِ آلِ مُحَمَّدٍ حَقِّهِمْ(ج۷، ص۴۷۵)" یعنی باب استحباب پوشیدن زیرپوش(۱) حزن و اندوه در دو عید [ فطر و قربان] به خاطر غصب شدن حق آل محمّد! و در ادامه چرایی آن را از زبان اهل بیت بیان می کند: 💥 عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ دِينَارٍ عَنْ أَبِي‌ جَعْفَرٍ عليه‌ السّلام قَالَ: قَالَ: مَا مِنْ عِيدٍ لِلْمُسْلِمِينَ أَضْحًى وَ لَا فِطْرٍ إِلَّا وَ هُوَ يَتَجَدَّدُ فِيهِ لآِلِ مُحَمَّدٍ صلّی اللّهُ عَلیه وَ آلِهِ حُزْنٌ. قُلْتُ: فَلِمَ؟ قَالَ: لِأَنَّهُمْ يَرَوْنَ حَقَّهُمْ فِي يَدِ غَيْرِهِمْ(📚 علل‌الشّرائع، ج۲، ص۳٨٩). ♈️ عليه‌السلام: مسلمانان هیچ عیدی ندارند چه قربان و چه فطر، مگر اینكه در آن، حزن و اندوه آل محّمد تازه می شود. راوی می پرسد: چرا؟ حضرت جواب می دهد: زيرا آنها حقّ خود را در دست ديگران مى بينند. 💢 در ذیل این حدیث می نویسد: حزن و اندوه اهل بیت به خاطر حُبّ جاه و ریاست نیست بلکه به خاطر شفقت و دلسوزی بر امت است که می بینند مردم در حیرت و گمراهی اند و نمی توانند هدایتشان کنند(📚 بِحار الانوار، ج۸۸، ص۱۳۵). 💠 پی نوشت: ۱. شِعار در برابر دِثار یعنی لباس زیر، زیرپوش؛ اسْتِشْعَارُ الْحُزْنِ یعنی در دل ناراحت بودن. @tabyeen98
✍ برشی از خطبه امیر المومنین در عید قربان 📚 کتاب من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۵۲۰ 💥 رَوَى أَبُو مِخْنَفٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ جُنْدَبٍ عَنْ أَبِيه... خَطَبَ أَمِيرُالْمُؤْمنِينَ عليه السلام فى عِيْدِ الأَضْحَى فَقالَ... 👈 وَ إِنَّ هذا يَوْمٌ حُرْمَتُهُ عَظِيمَةٌ وَ بَرَكَتُهُ مَأْمُولَةٌ وَ الْمَغْفِرَةُ فِيهِ مَرْجُوَّةٌ، فَاَكْثِرُوا ذِكْرَ اللّهِ تَعالَى وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ تُوبُوا اِلَيْهِ اِنَّهُ هُو التَّوّابُ الرَّحيمُ... ♈️ عليه السلام در خطبه عيد قربان: ... و امروز روزی است که حرمتش زياد است و برکتش انتظار می رود و اميد مغفرت در آن هست. پس، خداى تعالی را زياد یاد کنید و از او طلب مغفرت كنيد و توبه کنید كه او بسیار توبه پذير و مهربان است... @tabyeen98
آنهايى كه گوسفندهايى دارند و اين گوسفندها در معرض خطرى قرار میگيرند، زود كاردها را تيز میكنند تا آنها را كنند، تا از مرگ آنها و ضايع شدن و از دست رفتن آنها جلوگيرى كنند. ما در اين هستى، خواه ناخواه مرداريم، مگر اينكه كاردى را به گلوها بگذاريم و ذبح كنيم. مهم اين است كه ذبيح چه كسى باشيم؟ و مذبوح در راه چه كسى؟ و با چه چيزى خودمان را ذبح كنيم؟ و رو به چه قبله اى؟ ، قطعى است. از دست رفتن، قطعى است. گذشت زمانه، ما را به خاک بر میگرداند، مگر اينكه قبلًا خودمان را بقايى داده باشيم و ذبح كرده باشيم. آنهايى كه ذبيح نيستند، مذبوح نيستند، مردار اند. مرده هستند. ارزش ندارند. حالا كه بنا شده ذبح كنيم؛ بنا شده قبل از اينكه زمانه ما را بگيرد ما از خودمان بهره بگيريم، به اين بايد فكر كرد كه در راه چه كسى خودمان را ذبح كنيم؟ 📚 از کتاب حقیقت حج، صفحه ۱۱۵ @tabyeen98
