eitaa logo
یادداشت‌ های یک طلبه
419 دنبال‌کننده
666 عکس
346 ویدیو
1 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
داخل اتاق نشستی، سرگرم انجام کارهای شخصی خودتی. ناگهان پیامکی میاد. گوشی رو برمی‌داری. یکی از دوستانت از ۱۲۰۰ کیلومتر فاصله اون‌طرف‌تر بی‌هیچ مقدمه‌ای پیام می‌ده: سلام حاجی نظری! من می‌خوام برم هیت. شب زیارتی. دعا می‌کنم برات! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ واقعا معنایی بهتر از این برای زندگی می‌توان گفت؟! می‌توان پیدا کرد؟! @TALABEHTEHRANI
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
سلام صبح آدینه بخیر و شادی بالاخره قسمت هفدهم داستان دنباله‌دار "سرگذشت قرآن" آماده شد. به‌امید خدا تا لحظاتی دیگه انتشار می‌دم.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
سرگذشت قرآن قسمت هفدهم نوشتن قرآن در عصر پيامبر ۱ می‌خوام کمی دربارهٔ كاتبان وحی بنویسم. آدم‌های باسوادی كه قرآن رو با املاى پيامبر می‌نوشتند. اینطور که تعریف می‌کنن خود حضرت، دست به‌قلم نمی‌شده! حالا چرا و برای چی خودش چیزی نمی‌نوشته، برای خیلی‌ها معمّایی لایَنحَل شده. قرآن که خودش صراحتا می‌گه پیامبر اکرم فردی اُمّی بوده. یعنی سواد خوندن و نوشتن نداشته. شاید بهتره بگیم نمی‌نوشته. یعنی کسی ندیده که ایشون چیزی بنویسه. آخه چطور ممکنه فرستادۀ خدا خوندن و نوشتن بلد نباشه. به‌نظر میاد رِوال رسول‌الله اینطور بوده که از دوربری‌های باسواد می‌خواسته تا اون‌ها قرآن رو بنويسند. کاتبان وحی روی هرچی که می‌شد بنویسن، می‌نوشتند. فرقی نداشت. پوست حیوانات باشه یا استخون‌هاى گاو و شتران. برگ خرما باشه یا سنگ‏‌هاى پهن یا هر چیز دیگه! بااینکه کار مشقت‌باری بود اما کاتبان وحی معمولا دو نسخه می‌نوشتند. یکى برای پيغمبر یکی هم برای خودشون. بیشتر وقت‌ها از باب احتیاط هم که شده، برای اینکه یه‌وقت خدای‌نکرده آیه‌ای یا کلمه‌ای کم و زیاد نشه نوشته‌ها به دستور پيامبر براى حضرت قرائت می‌شد. ظاهرا پيامبر در مجموع ۵۱ منشی داشتند که از این تعداد، ۶ نفرشون کتابت قرآن می‌کردند. در میان این‌ها اسم افرادی مانند امام‌على، اُبَىِّ بن كعب، زيد بن ثابت و خلیفهٔ سوم عثمان به چشم می‌خوره. تعداد ۳۷ نفر هم بودند که نامه‏‌های عادی می‌نوشتند. ۸ نفرِ باقی‌مونده هم کارشون ثبت آمار خمس و زکات و صدقات و غنائم جنگی بود. جالبه که بعضی‌ها تلاش می‌کردند از این نمد کلاهی به اون‌ها برسه! درواقع دنبال فضيلت‏‌تراشى برای خودشون بودند! مثلا سعید بن عاص که زمان وفات پیغمبر کمتر از نه سالش بوده بعدها وقتی از سوی خلیفۀ سوم برای نسخه‌برداری قرآن انتخاب شد یکهو اسمش بین کاتبان وحی اومد. خب! این که نشد کاتب وحی. یا مثلا ابوعبيده جرّاح که در گردآورى قرآن در زمان خليفه اول نقش داشته یکهو اسمش بین کاتبان وحی دیده شد!! خلاصه اینكه برخى به سهو يا عمد كاتب قرآن معرفی شدند. در طول ۱۳ سالی که پیغمبر توی مکه بود جمعاً ۸۲ يا ۸۶ سوره نازل شد. بااين‌حال دربارۀ كتابت قرآن در مكه اطلاع زیادی در دست نیست. دربارۀ كاتبان وحى در مکه اسم خیلی‌ها به چشم می‌خوره از جمله ابوبکر و عمر و عثمان. اما براساس گزارش‌های موجود تعدادی از این‌ها اصلا سواد خوندن و نوشتن نداشتند. مثلا ابن‌کثیر در کتابش می‌گه: نامه‏‌اى كه ابوبكر به دستور رسول خدا به سراقة نوشت، نه به خطّ او، بلكه به خطّ عامر غلام ابوبكر بوده. برخى محققان اهل‌سنت هم دربارۀ كاتب‌بودن عمر اینطور ترديد