- در‌تاریکی‌، چَـشمانت‌را‌جُستم. در‌تاریکی‌چشم‌هایت‌را‌یافتم، و‌شبم‌پر‌ستاره‌شد. " احمد‌شاملو "

کافیه‌یکی‌از‌ناخن‌هام‌‌ترک‌بخوره‌، یا‌بشکنه.‌ نه‌تنها‌به‌همه‌چیز‌گیر‌میکنه، بلکه‌‌بقیه‌ی‌ناخن‌هام‌به‌تبعیت‌از‌اون‌ باهم‌میشکنن.

سکوت‌کن، و‌پلی‌ش‌کن. به‌هیچ‌چیزی‌فکر‌نکن‌وفقط‌گوش‌بده.

گم‌کرده‌بودم‌تورا، و‌حالا‌در‌میانِ‌نُت‌هایِ‌ این" ‌۱۱‌دقیقه‌‌و‌‌‌۵۹‌ثانیه " پیدا‌یت‌کردم. خودت‌را، چشمانت‌را، خاطراتمان‌را‌، و‌حتی‌لبخندت‌را.‌ ‌گفته‌بودم‌‌هر‌کجا‌‌بروی‌پیدایت‌میکنم‌. دیدی؟ پیدایت‌کردم.‌ دراتاقی‌که‌‌این‌‌قطعه‌سکوتش‌را‌‌‌شکسته‌ و‌در‌میانِ‌کلاویه‌هایِ‌مخدوشِ‌ذهنم‌. خوش‌آمدی‌به‌هم‌صحبتی‌، کمی‌بنشین.‌ چایی‌بنوش، گوش‌بده، و‌بعد‌برو.‌ آنوقت‌هرکجا‌که‌دل‌تنگت‌میخواهد‌، ‌برو.

به‌قول‌زهرا، میشه؟

به‌سقف‌‌خیره‌شدن‌های‌ِ‌قبل‌خواب‌، بس‌است بخواب، فکر‌و‌خیالات‌ِ‌بی‌حساب‌‌بس‌است

مرا‌به‌عالم‌وُ‌آدم‌چه‌کارتا "‌غم‌" هست اگر‌منم‌، که‌مرا‌این‌رفیقِ‌ناب‌بس‌است

سکوت‌، پاسخ‌اظهار‌عشق‌من‌به‌تو‌بود مرا‌که‌اهل‌سخن‌هستم، این‌جواب‌بس‌است

پیِ‌تو‌بودنم‌و‌دور‌تر‌شدن‌تاکِی؟ دویدن‌و‌نرسیدن‌به‌این‌سراب، بس‌است

میان‌برزخِ‌وصل‌و‌فراق‌مگذارم بیا‌و‌یکسره‌کن‌کار‌را، عذاب‌بس‌است