✍️ ذِبح عظیم؛ قربانی باعظمت 🍃و فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيم(صافّات:۱۰٧)🍃 ✅ : قوله تعالى: «وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ» أي و فدينا ابنَه بذبح عظيم و كان كَبشاً أَتَى به جبرئيلُ مِن عند الله سبحانَه فِداءً على ما في الأخبار، و المرادُ بعظمة الذبح عظمةُ شأنه بكونه من عند الله سبحانه و هو الذي فَدَى به الذبيحَ: 👈 يعنى ذبح عظیمی فدای فرزند ابراهیم کردیم که طبق اخبار عبارت بود از كه جبرئيل از ناحيه خداوند متعال آورد. و مراد از عظمت ذبح، عظمت شان آن است؛ چرا که از طرف خداوند سبحان بود و خداوند آن را فدای ذبیح یعنی اسماعیل کرد(📚المیزان، ج17، ص153). ✅ : ... اما براى اينكه برنامه ابراهيم ناتمام نماند، و در پيشگاه خدا قربانى كرده باشد و آرزوى ابراهيم برآورده شود، خداوند فرستاد تا به جاى فرزند قربانى كند و سنتى براى آيندگان در مراسم" حج" و سرزمين" منى" از خود بگذارد، چنان كه قرآن می گويد:" ما ذبح عظيمى را فداى او كرديم"(وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ). ↩️ در اينكه عظمت اين ذبح از چه نظر بوده از نظر جسمانى و ظاهرى؟ و يا از جهت اينكه فداى فرزند ابراهيم شد؟ و يا از نظر اينكه براى خدا و در راه خدا بود؟ و يا از اين نظر كه اين قربانى از سوى خدا براى ابراهيم فرستاده شد؟ مفسران گفتگوهاى فراوانى دارند، ولى هيچ مانعى ندارد كه تمام اين جهات در ذبح عظيم جمع، و از ديدگاههاى مختلف داراى عظمت باشد. ↩️ يكي از نشانه هاى عظمت اين ذبح آن است كه با گذشت زمان سال به سال وسعت بيشترى يافته، و الان در هر سال بيش از يك ميليون به ياد آن ذبح عظيم ذبح میكنند و خاطره اش را زنده نگه می دارد." فدينا" از ماده" فدا" در اصل به معنى قرار دادن چيزى به عنوان بلاگردان و دفع ضرر از شخص يا چيز ديگر است، لذا مالى را كه براى آزاد كردن اسير می دهند" فديه" مىگويند، و نيز كفاره اى را كه بعضى از بيماران بجاى روزه مىدهند به اين نام ناميده می شود. در اينكه اين قوچ بزرگ چگونه به ابراهيم ع داده شد بسيارى معتقدند جبرئيل آورد، بعضى نيز گفته اند از دامنه كوه هاى" منى" سرازير شد، هر چه بود به فرمان خدا و به اراده او بود(📚تفسير نمونه، ج19، ص: 117). 💠 پی نوشت: 1️⃣ ذِبح به کسر ذال یعنی آنچه ذَبح می شود(قربانی) اما به فتح ذال مصدر است به معنای ذبح کردن، قربانی کردن مانند سِتر و سَتر. 2️⃣ فَدَی یَفدِی + مفعول به دوم+ ب...[به عنوان مفعول به اول]: فدا کردن؛ بلاگردان گردن، جایگزین کردن. @tabyeen98