كردند كه این آقا اصلا سواد نداشته! در کتاب‌های کهن به گزارش‌هایی دست پیدا کردم که هنگام هجرت مسلمون‌ها از مکه به مدینه قرآن‌های مکتوب قایمکی به مدینه انتقال داده می‌شدند. یکی از این محموله‌ها که سورۀ طه بوده توسط خواهر عُمربن‌خطّاب و شوهرش حمل شده. وسط راه، عُمر این محموله رو می‌بینه و در پى شنيدنِ همین آيات مكتوب مسلمان می‌شه! العقد الفريد: ج ۴ ص ۱۵۱، لسان العرب: ج ۱۲ ص ۳۴، مجمع البيان: ج ۸ ص ۳، تفسير الحبرى: ص ۱۵۸ و ۵۷۶، الإتقان فى علوم القرآن: ج ۱ ص ۱۶۳، آيات الاحكام، جرجانى: ج ۳ ص ۱۹، تاريخ اليعقوبى: ج ۲ ص ۸۰، تاريخ دمشق: ج ۴ ص ۳۲۳- ۳۴۹، السيرة الحلبية: ج ۳ ص ۴۲۲، العقد الفريد: ج ۴ ص ۱۵۲- ۱۵۳، البداية والنهاية: ج ۵ ص ۳۷۰، الصحيح من سيرة النبى الأعظم: ج ۳ ص ۱۸۰، انساب الاشراف: ج ۱۰ ص ۲۸۶، الاستيعاب: ج ۱ ص ۶۸، اسد الغابة: ج ۱ ص ۶۱۷، الكافى: ج ۲ ص ۶۳۴، المصاحف، سجستانى: ص ۳۰. ادامه دارد... @TALABEHTEHRANI
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍃جمعه‌های دلتنگی 🛑 أَیْنَ صٰاحِبُ یَوْمِ الْفَتْح وَ نٰاشِرُ رٰایَةِ الْهُدٰی کجاست صاحب روز پیروزی و گسترش دهنده پرچم هدایت ➖➖➖➖➖➖➖➖ @TALABEHTEHRANI
5.66M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
یا قليل الکلام! لو أعلمک أن کلامک راحتی، بتکثر حکي؟ ای کم حرفِ من! اگر بگویمت که کلامت آرام من است، بیشتر حرف میزنی؟🌱 😊 @TALABEHTEHRANI
😞 پیشینه روضه‌ی هزار ساله... 📝 هزار سال پیش شاعر شیعی قرن چهارم جناب ابومحمّد طلحة العوني رضوان‌الله‌علیه چنین سروده است: 💢 فَماتَتْ وَ آثارُ الكِلامِ بِعَضْدِها... 🔻[فاطمه‌ی زهرا] در حالی از دنیا رفت که هنوز آثار زخم بر بازوان مبارکش باقی بود... 📜 نسخه‌ی خطی کتاب مثالب النواصب_ابن شهرآشوب، کتابت سال ۸۴۵ هـ. این نسخه در کتابخانه ناصریه_لکنهو (کتابخانه‌ی خاندان صاحب عبقات) نگه‌داری می‌شود. این ابیات در نسخه چاپی، ج ۶ ، ص ۳۰۵ ذکر شده است. @TALABEHTEHRANI
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
سرنوشت قرآن قسمت هجدهم نوشتن قرآن در عصر پيامبر ۲ گاهی برخی از کاتبان وحی متاسفانه توزرد ازآب درمیومدند. یعنی از اعتمادی که بهشون می‌شد سواستفاده کرده و خیانت می‌کردند. مانند ابن‌ابی‌سرح که شیطون به جلدش رفت و سرخود از واژه‏‌‌اى جايگزين استفاده کرد. البته با اومدن آیهٔ ۹۳ سورهٔ انعام مُشت این آقا باز و رسوای خلق شد. هرچی این‌در و اون‌در زدم چیزی دستگیرم نشد که این روانی برای چی این کار رو می‌کرده! مثلا آیه ختم می‌شده به "علیما حكیما" اما خیرندیده از خودش می‌نوشته: "غفوراً رحیما". هرچی بهش می‌گفتند دست از این کارا بردار نمی‌دونم چه پدرکشتگی با قرآن داشته که خیرندیده دوباره می‌نوشته "غفوراً رحیما"؟!! مرد پریش‌احوال بعدها بالکل مُنکِر همه‌چی شد و از خدا و پیغمبر برگشت. حتی خُل و چل‌ بازی‌هاش به جایی رسید که همه‌جا چو انداخت که اونچه بر محمد نازل شده _نعوذبالله_ من بهش وحى کردم. یا ادعا می‌کرد: اونچه به محمد نازل شده به من هم نازل شده! ابن‌ابی‌سرح که دستخط خوبی هم داشت برادر شیری عثمان بود. کار به جایی رسید که بعد فتح مكه دستور قتلش توسط پیغمبر صادر شد. اما عثمان دستش رو گرفت و پیش پیامبر برد تا ریش گرو بگذاره و براش عفو بگیره. پیامبر سكوت کرد. بالاخره اصرارهای عثمان جواب داد و پیغمبر چشم‌پوشی کرد. ابن‌ابی‌سرح همراه عثمان از اتاق بیرون رفت. رسول خدا به اطرافیا فرمود: مگه من نگفته بودم خون