اگر تو نبودی... تحلیلی از جایگاه بعثت و امامت در نظام خلقت : https://eitaa.com/taherrahimi/123

یه حبه قند: امن باش و اَمین از صفات مهم و بارز رسول اکرم امانت داری است هم در شهرت تاریخی و هم در توصیفاتی که از جانب معصومین به ما رسیده است: السلام علیک یا امین وحی الله جالب اینکه همین صفت اولین صفتی است که در زیارت معتبر امین الله، به امامان معصوم به ویژه امیرالمومنین نسبت داده می‌شود. البته این صفت نیز مانند بسیاری از صفات روحی و اخلاقی انسان مثل صدق، علم و اخلاص ذو مراتب است و در معنای دقیق و گسترده خود زوایای لطیفی را دربر می‌گیرد. امین کسی است که وجودش امن است لذا می تواند امانت دار باشد و چون چنین است می توان به او اعتماد کرد و در سایه امنیت او در امان ماند. وجودی که امین است «خیانت» نمی‌کند امین، امنیت دیگران را مخدوش نمی‌کند چه با ظاهرش چه با زبانش چه با رفتارش امین کسی است که نمی ترسی دائما در کارت تجسس کند یا با سوالات آزار دهنده تو را در منگنه قرار دهد امین، اَمن است نیش نمی‌زند؛ حیوان آزار نیست؛ نمی ترساند؛ تحقیر نمی کند؛ نمی شکند امین با ظاهرش امنیت ها را به خطر نمی اندازد، فریب نمی دهد، راهزن دل نیست، در مسیر رشد انسان ها سنگ راه نیست. امین، امانت دار است می توانی دخترت را به همسری او بدهی یا سرمایه ات را به او بسپاری امین، زن و فرزند و شاگرد را امانت می داند، امین، آغوش امنیت آفرین مادری خود را از فرزندش دریغ نمی‌کند و در آن کم نمی‌گذارد امانت داری حقیقتا صفت بزرگی است بسیار عمیق تر و دقیق تر از آموزه‌های روانشناسی های زرد امروزی است. هرچه ایمان، بیشتر در وجود انسان مستقر شود انسان امن تر، امین تر و امنیت ساز تر می شود. چقدر خوبند انسان های امن و چه صفت بهشتی زیبایی است امنیت؛ «ادخلوها بسلام آمنین» و چه جهنمی است دنیا و آخرتی که انسان های ناامن می سازند این حجم از ناامنی و جنایت که در جهان امروز می بینیم آیا محصول چیزی جز ناامنی انسان معاصر است؟ این بحران جهانی خانواده، این ناامنی جنسی گسترده و این حجم ولادت های نامشروعِ بی هویت که ریشه عمده بزهکاری‌ها و جنایت های امروز و آینده جوامع هستند آیا دلیلی غیر از خیانت در امانت عفت و پاکدامنی و یا خیانت در امانت ناموس و غیرت و مسئولیت دارد؟ و چقدر باید امن و امین و امانت دار باشی که خداوند عالم، ارزشمندترین و سنگین ترین حقایق این عالم را در سینه تو به ودیعه بسپارد و تو بشوی «امینَ وحیِ الله» چقدر باید وجودت با امنیت و امانت گره بخورد و مظهر صفات حق باشی که بشوی «امین الله» فی ارضه چقدر انسان ها محتاج پدران امن و امنیت ساز هستند و چقدر چشیدن امنیت پدران شیرین و رشد آفرین است و چه خوب است که محمد امین و علی امین الله، کهف حصین و پدران امن این امت اند که فرمود : انا و علی ابوا هذه الامه خدایا امام امین ما را برسان که بدون او دنیا روی امنیت حقیقی را به خود نخواهد دید. #امین_الله #محمد #امانت #امنیت https://eitaa.com/taherrahimi

