eitaa logo
پادکست تخته سیاه
11.8هزار دنبال‌کننده
47 عکس
83 ویدیو
0 فایل
تخته سیاه | مدرسه‌ای برای معلمان، مدیران، والدین و ... ارتباط با ادمین: @takhtesiahadmin لینک کست‌باکس: http://B2n.ir/n35375 لینک شنوتو: B2n.ir/g45623
مشاهده در ایتا
دانلود
معلم ابتدایی هستم تو مدرسه دولتی خیلی انرژی داشتم با بچه ها وقت میگذاشتم ، بیرون مدرسه باهاشون ارتباط داشتم ولی نه مدیر دلش میخواد نه اداره کار تربیتی میخواد نه خانواده ها هیچ حمایتی هم نیست ، با کوچکترین اخم والدین ،معلم بازخواست میشه. ملاک خوب بودن معلم شده اینکه چندتا قبولی تیزهوشان داده سال قبل کاری ندارن که چند نفر کتابخوان کرده باشی دیگه خسته ام خیلی خسته ام یه موقعی روزی 12 ساعت با انرژی کار میکردم ولی الان دیگه نه حس میکنم تنهایی دارم دست و پا میزنم دلم میخواد زود کلاس تموم بشه برم تو غار تنهایی خودم ، کتابمو بخونم .
5.6M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
همه ما عاشق فیلمایی هستیم که معلما رو فرشته‌هایی با معجزه‌های بزرگ نشون میدن... اما واقعیت کلاس درس با تصویر رویایی فیلما خیلی فرق داره! به امید خدا توی مفصل‌تر راجع به این مسئله صحبت می‌کنیم 👇 @takhtesiah_podcast
Episode 8.mp3
32.99M
حس خستگی و فرسودگی داره آروم آروم سراغتون میاد؟ حس می‌کنید دیگه اون معلم پرانرژی روزای اول نیستید؟ اگه احساس می‌کنید به یه مکث و تجدید قوا نیاز دارید، حتما رو دنبال کنید. توی این اپیزود، با همدیگه راجع به نشونه‌ها و دلایل فرسایش شغلی معلم‌ها و راه‌های مقابله باهاش صحبت کردیم. راستی برای حمایت از تخته‌سیاه، می‌تونید از لینک زیر استفاده کنید👇 لینک حمایت از تخته‌سیاه حامی مالی این اپیزود، بازی فکری آبلون هست اگر شما هم محصول یا مجموعه‌ای دارید که مایلید برند اون توی رسانه‌ها و اپیزودهای تخته سیاه دیده و شنیده بشه، از لینک زیر درخواست خودتون رو با ما درمیون بذارید👇 لینک درخواست اسپانسر شدن تخته‌سیاه رو از کست‌باکس بشنوید👇 لینک کست‌باکس 👇 @thakhtesiah_podcast
10.37M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
وقتی شغلی که یه روزی برات رؤیایی بود، کم‌کم تبدیل میشه به یه بار سنگین... 😔 این یه برش از پادکست «تخته‌سیاه» هست که توش درباره فرسایش شغلی معلم‌ها صحبت کردیم اگه می‌خواید بدونید چطور می‌شه با این احساسات کنار اومد و با راهکارهایی که برای مدیریت‌شون وجود داره آشنا بشید، حتماً این اپیزود رو گوش بدید! رو توی کست‌باکس بشنوید🎧👇 لینک کست‌باکس راستی اگر مایل باشید، می‌تونید تجربه‌های خودتون از فرسایش شغلی رو به آیدی ادمین تخته‌سیاه، به نشانی زیر، ارسال کنید: @takhtesiahadmin @takhtesiah_podcast
زمانی که استخدام شدم دولت آقای رفسنجانی بود و زمان آقای خاتمی هم دستم در تدریس بازتر بود ولی هر سال بدتر از سال قبل، ما رو گرفتار بخش‌نامه‌ها و ضمن خدمت و رتبه‌بندی و...کردند . چندسال پیش معلم حکم میرزابنویس رو داشت، باید هرکاری می‌کرد رو توی دفتر مدرسه و ثبت نمرات می‌نوشت و امضا می‌کرد تا امتیاز بگیره و مدام معلم رو با تعداد قبولی‌ها می‌سنجیدن و به این که چطور تدریس شده، خلاقانه بوده یا متعادل، به روان دانش‌آموز فشار آورده یا نه، کاری نداشتن متاسفانه همکارانی که با هزار ضرب و زور دانش‌آموز رو وادار به حفظ مطالب می‌کردن، چون آخرسال آمار قبولی بالاتری داشتند و غیر از امتحان خرداد، ابزار سنجش دیگه‌ای هم در آموزش و پرورش وجود نداره، این گروه از همکارا ژست همیشه موفق می گرفتن و همیشه هم نور چشم مدرسه و اداره بودن خب راستش یه همچین‌ چیزایی باعث میشه تا خستگی به تن آدم بمونه و دیگه سخته با همون انگیزه و انرژی روزای اول، کار رو دنبال کرد