ابن‌ابی‌سرح هدره؟! باید سریعا كشته می‌شد. کوتاهی کردید. مردى از لای جمعیت عرض کرد: حواس من به شما بود. اگه اشاره‌اى می‌كردید درجا می‌کشتمش! پیامبر فرمود: پیامبران با اشاره كسى رو نمی‌كشن! بعدها وقتی عثمان خلیفه شد همین آقا رو حاكم مصر کرد. متاسفانه ابن‌ابی‌سرح بخاطر ظلم و جوری که در حق مردم مصر روا می‌داشت اهالی مصر به خلیفه شكایت بردند. عثمان با بی‌توجهی از کنار اعتراضات رد شد. همین باعث شورش و قتل عثمان گردید. البته در بین کاتبان وحی، آدم‌حسابی کم نبود. یکی‌شون آقای ابوالمنذر بود. اولین کاتب از اهالی مدینه. بس‌که خوب بود همه‌جا به "سيدالقُرّاء" شهرت پیدا کرده بود، یعنی آقای قاریان. و اما آقای اُبَیّ بن کَعب. برخی قرآن‌پژوهان او رو برجسته‌ترین قاری امت اسلامی می‌دونن. حتی اهلبيت هم ایشون رو قبول دارن و قرآن رو بر اساس قرائت اُبَیّ بن کَعب تلاوت می‌کردند. بعدها وقتی عثمان تصمیم به یکسان‌سازی قرآن گرفت، سرپرستى گروه به اُبَیّ بن کَعب واگذار شد. یکی دیگه از کاتبان وحی زيدبن‌ثابت نام داره. خوندن و نوشتن رو از اسيران جنگ بدر یاد گرفت و کم‌کم به جمع كاتبان پيوست. همسايگى زيدبن‌ثابت با پيامبر باعث شده بود تا وقت‌هایی که اُبَیّ بن کَعب دم‌دست نبود او رو صدا کنن بیاد. البته كارش بيشتر نامه‏‌نگارى بود تا كتابت وحى. زيد، به تدريج در دوره خلفا حتى از اُبَیّ بن کَعب هم شهرت بيشترى پيدا كرد؛ آخه ابىّ با ابوبكر بيعت نكرد، اما زيد از مقربان دستگاه خلافت بود. خلاصه اینکه من متوجه شدم كاتبان اصلی وحی در مدینه چهار نفر بودند. امام‌على، زيدبن‏‌ثابت، ابَیّ‌بن‌كعب و عثمان. در غياب این چهارنفر بقیه عهده‏‌دار كتابت قرآن می‌شدند. اما پای ثابت نگارش قرآن از ابتدای نزول تا به آخر کسی نبود جز امام‌علی. ابن‌نديم از امام‌على به عنوان اوّلين جَمّاع‌القرآن یعنی گردآوردندهٔ قرآن ياد می‌كنه. جالب‌تر اینکه هرگاه در نبود امام‌علی وحى نازل می‌شد پيامبر وحىِ نازل‌شده رو جداگانه براى امام‌على املا می‌كرد تا بنويسه. خود امام‌علی جایی فرموده که پس از كتابت آيات نازل‌شده، پيامبر خدا تفسير، تأويل، ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه رو هم به من یاد می‌داد. در ادامه به یکی از دروغ‌های شاخ‌دار اشاره‌ای گذرا می‌کنم. راستش! از امام‌على روايات بسيارى دربارهٔ كتابت وحى و اشراف اون حضرت بر اين كتاب مقدس، نقل شده. اما عدّه‌ای تلاش کردند تا نام معاويه رو به عنوان كاتب وحى بنویسن! حتى به جای امام‌على! اگه لج و لج‌بازی و تعصبات کور رو کنار بگذاریم، حقیقت اینه که معاويه تنها چند ماه برخى نامه‏‌های رسول‌اللَّه رو می‌نوشته. ناچارم اینم بگم که حتی یه‌بار بخاطر مس‌مس کردن و طول‌دادن در نگارش، پيامبر با گفتنِ خدا شِكمش رو سير نکنه، معاویه رو نفرين كرد. امام‌على در دوران خلافتش در جواب نامه معاويه، كه خودش رو كاتب وحى جا زده بود، جوابی دندان‌شکن داد. معاويه در دوران سلطنت بر شام، خودش رو كاتب وحى جا زده بود. جالبه که باباش ابوسفیان پیش پیغمبر عز و لابه می‌کرد تا اجازه بده معاويه مُنشی پیغمبر باشه. البته آقای ابو رَيّه، نویسندهٔ مصری، كاتب وحى بودن معاويه رو حسابی رد كرده! حرف‌های تندی هم زده که من از کنارش رد می‌شم. فکر می‌کنم نوشتن دربارهٔ کتابت قرآن در عصر پیامبر فعلا این‌مقدار کافی باشه. ادامه دارد...
6.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
نفر اول کیه؟! جنگجوی اندوهگین. 🏃🏃‍♂🏃🏃‍♂🏃 @TALABEHTEHRANI