همین دو شب پیش بود که بعد از نماز در صحن #حرم_اباعبدالله_الحسین_علیه_السلام نشسته بودم و داشتم از تماشای شیدایی آن همه زائر لذت می‌بردم. راستی، چقدر زود دلم تنگ شده است. #شب_جمعه_کربلا بود و #شب_زیارتی، و صحن پر از زائرهایی که دنبال جای دنجی بودند برای #نماز_زیارت یا #نماز_استغفار یا شاید هم #نماز_حاجت. شاید از همه جا شلوغ‌تر، محوطه مقابل #باب_راس بود، که بالاسر مطهر به حساب می‌آید. احوال زائران نمازگزار و انواع مواجهه آن‌ها با دیگرانی که می‌خواستند در آن بخش از صحن جایی پیدا کنند و #نماز_ بخوانند، یک نوشته از #شهید_آوینی را به یاد من آورد که برای یکی از فیلم‌هایش نوشته و خودش آن را خوانده است: "جنگ ما با شیطان از #محراب_نماز آغاز می‌گردد. محراب از ریشه «حرب» است؛ یعنی محراب نماز، #میدان_جنگ ماست و با همان تكبیرةالاحرام نخستین، نمازگزار همه قدرت‌های ظاهری و مجازی را نفی می‌كند و به مبدأ همه قدرت‌ها، ذات ذوالجلال، متوجه می‌شود". با خطور این جملات به ذهنم، رفتارهای مختلف نمازگزاران برایم جلوه دیگری پیدا کرد: با این نگاه، آن‌ها که سفت سر جایشان چسبیده بودند و حاضر نمی‌شدند جایشان را به دیگران بدهند، رزمندگانی بودند که حاضر نمی‌شدند #سنگر خودشان را در این #جبهه_جنگ ترک کنند؛ بیشتر آن‌ها که خسته شده بودند و می‌خواستند کمی استراحت کنند، همین‌طوری سنگرشان را رها نمی‌کردند و نمی‌رفتند، بلکه منتظر می‌نشستند تا یک #رزمنده تازه‌نفس داوطلب #نماز_خواندن در جای آن‌ها بشود؛ از این منظر، وقتی داوطلبان بیش از یک نفر باشند، طبیعی است که نمازگزاران اهل دقت جایگزینشان را خودشان انتخاب کنند و به کسی که به نظرشان برای حضور در این سنگر آماده‌تر است، اشاره کنند که بیاید و سر جایشان بنشیند. وقتی نگاهی به این #میدان_نبرد انداختم، دیدم آمد و شدهایی هست، ولی هیچ‌گاه صحنه از رزمندگان خالی نمی‌شود؛ حتی وقتی کسی قبل از رسیدن یک داوطلب می‌رود، چیزی نمی‌گذرد که کسی می‌آید و جای خالی‌اش را پر می‌کند. پ‌ن: عکس مربوط به شب جمعه هشتم مهر ۱۴۰۰، در محوطه مقابل باب الرأس در صحن حرم سیدالشهداست. #زیارت_اربعین #رزمایش_اربعین #پیاده_روی_اربعین_حسینی 🆔️ @rajaaei_ir

نمی‌دونم شما هم قبول دارید یا نه؟ ولی به نظر من، خیلی از #تصویرسازی هایی که برای مفاهیم معنوی -مثل #آیات و #روایات- می‌شه، نه‌تنها کمکی به درک بهتر آن مفهوم و معنا نمی‌کنه، که گاهی فهمش رو دشوارتر هم می‌کنه. به تصویر کشیدن مفاهیم معنوی و قدسی، ظرافت‌ها و دشواری‌هایی داره که متأسفانه خیلی از اهالی #هنر به سادگی از کنارش رد می‌شن. خدا رحمت کنه #شهید_آوینی رو که چقدر این مسئله رو خوب درک کرده بود و درباره‌ش به #هنرمندان تذکر می‌داد. مثلاً تو مقاله "قاب تصویر و #زبان_سینما" می‌گه: "هنر در واقع مَعرَجی است برای عبور از عالم محسوسات به عالم معانی و کیفیات باطنی، و در این جهت، لاجرم قابلیت بیانی تصویر نیز محدود است" (#آینه_جادو، ج۱، ص۵۰). راستش خیلی از این تصویرسازی‌ها رو که می‌بینم، به جای دریافت یه تلنگر و درک عمیق‌تر مفهوم، اول کمی می‌خندم از این عدم تناسب و بی‌ربطی؛ بعد هم تأسف می‌خورم بر این همه شتاب‌زدگی