#انتخابات
#جنبش_دانشجویی #انقلاب_اسلامی
#دانشگاه #کنشگری
#گفتمان_سازی #آزاد_اندیشی
✅ سخنی با بچه‌های بالا؛ جوّ آرامِ دانشگاه و مقوله امنیت نرم
🔶 دیروز در جلسه‌ای درباره ضرورت پویایی فضای دانشگاه و جنب و جوش سیاسی دانشجویان به طور کلی و خصوصا در این ایام منتهی به انتخابات گفتم آن هم با کلی اشتیاق و ایده و طرح. پاسخی که شنیدم اما این بود: «جو دانشگاه‌ها تازه آرام شده و آقایون ملاحظاتی درباره فعالیت سیاسی در دانشگاه دارند» یخ کردم و در دلم گفتم: لعنت بر هرچی ملاحظه‌ست! این حس را در 6 ماه دوم سال 1401 وقتی مناظرات دانشگاهی‌ام با افراد و چهره‌های مختلف با دستوراتی از بالا لغو می‌شد، داشتم.
🔶 پارسال در جلسه‌ای با یکی از مسئولان امنیتی کشور این نکته را مطرح کردم که در کشور ما براساس یک تحلیل اشتباه، امنیت بر فراز فرهنگ قرار گرفته و نتیجه آن شده است که متولیان امنیت کشور، به مقوله «امنیت نرم» توجه لازم را ندارند. این در حالی‌ست که در ادبیات روز دنیا بر وجوه نرم قدرت و امنیت بیش از ابعاد سخت آن تاکید می‌گردد. البته این التفات و آگاهی را در بیانات حضرت آقا به وضوح می‌توان مشاهده نمود.
🔶 بازنگری در تلقی کلاسیک از مقوله امنیت ما را به این نتیجه خواهد رساند که در حال حاضر، قلمرو ذهن و افکار عمومی بیش از قلمرو خیابان در معرض جدی‌ترین تهدیدات امنیتی علیه منافع ملی کشور قرار دارد. لذا حفاظت از آن به مراتب دارای اهمیت و پیچیدگی‌های بیشتری است. اولین و عقلانی‌ترین راهبرد در برابر تهدیدات امنیتی کفِ خیابان، زدودنِ تنش‌ها و بازگرداندن آرامش به جو جامعه است، اما همین راهبرد در برابر تهدیدات امنیتی نرم گاهی نتیجه عکس می‌دهد.
🔶 علی‌الخصوص در فضاهایی چون دانشگاه که حیات ذهنی افراد پویاتر از فضای عمومی جامعه است، راهبرد اساسی باید «دمیدن در آتش تضارب اذهان و آراء» باشد زیرا در یک فضای پویا و فعال است که سخن ناب و قول سدید انقلاب اسلامی امکان طرح و شنیده شدن و رقابت کردن با شبهات و وهمیات جریان‌های باطل دارد. در غیر اینصورت اتفاقا جوّ آرام و سکون حاکم بر فضاهای علمی به پیشبرد اهداف و تهدیدات نرم دشمن و رسوخ آن در اذهان و افکار عمومی کمک بیشتری خواهد کرد.
🔶 تاکیدات فراوان رهبر عزیز انقلاب مبنی بر ضرورت احیاء فرهنگ گفتگو و آزاداندیشی در فضاهای علمی و نیز اصرار فراوان ایشان بر لزوم سیاسی بودن دانشجو و دانشگاه، حاکی از امکانی است که جوّ پویا و پرتنش (به لحاظ تضارب آرا و افکار) دانشگاه‌ها در اختیار گفتمان انقلاب اسلامی قرار می‌دهد. وگرنه اگر حضرت آقا هم مانند فلان مسئول حراست دانشگاه یا شورای تامین فلان استان نسبت به ظرفیت‌های گفتمانی انقلاب اسلامی در جهاد تبیین سوءظن داشتند هیچ‌گاه بر ضرورت برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی تاکید نمی‌کردند.
🔶 از سکون و رخوت دانشجو و آرامش جوّ دانشگاه باید بیش از هرچیزی ترسید. دانشگاهِ غیرسیاسی و ناپویا بزرگترین تهدید علیه امنیت ملی ماست. التهابات اجتماعی همواره محصول جوّ آرام دانشگاه بوده‌اند و برعکس هرگاه حیات علمی و نخبگانی کشور به حرکت و جنب و جوش درآمد، جامعه آرامش را عمیق‌تر تجربه کرد. اساسا آرامش اجتماعی ارمغان التهاب دانشگاهی است. تجربه دو دهه حضور و تعامل مستقیم من با فضای دانشگاه می‌گوید دانشجویانِ پرهیاهوی دانشگاه منادیانِ سازش و تعامل در جامعه هستند.
