🔴 راز رشد کشورهای تنگدست؛ "سرپیچی از گرایش بازار" ... اقتصاددانان #بازار_آزاد استدلال میکنند اگر شرکت فولکس واگن تمام نقشه‌ها و دستورالعمل‌های تولید فولکس قورباغه‌ای را حتی به یک تعمیرگاه زیرپله‌ای در ماپوتو (پایتخت موزامبیک) بدهد، آن تعمیرگاه باز هم نمیتواند #خودرو را تولید کند، زیرا فاقد توانمندی‌های فناورانه و تشکیلاتی است که شرکت فولکس واگن در اختیار دارد؛ به همین دلیل موزامبیکی ها باید واقع بین باشند و سراغ چیزهایی مانند خودرو نروند و بجای آن باید بر کارهایی تمرکز کنند که، از پیش، در آنها مهارت یافته‌اند مثلاً کشت بادام هندی!! توصیه‌های بازار آزاد شاید در کوتاه مدت درست باشد اما این بدان معنا نیست که موزامبیکی ها، یک روزی نباید چیزی مانند فولکس واگن قورباغه‌ای تولید کنند؛ در واقع اگر خواستار پیشرفتند، باید این کار را بکنند، و البته به شرط برخورداری از #عزم_جزم و سرمایه‌گذاری مناسب برای فراهم آوردنِ توانمندی‌های لازم، خواهند توانست فولکس واگن را تولید کنند، هرچه نباشد هیوندای کره نیز کارش را از یک تعمیرگاه زیرپله‌ای در دهه ۱۹۴۰ آغاز کرد... با استناد به اصل ساده اما محکمِ "حال را فدای آینده کردن" بود که آمریکایی‌ها از اجرای #تجارت_آزاد در سده ۱۹ خودداری میکردند، فنلاندی ها تا همین اواخر درپی جذب #سرمایه‌گذاری_خارجی نبودند، کره ای ها برغم مخالفت‌های #بانک_جهانی، کارخانه فولاد ایجاد کردند، سوئیسی ها پروانه انحصاری صادر نمیکردند و آمریکایی‌ها از #کپی_رایت خارجی‌ها حمایت نمیکردند و اینکه ما، فرزندانِ خردسالمان را بجای فرستادن پیِ کار و معاش، به دبستان می فرستیم.... تویوتا بیش از ۳۰ سال از #حمایت‌های_تعرفه‌ای و یارانه‌ای بهره بُرد تا توانست در بازار بین المللی خودروسازی، آنهم در کلاس پایین، قابلیت رقابت پیدا کند، از زمان هنری هفتم تقریباً صد سال طول کشید تا بریتانیا در تولید پوشاک پشمی به پای کشورهای اروپای سُفلا رسید و ۱۳۰ سال سپری شد تا ایالات متحده به آن حدی از #توسعه_اقتصادی دست یافت که با خاطری آسوده دیوار تعرفه گمرکی را برچید؛ بدون داشتن افق‌های دور و دراز، احتمالاً ژاپن همچنان صادر کننده عمده‌ی ابریشم، بریتانیا همچنان صادرکننده پشم و آمریکا صادرکننده پنبه باقی میماندند و همه‌ی اینها درحالیست که تجارت آزاد از کشورهای تنگدست میخواهد که با تولیدکنندگان پیشرفته خارجی بی‌درنگ به رقابت برخیزند!! 📚 نیکوکاران نابکار ✍ پروفسور هاجون چَنگ