و سهل‌انگاری. نمی‌دونم؛ شاید من دارم سخت‌گیری یا بزرگ‌نمایی می‌کنم. برای نمونه، چند تا از این تصویرسازی‌های مضحک و بی‌ربط رو آوردم. شما هم تماشا کنید و ببینید با من هم‌نظرید یا اینکه مثلاً درباره بعضی‌هاش، اشتباه می‌کنم. کاش این عزیزان #هنرمند باورشون می‌شد که به قول شهید آوینی، "همه کیفیات نیز قابلیت #تصویر شدن و #نمایش را ندارند" (آینه جادو، ج۱، ص۴۹). #گرافیک #حدیث_گرافی #هنرهای_تجسمی 🆔️ @rajaaei_ir

🎥 پیش از خواندن مطلب، لطفاً این ویدئو را ببینید. دنیای شگفت‌انگیزِ نو یک جامعه برده‌داری است، اما برده‌ها نیز خوشبختند؛ چراکه #علوم_آزمایشگاهی تا بدانجا پیش رفته است که بچه‌ها خارج از #رحم_مادر ، در لوله‌های آزمایشی پرورش پیدا می‌کنند. و این‌چنین، در شرایط آزمایشگاهی متفاوت، می‌توان انسان‌های متفاوتی دقیقاً متناسب با جدول طبقه‌بندی مشاغل تربیت کرد؛ به‌گونه‌ای که همه آن‌ها از کار خود راضی باشند (#توسعه_و_مبانی_تمدن_غرب ، ص۳۱). 🔸️🔸️🔸️ وقتی حدود بیست سال پیش اولین بار این مطلب را در کتاب #شهید_آوینی و به نقل از کتاب "آلدوس هاکسلی" خواندم، با خودم گفتم: این فقط یک تخیل زاییده ذهن "هاکسلی" است و کتاب "دنیای شگفت‌انگیزِ نو" هم یک #رمان_علمی_تخیلی بیش نیست. ولی راستش ته دلم خوف داشتم؛ چون خوب یادم بود حال خودم را در سال سوم دبستان، وقتی فهمیدم زیردریایی واقعی است. کمی قبل‌تر، کتاب "#بیست_هزار_فرسنگ_زیر_دریا" را از ژول ورن خوانده بودم و خیال می‌کردم این‌ها فقط یک تخیل است؛ ولی وقتی در یک برنامه تلویزیونی، زیردریایی را دیدم، ذوق‌زده شده بودم از اینکه آن شیء خیال‌انگیز را می‌دیدم. 🔸️🔸️🔸️ حالا هم انگار این اضغاث احلام بشر زمینی دارد در واقع تعبیر می‌شود. درست است که محتوای این ویدئو هنوز در حد یک ایده تحقیقاتی است، ولی به نظر می‌رسد که دیگر چیزی تا تحقق این سطور نمانده است: "دولت همه را و حتی نوع رفتار آدم‌ها را تحت کنترل دارد؛ چراکه وسایلی ابداع شده است که بچه‌ها را در لوله آزمایش درست می‌کنند و از هر نطفه، هر چند عدد که بخواهند، می‌سازند. اگر یک کارخانه به تعداد معینی کارگر احتیاج داشته باشد، سفارش می‌دهد و ظرف مدت کوتاهی آن‌ها را که یک‌جور و یک‌شکل‌اند، تحویل می‌گیرد" (توسعه و مبانی تمدن غرب، ص۳۱). 🔸️🔸️🔸️ تا پیش از این، خیال می‌کردیم تعبیر این خواب بشر مدرن برای #فرزندآوری در لوله آزمایش، همان روش‌های مرسوم #درمان_ناباروری است که مثلاً بخشی از آن را فقها تحت عنوان #رحم_اجاره_ای جواز داده‌اند؛ ولی ظاهراً این تمدن گستاخ‌تر از آن است که دست از پیشروی بردارد. اگر نتوانیم برای رساندن فقه به جایگاه ولایت و سرپرستی در مقیاس کلان و توسعه کاری بکنیم، عن‌قریب شاهد تلاش‌های فقهی برای تولید فتوای مناسب درباره این دستگاه، به منظور همراهی با تحولات زمانه و نخوردن برچسب عقب‌ماندگی فقه و #حوزه_علمیه خواهیم بود. 🔸️🔸️🔸️ راستی، اگر قرار است دیر یا زود نظام کارشناسی مدرن به سراغ #فقه بیاید و برای این دستگاه و این شیوه فرزندآوری #فتوا بگیرد، از همین حالا به فکر باشیم و باب فقهی مناسب را پیدا کنیم!!😔 #فقه_حکومتی نشانی در ایتا و تلگرام: 🆔️ @rajaaei_ir