✍️ معناشناسی ذبح و فداء 📚مجمع البحرين؛ ج‌2، ص349(فخر الدین طریحی): 💥 قوله تعالى: وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ [صافات: 107] الفِداء: جَعلُ الشي‌ء مكانَ الشي‌ء لِدفع الضررِ عنه، قيل وُصِفَ بالعظيم لِضخامة جُثّته. و الذِبح بالكسر: ما يُذبَحُ مِن الحَيَوان، أو معناه أنّا جعلنا الذِّبح بدلاً عنه كالأسير يُفدى: ↩️ فداکردن یعنی چیزی را جایگزین چیزی کردن برای دفع ضرر از آن؛ بلاگردان کردن، و ذبح به کسر ذال یعنی آنچه ذبح می شود. 💥 وَ فِي الْحَدِيثَ" يَعْنِي بِكَبْشٍ أَمْلَحَ يَمْشِي فِي سَوَادٍ وَ يَأْكُلُ فِي سَوَادٍ وَ يَبُولُ فِي سَوَادٍ قَرَنَ فَحْلٍ"[و الأملح ما خالط سوادُه بياض: سیاه-سفید] وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ" الذَّبْحِ الْعَظِيمِ الْحُسَيْنِ: ↩️ در حديث است كه مراد از ذبح عظیم، قوچی سیاه و سفید است و در حدیث دیگری هست که مراد امام حسین است. 💥 و اختُلِفَ في الذّبيح فقيل هو إسحاق، و الأظهر من الرواية أنّه إسماعيل، و يَعضُدُه‌ُ قولُه(ص)" أَنَا ابْنُ الذَّبِيحَيْنِ" و قولُه تعالى بعد إيراد قصة الذَّبح: وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ: ↩️ در اینکه ذبیح(کسی که بنا بود قربانی شود)کیست اختلاف شده است و ظاهرتر -بر طبق روایت- است و سخن پیامبر که "من فرزند دو ذبیح ام" و کلام خدا بعد از قصه ذبح که "ما به ابراهیم، اسحاق را بشارت دادیم" موید آن است. 💥 وَ فِي حَدِيثٍ الصَّادِقِ(ع)" كَانَ الذَّبِيحُ إِسْمَاعِيلَ لَكِنَّ إِسْحَاقَ لَمَّا وُلِدَ تَمَنَّى أَنْ يَكُونَ هُوَ الذَّبِيحِ لِيَنَالَ درجةَ إِسْمَاعِيلَ فَسَمَّاهُ اللَّهِ ذَبِيحاً بَيْنَ الْمَلَائِكَةُ لِتَمَنِّيهِ لِذَلِكَ" ↩️ علیه السلام: ، اسماعیل بود لکن وقتی اسحاق متولد شد آرزو کرد که او ذبیح[= قربانی] بشود تا به درجه اسماعیل برسد و لذا خداوند به خاطر این آرزویش او را در بین فرشتگان، ذبیح نامید. 💥 وَ عَنِ الْبَاقِرِ (ع)" أَرَادَ إِبْرَاهِيمَ أَنْ يَذْبَحَ ابْنَه إِسْمَاعِيلَ فِي الْمَوْضِعِ الَّذِي حَمَلَتْ أُمُّ رَسُولِ اللَّهِ(ص) عِنْدَ الْجَمْرَةِ الْوُسْطَى، فَلَمْ يَزَلْ مَضْرَبُهُمْ يَتَوَارَثُونَهُ كابراً عَنْ كَابِرٍ حَتَّى كَانَ آخِرَ مَنِ ارْتَحَلَ مِنْهُ عَلِيُّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع فِي شَيْ‌ءٍ كَانَ بَيْنَ بَنِي هَاشِمٍ وَ بَنِي أُمَيَّةَ، فَارْتَحَلَ فَضَرَبَ بِالْعَرِينِ". 💢 و الذبيح: المذبوح، و الذبيحةُ مثلُه، و الهاء لغلبة الاسم. @tabyeen98
