چقدر باید غیبت تو طول بکشد و ما هزار راه رفته و نرفته را برویم و برگردیم تا یقین کنیم که سامان زندگی و نظام این جهان جز در سایۀ حکومت تو تحقق‌پذیر نیست!؟ چقدر باید بدون استمداد از تو دست به زانو بگیریم و بلند شویم و زمین بخوریم تا یقین کنیم که استقامت بدون تو امکان‌پذیر نیست!؟ چقدر باید بدون ولایت تو به دنبال نزدیک کردن دل‌ها به هم برویم و سرشکسته برگردیم و دل‌ها را دورتر از هم ببینیم تا یقین کنیم که تألیف قلوب، بدون ولایت تو شدنی نیست!؟ چقدر باید بدون اتکا به درس‌های تو برای تقویت توحید مردم کلاس بر پا کنیم و همه در توحید مردود شوند تا یقین کنیم درس توحید در غیر مدرسۀ ولایت تو، جز شرک چیز دیگری نیست!؟ به این یقین‌ها نرسیده‌ایم که هنوز حال التماس پیدا نکرده‌ایم. خدا کند زودتر چنین یقین‌هایی روزی‌مان شود. خسته شدیم از این همه رفتن و نرسیدن! شبت بخیر مقصد زندگی!

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ 🗓 ۱۶ مهر ۱۴۰۴، جلسهٔ ۶۲۳: ✅ پیرامون خلاصه‌ای از پنج جلسهٔ آخر صحبت می‌کردیم. بحث این جلسات، نسبت تسبیح خدا و صبر بود. گاهی در دل مشکلات، شیطان ما را وسوسه می‌کند که می‌شد بهتر از این پیش بیاید و نشد. شیطان به شکل‌های مختلف اما و اگر برایمان می‌آورد تا در علم و حکمت خدا دچار تردید شویم. ✅ این وسوسه‌ها جایی روی ما اثر بیشتری می‌گذارد که مرکز حادثه افراد بی‌گناه و غیر مکلف مانند بچه‌ها هستند. به شبهه‌ای پیرامون کودکان غزه پاسخ می‌دادیم. برای ادامهٔ پاسخ، ابتدا باید نکته‌ای ذکر شود. ✅ گاهی ما در تربیت فرزندانمان چیزهایی را خراب می‌کنیم که جزو پایه‌های تربیت است. آن پایه، توحید است. مفهوم توحید فقط این نیست که خدای یگانه‌ای هست. این پایین‌ترین حد مفهوم توحید است. مفهوم توحید، قرآن و کلاس درس اهل بیت علیهم السلام است که خدا با قدرت، حکمت، علم، مهربانی و خلقتش معرفی شده است. اگر در مواجهه با مشکلات خود و دیگران، طوری عمل کنیم که فرزندمان تصور کند فردی که اهل دین است (اهل عبادت، کمک به دیگران و...) باید زندگی خوب و راحت و بدون مشکل داشته باشد، توحید او را خراب کرده‌ایم. ✅ وقتی با عمل خود این باور را در فرزندمان ایجاد می‌کنیم که آدم خوب‌ها نباید مشکلی در زندگی داشته باشند، حتی اگر خودمان این باور را نداشته باشیم، پایهٔ تربیت او را خراب کرده‌ایم. ✅ مثلاً فردی اهل کار خیر است و به خوب بودن معروف است. فرزند این فرد تصادف می‌کند و از دنیا می‌رود. فرزندمان در خانه از ما می‌شنود که می‌گوییم: چرا برای این فرد چنین اتفاقی افتاد؟ در مراسم ترحیم و تشییع جنازهٔ و... فرزندمان جملاتی مشابه این جمله می‌شنود: او که فرد خوبی بود، این همه دعا پشت سرش بود، چرا برای او چنین چیزی پیش آمد. همچنین، در مسائل مشابه، مشابه این جملات و رفتارها را می‌بیند. ✅ کمتر پیش می‌آید که در مواجهه با مشکلاتِ مشابهِ مثالی که ذکر شد، بگوییم: خوش به سعادتش، چقدر صبور بود. معلوم است که آن همه کار خیر، به او چنین وسعت روحی داده بود که توانست در این مصیبت صبوری کند. وقتی در مجلس ترحیم دیدم در برابر مصیبتی که به او وارد شده، محکم ایستاده، به او غبطه خوردم. ✅ در خانه‌های ما و در مقابل فرزندانمان، کدام نوع نگاه رایج‌تر است؟ فکر نکنیم این حرف‌ها روی فرزندانمان اثری ندارد. توحید همین جا ساخته یا خراب می‌شود. ✅ وقتی فرزند باور کرد که اگر خوب باشی، برایت مشکلی به وجود نمی‌آید، وقتی به احکام خدا در نماز و روزه و حجاب و... عمل کرد، دعا کرد و خوب درس خواند، اگر نتیجهٔ دلخواه خود را در کنکور نگرفت، اولین ضربه‌ای که به عقایدش وارد می‌شود، ضربه به توحید اوست. می‌گوید: مگر نگفتید اهل اطاعت باش، پس چرا نتیجهٔ دلخواهم را نگرفتم؟ چرا این اتفاق برای من افتاد؟ ✅ نوع نگاهی که از توحید برای فرزندانمان می‌سازیم نبابد به‌ گونه‌ای باشد که فکر کند چون فرد خوبی است، خدا او را مبتلا نمی‌کند. باید فرزندمان باور کند که دنیا محل امتحان است. بنا نیست خدا فرد را به علت خوب بودن، مبتلا نکند. ✅ روی کلام و رفتار خود دقت کنیم. توجه کنیم که چقدر حرف‌هایی می‌زنیم که می‌تواند ساختار ذهنی فرزندانمان را نسبت به توحید و نسبت آن با سختی‌ها و مصائب بسازد یا خراب کند. ✅ ما به فرزندانمان می‌گوییم: اعمال عبادی را انجام بده، ولی چقدر توحید آن‌ها را ساخته‌ایم؟ چقدر نگاه فرزندانمان را به معبودی که باید عبادت کند، درست ساخته‌ایم که از عبادت لذت ببرد؟ ما چه ذهنیتی از خدا برای فرزندانمان ساخته‌ایم؟ آیا آن‌طور ساخته‌ایم که تا خداوند بگوید: حجاب را رعایت کن، فرزندمان بگوید: چشم؟ یا طوری ساخته‌ایم که نسبت به حکم خداوند چرا بگوید؟ ✅ وقتی ذهنیت فرزند را طوری ساختیم که در مواجهه با ابتلائات، به خداوند بدبین می‌شود و فکر می‌کند خدا او را اذیت می‌کند، نمی‌تواند به خداوند عشق بورزد. ✅ وقتی خودمان در مواجهه با مشکلات، به خداوند چرا؟ چرا؟ می‌گوییم و هم‌زمان از فرزندمان می‌خواهیم نماز بخواند، اگر بخواهد منطقی قضاوت کند، می‌گوید: تو خودت با این خدا مشکل داری و از او گله می‌کنی و از من می‌خواهی نماز بخوانم؟ ✅ ما قبل از این‌ که معبود را در ذهن فرزندانمان بسازیم، از آن‌ها خواستیم. ما معبود را در ذهن فرزندانمان خراب کردیم و چهرهٔ معبود را در ذهن فرزندانمان خراب کرده‌ایم و هم‌زمان از آن‌ها خواستیم برای آن معبود، عبادت کند. ✅ خیلی از فرزندانمان نفهمیدند معبود کیست؟ و حتی معبود را با چهره‌ای خشن و بی‌رحم می‌شناسند.

