🎥علامه حسن زاده آملي: ▪️آقایان با لباس پیغمبر بازی نکنید. این‌لباس تکلیف است ما باید حرف زدنمان، قدم‌زدنمان، نگاهمان، قلم ما، ادب ما، یکپارچه نور باشد، چون ما سر مشق مردم‌هستیم. ▪️گناهی که یک‌روحانی انجام می‌دهد چندین برابر گناه یک فرد عادیست.چون ما این لباس را برتن کردیم و نماینده پیغمبر خدا هستیم‌ خیلی باید مواظب باشیم

🔰 صلوات، نماز، حرز و استغاثه به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها 📿 صلوات خاصه حضرت: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی الصِّدِّیقَةِ فَاطِمَةَ الزَّکِیَّةِ حَبِیبَةِ حَبِیبِکَ وَ نَبِیِّکَ وَ أُمِّ أَحِبَّائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ الَّتِی انْتَجَبْتَهَا وَ فَضَّلْتَهَا وَ اخْتَرْتَهَا عَلَی نِسَاءِ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ کُنِ الطَّالِبَ لَهَا مِمَّنْ ظَلَمَهَا وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا وَ کُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلادِهَا اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهَا أُمَّ الْأَئِمَّةِ الْهُدَی وَ حَلِیلَةَ صَاحِبِ اللِّوَاءِ وَ الْکَرِیمَةَ عِنْدَ الْمَلَإِ الْأَعْلَی فَصَلِّ عَلَیْهَا وَ عَلَی أُمِّهَا صَلاةً تُکْرِمُ بِهَا وَجْهَ مُحَمَّدٍ [أَبِیهَا] صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ تُقِرُّ بِهَا أَعْیُنَ ذُرِّیَّتِهَا وَ أَبْلِغْهُمْ عَنِّی فِی هَذِهِ السَّاعَةِ أَفْضَلَ التَّحِیَّةِ وَ السَّلامِ. 📿 نماز حضرت: دو رکعت است، در رکعت اوّل: یک مرتبه سوره «حمد» و صد مرتبه سوره «قدر» و در رکعت دوّم: یک مرتبه سوره «حمد» و صد مرتبه «توحید» خوانده شود، 📿 و چون سلام داده شد تسبیحات حضرت زهرا علیها السّلام(۳۴ الله اکبر، ۳۳ الحمدلله، ۳۳ سبحان الله) را بگوید، 🤲 آنگاه این تسبیحات را بخواند: سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ سُبْحَانَ ذِی الْجَلالِ الْبَاذِخِ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّی بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ یَرَی أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ یَرَی وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا لا هَکَذَا غَیْرُهُ 🔹چون از تسبیح فارغ شود زانوها و دستان خود را تا آرنج برهنه نماید و همه مواضع سجود خود را بدون مانع و حایل به زمین بچسپاند و از خدا حاجت بخواهد، و به هر کیفیتی که دوست دارد دعا کند، و در همان حال سجده بگوید: یَا مَنْ لَیْسَ غَیْرَهُ رَبٌّ یُدْعَی یَا مَنْ لَیْسَ فَوْقَهُ إِلَهٌ یُخْشَی یَا مَنْ لَیْسَ دُونَهُ مَلِکٌ یُتَّقَی یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ وَزِیرٌ یُؤْتَی یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ حَاجِبٌ یُرْشَی یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ بَوَّابٌ یُغْشَی یَا مَنْ لا یَزْدَادُ عَلَی کَثْرَةِ السُّؤَالِ إِلّا کَرَماً وَ جُوداً وَ عَلَی کَثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی...(حاجات خود را ذکر کند) 📿 نماز استغاثه به حضرت:(نماز استغاثه آسان) دو رکعت نماز بجا می‌آوری، سپس به سجده می‌روی، و صد مرتبه می‌گویی: «یا فاطمة» آنگاه سمت راست صورت خویش را به زمین می‌گذاری و صد مرتبه می‌گویی: «یا فاطمة» سپس سمت چپ صورتت را و صد مرتبه می‌گویی: «یا فاطمة» دوباره به سجده می‌روی و صدوده مرتبه می‌گویی: «یا فاطمة» (مجموعا ۴۱۰ مرتبه) پس از آن می‌خوانی: یا آمِناً مِنْ کُلِّ شَیْی ءٍ وَ کُلُّ شَیْی ءٍ مِنْکَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُکَ بِاَمْنِکَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ وَ خَوْفِ کُلِّ شَیْءٍ مِنْکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُعْطِیَنی اَماناً لِنَفْسی وَ أَهْلی وَ مالی وَ وَلَدی حَتّی لا اَخافَ اَحَداً وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَیْءٍ اَبَدَاً اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْی ءٍ قَدیرٌ 📿 حرز حضرت: بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا حَیُّ یا قَیُّومُ بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغیثُ فَاَغِثْنی وَلا تَکِلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَةَ عَیْنِ اَبَداً وَ اَصْلِحْ لی شَاْنی کُلَّهُ 📿 تسبیح حضرت در روز سوم هر ماه قمری: سُبْحَانَ مَنِ اسْتَنَارَ بِالْحَوَلِ وَ الْقُوَّةِ سُبْحَانَ مَنِ احْتَجَبَ فِی سَبْعِ سَمَاوَاتٍ فَلَا عَیْنٌ تَرَاهُ سُبْحَانَ مَنْ أَذَلَّ الْخَلَائِقَ بِالْمَوْتِ وَ أَعَزَّ نَفْسَهُ بِالْحَیَاةِ سُبْحَانَ مَنْ یَبْقَی وَ یَفْنَی کُلُّ شَیْءٍ سِوَاهُ سُبْحَانَ مَنِ اسْتَخْلَصَ الْحَمْدَ لِنَفْسِهِ وَ ارْتَضَاهُ سُبْحَانَ الْحَیِّ الْعَلِیمِ سُبْحَانَ الْحَلِیمِ الْکَرِیمِ سُبْحَانَ الْمَلِکِ الْقُدُّوسِ سُبْحَانَ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ. 📿 روز متعلق به حضرت: روز یکشنبه، که شایسته است در این روز زیارت ایشان خوانده شود: السَّلامُ عَلَیْکِ یَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ الَّذِی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ وَ کُنْتِ لِمَا امْتَحَنَکِ بِهِ صَابِرَةً وَ نَحْنُ لَکِ أَوْلِیَاءُ مُصَدِّقُونَ وَ لِکُلِّ مَا أَتَی بِهِ أَبُوکِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ أَتَی بِهِ وَصِیُّهُ عَلَیْهِ السَّلامُ مُسَلِّمُونَ وَ نَحْنُ نَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ إِذْ کُنَّا مُصَدِّقِینَ لَهُمْ أَنْ تُلْحِقَنَا بِتَصْدِیقِنَا بِالدَّرَجَةِ الْعَالِیَةِ لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلایَتِهِمْ عَلَیْهِمُ السَّلامُ @ostadelahi

-۷(انبیاء/ ۱۰۳) الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌خَالِدٍ الْکَابُلِیِّ قَالَ: فَقَالَ (علیه السلام) ... یَا أَبَاخَالِدٍ لَا یُحِبُّنَا عَبْدٌ وَ یَتَوَلَّانَا حَتَّی یُطَهِّرَ اللَّهُ قَلْبَهُ وَ لَا یُطَهِّرُ اللَّهُ قَلْبَ عَبْدٍ حَتَّی یُسَلِّمَ لَنَا وَ یَکُونَ سِلْماً لَنَا فَإِذَا کَانَ سِلْماً لَنَا سَلَّمَهُ اللَّهُ مِنْ شَدِیدِ الْحِسَابِ وَ آمَنَهُ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ الْأَکْبَرِ. امام باقر ( ابوخالد کابلی گوید: از امام باقر (در حدیثی نقل شده است که فرمود: «به خدا سوگند ای اباخالد! هیچ بنده‌ای ما را دوست نمی‌دارد و از ما پیروی نمی‌کند تا اینکه خداوند قلبش را پاک سازد و خداوند قلب هیچ بنده‌ای را پاک نمی‌سازد تا تسلیم ما باشد و با ما صلح و آشتی کند؛ پس وقتی با ما آشتی نمود، خداوند او را از حساب شدید نجات می‌دهد و او را از وحشت بزرگ قیامت در امان می‌دارد. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۵۴۲ الکافی، ج۱، ص۱۹۴

#سخنرانی_صوتی 🎧 اهمیت و شرایط #طلبگی 🎙 حجت‌الاسلام والمسلمین ناصری ⏱ زمان: ۲۰ دقیقه 🗓 تاریخ: ۱۴۰۲/۹/۱ 📍 در جمع طلاب مدرسه دارالهدی قم 🔸 بسیار قابل استفاده 🔺 @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌

🍃 آیت الله بهجت رحمه الله علیه: ✍🏼 به هر اندازه از بیانات اهل بیت (علیهم السلام) دور باشیم، از خود ایشان دوریم. یک دست شما #قرآن و دست دیگر #عترت باشد! عترت، معارفش در نهج البلاغه است؛ اعمالش در صحیفه سجادیه است و اعمال تکلیفیه اش در مثل همین رساله ها است. #کلام_بزرگان #کلامی_از_بهجت @Benam_pedar_madar

چی شد که آیت الله مکارم شیرازی نهج البلاغه درس دادند؟! ایشان خودشان چنین فرموده‌اند: 📣" زمانی که مرحوم حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی(ره) مدیریت شورای عالی حوزه را به عهده داشت نهج‌البلاغه را به عنوان درسی جنبی در حوزه تعیین کرد و از اینجانب خواست تا این کتاب ارزشمند را در حوزه تدریس کنم؛ اما به دلیل مشغله‌های علمی این پیشنهاد را نپذیرفتم و ایشان هم از پیشنهاد خود منصرف شد. تا این که شب در خواب دیدم در عراق هستم و از محل اقامت خود خارج شدم و ناگهان پلیس‌های عراقی مانع رفتن من شدند و از من خواستند تا گذرنامه و اوراق هویت خودم را ارائه دهم؛ اما بنده هر چه تلاش کردم دیدم هیچ مدرکی همراهم نیست. ناگهان نامه شورای مدیریت حوزه را برای تدریس نهج البلاغه در حوزه یافتم و آن را به پلیس نشان دادم و آن‌ها نیز با دیدن این نامه قانع شدند. در حقیقت این نامه باعث شد من از گرفتاری نجات یابم. پس از این ماجرا بنده با حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی(ره) تماس گرفتم و آمادگی خود را برای تدریس نهج البلاغه اعلام کردم و این باعث شد تا اینجانب نهج البلاغه را در حوزه تدریس کنم.

🔹مرحوم حضرت آیةالله بروجردی (اعلی الله مقامه الشریف) به روحانیون و طلاب می فرمودند: آقایان! عوام مردم دلیل وبرهان محکمی بر عقایدشان ندارند، اعمال ما را نگاه می کنند. دلیلشان همین است؛ اگر اعمال ما خوب باشد در عقیده شان محکم می شوند، و الا عقایدشان سست می شود. منبع: کتاب آداب الطلاب @ahadis_tollab کانال احادیث الطلاب

