هدایت شده از #رمان های جذاب و واقعی📚
#اندرحکایت روزگار📃
روزی ، روزگاری شیخی بلند بالا و به غایت ریش قشنگ و حقوقدانی مدعی ، در رؤیاهای خود دست و پا می زد ، او در رؤیاهایش آنچنان پولش از پارو بالا میرفت که انگار سوار بر قالیچه ای جادویی ست و از آن بالا مردم لاغر و بیچاره را با لبخندی ملیح نظاره می کرد ، اتفاقا در رؤیای مبارک سحری در روز جمعه ، ناگهان خواب او را در ربود ،خوابی بس شیرین که در آن جیب مردم سوراخ شده بود و سکه های مردم به جیب شیخ ریش قشنگ جاری بود .
ناگهان به تلنگری شیخ ریش قشنگ از خواب پرید و خوابش را رؤیایی صادقه یافت، آری گویا او در خواب بود که نرخ بنزین بالا می رود و جیب شیخ از فراوانی نعمت در حال ترکیدن بود....
روزگار گذشت و گذشت ، حال شیخ ریش قشنگ در سرایش لمیده بود و شیخی خوش منظر و خوبروی بر مسند آن ریش قشنگ تکیه داده بود...
شیخ خوب رو هم رؤیاهایی داشت اما برای رسیدن به رؤیاهایش می بایست کفش آهنین به پا کند ، اما او از گروه پابرهنگان بود ، خواب از سرش پریده و در سحرهای مبارک جمعه ، دل به کوه و معدن و بیابان و کپرهای صحرا میزد...
او نه که رؤیا میدید ،بلکه‌کارهای رؤیایی می کرد...خدا قووتش دهد الهی...
این حکایات همچنان ادامه دارد...
با ما همراه باشید باحکایتی دگر در روزی دیگر...
📝 #حسینی
💦🌧💦🌧💦🌧
@bartaren
هدایت شده از #رمان های جذاب و واقعی📚
#اندرحکایت
گویند روزی ملا نصرالدین فرزندش را به مکتب همی فرستاد ، اما مدام در گلایه بود به فرزند چرا که روزها چهار ساعت از عمرت را در مکتب می گذرانی و هنوز برای خودت ملایی مکتبی نشده ای ؟ مگر آن معلم و ملای شما در آن مکتب خانه چه می کند؟ نکند مدام به بازیگوشی به سر می کنید و شاید هم معلمتان شما را به کار می کشد تا خود درآمدی کسب کند؟ نکند شما شده اید کودکان کار و سر چهار راه ها برای معلمتان دستمال کاغذی میفروشید تا مثلا درس حسابتان خوب شود؟
خلاصه ذهن ملا نصرالدین مشغول این احوالات بود که بیماریی واگیردار گریبان گیر آن سرزمین شد و به ناچار همه را خانه نشین نمود و نیم مسؤلیت تعلیم درس فرزندان بر عهده ی ملا نصرالدین افتاد...
ملا نصرالدین به نظر خودش ، درس را مانند آبی روان و ساده بیان می کرد اما فرزندان بسان بز او را نگاه می کردند و وقت جواب پس دادن درس انگار لال میشدند ، خیره به نقطه ای روی دیوار و حرف نمی زدند.
ملای بیچاره از این بیماری، این مکتب درون خانه و این قرنطینه ی سخت، دلزده شده بود ، هر بار که می خواست درسی را بگوید ،مانند آن بود که می بایست هزار شتر پروار را از سوراخ سوزنی بیرون آورد ، نفسش تنگ می شد و سرش به مرز ترکیدن می رسید و فریادش چون رعد بر سر بچه های بیچاره فرود می آمد ،اما اینهمه تلاش هیچ فایده ای نداشت....
ملا نصرالدین دست به آسمان بلند کرد و گفت : خدایا توبه، خدایا توبه همانا راست گفتند که شکر نعمت نعمتت افزون کند ، کفر نعمت ،از کفت بیرون کند، ما قدر نعمت ملای مکتب خانه را نمی شناختیم ، حالا می دانیم که آن معلمان بیچاره مغز سر آب می کنند تا چیزی در مغز فرزندان ما فرو رود...خدایا پشیمانم از این ناشکری....شر این بیماری را بکن تا شر تعلیم فرزندان از گردن من کنده شود...
با ما همراه باشید ...
حکایت ها در راه است..
📝 حسینی
💦🌧💦🌧💦
@bartaren