. . کودکان مسئولیت پذیر مامان: "سلام پسر عزیزم! 😊خوش اومدی! کیفت💼 رو بذار اینجا، بیا تا دکمه های لباست👕 رو باز کنم. راستی املا چطور بود؟ خوب نوشتی؟! خوراکی هات🍡🍿🍫 چی؟ وسایلت رو که جا نگذاشتی!! خانم معلم تکلیف چی گفت؟ با کسی دعوا نکردی؟ بدو برو کتاب ریاضیت رو بیار تا برای فردا تمرین کنیم!" جملات بالا را چندین بار بخوانید و مرور کنید؛ شما فکر می کنید پدر و مادر های خوب، چگونه پدر و مادر هایی هستند؟ اگر از من بپرسید، من به شما خواهم گفت که: "پدر و مادر های خوب آن هایی نیستند که همه ی کار های فرزندان خود را انجام می دهند❗️❗️❗️؛ بلکه آن هایی هستند که کار های مربوط به فرزندان را به خودشان واگذار می کنند." مادری می گفت من سه تا دیپلم گرفتم🤦‍♀؛ دیپلم اولم را با زهرا دختر بزرگم، دیپلم دومم را با زهره دختر کوچکم و سومین دیپلمم را با محمد پسر بزرگم! گفتم چطور؟! گفت: از وقتی بچه ها به مدرسه آمدند، همه ی کارهایشان را خودم انجام می دادم؛ می پرسیدم امروز معلم چه گفت؟ چه تکالیفی دارید؟ حتی موقع امتحان هم خیلی وقت ها آن ها راحت تلویزیون نگاه می کردند و من حرص می خوردم؛ درس های امتحانی شان را خودم به دقت می خواندم و برایشان توضیح می دادم...😑 از همان روز های آغاز مدرسه باید تلاش کنیم تا بچه ها روی پای خود بایستند و چندان به ما متکی نباشند، وقتی معلمی تکلیفی می گوید و بچه ها را موظف به انجام آن می کند، نقش مهمی در رشد قوه ی مسئولیت پذیری بچه ها دارد؛ حتی اگر معلم تکلیفی تعیین کند و فرزند ما در انجام آن کوتاهی کند، باید خودش مسئولیت سهل انگاری خود را بپذیرد و شاهد ناراحتی معلم باشد تا در دفعات بعدی، کم کاری خود را جبران کنند. این می تواند درس مهمی برای آن ها باشد! در کتاب "به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن" برای رشد استقلال  بچه ها، چند راه به والدین پیشنهاد شده است: ✅1. به فرزندمان #قدرت_انتخاب بدهیم؛ همیشه نباید برای بچه ها نقش یک انتخاب گر را داشته باشیم. فرض کنید همراه با فرزند کلاس اولی خود برای خرید کفش👟 به فروشگاهی وارد می شویم؛ کفش های ردیفی که می دانیم برای فرزندمان مناسب است را به او نشان داده و می گوییم "هر کدام را دوست داری انتخاب کن! قرمز، آبی، این شکلی، آن شکلی یا ...." یا مثلا برای بیدار کردن فرزندمان می توانیم بگوییم: "پسرم الان بیدار می شوی یا دو دقیقه دیگر؟" می خواهیم به خانه ی بستگان برویم "محمد جان به نظر شما خانه خاله برویم یا عمه؟" به عبارتی باید به گونه ای القا کنیم که ما انتخاب گر کامل نیستیم و شما هم از حق انتخاب برخوردار هستید. ✅2.زیاد سوال نپرسیم!❌❌❌ سوالات ابتدای این قسمت را دوباره بخوانیم و به این فکر کنیم که چنین رفتاری، بچه ها را وابسته بار می آورد؛ به جای این سوال ها مثلا می توانیم بپرسیم: "خب علی آقا! مدرسه چه خبر؟" اگر او خودش تمایل داشت به اتفاقات جزئی خواهد پرداخت. ✅3.برای تلاش فرزندمان ارزش قائل شویم. به عنوان مثال اگر در بستن بند کفش هایش مشکل دارد به او نیش و کنایه نزنیم و نگوییم: "دیگه کی می خوای یاد بگیری؟ یه بند کفش هم نمی تونی درست ببندی؟! فکر کنم تا موقع ازدواج هم من باید برات بند کفش هات رو ببندم..." به جای این حرف ها که ناتوانی را به فرزندمان القا می کند، می توانیم بگوییم: "بستن بند کفش هم آسون نیستا! گره زدنم کار سختیه ها! منم که به اندازه ی تو بودم، بلد نبودم بند کفشم رو ببندم!" مطمئن باشیم هر وقت تلاش کودک مورد توجه و احترام قرار بگیرد، او تمام توان خود را برای رسیدن به موفقیت به کار خواهد گرفت. ✅4.امید را از بچه ها نگیریم؛ فرض کنید فرزندمان می گوید: "من می خوام وقتی بزرگ شدم دکتر بشم!" ما هرگز نباید به حالت کنایه بگوییم: "با این هوش و ذکاوتت دورش رو خط بکش!" ما نیز می توانیم امیدوارانه و با اعتماد به او بگوییم: "به به! پس پسرم می خواد دکتر بشه!". 🌱 ✅جهت سفارش #تبلیغات در مجموعه کانالهای تدریس یار ؛ @teacherschool ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @tadriis_yar