✍️ ابن الذبيحين؛ فرزند دو قربانی 1️⃣ در حديث معتبرى از گرامى اسلام می خوانيم: 💢 : " من فرزند دو ذبيحم". 💥 منظور از دو ذبيح يكى عبد الله است كه عبد المطّلب جد پيامبر (ص) نذر كرده بود او را براى خدا قربانى كند سپس صد شتر به فرمان خدا فِداء او قرار داد و داستانش مشهور است(1)، و ديگری است، زيرا مسلّم است كه پيامبر اسلام(ص) از فرزندان اسماعيل است، نه اسحاق. 2️⃣ در دعایى كه از على علیه السلام از پيامبر گرامى نقل شده است مى خوانيم: يا مَن فدا اسماعيلَ مِن الذبح:" اى كسى كه ذبحي را فداي اسماعيل كرد". 3️⃣ در احاديثى كه از امام باقر و امام صادق علیهما السلام نقل شده آمده است:" هنگامى كه سؤال كردند" ذبيح" كه بود فرمودند:"اسماعيل". 4️⃣ در حديثى كه از امام على بن موسى الرضا علیهما السلام نقل شده نيز وارد شده است: لو علم اللَّهُ عزّ و جَلّ شيئاً أكرمَ من الضَّان لَفَدَى به اسماعيلَ: اگر خداوند عزّ و جلّ چیزی با ارزش تر از پيدا می کرد آن را فدای اسماعيل می کرد." 📚 تفسير نمونه، ج۱۹، ص۱۲۰👆 5️⃣ زیارت ناحیه مقدسه: السّلام علی اسماعیلَ الذی فداه اللهُ بذبح عظیم مِن جنّته(📚بحار الانوار، ج۹۸، ص۲۳۴): سلام بر اسماعیل که خداوند، قربانی عظیمی از بهشتش فدایش کرد. 💠 پی نوشت: ۱. كَانَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ قَدْ رَأَى فِي الْمَنَامِ أَنَّهُ یَحفِرُ زَمْزَمَ وَ نَعَتَ لَهُ موضعها، فَقَامَ یَحفِرُ وَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ إِلَّا الحارث، فَنَذَرَ لَئِنْ وُلِدَ لَهُ عَشَرةٌ ثُمَّ بَلَغُوا لَيَنْحَرَنَّ أَحَدَهُمْ عِنْدَ الْكَعْبَةِ، فَلَمَّا تَمُّوا عَشَرَةً أَخْبَرَهُمْ بِنَذْرِهِ فَأَطَاعُوهُ وَ كَتَبَ كُلٌّ مِنْهُمْ اسْمَهُ فِي قَدَحٍ فَخَرَجَ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ، فَأَخَذَ عَبْدُ الْمُطَّلِبِ الشَّفْرَةَ لِنَحره فَقَامَتْ قریشٌ مِنْ أنديتها وَ قَالُوا: لَا تَفْعَلْ حَتَّى تَنظُرَ فِيهِ، فَانْطَلَقَ إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ: قَرِّبوا عَشَرةً مِنَ الْإِبِلِ ثُمَّ اضْرِبُوا عَلَيْهَا وَ عَلَى الْقَدَّاحِ فَإِنْ خَرَجَتْ عَلَى صَاحِبِكُمْ فَزِيدُوا مِنْ الْإِبِلِ حَتَّى يَرْضَى ربُّکم، فقرَّبُوا عَشَرَةً فَخَرَجَتْ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ، ثُمَّ زَادُوا عَشَرَةً فَخَرَجَتْ عَلَى عَبْدِ اللَّهِ، فَلَمْ يَزَالُوا حَتَّى صَارَتْ مِائَةً فَخَرَجَتْ الْقَدَّاحُ عَلَى الْإِبِلِ فَنُحِرَتْ، ثُمَّ تركَتْ لَا يَصُدُّ عَنْهَا إِنْسَان وَ لَا سَبع، فلذلك‌ قَالَ(ص) 👈 أَنَا ابْنُ الذَّبِيحَيْنِ. @tabyeen98