من فردی معلول هستم از طریق آزمون استخدامی جذب اموزش پرورش شدم انقدر هر سال برای گرفتن پست اذیتم میکنن و سنگ‌اندازی میکنن که هرچی انگیزه شغلی دارم از بین میره با اینکه تواناییم از بعضی همکاران عادی بیشتر هست اما صرفا به علت معلولیتم برای پست‌بندی انقدر اذیت میشم که توی طول سال، انرژی و توانی برای کار کردن برام نمیمونه و دچار فرسودگی شغلی شدم
سلام من دانشجومعلم سال آخر دانشگاه فرهنگیان هستم. پسرم راستش من از همین الآن که حتی به صورت رسمی وارد فرآیند تدریس نشدم دچار فرسودگی شدم. دلیلش هم سرکوفت اساتید و همکاران باسابقه‌تر به ما به خاطر انتخاب این شغله. حتی روزایی که میریم مدرسه برای گذروندن واحد کارورزی، زمانی که زنگ ‌های تفریح، توی دفتر با همکارا صحبت میکنیم همه‌شون با یه لحن دلسوزانه میگن حیف از جوونی‌تون نبود اومدید سمت آموزش‌پرورش؟! این همه فرصت شغلی چرا معلمی آخه؟! اینجا چیزی نداره اینجا خبری نیست و ... خلاصه ازین جور حرفای ناامیدکننده. برای همین برخی اوقات عمیقا از اینکه این شغل رو انتخاب کردم دچار یاس و ناامیدی میشم. با اینکه جوون هستم و تازه نفس ، اما هیچ رغبتی به تدریس و خدمت ندارم. مخصوصا اینکه بنده در سال استخدام به غیر از آموزش پرورش ، فرصت‌های دانشگاهی و شغلی خیلی چرب‌تری مثل دانشگاه افسری سپاه ، دانشگاه اطلاعات دانشگاه صداسیما و ..‌. داشتم. دلیلشم صددرصد همکاران مسن‌تر و اساتید دانشگاه‌مون میدونم. نامردا برامون یه ذره انرژی نذاشتن انگار جرم کردیم اومدیم معلم شدیم😞
5.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
خیلی اوقات این جمله‌ی کلیشه‌ای رو شنیدیم که معلمی شغل انبیاست، ولی سوال اینه که توی واقعیت، چقدر به این حرف پایبندیم...؟! مسئله این جا است که همین عدم احترام رایج نسبت به معلم‌ها، یکی از مهم‌ترین دلایلیه که خیلی از معلم‌های باانگیزه و دلسوز رو از این شغل دور میکنه. این برشی از تخته‌سیاه هست... نسخه‌ی کامل رو توی کست‌باکس بشنوید👇 لینک کست‌باکس راستی برای حمایت از تخته‌سیاه، می‌تونید از لینک زیر استفاده کنید👇 حمایت از تخته‌سیاه 👇 @takhtesiah_podcast
عرض سلام و ادب. بنده هم به عنوان یک معلم می‌خواستم از خودم خدمتتون بگم. از کودکی آرزوی معلم شدن داشتم و به پدرم که معلم بودن همیشه می‌گفتم یه روزی با هم معلم عشایر عزیز بشیم. دانش‌آموخته دکتری دانشگاه تهران هستم و راحت می‌تونستم هیات علمی دو دانشگاه معروف شهر تهران بشم اما به دلایلی سراغش نرفتم. بعد از اغتشاشات، عذاب وجدان شدیدی اومد سراغم که چرا دختران سرزمینم قربانی یک سری کم‌کاری‌ها بشن. سال ۱۴۰۲ اولین سالی بود که نام مقدس معلم رو به همراه داشتم. هر وقت که با بی‌مهری مواجه میشم و یا از برخی رفتارها دلسرد میشم، به هدفم فکر می‌کنم و دوباره انرژی می گیرم. سر نمازهام اغلب از خدا می‌خوام کمکم کنه کاری رو که درسته و باید انجام بشه، انجام بدم نه کاری که دوست دارم و یا فکر می‌کنم درست هست.
سلام و ادب در مورد موضوع فرسایش شغلی نظر دوستان و همکاران رو توی کانال خوندم. ضمن تایید اون دلایل، به نظرم یکی از دلایل دیگه، اینه که من معلم نتایج کارهای تربیتیم رو نمی‌بینم چون کار تربیتی در طی زمان، خودش رو نشون میده و با یک سال تدریس، شما هر کار تربیتی که سر کلاس داشته باشی، خیلی وقتا بازخوردی نمیگیری و تغییر محسوسی در دانش آموز نمیبینی و حتی گاها پیش میاد که رفتارها و حرفهایی میبینی و میشنوی که به صحت کارت هم شک میکنی گاهی یادمون میره که حرفها و عکس‌العمل‌های من معلم چقدر روی روند زندگی یک دانش‌آموز طی سالهای زندگیش موثره شاید اگر میشد آینده رو دید انگیزه بیشتری می‌گرفتیم و دچار این فرسایش نمی‌شدیم.