eitaa logo
پادکست تخته سیاه
16.6هزار دنبال‌کننده
68 عکس
104 ویدیو
0 فایل
تخته سیاه | مدرسه‌ای برای معلمان، مدیران، والدین و ... ارتباط با ادمین: @takhtesiahadmin لینک کست‌باکس: http://B2n.ir/n35375 لینک شنوتو: B2n.ir/g45623
مشاهده در ایتا
دانلود
10.37M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
وقتی شغلی که یه روزی برات رؤیایی بود، کم‌کم تبدیل میشه به یه بار سنگین... 😔 این یه برش از پادکست «تخته‌سیاه» هست که توش درباره فرسایش شغلی معلم‌ها صحبت کردیم اگه می‌خواید بدونید چطور می‌شه با این احساسات کنار اومد و با راهکارهایی که برای مدیریت‌شون وجود داره آشنا بشید، حتماً این اپیزود رو گوش بدید! رو توی کست‌باکس بشنوید🎧👇 لینک کست‌باکس راستی اگر مایل باشید، می‌تونید تجربه‌های خودتون از فرسایش شغلی رو به آیدی ادمین تخته‌سیاه، به نشانی زیر، ارسال کنید: @takhtesiahadmin @takhtesiah_podcast
زمانی که استخدام شدم دولت آقای رفسنجانی بود و زمان آقای خاتمی هم دستم در تدریس بازتر بود ولی هر سال بدتر از سال قبل، ما رو گرفتار بخش‌نامه‌ها و ضمن خدمت و رتبه‌بندی و...کردند . چندسال پیش معلم حکم میرزابنویس رو داشت، باید هرکاری می‌کرد رو توی دفتر مدرسه و ثبت نمرات می‌نوشت و امضا می‌کرد تا امتیاز بگیره و مدام معلم رو با تعداد قبولی‌ها می‌سنجیدن و به این که چطور تدریس شده، خلاقانه بوده یا متعادل، به روان دانش‌آموز فشار آورده یا نه، کاری نداشتن متاسفانه همکارانی که با هزار ضرب و زور دانش‌آموز رو وادار به حفظ مطالب می‌کردن، چون آخرسال آمار قبولی بالاتری داشتند و غیر از امتحان خرداد، ابزار سنجش دیگه‌ای هم در آموزش و پرورش وجود نداره، این گروه از همکارا ژست همیشه موفق می گرفتن و همیشه هم نور چشم مدرسه و اداره بودن خب راستش یه همچین‌ چیزایی باعث میشه تا خستگی به تن آدم بمونه و دیگه سخته با همون انگیزه و انرژی روزای اول، کار رو دنبال کرد
من فردی معلول هستم از طریق آزمون استخدامی جذب اموزش پرورش شدم انقدر هر سال برای گرفتن پست اذیتم میکنن و سنگ‌اندازی میکنن که هرچی انگیزه شغلی دارم از بین میره با اینکه تواناییم از بعضی همکاران عادی بیشتر هست اما صرفا به علت معلولیتم برای پست‌بندی انقدر اذیت میشم که توی طول سال، انرژی و توانی برای کار کردن برام نمیمونه و دچار فرسودگی شغلی شدم
سلام من دانشجومعلم سال آخر دانشگاه فرهنگیان هستم. پسرم راستش من از همین الآن که حتی به صورت رسمی وارد فرآیند تدریس نشدم دچار فرسودگی شدم. دلیلش هم سرکوفت اساتید و همکاران باسابقه‌تر به ما به خاطر انتخاب این شغله. حتی روزایی که میریم مدرسه برای گذروندن واحد کارورزی، زمانی که زنگ ‌های تفریح، توی دفتر با همکارا صحبت میکنیم همه‌شون با یه لحن دلسوزانه میگن حیف از جوونی‌تون نبود اومدید سمت آموزش‌پرورش؟! این همه فرصت شغلی چرا معلمی آخه؟! اینجا چیزی نداره اینجا خبری نیست و ... خلاصه ازین جور حرفای ناامیدکننده. برای همین برخی اوقات عمیقا از اینکه این شغل رو انتخاب کردم دچار یاس و ناامیدی میشم. با اینکه جوون هستم و تازه نفس ، اما هیچ رغبتی به تدریس و خدمت ندارم. مخصوصا اینکه بنده در سال استخدام به غیر از آموزش پرورش ، فرصت‌های دانشگاهی و شغلی خیلی چرب‌تری مثل دانشگاه افسری سپاه ، دانشگاه اطلاعات دانشگاه صداسیما و ..‌. داشتم. دلیلشم صددرصد همکاران مسن‌تر و اساتید دانشگاه‌مون میدونم. نامردا برامون یه ذره انرژی نذاشتن انگار جرم کردیم اومدیم معلم شدیم😞
5.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
خیلی اوقات این جمله‌ی کلیشه‌ای رو شنیدیم که معلمی شغل انبیاست، ولی سوال اینه که توی واقعیت، چقدر به این حرف پایبندیم...؟! مسئله این جا است که همین عدم احترام رایج نسبت به معلم‌ها، یکی از مهم‌ترین دلایلیه که خیلی از معلم‌های باانگیزه و دلسوز رو از این شغل دور میکنه. این برشی از تخته‌سیاه هست... نسخه‌ی کامل رو توی کست‌باکس بشنوید👇 لینک کست‌باکس راستی برای حمایت از تخته‌سیاه، می‌تونید از لینک زیر استفاده کنید👇 حمایت از تخته‌سیاه 👇 @takhtesiah_podcast
عرض سلام و ادب. بنده هم به عنوان یک معلم می‌خواستم از خودم خدمتتون بگم. از کودکی آرزوی معلم شدن داشتم و به پدرم که معلم بودن همیشه می‌گفتم یه روزی با هم معلم عشایر عزیز بشیم. دانش‌آموخته دکتری دانشگاه تهران هستم و راحت می‌تونستم هیات علمی دو دانشگاه معروف شهر تهران بشم اما به دلایلی سراغش نرفتم. بعد از اغتشاشات، عذاب وجدان شدیدی اومد سراغم که چرا دختران سرزمینم قربانی یک سری کم‌کاری‌ها بشن. سال ۱۴۰۲ اولین سالی بود که نام مقدس معلم رو به همراه داشتم. هر وقت که با بی‌مهری مواجه میشم و یا از برخی رفتارها دلسرد میشم، به هدفم فکر می‌کنم و دوباره انرژی می گیرم. سر نمازهام اغلب از خدا می‌خوام کمکم کنه کاری رو که درسته و باید انجام بشه، انجام بدم نه کاری که دوست دارم و یا فکر می‌کنم درست هست.