✅ قبل‌تر از گروهی از بچه‌ها خواسته بودم تصورشان را از خدا بنویسند. دست‌‌نوشته‌های آن‌ها را گم کرده‌ام، اما یکی از آن‌ها نوشته بود: خدا به نظر من موجودی است که بسیار خشن است و می‌خواهد انسان را بگیرد و در آتش بیندازد. آیا فردی با چنین تصوری می‌تواند نماز بخواند و از نمازش لذت ببرد؟ آیا می‌تواند حجاب داشته باشد وقتی چنین تصوری از خدا دارد؟ یا به عکس، دوست دارد با چنین خدایی لجبازی کند؟ ما توحید فرزندانمان را نساخته‌ایم. چنین توحیدی، بندگی را نتیجه نمی‌دهد. ✅ وقتی می‌گوییم: چرا خداوند گرسنگی کودکان غزه را می‌بیند و کاری نمی‌کند؟ اگر من جای خدا بودم، اسرائیلی‌ها را نابود می‌کردم. با همین جمله، توحید فرزندانمان را خراب می‌کنیم، حتی اگر این جمله را از سر دلسوزی گفته باشیم. ✅ باید توحید خود را قوی کنیم. بیماری را به عنوان فرصتی برای تقویت توحید ببینیم. بگوییم: خدایا! اکنون قدر نعمت سلامتی را می‌دانم. خدایا!من در این بیماری به بعضی نعمت‌هایت پی بردم و تعداد بسیار زیادی نعمت وجود دارد که از آن بی‌خبرم. در بیماری، گلو درد دارم، ولی در شرایط معمول بدون هیچ دردی آب دهانم را فرو می‌برم. خدایا! از تو سپاسگزارم برای این نعمت و نعمت‌های دیگر! ✅ ما امروز نگران اخلاق جامعه هستیم. از کشف حجاب شروع شد اما دارد به جای بدی کشیده می‌شود. نمی‌شود انسان درد دین داشته باشد و به اتفاقات جامعه بی‌اعتنا باشد. اما من همیشه از خودم می‌پرسم که من برای توحید این دختر که با چنین پوششی آمده و جلوه‌گری می‌کند، چه کرده‌ام؟ چه بلایی سر توحید او آورده‌ام؟ چقدر زحمت کشیده‌ام که رابطهٔ او با خداوند، رابطهٔ خوبی باشد؟ آیا آن‌قدر که تلاش کردم این فرزند اهل عبادت شود، تلاش کرده‌ام که معبودش را خوب بشناسد و عاشق او شود؟ چه چهره‌ای از معبود در ذهن این بچه است؟ ✅ قبل از این‌ که بخواهم این دختران نوجوان و جوان را متهم کنم، می‌بینم که متهم اصلی منم! توحید را در ذهن بچه‌هایمان چطور ساخته‌ایم؟ چه تصویری از خدا در ذهن بچه‌هایمان ساخته‌ایم؟ آیا می‌توانیم قبل از این‌ که توحید بچه‌ها را بسازیم، از آن‌ها توقع داشته باشیم به احکام خدایی تن دهند که از او تصویر مخدوش شده‌ای در ذهنشان نقش بسته است. ✅ ما توحید خود را نساخته‌ایم و به همین علت نمی‌توانیم توحید فرزندانمان را بسازیم. ✅ توحید پایهٔ تربیت است. امروز در شرایطی هستیم که یک توحید معمولی حداقلی نمی‌تواند ایمان بچه‌های ما را حفظ کند. ما مثل نان شب، به داشتن توحید محکم و استوار برای تربیت فرزندانمان نیازمندیم. 🌸 توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها #اولواالالباب (623) #توکل #حسبی_الله #بندگان_ویژه (71) #صبر (52) #مالکیت_و_مملوکیت (24) #تسبیح (7) 📲 کانال #تفسیر_تربیتی 👇 https://eitaa.com/joinchat/53805863Ca804ebcc20

سلام وقتتون بخیر کسایی که برای انفاق روز پنجشنبه‌ها می‌خوان پول یه جا جمع بشه و هزینه شه، مبالغشون رو به این شماره کارت بریزن: 💳

6037997531525732

به نام فاطمه عباس ولدی

عجب صفایی داره مزار معلم توحید شهید حاج حسن طهرانی مقدم. وقتی اومدید سر مزارش بهش بگید از خدا بخواد بهتون از اون توحیدی که بهش چشوند، به شما هم بچشونه. محسن عباسی ولدی @abbasivaladi

