كلمه «الله» لزوما دلالت بر همه صفات كمالى او دارد و صحيح است بگوئيم لفظ جلاله «الله» اسم است براى ذات واجب الوجودى كه دارنده تمامى صفات كمال است و گرنه اگر از اين تحليل بگذريم خود كلمه «الله» پيش از اينكه نام خدايتعالى است بر هيچ چيز ديگرى دلالت ندارد و غير از عنايتى كه در ماده (ا ل ه ) است هيچ عنايت ديگرى در آن بكار نرفته است . 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

عنه صلى الله عليه و آله :أكثِروا مِنَ الصَّلاةِ عَلَيَ يَومَ الجُمُعَةِ ؛ فَإِنَّهُ يَومٌ تُضاعَفُ فيهِ الأَعمالُ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز جمعه، زياد بر من صلوات بفرستيد؛ چرا كه جمعه، روزى است كه [ پاداش] كارها در آن، چند برابر مى شود. [خير و برکت از نگاه قرآن و حديث/ محمّد محمّدی ری شهری/ صفحه 514] 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

کلمه «رحمان» صیغه مبالغه است که نشان دهنده زیادی رحمت است. خدای رحمان یعنی خدایی که رحمتش زیاد است «رحمان»: رحمت کثیری که شامل حال عموم موجودات و انسان ها از مومنین و کافر می شود: «قل من کان فی الصلاله فلیمدد له الرحمن مدا»: «بگو آن که در گمراهی است خدای رحمان باید او را در گمراهی اش کمک کند» کلمه «رحیم» صفت مشبهه بوده که ثبات و بقاء و دوام را می رساند. خدای رحیم یعنی خدایی که رحمتش دایم و ثابت است. «رحیم»: رحمتی که دائمی بوده و تنها به مؤمنین می رسد و در عالمی است که فناناپذیر است که همان عالم آخرت است: «و کان بالمؤمنین رحیما»: «خداوند به مؤمنین رحیم بوده است» «انه بهم رؤوف الرحیم»: «قطعا خدا به آن ها رئوف و رحیم است» 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

تفاوت «حمد» و «مدح» «حمد» به معنای ستایش در برابر کار زیبایی است که ستایش شونده به اختیار خود انجام داده اما «مدح» هم این ستایش را شامل می شود و هم ستایش در برابر کار غیراختیاری مثلا می گوییم فلانی را در برابر کرامتی که دارد «حمد» و «مدح» کردم اما در مورد بوی خوش کل نمی گوییم آن را «حمد» کردم بلکه فقط می توانیم بگوییم آن را «مدح» کردم. 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

حرف «الف و لام» در «الحمد» استغراق و عموميت را مى رساند، و ممكن است «لام» جنس باشد، و هر كدام باشد مالش يكى است. براى اينكه خداى سبحان مى فرمايد: «ذلكم الله ربكم خالق كل شى»: «اين است خداى شما كه خالق هر چيز است» یعنی هر موجودي كه مصداق كلمه «چيز» باشد مخلوق خداست همچنین می فرماید: «الذى احسن كل شىء خلقه»: «آن خدائي كه هر چه را خلق كرده زيبايش كرده» پس هر چيزى كه مخلوق است به آن جهت كه مخلوق او است و منسوب به او است زيبا است و هيچ خَلقى نيست مگر آنكه به نیکویی خدا نیکو و به زیبایی او زیبا است و به عكس هيچ نیکویی و زيبائى نيست مگر آنكه مخلوق او، و منسوب به او است. 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

معني كلمه رب: رب به معناي مالكي است كه كارهاي مملوك خود را تدبیر کند بنابراین معنای مالک در کلمه رب نهفته است. رب یعنی مالک مدبر معنای مالکیت: در بشتر قرائات کلمه مالک را مَلِک خوانده اند. مالکیت بر دو نوع است: حقیقی اعتباری در وجود ما چیزهایی است که حقیقتا مال ما هستند و وجودشان به ما وابسته است. مانند اجزای بدن، نیروی بدنی، بینایی، شنوایی و ... اگر ما نباشیم آن ها هم نخواهند بود. پس معنای ملک حقیقی همین است که: اولا هستی ملک وابسته به هستی ما است ثانیا جدا و مستقل از ما وجود ندارند ثالثا ما می توانیم به دلخواه خود از آن ها استفاده کنیم انچه را با دسترنج خود و از راه مشروع کسب می کنیم شبیه به ملک حقیقی است اما وقتی از دنیا می رویم آن ها هم از دنیا نمی روند و وجودشان وابسته به ما نیست پس ملکیت آن ها حقیقی نیست بلکه قانونی و چیزی شبیه به حقیقی است. 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

