و اما بحث عجیبی که #کسی آنرا پارسال زیر کامنت های همین پست مطرح کرد و من هنوز هم به آن می‌اندیشم... و می‌اندیشم... بحثی عجیب: #کسی: «بگذار عکس های طبیعت رنگ خودشان را روی لنز دوربینت بپاشند.بگذار حقیقت خودشان را بگویند سعی کن عکسهای طبیعت و کوچه و بازار را نه آنگونه که خودت دوست داری و می اندیشی که نظر برسند بلکه بتوانند خودشان با زبان رنگ و حس و نگاه خودشان حرف های دلشان را به تو و به ما بگویند بدان این حقیقت ماندگارتر و ملموس تر است.بگذار طبیعت خالص،در و دیوارها و مناظر خودشان باشند.همین» گفت همین و مرا به فکری طولانی فرو بُرد... جوابش را دادم ولی هنوز هم معتقدم که حق با اوست... جواب من: هر کسی جهان را از دیدگاه خودش می‌بیند... این که آیا این دیدگاه، اشتباه باشد یا غلط باید به گذر زمان اجازه داد تا آنرا مشخص کند... اساسا این دنیا به یک اثر هنری می ماند که درک و دریافت های هر کسی منحصر به خودش است... و صد البته که باید از خود نقاش خبر بگیریم که حقیقت این اثر چیست و آنگاه پی به درک اشتباه و یا چه بسا درست خود ببریم... بحث بسیار عمیقیست که مربوط میشود به مباحث زیبایی شناختی و حقیقت وجود موجودات که در این مقال نمی گنجد و من نیز چندان نمیدانم... به فکر فرو رفته‌ام... شاید حق با شما باشد... عجیب است... بسیار عجیب... داشتنِ کسی مثل شما که همیشه مرا در فکر فرو می‌بَرَد جای شکر دارد... ممنون که هستی🙏❤️🪴🌺 اینها بحث ما بر سر مبحث #حقیقت_زیبایی بود... اگر خواندید: نظر شما چیست؟