eitaa logo
🌹 طریق بندگی 🌹
521 دنبال‌کننده
520 عکس
20 ویدیو
1 فایل
🌼🌸 بسم اللّٰه الرحمن الرحیم 🌸🌼 📢 کانال طریق بندگی 💠 جلسات و سخنرانی‌های مناسبتی و موضوعی حجت الاسلام و المسلمین محمد هادی مصلحی (دام عزّه) ارتباط با مدیر کانال 🆔 @bandegi_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
۱۹ آبان ۱۴۰۳
۱۹ آبان ۱۴۰۳
۱۹ آبان ۱۴۰۳
حدیث بندگی ۰۳۶ [کیفیت کم].mp3
10.07M
📕 🎙 📖 📋 کتاب الایمان و الکفر 🏷 باب ۷ | بَابُ كَوْنِ الْمُؤْمِنِ فِي صُلْبِ الْكَافِرِ | روایت ۱ و ۲ 🏷 باب ۸ | بَابُ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَخْلُقَ الْمُؤْمِنَ‌ 🎧 جلسه ۳۶ 📅 ۱۴۰۳٫۰۸٫۰۹ 🔮 نفرین خدا و اثربخشی بر فطرت توحیدی! 🔮 اخباری‌گری و پیدایش درک بلند و نظامند از معارف دین! 🔮 الله اکبر به درک بلند و نظامند مرحوم کلینی! 🔮 تک روایت باب هشتم و شاید تمثیل 🔮 اراده الهی و آفرینش انسان کافر! كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَة ┄┅┅ ✨❀🌺❀✨ ┅┅┄ 🆔 @tarighebandegi
۱۹ آبان ۱۴۰۳
۱۹ آبان ۱۴۰۳
۱۹ آبان ۱۴۰۳
۱۹ آبان ۱۴۰۳
۱۹ آبان ۱۴۰۳
جرعه‌های بندگی ۰۲۶ [کیفیت کم].mp3
10.77M
🕋 🤲 🎧 جلسه ۲۶ | عبور از محدودیت خود (۷) 📅 ۱۴۰۳٫۰۷٫۱۸ 🔖 تأثیر تکرار در تربیت 🔖 یاد محدود خدا، یادی پیچیده در پیله محدودیت خود 🔖 ذکر دائمی، کلید رهایی از پیله خود 🔖 گسترش نگاه به نعمت‌های خدا، کلید ذکر دائمی 🔖 قلب، پیشران ذکر دائمی 🔖 ذکر دائمی در موضوعات گوناگون تجربه همه 🔖 رسیدن به ذکر دائمی خدای متعال ساده و همه‌گانی ┄┅┅ ✨❀🌸❀✨ ┅┅┄ 🆔 @tarighebandegi
۱۹ آبان ۱۴۰۳
سبحان الله کلما سبح الله شیء و...
۱۹ آبان ۱۴۰۳
🕋 🤲 🎙 📜 مباحث جلسه ۲۶ | عبور از محدودیت خود 🔖 (صفحه ۱) 🌺 این هفتمین جلسه‌ای است که پای سفره تعقیب سُبْحَانَ اللَّهِ كُلَّمَا سَبَّحَ اللَّهَ شَيْ‏ءٌ وَ كَمَا يُحِبُّ اللَّهُ أَنْ يُسَبَّحَ... نشسته‌ایم. به فضل الهی تقریباً تمام گفتنی‌ها در جلسات گذشته گفته شد. 🌺 توجه به مطالب آن‌ چنان پر اهمیت است که در تعقیبات مشترکه قرار گرفته است. همچون نماز بازآفرینی پنج‌باره آن در شبانه‌روز کلیدی است. 🌺 حرف این تعقیب هم یک چیز بیشتر نیست. از پیله‌های محدودیت‌ساز خود بیرون بیا. یاد پر مغز خدا را منحصر به نعمت‌های خود نکن. تسبیح، تحمید، تهلیل و تکبیر باید سزاوار و شایسته خدا باشد. خدایی خدا در آن دیده شود. 🖇 آری، در مسیر بندگی، جرعه‌نوش یاد او باید شد. یاد او هرگز محدود به نعمت‌های اختصاصی نیست. نگاه و تپش قلب در این نگاه را باید توسعه داد. 🖇 اگر کیفیت و کمیت یاد ما به‌هنگام نعمت‌های به «مَن» داده و دیگران فرق دارد نشانه خوبی نیست. هنوز با قله فاصله داریم. گویا هنوز خودمحوری است. عاشقی! هرگز. میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز 🖇 برخی به‌دنبال شنیدن سخن جدید هستند. اما تقدیر الهی چیز دیگری است. باز هم امشب دوست جدیدی آمده است. باید تکرار شود. ایستگاه مهمی است که خدای متعال در هفته‌های مختلف به‌دنبال بازآفرینی آن است. دانستن مهم نیست. اینگونه شدن مهم است. ☘️ آری، برخی از ما تاکنون اهل تسبیح نبودیم. اهل تحمید نبودیم. گوسفندی زندگی می‌کردیم. تازه یاد گرفته‌ایم اندکی خدا، خدا کنیم. ذره‌ای حواس‌ها جمع شده. دیگر تا یک میوه خوب به دستمان می‌رسد تمام ستایش خود را نثار باغ و باغبان نمی‌کنیم. با تمام وجود نمی‌گوییم: «باغ‌دار باغت آباد!» تسبیح و تحمیدی از دلمان بلند می‌شود. ☘️ اما مبادا فکر کنیم از پیله من رها شده‌ایم. باید برای هر نعمتی که به هر موجودی از اول آفرینش تا آخر عطا شده و می‌شود دلمان به یاد خدا بتپد. جگرمان در یاد خدا رنده شود. تسبیح، تحمید و... خودآگاه و ناخودآگاه بلند شود. ☘️ انتهای دعا که اصرار به نشان دادن نادانی ما دارد، کلید بزرگی برای شمولیت تسبیح است. نفس رام‌شده بی ادعا بهتر دست به تسبیح، تحمید و... گسترده می‌زند. نفس رام شده بی ادعا خیلی میان خود و دیگران فرقی نمی‌بیند. همه را رعیت رب العالمین می‌بیند. 