🔰حضرت استاد شب زنده دار «دام ظله»: 💠و قَالَ [الإمام الحسن العسكري] علیه السلام إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا يُدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّيْلِ مَنْ لَمْ يُحْسِنْ أَنْ يَمْنَعَ لَمْ يُحْسِنْ أَنْ يُعْطِي. (بحارالانوار، ج75، ص380) 🔸یک مطلب مهمی که در این کلام نورانی بیان شده است رسیدن به خدای متعال و لقاءالله است، که آن یک مقصد نهایی برای یک انسان است. و ما بالاتر از این مقصد مقصدی نداریم. این وصول الی الله یک سفری است و باید راهی را پیمود و مسافرتی را در پیش گرفت تا انسان با طی طریق و گذراندن از جایگاه های مختلف به آن مقام نائل بشود. 🔸معمولا ما برای سفر به یک مرکبی نیاز داریم. باید از یک مرکبی استفاده کنیم و با رکوب بر آن طی طریق کنیم و به آن مقصد برسیم. انسان باید شب را مرکبی برای خود قرار دهد تا این سفر مهم را بپیماید و به نتیجه برسد،. راز بسیار بسیار مهمی در این جهت است، برای ارتقاء معنوی و دست یافتن به مدارج بلند معنوی چاره ای جز این نیست که انسان باید از شب ها استفاده بکند، مقداری از شب را باید برای انس با خدای متعال اختصاص بدهد و عبادت کند، و جبهه به خاک بگذارد. خداوند غنی است و نیازی به این امور ندارد، این ما هستیم که با این پیوستن و با این اُنس گرفتن خودمان را تعالی می توانیم ببخشیم. 🔻صور امتطاء اللیل و مرکب قراردادن شب: 🔹امتطاء اللیل و شب را مرکب قرار دادن به صور مختلف است و همهی آن مفید و لازم است. معمولا وقتی این جمله گفته می شود انسان به ذهن اش همان نوافل شب خطور می کند. و این یکی از انواع و راههای استفاده از شب است و بسیارمهم است و شاید ما کسی را سراغ نداشته باشیم که به جایی رسیده باشد الا اینکه از این نعمت برخوردار بود. 🔹نوع دیگر استفاده از شب این است که انسان از شب برای تصحیح صفات ناجوری که گاهاً در او است استفاده کند، یک فرصت است، انسان در یک تنهایی با خدای متعال و نفسش، می تواند خودش را نقادی کند که در او چه نواقصی وجود دارد. برای برطرف کردن آنها هم از خدای متعال استمداد بجوید و هم تصمیم بگیرد. 🔹همه خرابی ها برای این است که انسان به دنیا و مظاهر دنیا توجه دارد، و الا اگر دنیا پیش او ارزشی نداشته باشد بسیاری از گمراهی ها و مشکلات پیش نخواهد آمد. این هم یک نوع استفاده از شب است که این را به خودش تلقین و یادآوری کند. وقتی این گونه شد و دیگر دنبال متاع قلیل دنیا نرفت و تنها به وظیفه خود توجه کرد، دیگر فریب شیطان و نفس را نمی خورد. 🔹تفکر مسأله دیگری است که شب بسیار برای آن نافع است. سحرگاه بسیار فرصت مغتنم و طلایی برای تفکر است. انسان تا نفسش را قانع نکند راهی برای مسلط شدن بر نفس اش باز نمی شود، باید انسان با دلیل و استدلال نفس اش را قانع کند. این استدلال باید در مرتبه عقاید حقه هم باشد و باید عقاید خود را محکم کند. فکر کردن، مبانی و زیربنای انسان را تشکیل می دهد و بهترین وقت فکر کردن هم شب است. 🔸یکی از شرط های اعطاء حسن، این است که بجا باشد، و مقدار آن هم مناسب باشد. اگر کسی نتواند به خواسته های نفس بگوید "نه"، نمی تواند امتطاء اللیل داشته باشد. 🔸الان یکی از چیزهایی که در خطر است قوای علمی حوزه است، ما برای آینده حوزه رجال علمی قوی در همه زمینه های فقه، اصول، تفسیر، علوم عقلی می خواهیم، . امروز با توجه به آنچه که عالم از حوزه های علمیه توقع دارد وظیفه حوزه این است که به آن رسیدگی کند. علم هم چیزی نیست که مثل کپسول باشد بخورد. صاحب نظر شدن، عمیق شدن حداقل 25 سال کار می خواهد. امام رضوان الله علیه در سخنرانی شان فرمودند (قریب به این مضامین) که مشایخ ما 60 سال کارکردند و آخر گفتند علی الاحوط و فتوی هم نمی دادند. 🔸حفظ علمیت حوزه یک وظیفه بزرگ است، این یک امانت الهی است، یکی از آن مواردی که امتیاز حوزه های تشیع نسبت به اهل تسنن در طول تاریخ بوده علمیت حوزه های تشیع بوده و خود آنها هم قبول داشتند که علمای شیعه أدق و افضل هستند. که بعضی از مشایخ اهل تسنن گاهی در نجف می آمدند درس مرحوم آخوند می نشستند و قبول داشتندکه مرحوم آخوند یک شخصیت علمی بالایی است. 🔸این جمله اخیر حضرت ولو در باب منع اعطاء است اما در حقیقت یک قاعده کلی است، اختصاص به اینجا ندارد، هرکسی می خواهد در هر بابی موفق بشود باید در منع کردن خیلی از چیزها هم قدرت را داشته باشد و تصمیم بگیرد. 🔸ان شاءالله هم در جهات معنوی، هم در جهات درسی، هم در جهات زندگی و اهدافی که انسان آنها را دنبال می کند ما از این فرمایش منصوب و منقول امام عسگری سلام الله علیه بهربرداری بکنیم که هم برای وصول الی الله و هم برای سایر امور ان شاءالله از این آموزه آن بزرگوار استفاده بکنیم. 📆 1397/08/22 #پندهای_سعادت #درس_اخلاق 🌐 @pand_saadat

💠 #شیعه 🔹 امام علی (علیه السلام): شیعیان ما: 1️⃣ بخاطر ولایت ما با یکدیگر بذل و بخشش میکنند 2️⃣ بخاطر دوستی ما با یکدیگر دوستی میکنند 3️⃣بخاطر زنده نمودن معارف و تعالیم ما با یکدیگر دیدار میکنند 4️⃣ اگر خشمگین شوند ستم نمیکنند 5️⃣ اگر شاد شوند زیاده روی نمیکنند 6️⃣ مایه برکت برای همسایگان خویش هستند 7️⃣ با اطرافیان در صلح و صفا به سر میبرند. ✨ إِنَّمَا شِیعَةُ عَلِیٍّ علیه السلام الْمُتَبَاذِلُونَ فِی وَلَایَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِی مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ لِإِحْیَاءِ أَمْرِنَا الَّذِینَ إِذَا غَضِبُوا لَمْ یَظْلِمُوا وَ إِذَا رَضُوا لَمْ یُسْرِفُوا بَرَکَةٌ عَلَی مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا 📚 کافی/ج3/ص333 #احادیث_روزانه عضویت در سرویس های روزانه👇 pay.eitaa.com/v/p/ برای لغو عضویت از لینک بالا اقدام نمایید👆🏼

◾️ #بیانات حجة الاسلام و المسلمین استاد اميری‌وحید (زیدَعزُّه) ▫️تاریخ: ۱۴۰۲/۰۹/۱۳ 👈🏻 - توجه به #رشد_معنوی - راه کار علاج #غضب ـ----------------------------------- 🔻سرخط مطالب: ▫️توجه به رشد و پیشرفت معنوی و عادی نشدن این مطالب و مجالس ▫️مراتب کسب سنخیت با اهل‌بیت علیهم السلام: - ترک عمل خلاف و صفات مذموم - ترک فکر خلاف و صفات مذموم - انزجار نسبت اعمال خلاف و صفات مذموم ▫️مراحل غضب: ۱. مجادله ۲. عصبانیت ۳. لجاجت ۴. غضب ۵. غیض ۶. خشم ۷. خشونت ▫️راه‌کار ترک غضب: ۱. ترک مقدمات غضب ۲. جریمه مادی و معنوی ۳. توجه به خطرات و عواقب بیرونی غضب ۴. توجه به مضرات درونی غضب ۵. خود را به حلم زدن (حلیمانه و صبورانه برخورد کردن) ۶. مجالست با نیکان و ابرار ۷. تقویت اراده و مراقبه ▫️ارجاع 👈🏻 نواهی، عواقب، خبائث

#کلیپ | #استاد_شجاعی ✘ این کلیپ حاوی آثار بزرگ‌ترین بداهه پرداز جهان است! @ostad_shojae | montazer.ir

📺 رهبر معظم انقلاب: سعی کنید از پنجاه هزار طلبه حوزه قم اقلا سی هزار نفرشون نماز شب بخوانند #در_محضر_علما 🇮🇷 کانال اطلاع رسانی مدرسه علمیه معصومیه: @masoumieh_ir

🏴السَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ رَسُولِ الله، السَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَةَ نِساءِ العالَمِينَ مِنَ الأوَّلِينَ وَالآخِرِينَ. السَّلامُ عَلَيْكِ أَيَّتُها الصِّدِّيقَةُ الشَّهِيدَةُ، السَّلامُ عَلَيْك أَيَّتُها المَظْلُومَةُ المَغْصُوبَةُ، السَّلامُ عَلَيْك أَيَّتُها المُضْطَهَدَةُ المَقْهُورَةُ. السَّلامُ عَلَيْك يا فاطِمَةُ بِنْتَ رَسُولِ الله وَرَحْمَةُ الله وَبَرَكاتُهُ.🏴 🏴 شهادت حضرت فاطمه زهرا علیها‌السلام تسلیت باد.🏴 ✅حضرت آیت الله بهجت قدس سره: علت تأکید حضرت زهرا علیهاالسلام در این وصیت مهم خود به علی علیه‌السلام که: «إِدْفِنی لَیلاً ...؛ مرا شبانه دفن کن!» برای اعلام جدایی و نارضایتی از دستگاه حاکمه و طبلِ مخالفتی بود که صدای آن تا روز قیامت، برای مسلمان و کافر ثابت و باقی است. 📚 در محضر بهجت، ج١، ص ١٣١ ☑️ کانال رسمی مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله بهجت قدس سره ✅ @bahjat_ir

در آن هنگام که مریضی حضرت زهرا علیها السلام [به جهت مصائبی که به ایشان وارد نمودند] شدت گرفت، حضرت علی(علیهاالسلام) بر ایشان وارد شد.حسن و حسین(علیهماالسلام) نزد حضرت زهرا بودند… حضرت زهرا(علیهاالسلام) به امیرمؤمنان(علیه السلام) عرض کرد: ای پسر عمویم و ای باب شهر علم پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ای آقایی که همسر من در دنیا و آخرت هستی و ای صاحب نسل پاکان، وصیت می‌کنم که بعد از من این دو پسرم را حفظ کنی که این دو نور چشم پیامبر هستند و ایشان را در فراق جدّشان کفایت نما که به زودی مادرشان را نیز از دست خواهند داد. پس امیرمومنان(علیه السلام) گریان شدند و فرمودند: ای دختر آنکه خدا او را برگزید و ای سرور زنان عالَم، روح من به فدایت باد. ای دختر کسی‌که بشیر و نذیر و رحمت برای عالمین بود. در این هنگام که حضرت زهرا(علیهاالسلام) رضایت مرتضی(علیه السلام) را از خویش دید، عرض کرد: یا علی پس از این که مرا در قبر گذاشتی این شیشه[که اشکهای حضرت زهرا(علیهاالسلام) در آن بود] و این حُقّه را درون لحد من بگذار… سپس علی(علیه االسلام) از فاطمه(علیهاالسلام) پرسید: در این حُقّه چیست؟ آن مخدره حُقّه را گشود در آن حریر سبزى بود و در حریر، ورقۀ سفیدى که در آن چند سطر نوشته شده بود و نور از آن می‌درخشید. حضرت زهرا(علیهاالسلام) فرمود: چون پدرم مرا به شما تزویج نمود من در شب عقد دو جامه داشتم یکی نو و دیگری کهنه و وصله دار، و در حالی که بر سجادۀ عبادت خود نشسته بودم ناگاه سائلى در را کوبید و فریاد کرد ای اهل بیت نبوّت و ای معدن خیر و فتوّت در بین مردم مرسوم است که شب عروسی به در خانۀ عروس می‌روند چون در آن خانه‌ برای عموم مردم غذا حاضر است. حتی اگر جامۀ کهنه‌ای دارید [مرا بدهید] که من به آن سزاوارم زیرا مردی فقیرم. ای اهل بیت محمد(صلی الله علیه و آله) فقیر شما برهنه است. پس من آن جامۀ نو را به او دادم و خودم لباس کهنه را پوشیدم. یا ابا الحسن وقتی صبح با لباس کهنه خدمت شما آمدم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بر من داخل شد و فرمود: دخترم! تو جامۀ نو نداشتى؟ چرا آن را نمی‌پوشی؟ عرض کردم: پدر جان، آن را به سائلی صدقه دادم. پدرم [در جواب] فرمود: خوب کاری کردی [اما] اگر جامۀ نو را براى شوهرت مى‌پوشیدى و جامۀ کهنه را صدقه می‌دادى در هر دو حال برایت توفیق حاصل شده بود [یعنی هم سائل را رد نکرده بودی و هم لباس نو را برای شوهرت پوشیده بودی]. من عرض کردم ای رسول خدا(صلی الله علیه و آله)! در این عمل به شما اقتدا کردم وقتی‌که با مادرم خدیجه(علیها السلام) ازدواج نمودی هرچه او به شما داده بود همه را در اطاعت از مولی [خداوند] انفاق کردی تا اینکه سائلی از شما سؤال کرد و شما پیراهن خود را به سائل دادی و خود را به حصیر پوشاندی. تا اینکه در شأن شما آیه‌ای نازل شد. پس رسول خدا(صلی الله علیه و آله)گریست و مرا به سینۀ خود چسبانید. آنگاه جبرئیل نازل شد و گفت: خداوند به تو سلام می‌رساند و می‌گوید: به فاطمه(علیها السلام) سلام برسان و به او بگو هرچه می‌‌خواهد درخواست کند اگر حتی آنچه در زمین و آسمان است، بخواهد به او عطا می‌کنم و او را بشارت بده که من او را دوست دارم. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به من فرمود: دخترم، پرودگار به تو سلام می‌کند و می‌گوید: هرآنچه خواهی طلب نما. من عرض کردم: پدر جان، لذّت خدمت به خدا مرا از درخواست حاجت از او مشغول نموده است و تنها حاجتم نظر به وجه کریم خداوند در دار السلام است. پس پدرم فرمود: دو دست خود را بلند کن! من دو دستم را بلند کردم ایشان نیز دستهاى خود را بلند کرد و فرمود: خدایا امتم را بیامرز و من نیز آمین گفتم. آنگاه جبرئیل نامه‌ای از خدای جلیل آورد [به این مضمون که]: گنهکاران امت تو را آمرزیدم؛ آنانکه محبت به فاطمه(علیها السلام) و پدر فاطمه و شوهر فاطمه و اولاد فاطمه در قلبشان است. آنگاه پیامبر(صلی الله علیه و آله) سند مکتوبی درخواست نمود و خداوند به جبرئیل امین امر کرد که دو تکه ابریشم نازک سبز و سفید بگیرد که در آن دو نوشته شده بود: ﴿کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ﴾ و جبرئیل و میکائیل و پیامبر(صلی الله علیه و آله) شاهد شدند و پیامبر فرمود: دخترم این نوشته در این حُقّه است پس وقتی روز وفاتت فرا رسید وصیت کن که در لحدت گذاشته شود؛ پس زمانی که مردم در قیامت به پا خیزند و گنهکاران جدا شوند و ملائکه موکّل بر جهنم آنها را به سوی آتش بکشند این ودیعه را به من تحویل بده تا طلب نمایم انعامی که خداوند بر من و تو کرده است که تو و پدرت رحمت برای عالمین هستید. منابع: فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى، رحمانی همدانی، ص۷۶۷(از کتاب کوکب الدری، مولی صالح مازندرانی، ج۱ ص۲۵۱ :(به نقل از تبر المذاب) نقل کرده است)؛ ریاحین الشریعه، ذبیح الله محلاتی، ج۱، ص۱۰۴ – ۱۰۶،(روایت را به صورت فارسی از کتاب تبر المذاب نقل کرده است).  

بسم الله وباالله أَنَّهُ لَمَّا اشْتَدَّ الْمَرَضُ بِسَیِّدَةِ النِّسَاءِ دَخَلَ عَلِیٌّ وَ عِنْدَهَا وَلَدَاهَا … فَقَالَتْ: یَا ابْنَ عَمِّی وَ یَا بَابَ مَدِینَةِ عِلْمِ النَّبِیِّ وَ یَا زَوْجِی فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ یَا صَاحِبَ السُّلَالَةِ الطَّاهِرَةِ أُوصِیکَ مِنْ بَعْدِی بِحِفْظِ هَذَیْنِ الْوَلَدَیْنِ فَهُمَا قُرَّتَا عَیْنِ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ کَفَاهُمَا مَا لَقِیَاهُ مِنْ فِرَاقِ جَدِّهمَا وَ عَنْ قَرِیبٍ یَفْقِدَانِ أُمَّهُمَا… فَبَکَى عَلِیٌّ وَ قَالَ: یَا بِنْتَ الْمُصْطَفَى وَ یَا سَیِّدَةَ النِّسَاءِ رُوحِی لِرُوحِکِ الْفِدَاءُ. یَا بِنْتَ الْبَشِیرِ النَّذِیرِ وَ مَنْ أَرْسَلَ رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ. فَلَمَّا عَرَفَت[فاطمه] الرِّضَا مِنْ الْمُرْتَضَى قَالَتْ: إِذَا فَرَغْتَ مِنْ أَمْرِی وَ وَضَعْتَنِی فِی قَبْرِی فَخُذْ تِلْکَ الْقَارُورَةَ وَ الْحُقَّةَ وَ وَضَعَهُمَا فِی لَحَدِی… سَأَلَهَا عَلِیٌّ مَا فِی هَذِهِ الْحُقَّةِ فَفَتَحَهَا فَإِذَا فِیهَا حَرِیرَةٌ خَضْرَاءُ وَ فِی الْحَرِیرَةِ وَرَقَةٌ بَیْضَاءُ فِیهَا أَسْطُر مَکْتُوبَة وَ النُّور یَلْمَعُ. قَالَتْ: یَا أَبَا الْحَسَنِ لَمَّا زَوَّجْنِی مِنْکَ أَبِی کَانَ عِنْدِی فِی لَیْلِ الزَّوَاجِ قَمِیصَانِ أَحَدُهُمَا جَدِید وَ الْآخَرُ عَتِیق مُرَقَّعٌ فَبَیْنَمَا أَنَا عَلَى سَجَّادَةٍ إِذْ طَرَقَ الْبَابَ سَائِلٌ وَ قَالَ: یَا أَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنَ الْخَیْرِ وَ الْفُتُوَّةِ جَرَتْ الْعَادَةُ فِی النَّاسِ یَقْصِدُونَ بُیُوتَ الْأَعْرَاسِ لِأَنَّهَا لاَ تَخْلُو مِنَ الطَّعَامِ لِمَنْ حَضَرَ مِنْ الْخَاصِّ وَ الْعَامِّ وَ إِنْ کَانَ عِنْدَکُمْ قَمِیصٌ خَلق فَإِنِّی بِهِ جَدِیرٌ لِأَنِّی رَجُلٌ فَقِیرٌ یَا أَهْلَ بَیْتِ مُحَمَّدٍ فَقِیرکُمْ عَارِی الْجَسَدِ. فَعَمَدَتُ إِلَى الْقَمِیصِ الْجَدِیدِ فَدَفَعْتُهُ إِلَیْهِ وَ لَبِسْتُ الْقَمِیصَ الْخَلِقَ. قَالَتْ: یَا أَبَا الْحَسَن! فَلَمَّا أَصْبَحْتُ عِنْدَکَ بِالْقَمِیصِ الْخَلِقِ دَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ عَلَیَّ فَقَالَ: یَا بُنَیَّة أَ لَیْسَ قَدْ کَانَ لَکِ الْقَمِیصُ الْجَدِید فَلِمَ لاَ تلبسیه؟ فَقُلْتُ: یَا أَبَتِ تصدقتها لِسَائِلٍ فَقَالَ: نِعْمَ مَا فَعَلْتِ وَ لَوْ لَبِسْتِ الْجَدِیدَ لِأَجْلِ بَعْلکِ وَ تَصَدَّقْتِ بِالْعَتِیقِ لَحَصَلَ لَکِ بِالْحَالَیْنِ التَّوْفِیقُ. قُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ بِکَ اهْتَدَیْنَا وَ اقْتَدَیْنَا إِنَّکَ لَمَّا تَزَوَّجْتَ بِأُمِّی خَدِیجَة وَ أَنْفَقْتَ جَمِیعَ مَا أَعْطَتْکَ فِی طَاعَةِ الْمَوْلَى حَتَّى أَفْضَت بِکَ الْحَالُ أنْ وَقَفَ بِبَابِکَ بَعْضُ السَّائِلِینَ فَأَعْطَیْتَهُ قَمِیصکَ وَ الْتَّحَفْتَ بِالْحَصِیرِ حَتَّى نَزَلَ جَبْرَئِیلُ [بِنزُولِ آیة فی شَأنِکَ]. فَبَکَى النَّبِیُّ ثُمَّ ضَمَّنِی إِلَى صَدْرِهِ فَنَزَلَ جَبْرَئِیلُ وَ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ: اقْرَأْ عَلَى فَاطِمَةَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهَا: تَطْلُبُ مَا شَاءَتْ وَ لَوْ طَلَبَتْ مَا فِی الْخَضْرَاءِ وَ الْغَبْرَاءِ وَ بَشّرْهَا أنِّی اُحِبُّهَا. فَقَالَ لِی: بُنَیَّة إنَّ رَبَّکِ یُسَلِّمُ عَلَیْکِ وَ یَقُولُ لَکِ اطْلُبِی مَا شِئْتِ. فَقُلْتُ: یَا أَبَتَاهْ قَدْ شَغَلَنِی لَذَّةُ خِدْمَتِهِ عَنْ مَسْأَلَتِهِ لا حَاجَة لِی غَیْرُ النَّظَرِ إِلَى وَجْهِهِ الْکَرِیمِ فِی دَارِ السَّلَامِ. فَقَالَ: یَا بُنَیَّة ارْفَعِی یَدَیْکِ فَرَفَعْتُ یَدَیّ وَ رَفَعَ یَدَیْهِ وَ قَالَ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِأُمَّتِی وَ أَنَا أَقُولُ: آمِینَ. فَجَاءَ جَبْرَئِیلُ بِرِسَالَةٍ مِنَ الْجَلِیلِ: قَدْ غَفَرْتُ لِعُصَاةِ أُمَّتِکَ مِمَّنْ فِی قَلْبِهِ مَحَبَّةُ فَاطِمَةَ وَ أبیها وَ بَعْلِهَا وَ بَنِیهَا. فَقَالَ: أُرِیدُ بِذَلِکَ سِجِلًّا فَأَمَرَ اللَّهُ جَبْرَئِیلَ أَنْ یَأْخُذَ سندسةً خَضْرَاءَ وَ سندسةً بَیْضَاءَ وَ کَانَ فِیهِمَا: ﴿کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ﴾( الانعام: ۵۴) وَ شَهِدَ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ شَهِدَ الرَّسُولُ وَ قَالَ: یَا بُنَیَّة یَکُونُ هَذَا الْکِتَابُ فِی هَذِهِ الْحُقَّة فَإِذَا کَانَ یَوْمُ وَفَاتِکَ فَعَلَیْکِ بِالْوَصِیَّةِ أَنْ یُوضَعَ فِی لَحْدِکِ فَإِذَا قَامَ النَّاسُ فِی الْقِیَامَةِ وَ انْقَطَعَ الْمُذْنِبُونَ وَ سحبتهم الزَّبَانِیَةُ إِلَى النَّارِ فَسَلِّمِی الْوَدِیعَة إِلَیَّ حَتَّى أَطْلُبَ مَا أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیَّ وَ عَلَیْکِ فَأَنْتِ وَ أَبُوکِ رَحْمَةٌ لِلْعَالَمِینَ.» ترجمه:

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «یک جوانِ پُرشورِ مؤمنِ ازجان‌گذشته‌ی سبزواری، شهید ناصر باغانی، وصیّت‌نامه دارد. او یک جوانِ در سنین حدود بیست سال است. جا دارد که انسان آن وصیّت‌نامه‌اش را ده بار بخواند، بیست بار بخواند! بنده مکرّر خوانده‌ام.» ۱۴۰۲/۰۳/۰۹👇

بسم رب الشهداء والصدیقین اینجانب ناصرالدین باغانی بنده ی حقیر در درگاه خداوندم .چند جمله ای را به رسم وصیت می نگارم . سخنم را درباره ی عشق آغاز می کنم ما را به جرم عشق موأخذه می کنند .گویا نمی دانند که عشق کناه نیست امّا کدام عشق؟ خداوندا معبودا عاشقا،مرا که آفریدی عشق به پستان مادر را به من یاد دادی ، امّا بزرگتر شدم ودیگر عشق اولیه مرا ارضاء نمی کرد پس عشق به پدر ومادر را در من به ودیعت نهادی.مدتی گذشت، دیگر عشق را آموخته بودم امّا به چه چیز عشق ورزیدن را نه،به دنیا عشق ورزیدم به مال ومنال دنیا عشق ورزیدم . به مدرسه عشق ورزیدم . به دانشگاه عشق ورزیدم امّا همه ی اینها بعدِ مدت کمی جای خود را به عشق حقیقی و اصیل داد یعنی عشق به تو . (یَومَ لا یَنْفَعُ مال وَلا بَنُون ) فهمیدم که وقتی شرایط عوض شود یَفِرّالْمرءَ مِنْ اَخیهِ و صاحِبَتهِ و بَنیهِ و اُمّهِ وَاَبیهِ،پس به عشق تو دل بستم بعد از چندی که با تو معاشقه کردم یکباره به خود آمدم ودیدم که من کوچکتر از آن هستم که عاشق تو شوم وتو بزرگتر از آن هستی که معشوق من قرار گیری،فهمیدم در این مدت که فکر می کردم عاشق تو هستم اشتباه می کرده ام ، این تو بودی که عاشق من بوده ای و من را می کشانده ای ، اگر من عاشق تو بودم باید یکسره به دنبال تو می آمدم .ولیکن وقتی توجه می کنم می بینم که گاهی اوقات در دام شیطان افتاده ام ولی باز مستقیم آمده ام حال می فهمم که این تو بوده ای که به دنبال بنده ات بوده ای، و هرگاه او صید شیطان شده ، تو دام شیطان را پاره کرده ای و هر شب به انتظار او نشسته ای تا بلکه یک شب او را ببینی ، حالا می فهمم که تو عاشق صادق بنده ات هستی ، بنده را چه ، که عاشق تو بشود (عَنقا شکار کرکس نشوددام باز گیر) آری تو عاشق من بودی و هر شب مرا بیدار می کردی و به انتظار یک صدا از جانب معشوق می نشستی. اما من بدبخت ناز می کردم و شب خلوت را از دست می دادم و می خوابیدم ! اما تو دست بر نداشتی و انقدر به این کار ادامه دادی تا بالا خره منِ گریز پای را به چنگ آوردی و من فکر می کردم که با پای خود آمده ام وه چه خیال باطنی !! این کمند عشق تو بود که به گردن من افتاده بود . مرا که به چنگ آوردی به صحنه ی جهادم آوردی ، تا به دور از هر گونه هیاهو با من نبرد عشق ببازی من در کار تو حیران بودم و از کرم تو تعجب می کردم . آخرتو بزرگ بودی و من کوچک !! تو کریم بودی و من ل‍ئیم ! تو جمیل بودی و من قبیح ، تو مولا بودی و من شرمنده از این همه احسان تو بودم .کمند عشقت را محکمتر کردی و مرا به خط مقدم عشق بردی ، در آنجا شراب عشقت را به من نوشاندی وچه نیکو شرابی بود . من هنوز از لذت آن شراب مستم . اولین جرعه ی آنرا که نوشیدم مست شدم ودر حال مستی تقاضای جرعه های دیگر کردم . امّا این بار تو بودی که ناز می کردی و مرا سر می گرداندی ، پیاله ام را شکستی ، هر چه التماس می کردم تا از حجاب ظلمانی بیاسایم ، ندادی و زیر لب به من خندیدی و پنهانی عشوه کردی اکنون من خمارم و پیاله به دست ، هنوز در انتظار جرعه ای دیگر از شراب عشقت به سر می برم . ای عاشق من !! ای اله من !! پیاله ام را پر کن و در خماریم نگذار. تو که یک عمر به انتظار نشسته حال که به من رسیده ای چرا کام دل بر نمی گیری؟ تو که از بیع و شراء متاع عشق دم می زنی، چرا اکنون مرا در انتظار گذاشته ای ؟ اگر بدانم که خریدار متاعم نیستی و اگر بدانم که پیاله ام را پر نمی کنی ، پیاله ی خود را می شکنم و متاعم را به آتش می کشم تا در آتش حسرت بسوزی و انگشت حسرت به دندان بگزاری . به آهی گنبد خضراء بسوزم جهان را جمله سر تا پا بسوزم بسوزم یا که کارم را بسازی چه فرمائی بسازم یا بسوزم امّا شهادت چیست ؟ آنگاه که دو دلداده به هم می رسند و عاشق به وصال معشوق می رسد وبندۀ خاکی به جمال زیبای حق نظر می افکند ومحو تماشای رُخ یار می شود ،آن هنگام را جز شهادت چه نام دیگری می توانیم داد ؟ آن هنگام که رزمنده ای مجاهد ، بسوی دشمن حق می رود وملائک به تماشای رزم او می نشینند و شیطان ناله بر می آورد و پای به فرار می گذارد و ناگهان غنچه ای می شکفد،آن هنگام را جز شهادت چه نام می توانیم داد؟ شهادت خلوت عاشق و معشوق است .شهادت تفسیر بردار نیست .(ای آنانی که در زندان تن اسیر ید، به تفسیر شهادت ننشینید که از درک قصۀ شهادت عاجزید . فقط شهید می تواند شهادت را درک کند.)شهید کسی نیست که ناگهان به خون بغلتد و نام شهید به خود گیرد ، شهید در این دنیا قبل از آینکه به خون بتپد ، شهید است .و شما همچنان که شهیدان را در این دنیا نمی توانید بشناسید و بفهمید ، بعد از وصل شان نیز نمی توانید درکشان کنید . شهید را شهید درک می کند.اگر شهید باشید شهید را می شناسید و گرنه آئینۀ زنگار گرفته ، چیزی را منکعس نمی کند.

برخیزید و فکری به حال خود بکنید که شهید به وصال رسیده است و غصه ندارد شهیدان به حال شما غصه می خورند، و از این در عجیبند و حیرت می کنند که چرا به فکر خود نیستند . به خود آیید و زندان تن را بشکنید . قفس را بشکنید وتا سر کوی یار پرواز کنید و بدانید که برای پرواز ساخته شده اید نه برای ماندن در قفس، این منزل ویران را رها کنید و به ملک سلیمان در آیید.  ای خوش آن روز کز این منزل ویران بروم  رخت بر بندم و تا مُلک سلیمان بروم.

