#طلائیه عجب طلائیه. صوت آن روایتگری حاجی #مهدوی_ارفع را که بیشتر به نام مرحوم #عبدالله_ضابط مشهور شده، شنیده‌اید؟ من هم بارها گفته‌ام #هویزه عجب هویزیه! یعنی هویزه خودش است. مثلاً احدی الحسنیین (یا پیروزی یا شهادت) را شنیده‌اید؟ اهالی هویزه هر دو را تجربه کردند. ۱۵ دی دشمن را در هم کوبیدند و ۱۶ دی به شهادت رسیدند؛ چه شهادتی! دانش‌آموز و دانشجو و سرباز و جهادگر. همه با هم جنگیدند. خوزستانی، خراسانی، فارسی، تهرانی... از همه جای ایران بودند. به همین خاطر، خبر شهادتشان که پیچید، همه ایران تکان خورد. اصلاً تا آن موقع، جنگ برای مرزنشینان بود‌. این شهدا با شهادتشان بیدارمان کردند. مثل شهدای کربلا که جامعه آن روز را بیدار کردند. بی‌جهت نیست هویزه شد کربلای ایران. تانکها در هویزه با پیکر یاران حسین علم‌الهدی آن کردند که اسبها در کربلا با پیکر اصحاب حسین سفینة النجاه. روضه نمی‌خوانم‌. نمی‌گویم پیکرها ۱۸ ماه زیر تابش آفتاب سوزان و باد و بوران و باران ماند. نمی‌گویم وقتی شهدا تفحص شدند، مادران شهدای حماسه هویزه گفتند استخوانهای پسرانی که در راه خدا دادیم، پس نمی‌گیریم. درست مثل همان مادر وهب در کربلا که سر پسرش را فرستاد. هویزه‌ای‌ها در حیات و شهادتشان خاص بودند. بعد از شهادتشان هم راه جدیدی نشانمان دادند‌. مزارشان شد اولین #یادمان دفاع مقدس. فناوری پربرکت راهیان نور. غروب شده است و مقتل هویزه بیش از مزار آن دلتنگمان می‌کند. یادمان شهدای کرخه نور (ربایش و قتل عام عشایر بومی) اما حکایت دیگری دارد. آسمان هویزه را با همه ستاره‌هایش دوست دارم. @pavaraqi @tanhaelaj