ننویسیم #زیارت_اربعین؛ بنویسیم #حماسه_اربعین، یا مثلاً #رزمایش_اربعین. شیطان با یک زیارت معمولی کاری ندارد؛ ولی وقتی همین زیارت تبدیل به یک رزمایش مؤمنانه و یک حماسه عظیم شود، همه ایادی‌اش را به خط می‌کند تا آن را کم‌رونق کنند. از کنار این رویداد عظیم آخرالزمانی به سادگی نگذریم و همه با هم این دعا را زمزمه کنیم و هر جا که می‌توانیم بنویسیم: #اللهم_ارزقنا_زیارة_الاربعین #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🆔️ @m_rajaaei

‏اربابهایشان این شکل #زیارت_اربعین را نپسندیده‌اند؛ چون بیشتر #رزمایش_اربعین ست. می‌خواهند آن را به سبک #حج برگزار کنند؛ البته حجی که آل سعود برگزار می‌کند: محدود، تشریفاتی، سخت و گران. به بهانه #کرونا پروژه را شروع کرده‌اند، دو سالش را هم پیش برده‌اند. دیر بجنبیم، کار تمام است. 🌐 eitaa.com/m_rajaaei

آیت الله میرباقری: #زیارت_اربعین را به سفری تبدیل کنیم که نقطه مقابل #گردشگری_غربی باشد. گردشگری، بستر #توسعه_غربی است. ما عوض آن، زیارت را داریم که بستر تحقق #جامعه_مهدوی است. ✍ حاشیه: یک تمدن برای توسعه خود، از ابزارهای مختلفی استفاده می‌کند. یکی از ظرفیت‌های پیش‌بینی شده برای توسعه تمدن غربی، توسعه جهانگردی با مقصد شهرها و اماکنی است که قبله‌های این تمدن هستند و این سبک زندگی در آن‌ها برجسته و نمایان است. حضور در این مقاصد گردشگری و تکرار و تداوم این سفرها، به تدریج ذائقه و نظام گرایش‌های افراد را تغییر می‌دهد. انسانی که گرایش‌هایش تغییر کرد، کم‌کم جهان‌بینی جدیدی هم پیدا می‌کند و انتخاب‌هایش هم رنگ و بوی دیگری خواهد گرفت. در مقابل، مؤمنی که در فضای مؤمنانه زیارت اربعین و در کنار برادران و خواهران ایمانی خود قرار می‌گیرد، و چند روز با گفتارها و رفتارهای مبتنی بر بذل مال و وقت و آبرو و حتی بذل جان برای سیدالشهدا مواجه می‌شود، قطعاً از این سبک زندگی رنگ می‌گیرد. حال اگر حضور در این زیارت هر ساله شود و فرد در طول سال برای توفیق حضور در آن برنامه‌ریزی کند، بی‌شک سبک زندگی او در ایام سال هم تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. حکومت‌ها اگر بخواهند زمینه‌ساز تحقق تمدن مهدوی شوند و سربازان و انسان‌های تراز این تمدن را تربیت کنند، نباید #ظرفیت_تمدنی_زیارت_اربعین را نادیده بگیرند. #رزمایش_اربعین #تربیت_تمدنی #تربیت_مهدوی 🌐 eitaa.com/m_rajaaei

همین دو شب پیش بود که بعد از نماز در صحن #حرم_اباعبدالله_الحسین_علیه_السلام نشسته بودم و داشتم از تماشای شیدایی آن همه زائر لذت می‌بردم. راستی، چقدر زود دلم تنگ شده است. #شب_جمعه_کربلا بود و #شب_زیارتی، و صحن پر از زائرهایی که دنبال جای دنجی بودند برای #نماز_زیارت یا #نماز_استغفار یا شاید هم #نماز_حاجت. شاید از همه جا شلوغ‌تر، محوطه مقابل #باب_راس بود، که بالاسر مطهر به حساب می‌آید. احوال زائران نمازگزار و انواع مواجهه آن‌ها با دیگرانی که می‌خواستند در آن بخش از صحن جایی پیدا کنند و #نماز_ بخوانند، یک نوشته از #شهید_آوینی را به یاد من آورد که برای یکی از فیلم‌هایش نوشته و خودش آن را خوانده است: "جنگ ما با شیطان از #محراب_نماز آغاز می‌گردد. محراب از ریشه «حرب» است؛ یعنی محراب نماز، #میدان_جنگ ماست و با همان تكبیرةالاحرام نخستین، نمازگزار همه قدرت‌های ظاهری و مجازی را نفی می‌كند و به مبدأ همه قدرت‌ها، ذات ذوالجلال، متوجه می‌شود". با خطور این جملات به ذهنم، رفتارهای مختلف نمازگزاران برایم جلوه دیگری پیدا کرد: با این نگاه، آن‌ها که سفت سر جایشان چسبیده بودند و حاضر نمی‌شدند جایشان را به دیگران بدهند، رزمندگانی بودند که حاضر نمی‌شدند #سنگر خودشان را در این #جبهه_جنگ ترک کنند؛ بیشتر آن‌ها که خسته شده بودند و می‌خواستند کمی استراحت کنند، همین‌طوری سنگرشان را رها نمی‌کردند و نمی‌رفتند، بلکه منتظر می‌نشستند تا یک #رزمنده تازه‌نفس داوطلب #نماز_خواندن در جای آن‌ها بشود؛ از این منظر، وقتی داوطلبان بیش از یک نفر باشند، طبیعی است که نمازگزاران اهل دقت جایگزینشان را خودشان انتخاب کنند و به کسی که به نظرشان برای حضور در این سنگر آماده‌تر است، اشاره کنند که بیاید و سر جایشان بنشیند. وقتی نگاهی به این #میدان_نبرد انداختم، دیدم آمد و شدهایی هست، ولی هیچ‌گاه صحنه از رزمندگان خالی نمی‌شود؛ حتی وقتی کسی قبل از رسیدن یک داوطلب می‌رود، چیزی نمی‌گذرد که کسی می‌آید و جای خالی‌اش را پر می‌کند. پ‌ن: عکس مربوط به شب جمعه هشتم مهر ۱۴۰۰، در محوطه مقابل باب الرأس در صحن حرم سیدالشهداست. #زیارت_اربعین #رزمایش_اربعین #پیاده_روی_اربعین_حسینی 🆔️ @rajaaei_ir