.  توصیه های اخلاقی  30 دی 1401  بازدید: 775 تذکر اخلاقی: توقف چهار چیز بر چهار چیز 1401/09/23 قال رسول الله (ص): «‏إِنَّ اللهَ وَضَعَ أَرْبَعاً فِي أَرْبَعٍ؛ بَرَكَةُ الْعِلْمِ فِي تَعْظِيمِ الْأُسْتاذِ وَ بَقاءُ الْإِيمَان فِي تَعْظِيمِ اللهِ وَ لَذَّةُ الْعَيْشِ فِي بَرِّ الْوالِدَيْن وَ النَّجَاةُ مِنَ النّارِ ِفي تَرْكِ إِيذَاءِ الخَلْقِ»[1]. رسول گرامی اسلام (ص) در روایت مذکور، فرموده است که خداوند متعال چهار چیز را در چهار چیز قرار داده است؛ برکت علم را در تعظیم و احترام استاد قرار داده است، پايدار ماندن ايمان را در بزرگ ديدن و تعظیم خداوند قرار داده است، لذت بردن از زندگی را در نیکی و احسان کردنِ به پدر و مادر قرار داده است و نجات از آتش جهنم را در ترک آزار و اذیت مخلوقاتش قرار داده است. «بَرَكَةُ الْعِلْمِ فِي تَعْظِيمِ الْأُسْتاذِ»، خداوند متعال برکت علم را در تعظیم و احترام به استاد قرار داده است. کسانی که نسبت به استاد خود حرمت شکنی می‏کنند و بی‏احترامی می‏کنند، علمی که می‏آموزند برکت ندارد و حتی مشاهده شده است که شخص، بر اثر بی‏احترامی به استاد، جوان‏مرگ شده است لذا انسان باید استاد خود را تعظیم و تکریم کند. امام علی (ع) فرموده است: «اَلْعِلْمُ لَا يَحْصُلُ إِلَّا بِخَمْسَةِ أَشْيَاءَ؛ أَوَّلِها بِكَثْرَةِ السُّؤَالِ وَ الثَّانِي بِكَثْرَةِ الْاِشْتِغَالِ وَ الثَّالِثِ بِتَطْهِيرِ الْأَفْعَالِ وَ الرّابِعِ بِخِدْمَةِ الرِّجَالِ وَ الْخامِسِ بِاسْتِعَانَةِ ذِي الْجَلَالِ»[2]؛ دانش جز با پنج چيز به دست نمي‏آيد؛ اولینش بسيار پرسيدن است، دوم اشتغال فراوان به آن [، یعنی کسب علم و پژوهش] است، سوم پاك‌كردن کردار و رفتار است، چهارم خدمت به مردان [، یعنی علما و اساتید] است و پنجم ياري‌جستن از خداوند عزّ و جلّ است. در این روایت نیز «خدمة الرجال» را به حُرمت‏گذاری و تعظیم نسبت به استاد تفسیر کرده‏اند. یکی از مصادیقِ تعظیم استاد این است که سخنان استاد شنیده شود و در آنها دقّت شود و خیرخواهی‏های استاد نسبت به شاگرد به فراموشی سپرده نشود. سؤال این است که چه کار کنیم که خداوند متعال به علم و دانشی که می‏آموزیم برکت بدهد؟ عمر مثل ابر می‏گذرد و فرصت‏ها از بین می‏رود، چه کنیم که از این فرصت‏ها استفاده کنیم و بعد از چند سال علم آموختن، در خود احساس کنیم که بین آنچه بوده‏ایم و آنچه هستیم تفاوت وجود دارد؟ در روایتی از امام علی (ع) آمده است: «رَحِمَ اللّهُ امْرِءً اَعَدَّ لِنَفْسِهِ وَ اسْتَعَدَّ لِرَمْسِهِ وَ عَلِمَ مِنْ اَيْنَ وَ فِى اَيْنَ وَ اِلى اَيْن»[3]؛ خدا رحمت كند كسى را كه براى خود عوامل سعادت ابدى را فراهم مى‏كند و براى زندگى عالَم بعد مهيا مى‏شود و رحمت خدا باد بر انسانى كه بداند از كجا آمده و در كجا آمده و به كجا خواهد رفت. گاهی انسان احساس می‏کند که نه تنها پیش رفت ندارد، بلکه پس رفت دارد، گاهی حالات خوشی به او دست می‏داده است که اکنون به همان حالات خوشِ قبلی غبطه می‏خورد، گاهی حالتی به انسان دست می‏دهد که احساس می‏کند که خدا او را دوست دارد و حرفی که می‏زند تا عمق جان مردم اثر می‏کند زیرا نخست در خودِ او اثر کرده است و این همان نتیجه برکت علم است، یعنی خدا به علم او برکتی داده است که به یک سِری اصطلاحات خلاصه نمی‏شود بلکه هم روی خودش و هم روی مردم تأثیر می‏گذارد. جانِ ما تحت تأثیر اندوخته‏های ماست، گاهی خوبی‏ها را جذب