🔹️ «روزی به حضرت علّامه طباطبائی ... عرض کردم: بنده درس می‌گویم؛ [به جهت اشتغالات معنوی می‌توانم] ترک کنم؟ ... فرمودند: درس این شوخی‌ها را ندارد؛ درس‌تان را بگویید و کارتان را انجام بدهید». 📚 (اقیانوس علم و معرفت، ص۲۰۹) 🔸️ «به مرحوم علّامه ... عرض کردم: بنده شوق زیاد به درس و تحصیل علم دارم. ... فرمودند: امر خداست [مثل نماز]». 📚 (همان، ص۲۰۹ - ۲۱۰) #چراغ_تحصیل #علامه_طباطبایی @cheraghe_motaleeh

🎧 نقد ادّعای بی‌اعتنایی مرحوم قاضی به دروس حوزوی 🎙 استاد شیخ محمّدکریم پارسا 🎁 اختصاصیِ کانال چراغ مطالعه 📎 صوت حاضر، در پگاه یکشنبه، ۲۸ / ٦ / ١٤٠٠ ش، توسّط حقیر ضبط گردیده و با آن‌چه در کانال طریقهٔ مقرّبین پیرامون همین موضوع منتشر شده، تفاوت دارد. #چراغ_تحصیل #محمدکریم_پارسا @cheraghe_motaleeh

🌼 🎙 گزیده‌ای از محتوای صوت مزبور: ۰۰:۴۷ آقای کشمیری صریحاً گفت من شاگرد آقای قاضی نبودم. آن‌وقت هم اوائل آمدن‌اش به ایران بود و سرحال بود. ۱:۲۷ لازمه‌ی ادّعای بی‌اعتناییِ مرحوم قاضی به علوم دینی، بی‌اعتنایی به بعضی آیات قرآن است. ۲:۴۵ سخن علّامه‌ی طباطبایی درباره‌ی علم فقه، در کتاب شیعه ۳:۲۰ یهود و مسیحیّت و بهائیّت و دشمنان اسلام از طلبه‌ها چه می‌خواهند؟ که درس نخوانند! ۳:۵۰ آدمی که درس نخوانده، از کجا بفهمد بعضی‌ها مطالب ضدّ دین را در دین می‌کنند؟! ۴:۲۵ انتظار شیطان، ترویج همین حرف‌ها است. ۵:۲۶ آقای بهجت می‌فرمود: گیرمان سرِ واضحات است. چرا انبیا و اوصیا این‌قدر روی همین حلال و حرام خدا عنایت داشتند؟ ۶:۴۵ آسید هاشم بنارسی می‌گفت: همان موقع که خدمت آقای قاضی برای امور معنوی می‌رسیدم، دو کتاب فقهی را نیز خدمت‌اش درس می‌گرفتم. ۹:۵۰ آقای بهجت می‌فرمود: اوائلی که خدمت مرحوم قاضی رسیدم، پرسیدند: چه می‌خوانید؟ گفتم: دو درس اصول. فرمودند: یک درس فقه هم بخوانید. ۱۰:۳۰ آقای بهجت می‌فرمود: امام زمان که ظهور می‌کند، پیشانیِ ما را می‌بوسد؛ می‌فرماید: در ایّام غیبت من خوب از مرام من دفاع کردید! ۱۱:۱۰ این حرف‌ها را زدن، جز اِعراض دادنِ طلّاب از درس و به رقص درآوردنِ شیطان چه فایده‌ای دارد؟ ۱۱:۴۱ آقای بهجت می‌فرمود: با درس، معامله‌ی نماز و روزه می‌کردند. ۱۲:۰۰ این‌که امام صادق فرمود: دوست دارم اصحابم را با تازیانه بزنم تا تفقّه در دین کنند، منظورشان این بود که اصحاب بروند حجاب اکبر پیدا کنند؟! #چراغ_تحصیل #محمدکریم_پارسا @cheraghe_motaleeh

مرحوم آیةالل‍ه شیخ مجتبی لنکرانی هم‌مباحثهٔ دوران تحصیل آیةالل‍ه خوئی و استاد سطوح عالی حوزهٔ نجف بود. وی جزو شش نفر ممتحن طلّاب نجف به شمار رفته و تبحّر بسیاری در فنون ادبیّات داشت. از استاد محمّدکریم پارسا که سالیانی شاگرد ایشان بوده‌اند شنیدم: روزی به آیةالل‍ه لنکرانی عرض کردم: فرق بین مجتهدین این زمان و قدیمی‌ها چه بود؟ فرمودند: آن‌ها ادبیّاتشان قوی‌تر از امروزی‌ها بود. استاد پارسا نقل کردند: آقای لنکرانی چند روزی آمده بود قم. ضمناً پانزده شانزده روز به درس آقای بروجردی رفته بود. می‌فرمود:‌ یک روز سر درس، مُغِیرة را به فتحِ [غین = مُغَیره] خواند. پیش خودم گفتم: شما که ادیبی چرا؟! یک روز هم در مجلس تدوین کتاب رجال آیةالل‍ه خوئی شرکت کرده و تذکّری ادبی پیرامون عبارتی دربارهٔ زراره داده بود. آقای خوئی از این‌که ایشان آن روز در جلسه حضور یافته و این خطا را گوشزد می‌کند بسیار خوشحال می‌شود و خدا را شکر می‌کند. #چراغ_تحصیل #شیخ_مجتبی_لنکرانی @cheraghe_motaleeh