"تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً وَ يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ «98» بعضى از باديه‌نشينان، كسانى هستند كه آنچه را انفاق مى‌كنند، (به خاطر نفاق يا ضعف ايمان،) ضرر حساب مى‌كنند وبراى شما پيش آمدهاى بد را انتظار مى‌كشند. بر خود آنان پيش آمد بد باد! و خداوند شنوا و داناست. نکته ها «مَغرَم»، از «غرامت»، به معناىِ ملازمت است. به بدهكار وطلبكار كه يكديگر را رها نمى‌كنند، «غَريم» گفته مى‌شود. و به بدهكارى كه ملازم انسان است تا آن بدهى را بپردازد، «مَغْرَمٍ» گويند. «دوائر»، جمع «دائرة»، حوادثى است كه از هر طرف انسان را احاطه مى‌كند. جلد 3 - صفحه 492 پیام ها 1- منافق وآنكه علم وايمان به حدود الهى و فرهنگ اسلامى ندارد، انفاق را ضرر مى‌پندارد. «يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً» 2- منافق، حسود است وبراى ديگران جز شرّ نمى‌خواهد. «يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ» 3- كسى‌كه براى ديگران تمنّاى شرّ دارد، خودش گرفتار آن مى‌شود. «يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ، عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ» 4- خداوند، به گفته‌ها و خصلت‌هاى انسان آگاه است. «اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۹۸_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۹۸_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

"تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ «99» امّا برخى از عرب‌هاى باديه‌نشين، كسانى هستند كه به خداوند و روز قيامت ايمان دارند و آنچه را انفاق مى‌كنند، وسيله‌ى قرب به خدا و (جلب) دعا و صلوات رسول مى‌دانند. آگاه باشيد كه همين انفاق‌ها، براى آنان موجب قرب است. به زودى خدا آنان را در رحمت خويش وارد مى‌كند. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است. پیام ها 1- اگر گروهى را سرزنش مى‌كنيم، خوبان آنها را فراموش نكنيم. بدنبالِ‌ «الْأَعْرابُ أَشَدُّ كُفْراً» مى‌فرمايد: وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ ... 2- باديه‌نشينى و محيط اجتماعى، اختيار رشد را از انسان نمى‌گيرد. وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ‌ ... 3- ايمان، زمينه‌ساز انفاق و آرامش است. «يُؤْمِنُ، يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ» 4- از امكانات مادّى براى رسيدن به قرب الهى بهره بگيريم. «يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ» 5- آنچه موجب قرب به خداست، نيّت خالص است، نه صِرف عمل. مؤمن و منافق هر دو انفاق مى‌كنند، ولى انفاق مؤمن ستوده است. «أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ» جلد 3 - صفحه 493 6- كار كردن براى جلب رضايت رسول خدا، با توحيد مخالفتى ندارد. «إِنَّها قُرْبَةٌ» 7- مؤمنِ انفاق‌گر، مشمول دعاى رسول‌خدا قرار مى‌گيرد. «صَلَواتِ الرَّسُولِ» 8- مؤمن، غرق در رحمت الهى است، «فِي رَحْمَتِهِ» و منافق، غرق در حوادث تلخ است. «عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ» (آيه قبل) 9- انفاق خالصانه‌ى باديه‌نشينان كه از محيطِ بى‌فرهنگ‌اند، بيشتر مورد تقدير و تمجيد است. «أَلا، إِنَّها، فِي رَحْمَتِهِ، غَفُورٌ، رَحِيمٌ»" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۹۹_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۹۹_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

"تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ «100» ونخستين پيشگامانِ از مهاجران و انصار و كسانى‌كه با نيكوكارى آنان را پيروى كردند، خداوند از آنها راضى است و آنان نيز از خدا راضى، و (خدا) براى آنان باغهايى فراهم ساخته كه نهرها از پاى (درختان) آن جارى است، هميشه در آن جاودانه‌اند. اين است رستگارى و كاميابى بزرگ. نکته ها در اين آيه، مسلمانانِ صدر اسلام به سه گروه تقسيم شده‌اند: 1. پيشگامان در اسلام و هجرت. 2. پيشگامان در نصرت پيامبر و يارى مهاجران. 3. متأخّران كه راه آنان را ادامه داده‌اند. امام صادق عليه السلام فرمودند: ابتدا خداوند نام مهاجرين با سابقه را برده، سپس نام انصار و ياوران را و سپس نام پيروان آنان را بيان نموده است. بنابراين جايگاه و مقام هر گروه را در جاى خود بيان كرده است. «1» «1». تفسير نورالثقلين؛ كافى، ج 2، ص 41. جلد 3 - صفحه 494 به اتّفاق همه‌ى مسلمانان، اوّلين زن مسلمان حضرت خديجه و اوّلين مرد مسلمان به اتّفاق شيعه ونظر بسيارى از اهل‌سنّت، على‌بن ابى‌طالب عليهما السلام است. «1» چنانكه گفته‌اند: ميان تاريخ‌نويسان خلافى نيست كه على‌بن ابى‌طالب عليهما السلام، اوّلين مرد مسلمان است. «2» البتّه عدّه‌اى مى‌گويند: ايمانِ نوجوانى ده ساله چه ارزشى دارد؟ در جواب آنان بايد گفت: نبوّت حضرت عيسى و حضرت يحيى نيز در كودكى بود و ارزش داشت! پیام ها 1- سبقت در كار نيك، ارزش است و موقعيّت پيشگامان در نهضت‌ها بايد حفظ شود. «السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ» 2- تنها پيروى از نيكى‌ها وكمالات گذشتگان ارزش است، نه هر پيروى وتبعيّتى. «اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ» 3- اگر مؤمن، به قضاى الهى راضى باشد، خدا هم از او راضى است. «رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» 4- بهشت در سايه‌ى ايمان، سبقت، هجرت، نصرت و تبعيّت به احسان است. السَّابِقُونَ‌ ... أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ‌ ... «1». روايات در الغدير، (ج 3، ص 220- 240) و احقاق‌الحق، (ج 3، ص 114- 120) آمده است. «2». تفسير قرطبى، ج 5، ص 3075؛ به نقل از مستدرك حاكم. پانویس پرش به بالا↑ در تفسیر برهان از مالک بن انس او از ابوصالح و او از ابن عباس نقل نموده که این آیه درباره امیرالمومنین على علیه‌السلام نازل شده زیرا ایمان او به پیامبر اسلام جلوتر از همه مردم بوده و نیز به دو قبله نماز گذارده و در بیعت بدر و بیعة الرضوان با رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم بیعت نموده و در دو هجرت شرکت نموده از مکه به سوى حبشه با جعفر بن ابى‌طالب و از حبشه به سوى مدینه و نیز از جماعتى از مفسرین روایت شده که این آیه درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل شده است و نیز در کتاب نهج‌البیان از شیبانى از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که این آیه درباره على علیه‌السلام و مهاجرین و انصارى که از وى پیروى نموده اند، نازل گردیده است و در تفسیر مجمع‌البیان ذکر شده که اینان از اهل بدر مى باشند چنان که عطاء بن ابى‌رباح گفته است. پرش به بالا↑ محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص435" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۱٠٠_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۱٠٠_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

"تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ مِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلى‌ عَذابٍ عَظِيمٍ «101» و از ميان باديه‌نشينانِ پيرامونِ شما، گروهى منافقند و از اهل مدينه نيز عدّه‌اى بر نفاق خو گرفته‌اند، تو آنان را نمى‌شناسى، (ولى) ما آنها را مى‌شناسيم! بزودى آنان را دوبار عذاب خواهيم كرد، سپس به سوى عذابى سهمگين، بازگردانده مى‌شوند. جلد 3 - صفحه 495 نکته ها «مَرَدُوا» به معناى ممارست و تمرين بر صفت و كارى است تا آنجا كه خوى و خصلتى را ايجاد كند. دوبار عذاب، «سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ» يكى رسوايى ميان مردم است و يكى سخت جان دادن. چنانكه در آيه‌ى 50 سوره انفال آمده است: «يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ»، فرشتگان مرگ، به صورت و پشت آنان سيلى مى‌زنند. و شايد مراد از دوبار عذاب، عذاب روحى و عذاب جسمى باشد. پیام ها 1- مواظب منافقانى باشيم كه در كنار و اطراف ما هستند. «حَوْلَكُمْ» 2- كفر و نفاقِ باديه‌نشينان، شديد، ولى علنى است، امّا نفاق شهرنشينان مرموزانه‌تر است. «مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ» 3- نفاق، مراحلى دارد؛ گاهى سطحى و گاهى ريشه‌دار است. مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ‌ ... 4- پيامبر، بدون عنايت و تعليم الهى، غيب نمى‌داند. «لا تَعْلَمُهُمْ» 5- آنان كه بر انحراف اصرار ورزند و خو بگيرند، عذابشان بيشتر است. «مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ‌، سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ» 6- منافق، در دنيا و آخرت گرفتار است و گرفتاريش چندان دور نيست. «سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلى‌ عَذابٍ عَظِيمٍ" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۱٠۱_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۱٠۱_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