یه حبه قند ایران زنده است انقلاب زنده است مُرده، جامعه ای است که آرمان ندارد. جامعه‌ای که آرزو و ایده آل و اسطوره ای ندارد؛ جامعه ای که سودایی در سر نمی پرورد جامعه ای که آماده جانفشانی برای فتح قله ای بلند نیست جامعه ای که برای اینجا و اکنون زندگی می کند محکوم به درجا زدن، خمودگی و افول است؛ قد و قواره ملت ها و ملیّت ها به اندازه بلندی همین آرمان ها و همین افق هایی است که در طول تاریخ چشم به آنها دوخته است از مهمترین نشانه های دیگر جوامع زنده این است که همواره خود را رصد می‌کند، دائم به چپ و راستش نگاه می کند به پشت سر و پیش رویش می نگرد خود را با دیگران مقایسه می کند دائم آزمون و خطا می کند آزمایش می کند می سنجد و مدام وضعیت بالفعل خود را با شکل ایده آلش چک می کند. دقیقا مانند یک مجسمه ساز؛ جامعه زنده مدام از خودش می پرسد: به کجا می رویم؟! جامعه زنده، خلاّق است متحرک است پویاست اهل نوآوری است تجزیه می کند و ترکیب جدید می سازد جامعه زنده، زاینده است، زایش دارد رویش دارد جامعه زنده اشتباه می کند جامعه زنده نگاهش به آینده است، امیدوار است، از تصوّر رسیدن به قله ها لذت می برد و بعضاً با موفقیت های معمولی هم شاد می‌شود و انرژی می گیرد. جامعه زنده نقد می کند، انتظارات گوناگون دارد ، مطالبه می کند، فریاد می زند، نهی از منکر می کند، هشدار می دهد، عکس العمل های معنادار و هوشمندانه از خود نشان می دهد جامعه زنده حواسش به همه بخش ها و اندام ها و همه قطعات پازل خوش هست؛ رشدش تک بعدی نیست رشد تک بعدی یعنی حیات تک بعدی، محدود و موقت؛ جامعه زنده کم و بیش به شکل متوازن رشد می کند دقیقا مانند اندام های مختلف یک جسم زنده. جامعه زنده حواسش به ریشه هایش هست تاریخش را گم نمی کند در تصمیم های جدید تجربه های انباشته تاریخی خود را به کار می‌گیرد جامعه زنده تاریخ گذشته خود را دوباره زندگی نمی کند عبرت های تجربه شده را دوباره تجربه نمی کند معتقدم جامعه ایرانی و انقلاب اسلامی با همه فراز و فرود ها و نقص و کاستی هایش زنده است انقلاب زنده است چون بخش قابل توجهی از جامعه ایران معاصر، وضعیت فعلی خود را با ایده آل ها، اهداف، آرمانها و شعار های انقلاب ۵۷ می سنجند و مقایسه می کنند. انقلاب روزی تمام خواهد شد که آرمان هایش دیگر مطالبه مردم و سنجه قضاوت آنها نباشد چنین مباد. #انقلاب #اسطوره #عبرت #تاریخ #زنده #ایران #آرمان https://eitaa.com/taherrahimi

قال الحسین علیه السلام: مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اَللَّهِ كَانَ أَفْوَتَ لِمَا يَرْجُو وَ أَسْرَعَ لِمَجِيءِ مَا يَحْذَرُ هر كه امرى را با نافرمانى خدا بجويد آنچه بدان اميد دارد زودتر از دستش برود، و از آنچه مي گريزد زودتر به سرش آيد. کافی ج ۲ ص ۳۷۳

أَيْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِي إِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ الْأَوْلِيَاءُ کجاست آن وجه اللّهي که دوستان خدا به جانب او روي مي آورند

یه حبه قند: زن زندگی زیبایی (۱) (۱۰ نکته درباره زنانگی و ریحانگی) نکته اول: زن مظهر جمال و منشاء انتشار رحامت (رَحم و رحِم) است نحوه خلقت جسمی و روانی زن نیز همین کارکرد را پشتیبانی می‌کند؛ بر این اساس، کار اصلی زن در زندگی زناشویی در یک کلمه «زیباسازی زندگی» و «تکثیر رحامت و محبت» است که این همان معنای «ریحانگی» است و مصادیق گسترده ای را دربر می گیرد از سلیقه ورزی و خلق جلوه های متنوع زیبایی در فضای خانواده و عرصه زناشویی تا گرمابخشی به پیوندهای عاطفی خانوادگی و فامیلی (استاد مطهری در جایی اشاره می کنند که نفقه، حق زینت بخشی زن به زندگی است) اگرچه کار منزل وظیفه حقوقی زن نیست بلکه وظیفه اخلاقی همه اعضای خانواده (از جمله زن) است اما خانه داری(مدیریت خانه) می تواند از مهمترین ابزارهای زن برای زیباسازی، مدیریت پیوندها و گرمابخشی به خانواده باشد در واقع خانه داری یک فعالیت فرهنگی موثّر و ارزشمند از جانب زن است تعبیر غلط پخت و پز و شستشو و... برای خانه داری؛ سطحی نگری است تفاوت غذای خانه و بیرون را همه درک می کنیم، تربیت دینی و بسط معنویت نیز نوعی خلق زیبایی است که مادر نقش تعیین کننده‌ای در آن دارد. زنی که از مهارت زیباسازی زندگی بی بهره است کدبانوی کاملی نیست البته تامین مواد خام لازم جهت زیباسازی زندگی و نیز محبت اولیه ای که باید زن آن را پرورده و تکثیر کند بیشتر با مرد است مانند نطفه ای که مرد به ظرف «رحامت» زن می سپارد و زن به آن حیات و جمال می‌دهد. در همه این ها اختلال؛ گاهی ناشی از ظرف است گاهی از مظروف https://eitaa.com/taherrahimi