✍ قربانی کردن ♈️ یکی از اعمال حج در روز دهم ذی الحجه برای حاجیان این است که در منا قربانی کنند و این عمل برای آنان یک واجب است. ♈️ قربانی کردن برای کسانی که در حج حضور ندارند، طبق قول مشهور مستحب موکد است. می نویسد:« از اعمال عید قربان، قربانی کردن است و این عمل [برای غیر حاجیان] سنت موکده است و حتی برخی علما این عمل را برای غیر حاجیان نیز واجب شمرده اند در صورتی که مکلف قدرت مالی داشته باشد»(📚زاد المعاد ص۲۰۰). ♈️ فلسفه عید قربان را "اطعام فقرا و مساکین" بیان می کنند: 💥 إنَّما جَعَلَ اللّهُ الأَضحَى لِشبَعِ مَساكِينِكُم مِنَ اللَّحمِ فَأطعِمُوهُم 👈 «خداوند عید قربان را گذاشته است تا مستمندانتان از گوشت سیر شوند. پس، از گوشت [قربانی] به آنها بدهید»(📚بِحار الأنوار، ج٩٤، ص٧٥). ♈️ علیه السلام علت قربانی را "آمرزش گناهان" و "امتحان الهی" اعلام می دارند: 💥 عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ مَا عِلَّةُ الْأُضْحِيَّةِ فَقَالَ إِنَّهُ يُغْفَرُ لِصَاحِبِهَا عِنْدَ أَوَّلِ قَطْرَةٍ تَقْطُرُ مِنْ دَمِهَا عَلَى الْأَرْضِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ يَتَّقِيهِ بِالْغَيْبِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ لَنْ يَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ ثُمّ قالَ أنظُر كيفَ قَبِلَ اللهُ قربانَ هابيلَ و رَدّ قربانَ قابيل(📚علل الشرائع، ج۲، ص٤۳٧): 👈 از سوال شد علت قربانی کردن چیست؟ حضرت گفت:« وقتی اولین قطره خون قربانی به زمین می ریزد، گناهان صاحب قربانی بخشیده می شود و فلسفه دیگر قربانی این است که خداوند عزّ و جلّ بداند چه کسی در نهان از او پروا می کند. خداوند عزّ و جل می گوید: "گوشت ها و خون هایشان به خدا نمی رسد اما تقوای شما به او می رسد{حج:۳۷}"، نگاه کنید چگونه خداوند قربانی هابیل را قبول و قربانی قابیل را رد کرد». ♈️ قربانی کردن از بس مهم است که می فرماید: 💥 حدّثنا أبي رضي اللّهُ عنه قال حدّثنا سعدُ بنُ عبدِ الله عن أحمدَ بنِ أبي عبد الله البَرقي عن أحمد بن يحيى المقرى عن عبد الله بنِ موسى عن إسرائيلَ عن أبي إسحاق عن شُريح بن هاني عن علي(ع) أنه قال 👈 لو عَلِمَ النّاسُ ما في الأُضحيّةِ لَاستَدانُوا و ضَحُّوا لأنّه لَيُغفَرُ لصاحبِ الأُضحيّةِ عندَ أوّل قطرةٍ تَقْطُرُ مِن دَمِها(📚علل الشرائع، ج۲، ص٤٤۰): 👈 اگر مردم مى دانستند چه چیزی در قربانی است قرض می گرفتند و قربانی می کردند، چرا که اولین قطره خون قربانی که می ریزد گناهان صاحبش بخشیده می شود. ♈️ حتی با اینکه قرض ناپسند است اما برای قربانی تجویز و پرداخت آن تضمین شده است: 💥 حَدّثَنا محمّدُ بنُ موسى بن المتوكل رضي الله عنه قال حدثنا محمدُ بنُ يحيى العَطّار، عن محمدِ بنِ أحمدَ بنِ يحيى بنِ عِمرانَ الأشعري، عن موسى بنِ جعفرٍ البغدادي عن عُبيد الله بنِ عبد الله، عن موسى بنِ إبراهيمَ، عن أبي الحسن موسى(ع) قال: قال رسولُ اللّه لِأُمّ سلمةَ و قد قالت له يا رسولَ الله نَحضُرُ الأَضحَى و ليس عندي ما أُضَحِّي به فأَستقرضُ و أُضَحِّي؟ قال فاستقرِضي فإنّه دَينٌ مَقضىٌّ(📚وسائل الشيعة، ج۱٤، ص۲۱۱): 👈 امام موسی بن جعفر می گوید أمّ سَلَمه به پیامبر گفت: در عید قربان حاضر شویم در حالی که چیزی نداریم که با آن قربانی کنیم، پس قرض بگیریم و قربانی کنیم؟ گفت: 👈 قرض کن که آن قرضى است که باز پرداختش تضمینی است. ♈️ اساسا طبق فرمایش عليه السلام، خداوند "قربانی" و "غذا دادن به دیگران" را دوست دارد: 💥عَنه، عَن الحسنِ بنِ عليِ بنِ الحَكَم، عن علي بنِ أبي حمزةَ، عن أبي بصيرٍ، عن أبي جعفرٍ قالَ: إنّ اللّهَ يُحِبُّ هِراقَةَ الدِّماءِ و إطعامَ الطَّعامِ(📚المحاسن، ج۲، ص۳٨٨): 👈 خداوند "خونریزی" و "غذا دادن" را دوست دارد{هِراقَة و إراقة يعني ريختن}. @tabyeen98
✍️ چگونگی تقسیم قربانی در سیره اهل بیت علیهم السلام 🌹 و عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي اَلصَّبَّاحِ اَلْكِنَانِيِّ قَالَ:سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْ لُحُومِ اَلْأَضَاحِيِّ فَقَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ وَ أَبُو جَعْفَرٍ يَتَصَدَّقَانِ بِثُلُثٍ عَلَى جِيرَانِهِمْ وَ ثُلُثٍ عَلَى اَلسُّؤَّالِ(المساکین) وَ ثُلُثٍ يُمْسِكَانِهِ لِأَهْلِ اَلْبَيْتِ{صحیح السند}(کتابُ مَن لا يحضُره الفقيه، ج 2، ص493).(1). ♈️ أبی صبّاح کِنانی می گوید: از علیه السلام در مورد گوشت های قربانی ها سوال کردم. حضرت فرمودند: علی بن الحسین و ابوجعفر(امام محمد باقر) یک سوم قربانی ها را به همسایگانشان و یک سوم را به نیازمندان صدقه می دادند و یک سوم آن را برای اهل بیت(خانواده) خود نگه می داشتند. 🌹 و عَنْه بِهَذَا اَلْإِسْنَادِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ، عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنْ صَفْوَانَ، عَنْ سَيْفٍ اَلتَّمَّارِ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ: «إِنَّ سَعْدَ بْنَ عَبْدِ اَلْمَلِكِ قَدِمَ حَاجّاً، فَلَقِيَ أَبِي(عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)، فَقَالَ: إِنِّي سُقْتُ هَدْياً، فَكَيْفَ أَصْنَعُ؟ فَقَالَ: أَطْعِمْ أَهْلَكَ ثُلُثاً، وَ أَطْعِمِ اَلْقَانِعَ ثُلُثاً، وَ أَطْعِمِ اَلْمِسْكِينَ ثُلُثاً. قُلْتُ: اَلْمِسْكِينُ هُوَ اَلسَّائِلُ؟ قَالَ: نَعَمْ، وَ اَلْقَانِعُ: اَلَّذِي يَقْنَعُ بِمَا أَرْسَلْتَ إِلَيْهِ مِنَ اَلْبَضْعَةِ فَمَا فَوْقَهَا، وَ اَلْمُعْتَرُّ: اَلَّذِي يَعْتَرِيكَ لاَ يَسْأَلُكَ»{صحیح السند}(معانی الأخبار، ص208).(2) ♈️ راوی از نقل می کند که حضرت فرمودند: سعید بن عبد الملک به عنوان حاجی وارد مکه شد و گفت: با خودم قربانی آورده ام، چه کنم؟ پدرم فرمودند: یک سوم آن را به مصرف خانواده ات برسان و یک سومش را به قانع و مُعترّ(2) بده و یک سوم را به مصرف مستمندان برسان. 💠 پی نوشت: ۱. آیت الله مکارم شیرازی: این روایت(روایت صَبّاح کِنانی) صحیح السند است و مراد از "أضاحی(مفرد: أُضحیّة)" قربانی هایی است که در شهرها در روز عید، قربانی می کنند نه قربانی در حج تمتع. بنابر این مستحب است گوشت قربانی را به سه قسمت تقسیم کنند؛ یک سوم را خود فرد مصرف کند، یک سوم را به فقیر و یک سوم دیگر را به مؤمنین هدیه دهد. این تقسیم لازم نیست به سه قسمت مساوی باشد؛ زیرا در حدیثی هست که رسول خدا در سفری صد شتر قربانی کرد و واضح است که حضرت نمی توانست یک سوم آنها را مصرف کند(خارج فقه؛ بحث حج). 👈 شیخ طوسی: «يُستحبُّ أن يأكلَ مِن الأُضحيةِ المَسنونةِ ثُلُثَها، و يُهدي ثلثَها، و يَتصدّق بثلثها. دليلُنا: إجماعُ الفِرقة، و أخبارُهم(الخِلاف، ج‌6، ص63). ۲. معنای قانع و مُعترّ در روایات👇 1️⃣ در تفسیر آیه 36 سوره حج فرمودند: «الْقَانِعُ: الَّذِي يَرْضى بِمَا أَعْطَيْتَهُ، وَ لَا يَسْخَطُ، وَلَا يَكْلَحُ، وَ لَايَلْوِي شِدْقَهُ غَضَباً؛ وَ الْمُعْتَرُّ الْمَارُّ بِكَ لِتُطْعِمَهُ{مرسل کالموثق}(کافی، ج4، ص499): قانع کسی است که به آنچه به او می دهی راضی است و دلخور نمی شود و رو ترش نمی کند و عصبانی نمی شود و مُعترّ کسی است که از کنارت عبور می کند تا او را اطعام کنی و [ به او چیزی بدهی]. 2️⃣ علِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ اَلْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ: فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَإِذٰا وَجَبَتْ جُنُوبُهٰا فَكُلُوا مِنْهٰا وَ أَطْعِمُوا اَلْقٰانِعَ وَ اَلْمُعْتَرَّ» قَالَ اَلْقَانِعُ اَلَّذِي يَقْنَعُ بِمَا أَعْطَيْتَهُ وَ اَلْمُعْتَرُّ اَلَّذِي يَعْتَرِيكَ وَ اَلسَّائِلُ اَلَّذِي يَسْأَلُكَ فِي يَدَيْهِ وَ اَلْبَائِسُ هُوَ اَلْفَقِيرُ{حسن کالصحیح}(کافی، ج4، ص500)؛ در بیان معنای دو کلمه {قانع و مُعترّ} در این آیه :🍃هنگامی که پهلوهای شترها بر زمین افتاد[ = جان دادند] از آن بخورید و به قانع و معترّ هم بخورانید[ و بدهید](حج:36)🍃 فرمود: کسی است که به آنچه به او می دهی قانع است و کسی است که پیش تو می آید و کسی است که با دستش از تو درخواست می کند و همان است. 3️⃣ در بخشی از یک روایت صحیح السند این دو واژه اینگونه تعریف شده اند: القانعُ الذی یَقنعُ بما أعطیتَه و المُعترُّ الذی یَمُرُّ بک فَیسألُکَ(کافی، ج3، ص565): قانع کسی است که به آنچه به او می دهی قانع می شود و مُعترّ کسی است که از کنارت می گذرد و از تو درخواست و تقاضا می کند[ و طبق نقل دیگر: درخواست نمی کند]. @tabyeen98