با التماس برای آمدن تو می‌شود سلوک کرد. التماس یک مقام است. هر کسی به مقام التماس رسید، به قلۀ عرفان رسیده است. کسی که برای آمدنت به التماس نیفتاده، در مسیر سلوکش باید تردید کند. چه سلوکی دارد آن کسی که خودش و دنیا را مضطر آمدن تو نمی‌بیند!؟ و مگر می‌شود مضطر ببیند و به التماس نیفتد!؟ التماس برای آمدن تو نشانه است؛ نشانۀ در راهِ مستقیم بودن! ما چقدر از راه دور افتاده‌ایم که برای آمدنت به التماس نیفتاده‌ایم! ما را به التماس بینداز آقا تا از سلوک عقب نمانیم. شبت بخیر سالک الی الله!

ان شاء الله فردا کلاس تفسیر تربیتی ساعت 5:15 دقیقه شروع می‌شه. 📍 مکان برگزاری کلاس: کانال رسمی حجت‌الاسلام#محسن_عباسی_ولدی 📺 برای شرکت توی این کلاس کانال حاج آقا #محسن_عباسی_ولدی رو دنبال کنید👇 https://eitaa.com/joinchat/1676214274C1c9e6cb731

گر چه هر روز، روز التماس است؛ اما اگر جمعه را روز التماس بنامیم، بی‌راه نیست. حال دل ما در طول هفته اگر حال التماس نیست، کاش روز جمعه همگی حس و حال التماس پیدا می‌کردیم! هر کدام از ما اگر هر جمعه یک نفر را به حلقۀ التماس برای آمدن تو اضافه کرده بودیم، تا حالا دنیا شده بود سرای التماس برای آمدنت. جمعه روز التماس است، روز حک کردن این علامت سؤال در ذهن دیگران که: پرده‌نشین این جماعت ملتمس کیست که این گونه رقت‌برانگیز التماس می‌کنند! جمعه روز التماس است، ولی ما آن را تعطیل کرده‌ایم، التماس هم در روز جمعه تعطیل است. کاش برسد روزی که جمعه قرار همۀ ملتمسان آمدن تو باشد! شبت بخیر موعود خدا!

#اولواالالباب (624) #توکل #حسبی_الله #بندگان_ویژه (72) #صبر (53) #مالکیت_و_مملوکیت (25) #تسبیح (8) پیام اصلی ✅ همان طور که ابتلاأ فردی داریم، ابتلاء اجتماعی هم داریم. ✅ تصریح قرآن این است که هدف از ابتلاء اجتماعی خالص سازی مؤمنان است. (تمحیص) ✅ وقتی خدا و حجت خدا حکمی می‌دهند، ما اگر ایمان داشته باشیم نباید برای خودمان حقی قائل باشیم. 📲 کانال #تفسیر_تربیتی 👇 https://eitaa.com/joinchat/53805863Ca804ebcc20

