#نکات جلسه ۳ اردیبهشت ماه ۱. چرا دو لجّ با یک معنا ولی با دو مصدر در معجم الوسیط آمده است؟ پاسخ: لجّ در دوباب سَمِعَ و ضَرَبَ بکار رفته است، لذا الوسیط دو بار لجّ را بیان کرده است، یک بار درسمع و یک بار در ضرب ۲. بقِی و بقَی هر دو وجود دارند، اما در قران فقط یکی بکار رفته است. سعی کنیم روایات را قرآنی بخوانیم ۳. تنوین آخر مصادر در بیان معجم ها، به علت بیان جمله وار معجم ها است که در این صورت مصادر مفعول مطلق هستند ولی طلبه باید در ذکر «مصادر» آنها را بدون تنوین فتحه بیان کند. ۴. به نگارش قران، #رسم_المُصحَف گفته می شود. کتبی با نام #المصاحف ، نوشته شده اند که المصاحب #سجستانی از معروف ترین آن هاست، به بررسی نگارش قرآن و اختلافات گزارش شده می پردازند. ۵. معیار ما در تعیین و تشخیص باب ثلاثی مجرد فعل مضاعف فتحه است. اگر عین الفعل مضارع فتحه نبود، عین الفعل ماضی، فتحه است. اگر عین الفعل مضارع فتحه بود، ماضی کسره است. سه فعل مضاعف فرّ-یفِرّ و مدّ-یمُدّ و عضّ-یعَضّ را باید بسیار تکرار کرد تا در ذهن ثبت شود. ۶. تقدم لجّ در باب ضرب بر لجّ در باب سمع بعلت تقدم فتحه بر کسره است. انتخاب لجّ در باب سمع به علت کثرت استعمال آن در زبان عرب بوده است. ۷. فعل جمله حالیه باید مضارع باشد.