می‏کند و زواید را پس می‏زند و گاهی به عکس می‏شود، یعنی زواید را جذب می‏کند و خوبی‏ها را پس می‏زند و مصیبت آنجاست که کسی که اهل علم نیست با شنیدن یک جمله از اهل علم متحول می‏شود ولی خودِ اهل علم متأسفانه در جا می‏زنند، بلکه پس رفت دارند. «وَ بَقاءُ الْإِيمَان فِي تَعْظِيمِ اللهِ»، بقاء ایمان در تعظیم و تکریم خداوند متعال قرار داده شده است. شیطان تمام تلاش خود را به کار می‏بندد تا ایمان بنده نسبت به خداوند را از او بگیرد تا جایی که حتی سراغ اولیاء و پیامبران الهی نیز می‏رفته است تا ایمانشان را متزلزل کند، کما اینکه در رابطه با حضرت ابراهیم (ع) آمده است که شیطان چندین مرتبه سراغ او رفت و حضرت در هر مرتبه شیطان را رمی کرد و او را از خود دور کرد و رمی جمرات که یکی از مراسم حج است نیز به خاطر رمیی است که حضرت ابراهیم (ع) نسبت به شیطان انجام داده است. پس معنای تعظیم الهی این است که عظمت پروردگار عالمیان را بفهمیم و اوامر الهی را بپذیریم و نواهی خداوند را ترک کنیم. تعظیم خداوند، فقط به نماز خواندن منحصر نمی‏شود، هرچند که رکوع و سجده اوج تعظیم الهی است، لکن همه بندگی در طولانی کردن رکوع و سجده خلاصه نمی‏شود، امام صادق (ع) است: «لَا تَنْظُرُوا إِلَى طُولِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ فَإِنَّ ذَلِكَ شَيْ‏ءٌ اعْتَادَه‏»[4]؛ به طولانی بودن رکوع و سجود اشخاص نگاه نکنید زیرا چه بسا به آن عادت کرده

باشد، حتی در روایت آمده است که تعظیم الله فقط گفتنِ سبحان الله و الحمد لله و لاإله الا الله و الله اکبر نیست بلکه تعظیم الله این است که بنده اوامر الهی را انجام بدهد و نواهی الهی را ترک نماید. «وَ لَذَّةُ الْعَيْشِ فِي بَرِّ الْوالِدَيْن»، لذّت زندگی در نیکی به پدر و مادر است. از مرحوم آیت الله مرعشی نجفی نقل شده است که ایشان گفته است که مادرم به من گفت که پدرت را صدا بزند تا بیاید شام بخورد، من رفتم که پدر را صدا بزنم، دیدم که خواب است، دلم نیامد که از خواب بیدارش کنم، خم شدم و لب‏های خودم را کف پای پدرم گذاشتم و پاهایش را بوسیدم و از گرمی لب من که به پای ایشان خورد، پدرم از خواب بیدار شد. کسانی که پدر و مادرشان در قید حیات می‏باشند از نیکی کردن به آنان غافل نشود و کسانی که والدینشان از دنیا رفته‏اند به یاد آنها صدقه بدهند و خیرات کنند که اگر شما در این دنیا به یاد آنان باشید، مطمئن باشید که آنان نیز در آن دنیا به یاد شما خواهند بود. «وَ النَّجَاةُ مِنَ النّارِ ِفي تَرْكِ إِيذَاءِ الخَلْقِ»، نجات از آتش جهنّم در ترک آزار و اذیت خلق خداست. مردم آزاری به هر شکلی که باشد عملی ناپسند است و انسان باید از آن پرهیز کند. مردم آزاری مصادیق مختلفی، مثل همسر آزاری، پدر آزاری، مادر آزاری، فرزند آزاری، خواهر و برادر آزاری، دوست آزرای و همسایه آزاری دارد که انسان باید از همه این موارد پرهیز کند. در روایت آمده است که پیامبر اکرم (ص) فرموده است: «أَمَرَنِي رَبِّي بِمُدَارَاةِ النَّاسِ كَمَا أَمَرَنِي بِأَدَاءِ الْفَرَائِض »[5]؛ پروردگارم من را به مدارا کردن با مردم امر کرده است، همان‏گونه که من را به أداء فرائض و واجبات امر کرده است.   [1]. المواعظ العددیة، ص208. [2]. تحرير المواعظ العددية، ص394.   [3]. فیض کاشانی، الوافی، ج1، الجزء الأول، کتاب العقل و العلم و التوحید، ص116. [4]. کلینی، الكافي (ط- الإسلامیة)، ج‏2، ص105. [5]. همان، ص117.