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ 🗓 ۱۹ مهر ۱۴۰۴، جلسهٔ ۶۲۴: ❓دربارهٔ این شبهه صحبت می‌کردیم: چرا ابتلائاتی مثل گرسنگی و جنگ و... برای کودکانی که هنوز به سن تکلیف نرسیده‌اند، پیش می‌آید و آن‌ها در ابن ابتلائات از دنیا می‌روند؟ آیا این با عدالت خدا سازگار است‌؟ 🔆 پاسخ: توضیح دادیم که دنیا، دار ابتلاست. خداوند می‌داند که هرکس را چطور مبتلا کند و چه پاداشی در دنیا و آخرت به او بدهد. وقتی ابتلائی در جامعه‌ای رخ می‌دهد که بچه‌ها هم به آن مبتلا می‌شوند، خداوند طوری به آن‌ها پاداش می‌دهد که حتی ممکن است اعتراض کنیم که چرا خداوند این حجم وسیع و تا ابدیت از پاداش را در مقابل مدت محدود سختی در دنیا به آن‌ها می‌دهد. 🔆 ابتلائاتی که خداوند برای انسان مقدر می‌کند، هم فردی است و هم اجتماعی. ممکن است حادثه‌ای برای خانو‌اده‌ای پیش بیاید و فقط یک فرد، يا همهٔ اعضای خانواده مبتلا شوند. حتی گاهی ابتلائی پیش می‌آید که جامعه را درگیر می‌کند. ✅ یکی از مظاهر ابتلائات اجتماعی، جنگ است. وقتی در جامعهٔ مؤمنین جنگ رخ می‌دهد، افراد از هر قشری که باشند، به جنگ مبتلا می‌شوند. 🔶 سورهٔ احزاب: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (۹) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (۱۰) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (۱۱) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (۱۲) ای اهل ایمان! نعمت خدا را بر خود یاد کنید، هنگامی که سپاهیانی [به قصد نابود کردنتان] به سوی شما آمدند، پس بادی [کوبنده] و لشکریانی که آن‌ها را نمی‌دیدید بر ضد آنان فرستادیم [تا آنان را در هم کوبیدند]؛ و خدا به آنچه انجام می‌دهید، بیناست. (۹) زمانی که از بالا و از پایین [لشکرگاه]‌تان به سویتان آمدند، و آن‌گاه که دیده‌ها [از شدت ترس] خیره شد و جان‌ها به گلو رسید، و به خدا آن گمان‌ها [ی ناروا] را [که خود می‌دانید] می‌بردید. (۱۰) آن‌جا بود که مؤمنان مورد آزمایش قرار گرفتند و به تزلزل و اضطرابی سخت دچار شدند. (۱۱) و آن‌گاه که منافقان و آنان که در دل هایشان بیماری [ضعف ایمان] بود، می‌گفتند: خدا و پیامبرش جز به فریب، ما را وعده [پیروزی] نداده‌‌اند! (۱۲) ✅ این‌گونه ابتلائات برای ما و در زمان ما هم هست! نباید بترسیم؟ آیا ما از دستهٔ افراد دارای ضعف ایمان نیستیم؟ ایمانمان رشد کرده است؟ آیا ایمانمان در این حد هست که هر اتفاقی در مسیر زندگی ما بیفتد، حتی ذره‌ای به خداوند بدبین نشویم‌؟ ✅ قاعدهٔ خداوند این است که مبتلا می‌کند تا مشخص شود چه کسی ایمانی قوی دارد و چه کسی ایمانی ضعیف‌؟ 🔶 آل عمران: إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ۚ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (۱۴۰) وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ (۱۴۱) اگر (در میدان احد) به شما جراحتی رسید (و ضربه‌ای وارد شد)، به آن جمعیّت نیز (در میدان بدر)، جراحتی همانند آن وارد گردید. و ما این روزها(ی پیروزی و شکست) را در میان مردم می‌گردانیم؛ (-و این خاصیّت زندگی دنیاست-) تا خدا، افرادی را که ایمان آورده‌اند، بداند (و شناخته شوند)؛ و خداوند از میان شما، شاهدانی بگیرد. و خدا ظالمان را دوست نمی‌دارد. (۱۴۰) و تا خداوند، افراد باایمان را خالص گرداند (و ورزیده شوند)؛ و کافران را به تدریج نابود سازد. (۱۴۱) ✅ خدا در این آیه به صراحت از ابتلائات اجتماعی پرده برداری می‌کند. بناست مؤمنین خالص شوند. باید ناخالصی‌ها از ایمان مؤمنان کنار بروند. باید افراد ناخالص مشخص شوند و از جامعهٔ ایمانی کنار روند و کافران کم کم نابود شوند. 🔶 أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ (آل عمران-۱۴۲) آیا چنین پنداشتید که (تنها با ادّعای ایمان) وارد بهشت خواهید شد، در حالی که خداوند هنوز مجاهدان از شما و صابران را مشخصّ نساخته است؟! ✅ در جنگ اقتصادی، رابطه با سایر کشورهای سیل کرونا، گرانی، ارزانی، زلزله، و... همه ابتلائات اجتماعی است و در آن سنجیده می‌شویم. ✅ چرا به راحتی از کنار ابتلائات رد می‌شویم؟ در حالی که ما لحظه به لحظه در حال ابتلا هستیم. ابتلائات شدت و ضعف دارد، ولی همیشه هست.