سلام و ادب در مورد موضوع فرسایش شغلی نظر دوستان و همکاران رو توی کانال خوندم. ضمن تایید اون دلایل، به نظرم یکی از دلایل دیگه، اینه که من معلم نتایج کارهای تربیتیم رو نمی‌بینم چون کار تربیتی در طی زمان، خودش رو نشون میده و با یک سال تدریس، شما هر کار تربیتی که سر کلاس داشته باشی، خیلی وقتا بازخوردی نمیگیری و تغییر محسوسی در دانش آموز نمیبینی و حتی گاها پیش میاد که رفتارها و حرفهایی میبینی و میشنوی که به صحت کارت هم شک میکنی گاهی یادمون میره که حرفها و عکس‌العمل‌های من معلم چقدر روی روند زندگی یک دانش‌آموز طی سالهای زندگیش موثره شاید اگر میشد آینده رو دید انگیزه بیشتری می‌گرفتیم و دچار این فرسایش نمی‌شدیم.
درود و خداقوت من یه معلم بازنشسته‌ام و از حدود ۴۰۰ شماره تلفن داخل گوشیم، نزدیک به نیمی از اونها متعلق به دانش‌آموزام هست. اونها در مناسبت‌ها یا گاه‌گاهی بهم زنگ می‌زنن، حضوری حالم رو می‌پرسن، در شبکه‌های اجتماعی جستجو و پیدام می‌کنن و حسابی شرمنده‌م می‌کنن. همکار و دوست عزیزی داشتم که سال ۱۳۸۰ فوت کرد. ایشون به من گفت اگر بچه‌هایی رو که دور و برت می‌بینی، بچهٔ خودت ندونی، اذیت می‌شی و از محل کارت خسته و کلافه به خونه می‌ری و خانواده هم از ناراحتی تو اذیت می‌شن. اینها همه مثل بچه‌های خودمون هستند. اگر اونها رو با این دید نگاه کنی ابدا خسته نمی‌شی، شاید جسمت خسته بشه، اما روحت همیشه شاداب و پر انرژی خواهد بود. الهی نور به قبرش بباره زنده‌یاد «عباس قهرلو» همکار و دوست گرامی من. هر سال تابستان‌ها در دوران تحصیل و تدریس، خواب مدرسه را می‌دیدم و هنوز هم دلم برای مدرسه ضعف می‌ره. اما به من بازنشسته آنقدر نمی‌دن که کرایه رفت و آمدم تامین بشه. ای کاش می‌شد دوباره به کلاس درس برگردم، ای کاش ... !
همه اپیزودهای تخته‌سیاه که تا حالا منتشر شده، اینجا در دسترس شماست. روی لینک‌ها بزنید و گوش کنید👇 0️⃣نقشه راه پادکست تخته‌سیاه 1️⃣چرا دانش‌آموزان، مدرسه را دوست ندارند؟ 2️⃣در مدارس ژاپنی چه می‌گذرد؟ 3️⃣روایتی از رنج و امید کودکان جنگ 4️⃣آموزش بدون استرس 5️⃣تربیت سیاسی 6️⃣مدرسه‌ای برای فردا 7️⃣دنیای اسرارآمیز سادبری‌ولی 8️⃣فرسایش شغلی معلما راستی می‌تونید تخته‌سیاه رو توی کست‌باکس هم دنبال کنید👇 لینک کست‌باکس برای حمایت از تخته‌سیاه، می‌تونید از لینک زیر استفاده کنید👇 حمایت از تخته‌سیاه ممنون که همراه ما هستید. ❤️ 👇 @takhtesiah_podcast
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥استاد علی صفائی: مشکلات موضوع کار ما هستند نه مانع کار ما... هممون می‌دونیم که توی مسیر کاری، زخم‌ها و چالش‌ها همیشه هستن. ولی وظیفه ما این نیست که باهاشون زندگی کنیم؛ باید درمانشون کنیم. همونطور که بعضی از معلمای عزیز توی نظراتشون گفتن، راهش اینه که خلاق و پرانرژی جلو بریم، نه اینکه فرسایش شغلی بشه بخشی از هویت‌مون. 🌱💪 راستی شما چطور با چالش‌های کاریتون روبه‌رو می‌شید و اونا رو دور می‌زنید؟ نظرات و تجربه‌هاتون رو از طریق آیدی زیر با ما درمیون بذارید: @takhtesiahadmin 👇 @takhtesiah_podcast