🔶 کوتاه سخن آنکه برادران بالا! به ظرفیت‌های فکری و گفتمانیِ جبهه حق اعتماد کنید و فضاهای دانشجویی را به پویایی و جنب و جوش دعوت کنید. بگذارید سخن جریان انقلابی در همین فضای پویا و فعال به گوش دانشجویان برسد. از حضور افراد و چهره‌های مخالف در فضای دانشگاه برای بحث و مناظره با آغوش باز استقبال کنید. برآیند نهایی این رویدادها و گفتگوها قطعا به نفع انقلاب اسلامی تمام خواهد شد. یاعلی.
🔸 #به_قلم_اساتید: آقای دکتر ابوالفضل اقبالی؛ مدیر اندیشکده زوج
🆔 @tahlil_shjr
#عزت_ملی
#انتخابات
#کنشگری #گفتمان_سازی
#آزاد_اندیشی #مشارکت_مردمی
✅ برنامه ۴۵ روزه برای انتخابات
🔶 انتخابات اسفندماه چون اولین انتخابات پس از سال ۱۴۰۱ است، می‌تواند محلی برای طناب‌کشی بین جریان برانداز و تجزیه‌طلب با نیروهای اصیل انقلاب اسلامی باشد. برای اینکه در راند نهایی پیروز شویم و مشارکت حداکثری شکل گیرد، می‌توان اقدامات خوب و اجرایی را شکل داد که به مشارکت کمک کند؛ اما مهم‌ترین موضوعی که می‌تواند به مشارکت در این مدت کمک کند، دعوت چهره به چهره است. حال این سؤال مطرح است که چگونه چهره به چهره با نزدیکان‌مان صحبت کنیم؟
🔶 گام اول: لیستی از نزدیکان‌مان تهیه وتنظیم کنیم. مشخص کنیم که فرد یا گروهی که می‌خواهیم با او صحبت کنیم در چه پارادایم یا چارچوب ذهنی است. برای اینکه بتوانیم مخاطبان‌مان را اقناع کنیم، باید متوجه باشیم که افراد پیرامون ما ممکن است در چهار گروه قرار داشته باشند:
1️⃣ انقلابی باشند.
2️⃣ ارزشی و دغدغه‌مندانه فکر کنند، اما منتقد باشند؛ یعنی به روندهای موجود نقد داشته باشند.
3️⃣ مخالف باشند، اما نسبت به برخی موارد مانند ایرانی بودن، رهبری نظام، اقتدار کشور یا شهدایی همچون شهید سلیمانی و... تعصب دارند.
4️⃣ معارض هستند و فقط به براندازی و ابزارهای آن، مانند تحریم انتخابات می‌اندیشند.
🔶 گام دوم: آماده شدن برای اقناع مخاطبان‌مان است. برای آنکه موفق باشیم چند نکته لازم است. اولاً تمرکزمان را بر کسانی بگذاریم که امکان موفقیت بیشتری وجود داشته باشد. سعی کنیم حرف‌های‌شان را بشنویم، پرخاش نکنیم، برای آنچه می‌گویند استدلالی به مقتضای پارادایم ذهنی‌شان آماده کنیم و... . در گردا گرد شنیدن آنچه اهمیت دارد، این است که برآشفته نشویم. شاید در حین صحبت حرف‌هایی زده شود که با اعتقادات ما همراستا نباشد. ساده‌ترین و بی‌حاصل‌ترین کار این است که زیر میز بزنیم؛ ولی آشفته نشدن ما موجب می شود که بتوانیم برای پرسش‌ها و دغدغه‌ها جواب‌های منطقی بیابیم. عقلانیت و اخلاق به ما می‌آموزد که باید خودمان را در جایگاه طرف مقابل بگذاریم؛ برخی اوقات به او ظلم‌هایی شده است که ما درک نمی‌کنیم. همدلی و همزبانی گاه از صدها استدلال منطقی تواناتر است.
🔶 گام سوم: باید مصداق «طبیب دوار» یا به اصطلاح عامیانه پزشک دوره گرد باشیم. گاه یک فرد با مسکنی التیام می‌‌یابد، و فرد کناری با دارویی دیگر. در مواجهه با مخاطب هم باید فهمید که از چه دری باید وارد شد؛ گاه باید ناز خرید و همراهی کرد و گاه باید استدلال آورد و اقناع؛ جنس آدم‌ها فرق می‌کند. در این زمینه باید بیشتر بنویسیم و تأمل کنیم.
🆔 @tahlil_shjr