✅ زمان کرونا هرکس طوری مبتلا می‌شد: کسی که بازاری بود، پزشک، کسی که عزیزی از دست داده بود و... هرکس به نحوی مبتلا می‌شد. در جنگ ۱۲ روزه نیز هرکس به شکلی مبتلا شد. بناست که هرکس طوری مبتلا شود. 🔶 كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (بقره-۲۱۶) جهاد در راه خدا، بر شما مقرّر شد؛ در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید. ✅ آیهٔ ۲۱۶ سورهٔ بقره در مورد جنگ است. معمولاً قسمت دوم آیه را می‌شنویم، ولی قسمت اول آن را دقت نمی‌کنیم. خداوند می‌فرماید: جنگ در تقدیر شما نوشته شده. نمی‌شود بگوییم ما جنگ، تنگنای اقتصادی و.. را دوست نداریم. ولی خوش آمد و ناخوشامد ما دلیل خوبی و بدی چیزی نیست. فقط خداست که می‌تواند تشخیص دهد چیزی برای ما خوب است یا نه. ✅ قرآن ذکر است، بالاترین و مستندترین ذکر! قسمت انتهایی آیهٔ ۲۱۶ سورهٔ بقره را باید با خود تکرار کنیم: خدا می‌داند و ما نمی‌دانیم. ✅ تا این‌جا خلاصه‌ای از مباحث را گفتیم. ما به اندازه‌ای که ایمان می‌آوریم که مملوک خدا هستیم، در امتحانات استقامت به خرج می‌دهیم. از سوی دیگر، به اندازه‌ای که برای خودمان در برابر خدا شأنیت قائل می‌شویم و برای خود حق انتخاب قائل می‌شویم، در ابتلائات کم می‌آوریم. ✅ در مورد إِنَّا لِلَّهِ صحبت می‌کردیم. وقتی بناست که خدا انتخاب کند، ما حرفی از انتخاب نداریم. مالک باید انتخاب کند. ما که مملوکیم باید منتظر انتخابی باشیم که مالک برایمان رقم می‌زند. ما باید این انتخاب را بپذیریم و آن برایمان خیر است. 🔶 وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا (احزاب-۳۶) هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی که خدا و پیامبرش امری را لازم بدانند، اختیاری (در برابر فرمان خدا) داشته باشد؛ و هرکس نافرمانی خدا و رسولش را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است! ✅ از همهٔ شما خواهش می‌کنم که امروز این آیه را حفظ کنید. ✅ هیچ مرد و هیچ زن باایمان حق ندارد وقتی خدا و پیامبر خدا به چیزی حکم کند، اختیاری برای خود قائل شوند. ✅ حق نداریم برای کار خود در برابر خدا حق انتخاب قائل شویم، زیرا در غیر این صورت برای خود شأنیت قائل شده‌ایم. ✅ این مسأله با دعا متفاوت است. دعا این است که ذلیلانه درخواست خود را از خدا داشته باشیم. دستور ندهیم. خدا کریم است و یا درخواستمان را به همان وضع که خواستیم اجابت می‌کند و یا عوض آن را در این دنیا یا آن دنیا می‌دهد. ✅ خدا ما را مبتلا کرده. گفته است صبر کن. اگر صبر نکنیم و دستور خدا را عمل نکنیم، به جایی می‌رسیم که می‌گوییم: مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ✅ ما مملوک خدا هستیم و مالک ما الله است. هرچه بیشتر حواسمان را به مملوک بودن خود و مالک بودن خدا جمع کنیم، کمتر در امتحانات مردود می‌شویم. ✅ انشاالله صبری که رأس ایمان است ملکهٔ وجودمان شود. 🌸 توسل به حضرت معصومه سلام الله علیها #اولواالالباب (624) #توکل #حسبی_الله #بندگان_ویژه (72) #صبر (53) #مالکیت_و_مملوکیت (25) #تسبیح (8) 📲 کانال #تفسیر_تربیتی 👇 https://eitaa.com/joinchat/53805863Ca804ebcc20