🌸 در این جلسه پایانی بحث عبور از محدودیت خود بازآفرینی یک نکته اساسی ضروری است. 🌸 در این تعقیب علاوه بر توسعه یاد خدا در تمام نعمت‌ها، توسعه یاد خدا در هر زمان دیده می‌شود. هردو در خروج کامل از پیله خود بسیار کلیدی هستند. انسان باید همچون کسی که در پهنه اقیانوس غوطه‌ور در آب است و تنها آب می‌بیند نفسش به یک‌جا مشغول شود. 🌸 در این عبارات اصرار بر واژه‌ای مشاهده می‌شود. سُبْحَانَ اللَّهِ كُلَّمَا سَبَّحَ اللَّهَ شَيْ‏ءٌ... الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا حَمِدَ اللَّهَ شَيْ‏ءٌ... لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ كُلَّمَا هَلَّلَ اللَّهَ شَيْ‏ءٌ... اللَّهُ أَكْبَرُ كُلَّمَا كَبَّرَ اللَّهَ شَيْ‏ءٌ... کُلَّمَا به معنای هر زمان است. یعنی هرگاه چیزی تسبیح‌گوی است من هم تسبیح‌گوی باشم. هرگاه چیزی ستایشگر شد من هم ستایشگر باشم و... 🌸 آری، راه اساسی برای فرار از محدودیت خود ذکر دائمی است. و کلید رسیدن به آن توجه به تمام نعمت‌هاست. بسیاری از ما فعلاً نمی‌توانیم در تسبیح، تحمید و... غوطه‌ور شویم. با توجه به همین نعمت‌های جزئی می‌توانیم یاد خدا را همیشگی کنیم. لقلقه زبان را هم از فکرت دور بینداز. آنها پِرتی است. خاک اره است. دور ریختنی است. 🌸 گمان می‌کنید زمانی هست چیزی در حال تسبیح خدا نباشد؟ خیال می‌کنید لحظه‌ای هست که خدا تحمید و تهلیل و تکبیر نشود؟ هرگز! پس با زبان بی زبانی دارند تو را به یادی همیشگی و اقیانوسی دعوت می‌کنند. بسم اللّٰه... 🌸 آن زمان که نفس غوطه‌ور در اقیانوس بی پایان یاد الهی افتاد شاید تسبیحی متناسب با اهلیت خدا از نفسش برون آید. شاید تحمیدی متناسب با کرم الهی از او سر زد. رزقنا اللّٰه... 🌸 آری، بسیاری از ما هنوز در حال تمرین هستیم. با این سخنان، هنوز یک تسبیح و تحمید درست و حسابی نداشته‌ایم. هنوز در حال یادگیری هستیم. کار ما چون آن شاگرد نجاری است که تلاش می‌کند، چیزی به نام مُبل می‌سازد اما استاد نجار نمی‌پذیرد. استاد می‌گوید این مُبل مشتری ندارد. به درد قرار دادن در مغازه نمی‌خورد. برو دوباره بساز. 🖇 ادامه دارد... •┈┈••✾•🌸•✾••┈┈• 🆔 @tarighebandegi
۱۹ آبان ۱۴۰۳
🕋 🤲 🎙 📜 ادامه مباحث جلسه ۲۶ | عبور از محدودیت خود 🔖 (صفحه ۲)‌ 🍁 ذکر دائمی همان سخن صریح دسته‌های سه‌گانه آیات قرآنی بود. 🍁 و لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ عِنْدَهُ لا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِهِ وَ لا يَسْتَحْسِرُونَ. ‏ يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرُون‏ (انبیاء: ۱۹ و ۲۰) 🍁 فإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ هُمْ لا يَسْأَمُونَ (فصلت: ۳۸) 🍁 و اذْكُرْ رَبَّكَ في‏ نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خيفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَكُنْ مِنَ الْغافِلينَ. ‏إِنَّ الَّذينَ عِنْدَ رَبِّكَ لا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِهِ وَ يُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ يَسْجُدُونَ‏ (اعراف: ۲۰۵ و ۲۰۶) 🍁 علامه طباطبایی در تفسیر المیزان از این آیات نکاتی کلیدی و ظریف استخراج می‌کنند. اولاً عِنْدَ رَبِّكَ تنها فرشتگان نیستند. مراد آنانند که دل نزد محبوب جاگذاشته‌اند. ثانیاً تسبیح شب و روز همان ذکر دائمی است. 