سکوت‌کن، و‌پلی‌ش‌کن. به‌هیچ‌چیزی‌فکر‌نکن‌وفقط‌گوش‌بده.

گم‌کرده‌بودم‌تورا، و‌حالا‌در‌میانِ‌نُت‌هایِ‌ این" ‌۱۱‌دقیقه‌‌و‌‌‌۵۹‌ثانیه " پیدا‌یت‌کردم. خودت‌را، چشمانت‌را، خاطراتمان‌را‌، و‌حتی‌لبخندت‌را.‌ ‌گفته‌بودم‌‌هر‌کجا‌‌بروی‌پیدایت‌میکنم‌. دیدی؟ پیدایت‌کردم.‌ دراتاقی‌که‌‌این‌‌قطعه‌سکوتش‌را‌‌‌شکسته‌ و‌در‌میانِ‌کلاویه‌هایِ‌مخدوشِ‌ذهنم‌. خوش‌آمدی‌به‌هم‌صحبتی‌، کمی‌بنشین.‌ چایی‌بنوش، گوش‌بده، و‌بعد‌برو.‌ آنوقت‌هرکجا‌که‌دل‌تنگت‌میخواهد‌، ‌برو.

به‌سقف‌‌خیره‌شدن‌های‌ِ‌قبل‌خواب‌، بس‌است بخواب، فکر‌و‌خیالات‌ِ‌بی‌حساب‌‌بس‌است

مرا‌به‌عالم‌وُ‌آدم‌چه‌کارتا "‌غم‌" هست اگر‌منم‌، که‌مرا‌این‌رفیقِ‌ناب‌بس‌است