"تفسیر نور (محسن قرائتی) وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ «102» و (از اعراب) ديگرانى هستند كه به گناهان خويش اعتراف كرده‌اند، كار خوب و بد را به هم آميخته‌اند. اميد است خداوند توبه‌ى آنان را بپذيرد (و لطف خويش را به آنان بازگرداند). همانا خداوند، آمرزنده و مهربان است. جلد 3 - صفحه 496 نکته ها چند نفر از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله، از شركت در جنگ تبوك تخلّف ورزيدند، آن هم نه از روى نفاق، بلكه به خاطر دلبستگى به زندگى. آيات انتقادآميز كه نازل شد، پشيمان گشتند وخود را به نشانه‌ى توبه، به ستون مسجد بستند. تا آنكه خداوند توبه‌ى آنان را پذيرفت و رسول‌خدا صلى الله عليه و آله طناب را گشود و آنها آمرزيده شدند. پیام ها 1- همه‌ى اصحاب پيامبر عادل نبودند، برخى مرتكب سيّئات هم مى‌شدند. «خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً» 2- انسان در ميان اعمالِ خود نبايد تنها نقاط قوّتش را ببيند، بلكه بايد بدنبالِ جبرانِ نقاط ضعف و خطاهايش باشد. اعْتَرَفُوا ... خَلَطُوا 3- اعتراف به گناه، انتقاد از خود و داشتن كارهاى خوب و صالح، زمينه‌ساز بخشايش الهى است. «اعْتَرَفُوا، يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» 4- گرچه خداوند وعده‌ى آمرزش داده، امّا انسان بايد ميان خوف و رجاء باشد. «عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» 5- خطاكار پشيمان، به اميد نيازمند است و آغوش اسلام براى پذيرش او باز است. اعْتَرَفُوا ... إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌ پانویس پرش به بالا↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی پرش به بالا↑ شرح مفصل آن در صفحات 378 و 379 ذکر شده است. پرش به بالا↑ صاحب مجمع البیان از ابوحمزه ثمالى نقل کند که آنان سه نفر از انصار بودند به نام ابولبابة بن عبدالمنذر و ثعلبة بن ودیعة و اوس بن خدام که از دستور پیامبر براى رفتن به جنگ تبوک تخلف ورزیدند وقتى که این آیه نازل شده به نابودى خویش یقین کردند و خود را به ستون‌هاى مسجد بستند و یا تکیه دادند به همان کیفیت ماندند تا پیامبر وارد شد و از آنان سؤال کرد. آن‌ها سوگند یاد کرده بودند که خود را از ستون مسجد نگشایند تا رسول خدا صلی الله علیه و آله بیاید و آنان را بگشاید. پیامبر فرمود: تا دستورى به من نرسد درباره بازکردن آن‌ها اقدامى نکنم وقتى که آیه «عَسَى اللَّهُ أَنْ یتُوبَ عَلَیهِمْ» نازل گردید. پیامبر آن‌هائى را که خود را به ستون مسجد بسته بودند، باز کرد اینان با اموال خود نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا رسول اللّه این اموال را بگیر و تصدق بده. پیامبر فرمود: مأمور به این کار نشده ام سپس آیه «خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً» نازل گردید (چنان که طبرى صاحب جامع البیان از طریق على بن ابى‌طلحة از ابن عباس و نیز از سعید بن جبیر و زید بن اسلم روایت نموده است) و نیز گویند: اینان ده نفر بودند که یکى از آنان ابولبابة بوده چنانکه از ابن عباس و على بن طلحة ابى‌طلحة روایت کرده اند و نیز گویند: هشت نفر بودند که از زمره آن‌ها ابولبابة و هلال بن امیة و کردم و ابوقیس بوده اند چنان که از سعید بن جبیر و زید بن اسلم روایت کنند و نیز گویند هفت نفر بوده اند چنان که از قتادة روایت شده و همچنین پنج نفر هم گفته اند (و نیز ابن مردویه و ابن ابى‌حاتم در تفاسیر خود از طریق عوفى از ابن عباس روایت کرده اند). پرش به بالا↑ ابن مردویه در تفسیر خود در سندى که واقدى نیز در آنست از ام‌سلمه روایت کرده، گوید: توبه ابولبابه در خانه من نازل شده و من شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه و آله هنگام سحر مى خندید. من گفتم: یا رسول الله چه چیز شما را به خنده آورده. فرمود: توبه ابولبابه قبول شده سپس گفتم: آیا اجازه دارم به او بگویم. فرمود: خودت میدانى لذا در حجره ایستادم، موقعى بود که هنوز آیه حجاب نازل نشده بود. گفتم: اى ابولبابه بشارت باد تو را که توبه تو قبول شده. مردم هجوم آوردند که ابولبابه که خود را به ستون مسجد بسته بود، باز کنند. ابولبابه مانع شد، گفت: باید رسول خدا صلی الله علیه و آله این کار را انجام بدهد، صبح شد. پیامبر او را از ستون مسجد باز کرد و این آیه نازل گردید. پرش به بالا↑ عیاشى در تفسیر خود از محمد بن حجاج الکرخى و او مرفوعاً از خثیمة او از امام باقر علیه‌السلام نقل نموده و گوید که کلمه (عسى) از ناحیه خدا انجام آن واجب است و این آیه درباره گناهکاران از شیعیان ما مى باشد. پرش به بالا↑ محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص437." ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۱٠۲_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_توبه_آیه_۱٠۲_جز۱۱ @tafsir_qheraati ایتا