🍁 ذکر دائمی کار قلب است. زبان مادی است. خسته می‌شود. 🔗 خستگی از این ذکر دائمی درونی نشان از وجود بیماری استکبار در نفس است. «حَسِرَ» آن خستگی است که انسان از کاری در رفته و به برنامه پیشین خود باز می‌گردد. «سَأَم» آن خستگی است که انسان از کاری دلزده و منضجر می‌شود. خودمحوری است که انسان را به چنین حالاتی در یاد خدا می‌کشاند و کار را رها می‌کند. 🔗 یک استکبار ابلیس داست، یک استکبار هم آنان دارند که از ذکر دائمی محرومند. اگر ایمان دارای مراتب مختلفی است استکبار هم چنین است. البته، استکبار هرچه باشد خدا برنمی‌تابد. 🔗 برخی فرزندان در برابر پدر و مادر استکبار دارند. کم و زیادش فرقی ندارند. این بچه پسند پدر و مادر نیست. به او ترحم می‌کنند. غذایش می‌دهند. در خانه جا دارد. اما از چشمشان افتاده است. حال یک درجه استکبار داشته باشد یا صد درجه! بعضی فرزندان در برابر پدر و مادر استکبار دارند. کم باشد یا زیاد باشد پدر و مادر این بچه را نمی پسندند. نمی پذیرند. ترحم به او می کنند وقتی بچه آن ها است. در خانه آن ها باید بیاید. در کوچه او را نمی اندازند. ترحم به او می کنند. غذا به او می دهند. اما برای این بچه ارزشی قائل نیستند. از چشمشان می افتد. حالا یک درجه استکبار داشته باشد یا صد درجه! 🔗 چنان در امور گوناگون غرق شده‌ایم که این سخنان صریح قرآن کریم غریبه شده‌اند! ما طلبه‌ها یک جور، دیگران هم جوری دیگر. سال‌هاست که قرآن و مفاتیح در چند متری ما بوده است! عذری نداریم. 🔗 گفتن این سخنان تعجب‌آور نیست. احساس تازگی این سخنان تعجب‌انگیز است. 📌 آنچه اساس است ذکر دائمی خداست. کلید اصلی آن هم همین توجهات چهارگانه است. باید در انواع یاد خدا باشیم. تسبیح شد، تسبیح. نشد، تحمید. نشد، تهلیل و تکبیر. نفست در تسبیح بود به‌یک‌باره رفت در تحمید اشکالی ندارد. از تحمید به تکبیر و از تکبیر و به تهلیل رفت اشکالی ندارد. به ترتیب این چهار ذکر سیر کرد مهم نیست. مهم غوطه‌ور شدن در یاد اوست. 📌 راهکار، هم ساده ساده ساده. توجه به هر نعمت رفتن در یکی از این افکار چهارگانه. با این روش همه چیز و همه جا ابزار یاد خداست. حق با امیرالمؤمنین علیه‌السلام است: «إِنَّ الدُّنْيَا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَقَهَا وَ دَارُ عَافِيَةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهُ... وَ مَتْجَرُ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ؛ یقیناً دنیا خانه راستیم است هرکس به‌درستی با آن تا کند. خانه عافیت است برای کسی که به‌درستی از آن درک کند. خانه بی‌نیازی است برای کسی که از آن توشه برچیند... و محل تجارت دوستداران خداست.» 📌 این سخنان تعجب‌آور نیست. وا غفلتا از دنیا گفتن تعجب‌انگیز است. حق با سیدعلیخان است که برخی نمی‌توانند از یاد خدا خارج شوند. همه چیز آیه اوست. همه چیز یادآور اوست. همه چیز سکوی پرتاب به‌سوی یاد اوست. با دیدن هر چیز گاه دل به تسبیح می‌افتد، گاه بر دور تحمید می‌چرخد. گاه ترکیبی، گاه چرخشی، گاه... اینها مهم نیست. دل خیلی دستور بردار نیست. مهم بیرون نرفتن از یاد خداست. 🖇 ادامه دارد... •┈┈••✾•🌸•✾••┈┈• 🆔 @tarighebandegi
۱۹ آبان ۱۴۰۳