#نکات درس امشب 1. در مصدر میمی تاکیدی وجود دارد که در مصدر اصلی نیست مثلاً «مُقَدَّم» همان معنای «تقدیم» را می دهد ولی با تأکید. 2. »یا» حرف نداست که قول مختار ما همان قول صمدیه این است که این برای نزدیک و دور و متوسط کاربرد دارد(حرف ندای مطلق) این حرف 361 بار در قرآن آمده و در قرآن کریم جز «یا» حرف ندای دیگری نیامده. 3. «یا» بر سر کلمه «ال» دار وارد نمی شود مگر بر الله که هم با خواندن همزه وصل هم بدان آن خوانده می شود. 4. ایُّ اسم است. 5 نوع «ایّ» داریم(موصوله، شرطیه، استفهامیه، ندائیه، کمالیه) در «یا ایها الذین» أیّ ندائیه(وُصلیّه) است. 5. «ها» در «ایّها/ایّتها» حرف #تنبیه است به معنای هان است که این معمولا در ترجمه منعکس نمی شود. 6. عرب ماده «قرب» را با «من» متعدی می کند. بر خلاف فارسی که با «به» متعدی می شود. قَرُبَ منه: به او نزدیک شد. 7. از عطف «رسوله» بر «الله» باید مانند المیزان به این قائل شد که مراد از «بین یدی» در این آیه، امری است مشترک میان خدا و رسول که همانا مقام حکم و ولایت الهی است(40 یوسف و 64 نساء). 8. بینَ یدیِ الله و رسوله در المیزان: بين يدي الشي‏ء أمامه و هو استعمال شائع مجازي أو استعاري و إضافته إلى الله و رسوله معا لا إلى الرسول دليل على أنه أمر مشترك بينه تعالى و بين رسوله و هو مقام الحكم الذي يختص بالله سبحانه و برسوله بإذنه كما قال تعالى: «إِنِ‏ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ»: يوسف: 40، و قال: «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ» النساء: 64. 9. حذف مفعول به "لاتقدموا" برای افاده عمومیت است. هیچ چیزی را، هیچ حرفی را، نه هیچ شخصی را، مقدم بر ید قدرت خدا و رسول نکنید. 10. "رُسُل" گاهی معنای مفرد و مونث دارد. دختر بچه ای که روسری سرش نمی کند. ولی در قرآن کریم همواره «جمع کثرة» برای «رَسول» آمده. 11. انواع منادی 1.مفرد که خود دو نوع است: 1.مفرد معرفه: یا علیُّ(مبنی بر ضم) 2. مفرد نکره که خود دو نوع است: 1. نکره مقصوده: یا رجلُ(مبنی بر ضمّ) 2. نکره غیر مقصوده: یا رجلاً(منصوب). 2. مضاف: یا عبدَ الله 3. شبه مضاف: یا طالعاً جبلاً 12. الف لام در الذین لازمه ی زائده است. لازمه است چون همیشه هست زائده است چون خود لذین معرفه موصولی است و یک اسم معرفه دوباره معرفه نمی شود(تحصیل حاصل محال است).