مالکیت خدا هم حقیقی است و هم از تدبیر جدا نیست و ممکن نیست مثلا زمین با همه موجودات روی آن در هستی خود محتاح به خدا باشند اما در آثار هستی مستقل و بی نیاز از او باشند. 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

معای عالمین معنای این کلمه شامل تمامی موجودات می شود. هم نوع نوع آن ها را مثل عالَم جمادات، عالم نباتات، عالم حیوانات و عالم انسان ها می توان گفت و هم صنف صنف هر نوعی را مانند عالم عرب و عالم عجم معنای دوم که کلمه عالم به معنای صنف صنف انسان ها باشد با مقام آیات که مقام شمردن نام های زیبای خدا است تا می رسد به «مالک یوم الدین» مناسب تر است چون منظور از یوم الدین روز قیامت است و چون دین به معنای جزا است و جزا در روز قیامت مخصوص به انسان و جن است پس معلوم می شود مراد از عالمین هم عوالم جن و انس است و هم جماعت های آنان در آیات دیگر قرآن نیز به همین معنا (عالم اصناف انسان ها) آمده است: «و اصطفيك على نساء العالمين» : »تو را بر همه زنان عالميان برگزید» «ليكون للعالمين نذيرا» : «تا براى عالميان بيم رسان باشد» «اتاتون الفاحشه ما سبقكم بها من احد من العالمين» «آيا به سر وقت گناه زشتى مى رويد، كه قبل از شما احدى از عالميان چنان كار نكرده است» 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

تفاوت میان «مالک» و «مَلِک» «مالک» اسم فاعل از کلمه «مِلک» به معنای مالک مردم و قوم است «مَلِک» صفت مشبهه از کلمه «مُلک» به ضم میم به معنای سلطنت و نیروی اداره نظام قومی و مالکیت و تدبیر امور قوم است نه مالکیت خود قوم بعبارتی: مَلِک مالک مردم نیست بلکه مالک امر و نهی و حکومت در آنان است. مُلک به ضمه میم را می توان به زمان منسوب کرد مثلا مُلک عصر فلان و پادشاه قرن چندم اما مِلک به کسر میم به زمان نسبت داده نمی شود و هیچ وقت نمی گویند مالک قرن چندم. در آیه «مالک یوم الدین» هم ملک را به روز جزا نسبت داده و در جای دیگر فرموده: «لمن المُلك اليوم لله الواحد القهار» امروز مُلک از کیست؟ از خدای واحد قهار. پس قرائت مَلِک بهتر به نظر می رسد. 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

یحث روایتی: در كتاب عيون اخبار الرضا و در كتاب معانى از حضرت رضا عليه السلام روايت آورده اند: كه در معناى جمله (بسم اللّه ) فرمود: معنايش اين است كه من خود را به داغ و علامتى از علامتهاى خدا داغ مى زنم و آن داغ عبادت است (تا همه بدانند من بنده چه كسى هستم) شخصى پرسيد: سمة (داغ ) چيست ؟ فرمود: علامت . علامه طباطبایی : و اين معنا در مثل فرزندى است كه از معناى قبلى ما متولد شده ، چون ما در آنجا گفتيم : باء در (بسم اللّه ) باء ابتداء است ، چون بنده خدا عبادت خود را به داغى از داغهاى خدا علامت مى زند، بايد خود را هم كه عبادتش منسوب به آن است به همان داغ ،داغ بزند. 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

در تهذيب از امام صادق عليه السلام و در عيون و تفسير عياشى از حضرت رضا عليه السلام روايت آورده اند كه فرمود: اين كلمه (الله) به اسم اعظم خدا نزديك تر است از مردمك چشم به سفيدى آن 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃

السلام عليك يا مولانا يا صاحب الزمان (ع) اللهم بارک لمولانا صاحب الزمان (ع) صبح دوشنبه شما به ذکر و نور مهدی (ع) 🍃https://eitaa.com/talmizan🍃