📷 تصویری کم یاب از جمعی از وعاظ و روضه خوان های تهران در دوره قاجار ✍ در دوره قاجار، وقتی ماه محرم فرا می‌رسید، گویا همه تهران به صورت یک تکیه بزرگ درمی‌آمد. زیرا در هر کوچه و خیابانی، در تکیه‌ها، مساجد، و خانه‌های مردم به ویژه خانه اعیان، مجالس روضه و عزاداری برپا می‌شد. گرچه در تعداد قابل توجهی از تکیه‌ها، مجالس #تعزیه و #شبیه_خوانی برگزار می‌شد، اما مجالس وعظ و روضه هم جایگاه ویژه خود را داشت. 🔹روضه خوان های آن دوره، که همگی روحانیونی عمامه بر سر بودند، دو دسته بودند. به گفته عبدالله مستوفی: «در این وقت روضه خوانها دو صنف بودند: یکی واعظین که بعد از خطبه افتتاحیه و طرح کردن یکی از آیات قرآن، وارد تحقیق در اطراف آیه شده و با ذکر امثال و حکم، مطالب عالی اخلاقی و مذهبی را تشریح و توضیح و با ذکر اشعار مناسب، مطالب را دلنشین کرده و در آخر هم مقداری ذکر مصیبت نموده... دسته دیگر روضه خوان به معنی اخص بودند که منبر را به سلام بر سید الشهداء(ع) شروع و بلافاصله وارد ذکر مصیبت شده و به قدر ده دقیقه نظم و نثر مخلوط کرده... برای واعظین، سواد و برای ذاکرین آواز از لوازم بود.» (شرح زندگانی من ج۱ ص۲۷۵) از دسته وعاظ میتوان به #ملا_نظرعلی_طالقانی و #سید_ریحان_الله_کشفی اشاره کرد. 🔹خانه برخی از علما در دهه محرم میزبان طبقات مختلف مردم بود و مجالس باشکوهی در آن برگزار می‌شد. از جمله روضه های خانه #حاج_ملاعلی_کنی که هم شلوغ میشد و هم از کیفیت قابل توجهی برخوردار بود. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran