مجموعه مباحث #کودک_از_نظر_تربیت_و_وراثت_در_اسلام دوره دوم؛ موضوع: #اصول_تربیت_دینی جلسه هجدهم اصل دوم: #استمداد_از_خدا_و_توسل_به_اهل‌بیت_علیهم_السلام انسان به خاطر ضعف و نقصاني كه دارد، همواره نيازمند پشتوانه و تكيه گاه است، تا بتواند در مشكلات و كار ها به او تكيه کند.با توجه به آية شريفه (يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ) :اى مردم! شما (همگى) «نيازمندان به خدا هستيد، تنها خداوند است كه بى‏نياز و شايستۀ هر گونه حمد و ستايش است.» هيچ تكيه گاهي مطمئن تر از خداوند و اهل بيت علیهم السلام در زندگي وجود ندارد. رمز موفقیت و پیروزی در کاری، آغاز با نام و یاد خدای متعال است و شخص باید فقط از او استمداد بطلبد؛ زيرا غير از خداوند در عالم مؤثري وجود ندارد: «لا مُؤَثِرَ فِي الْوُجُودِ اِلّا اللَّهُ» ‏ و همچنين باید حجت هاي او بر روي زمين كه واسطه خداوند و«حَبْلُ اللهِ الْمَتِينِ» هستند، توسل كند و از آنها كمك بطلبد، كه در غير اين صورت، كارهاي او به سامان نمي رسد. خداوند در اولين آيه اي كه نازل مي فرمايد، به پيامبر صل الله علیه و آله دستور مي دهد كه با نام خدا آغاز كند: (اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ) ؛ «بخوان بنام پروردگارت كه(جهان را) آفريد.» پيامبر صل الله علیه و آله مي فرمايد: «كُلُّ أَمْرٍ ذِي بَالٍ لَمْ يُذْكَرْ فِيهِ بِسْمِ اللَّهِ فَهُوَ أَبْتَرُ ؛ هر كار مهميكه با نام خدا آغاز نشود، به انجام نيكو نخواهد رسيد.» پیامبر گرامی اسلام در پایان سخن خود نیز دعا می‌کرد و نسبت به لغزش‌ها و خطاهای احتمالی از خدا طلب عفو می‌نمود؛ گرچه پیامبر سلام الله علیه از خطا و لغزش معصوم بود. شهید ثانی ره می‌نویسد: «أَنَّ النَّبِيَّ صلی الله علیه و آله و سلّم كَانَ إِذَا فَرَغَ مِنْ حَدِيثِهِ وَ أَرَادَ أَنْ يَقُومَ مِنْ مَجْلِسِهِ يَقُولُ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا مَا أَخْطَأْنَا وَ مَا تَعَمَّدْنَا وَ مَا أَسْرَرْنَا وَ مَا أَعْلَنَّا وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا أَنْتَ الْمُقَدِّمُ وَ أَنْتَ الْمُؤَخِّرُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْت‏ »؛ هرگاه پیامبر از سخن گفتن فارغ می‌شد و قصد برخاستن از مجلس را داشت، می‌گفت: خدایا! از خطاها و گناهان عمدی ما، از خلاف‌های پنهانی و آشکار ما، و از گناهانی که تو از ما نسبت به آ‌نها آگاه‌تری، درگذر! خدایا! تو تقدیم و تأخیر می‌اندازی [مقدم و مؤخر تویی] و خدایی جز تو نیست.» امام سجاد علیه السلام نیز در پایان جلسات خود دعا می‌کرد. «ابن ابی حازم» می‌گوید: «سلیمان بن یسار را دیدم که با علی بن الحسین علیه السلام میان قبر و منبر پیامبرصل الله علیه و آله وسلم می‌نشستند و به مذاکره می‌پرداختند و چون می‌خواستند برخیزند، عبدالله بن ابی سلمه سوره‌ای می‌خواند و سپس دعا می‌کردند.» باتوجه به اینکه هدف تربیت انسان و تأدیب او به آداب و اخلاق نیک است. بنابراین، لازم است مربی آداب نیک را در حین تربیت رعایت کند.که این‌گونه آداب آثار تربیتی برای استاد و شاگرد دارد؛ مربی را در دست یافتن به هدف که همان تربیت دینی است کمک می کند. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan