✅پس از #واقعه_عاشورا، وقتی کاروان اسرای کربلا به کوفه برده شدند، در دروازه‌های شهر، #امام_سجاد(ع)، #حضرت_زینب(س) و حضرت ام کلثوم(س) با مردم سخن گفتند.
پس از واقعه عاشورا، اسیران به همراه عمر بن سعد و لشگریان، وقتی شب هنگام به کوفه رسیدند، عبیدالله دستور داد کاروان مدتی در بیرون کوفه توقف کند تا مقدمات ورودشان فراهم شود. صبح روز بعد طبل‌ها به صدا درآمد و بنا به فرمان رسمی حکومت، مردم برای جشن پیروزی بر قیام‌کنندگان علیه حکومت، آماده شده بودند.
اسیران اهل بیت(ع) عصمت و طهارت سوار بر چهل شتر بدون جهاز، در محاصره لشگریان عمر سعد وارد کوفه شدند، و جمعیت زیادی از مردم برای تماشا از خانه‌ها بیرون آمدند؛ و این فرصت خوبی بود که خاندان امام حسین(ع) تا پیش از اینکه وارد کاخ عبیدالله شوند، به روشنگری مردم و تشریح نهضت عاشورا بپردازند.
پس امام سجاد(ع) شروع به قرائت خطبه کردند :
🔷《أَیُّها النّاسُ!
مَنْ عَرَفَني فَقَدْ عَرَفَني و مَنْ لَمْ یَعْرِفْني فَأنا عليُّ بْنُ الحُسَیْنِ(ع) المَذْبُوحِ بِشَطِّ الْفُراتِ مِنْ غَیْرِ ذَحْل وَ لا تِرات!
اَنَا ابْنُ مَنِ انْتُهِکَ حَرِیمُهُ وَ سُلِبَ نَعِیمُهُ وَ انْتُهِبَ مالُهُ وَ سُبِیَ عِیالُهُ، اَنَا ابْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً، فَکَفى بِذلِکَ فَخْراً.
اَیُّهَا النّاسُ!
ناشَدْتُکُمْ بِاللهِ هَلْ تَعْلَمُونَ اَنَّکُمْ کَتَبْتُمْ اِلى اَبِی وَ خَدَعْتُمُوهُ، وَ اَعْطَیْتُمُوهُ مِنْ اَنْفُسِکُمُ الْعَهْدَ وَ الْمِیثاقَ وَ الْبَیْعَة ثُمَّ قاتَلْتُمُوهُ وَ خَذَلُْتمُوهُ؟
فَتَبّاً لَکُمْ ما قَدَّمْتُمْ لاَِنْفُسِکُمْ وَ سَوْاهً لِرَاْیِکُمْ، بِاَیَّةِ عَیْنِ تَنْظُرُونَ اِلى رَسُولِ اللهِ(ص) یَقُولُ لَکُمْ :
قَتَلْتُمْ عِتْرَتِی وَ انْتَهَکْتُمْ حُرْمَتِی، فَلَسْتُمْ مِنْ اُمَّتِی؟》
♦️ای مردم! هر کس مرا می‌شناسد، می‌شناسد و هر کس نمی‌شناسد (بگویم) که من علی فرزند حسینم که در کنار فرات او را کشتند بی آنکه خونی طلبکار باشند و قصاصی خواهند، من پسر آن کسم که حرمت او شکستند و مال او تاراج کردند و عیال او را به اسیری گرفتند، من پسر آن کسم که او را به زاری کشتند و این فخر ما است!
ای مردم شما را به خدا سوگند می‌دهم آیا در خاطر دارید سوی پدر من نامه نوشتید و او را فریب دادید و پیمان و عهد و میثاق بستید و باز با او کارزار کردید و او را بی یاور گذاشتید؟
هلاک باد شما را! چه توشه ای برای خود پیش فرستادید!
و زشت باد رأی شما! به کدام چشم به روی پیغمبر(ص) نظر می‌افکنید وقتی با شما گوید عترت مرا کشتید و حرمت مرا شکستید، پس، از امت من نیستید؟
راوی(حزیم) می گوید :
صدای مردم به گریه بلند شد و به یکدیگر می گفتند هلاک شدید و نفهمیدید!
پس علی بن الحسین(ع) در ادامه فرمود :
🔷《رَحم اللهُ اِمرأًٌ قَبِلَ نَصیحَتی و حَفِظَ وَصیّتی فِی اللهِ و فی رَسُولِه(ص) و فی أهلِ بیتِه(ع)، فإنّ لَنا (فِی رَسُولِ اللهِ أُسْوَة حَسَنَة)》
♦️خدای رحمت کند آن که نصیحت من را بپذیرد و وصیت مرا محض خدا و رسول(ص) و خاندان وی نگه دارد!
«فان لنا فی رسول الله(ص) اسوة حسنة».
روای می گوید :
همه کوفیان حاضر گفتند :
یابن رسول الله!
ما فرمانبرداریم و پیمان تو را نگاه داریم، دل به جانب تو داریم و هوای تو در خاطر ماست، خدای تو را رحمت فرستد! فرمان خویش بفرمای که ما جنگ کنیم با هر که جنگ تو خواهد و آشتی کنیم با هر کس تو با او صلح کنی و قصاص خون تو را از آنها که بر تو و ما ستم کردند بخواهیم.
و امام سجاد(ع) در ادامه خطاب به آنان فرمود :
🔷《هَیْهات! اَیُّهَا الْغَدَرَةُ الْمَکَرَةُ!
حِیلَ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ شَهَواتِ اَنْفُسِکُمْ، اَتُرِیدُونَ اَنْ تَاْتُوا اِلَیَّ کَما اَتَیْتُمْ اِلى آبایِی مِنْ قَبْلُ؟
کَلاّ وَ رَبِّ الرّاقِصاتِ اِلى مِنى!
فَاِنَّ الْجُرْحَ لَمّا یَنْدَمِلْ، قُتِلَ اَبِی بِالاَْمْسِ وَ اَهْلُ بَیْتِهِ مَعَهُ، فَلَمْ یُنْسِنِی ثُکْلَ رَسُولِ اللهِ(ص) وَثُکْلَ اَبِی وَ بَنِی اَبِی وَ جَدِّی، شَقَّ لَهازِمی وَ مَرارَتُهُ بَیْنَ حَناجِرِی وَ حَلْقِی، وَ غُصَصُهُ تَجْرِی فِی فِراشِ صَدْرِی، وَ مَسْاَلَتِی اَنْ لا تَکُونُوا لَنا وَ لاعَلَیْنا.》
♦️هیهات! ای بی وفایان مکار!
میان شما و شهوات حایل آمد، می خواهید همان اعانت که پدران مرا کردید همان گونه مرا هم اعانت کنید؟
هرگز چنین نخواهد شد. سوگند به پروردگار آن زخم که دیروز از کشتن پدرم و اهل بیت وی بر دل من رسید هنوز بهتر نشده و التیام نیافته است، و هنوز داغ پیغمبر (ص) فراموش نگشته و داغ پدرم و فرزندان پدر و جدم موی رخسار مرا سپید کرده است و تلخی آن میان حلقوم و حنجره‌ی من است و اندوه آن در سینه‌ی من مانده است، و خواهش من این است نه با ما باشید و نه بر علیه ما!
📚منابع :
۱)الاحتجاج طبرسى، ج ۲،ص ۱۱۷- ۱۱۹
۲)بحارالانوار مجلسی، ج ۴۵، ص ۱۱۲- ۱۱۳
۳)اللهوف ابن طاووس، ص۱۹۲
@tarikh_j
#خلاصه مقاله بازتاب تفکر عثمانی در حادثه کربلا:بخش اول👇👇
✅نکته مهم در شناخت #واقعه_عاشورا شناخت دقیق تفکر سیاسی -مذهبی نیروهای عراقی است که در برابر قیام #امام_حسین صف آرایی کردند. سابقه تاریخی #کوفه، به پیچیدگی تحلیل این نهضت افزوده و باعث شده تا حقیقت ماجرا در ابهام بماند.
دو عامل مهم مانع شناخت دقیق خط فکری و سیاسی نیروهای معارض شده:
- اول تبلیغات و سانسور گسترده اموی
- دوم رخ دادن این حادثه در جغرافیای شیعه
این دو عامل مانع آشکار شدن نقش گروه های معارض شد و بهانه ای به معارضان شیعه داد که اشکال کنند با عزاداری در روز عاشورا می خواهید به چه کسی ایراد بگیرید در حالی که هم فکران خودتان امام حسین را دعوت کردند و در کربلا به شهادت رساندند.
در حالی که با شناخت مذهب عثمانی متوجه افکار نیروهای معارض شده که چگونه اوضاع را به دست گرفتند. بر اساس اعتقاد عثمانیان ، عثمان مظلومانه کشته شد و امام علی مخفیانه با گروه های شورشی همکاری کرده و یا با سکوت خود آنها را همراهی کرد.
حکومت علی (ع) نامشروع است و باعث ایجاد فتنه در میان مسلمانان شد.
از نشانه های تفکر عثمانی در مسائل سیاسی نظامی که باعث ایجاد جنگ جمل شد گرچه با پیروزی حزب علوی و حتی پس از صلح امام حسن تفکر عثمانی به سرعت افزایش پیداکرد و حتی به نوع افراطی آن یعنی ناصبی رسید.
در مسائل عقیدتی که در تفکر عثمانی فقط سه خلیفه ابوبکر، عمر و عثمان را قبول داشتند وخلافت امام علی را دوران فتنه می دانستند و در نوع افراطی آن به لعن امیرالمؤمنین می پرداختند تا زمان احمدبن حنبل که مسئله تربیع را مطرح کرد و خلفای چهارگانه را اینگونه معرفی کرد : ابوبکر، عمر ، عثمان ، علی
در بررسی شکل گیری و گسترش تفکر عثمانی در کوفه به نظر میرسد که تشیع کوفه سیاسی بود و تعداد کمی گرایش تشیع مذهبی داشتند.
در جنگ صفین درست است که تعداد زیادی از کوفیان طرفدار امام بودند اما از مخالفین هم تعدادشان قابل توجه بود و متأسفانه پیامدهای جنگ صفین تأثیر خود را بر مردم کوفه گذاشت و کشته ها و معلولیت ها زمینه ساز تبلیغات زیادی علیه امام شد.
معاویه حتی بعد از صلح با امام حسن تلاش فراوان نمود تا این تفکر عثمانی را اشاعه دهد از جمله اقدامات وی:
1. انتخاب حاکمان عثمانی مذهب
2. سیاست ارعاب و تطمیع، قتل و فتنه کردن، شکنجه، تبعید و زندانی کردن
3. حمایت و تقویت عثمانی مذهبان کوفه
این سیاست ها آنقدر تأثیر کرد که حتی طرفداران امام علی را به تفکر انداخت که چرا امام را همراهی کرده اند و این گناه بزرگی بوده است.
افزون بر شناخت تفکر عثمانی یکسری ملاک هایی است که مشخصه های عثمانی مذهبان را معلوم می سازد :
1. مقدم داشتن عثمان بر امیرالمؤمنین
2. بیعت نکردن با امیرالمؤمنین و یا شکستن بیعت مثل طلحه و زبیر
3. عدم همراهی با امیرالمؤمنین در جنگ های جمل و صفین و نهروان
4. یاری و همراهی کردن معاویه در صفین، معاویه با شعار خونخواهی از خلیفه مظلوم هشتاد هزار نفر را همراه خود کرد
5. بغض و دشمنی نسبت به امیرالمؤمنین و سب و لعن آن حضرت و اهل بیت او آنها امام علی را کذاب میدانستند
6. جعل روایات و دروغ پردازی بر ضد امام علی که آنقدر گسترش پیدا کرد که معاویه خود دستور توقف آن را داد
7. ادبیات سیاسی اموی > امام علی را به ابوتراب و شیعیان را ترابیه می خواندند
8. پذیرش مناصب سیاسی و نظامی از طرف امویان و مروانیان
9. هم پیمانی با بنی امیه و عثمانی مذهب ها
10. مخالفت صریح و شرکت در سرکوبی جنبش های شیعی و قتل شیعیان به خصوص تشیع مذهبی
بازتاب تفکر عثمانی در سرکوبی قیام مسلم
با توجه به رفتار شناسی سیاسی افرادی که مأمور ضربه به قیام مسلم و پراکنده نمودن مردم از دور او بودند آشکار میشود که آنان دارای تفکر عثمانی و از هواخواهان بارز اموی و دارای سوابق ضد شیعی و بلکه ناصبی بودند.
در ماجرای شهادت مسلم سخنان بسیاری رد و بدل میشود که نشان میدهد ناشی از تفکر عثمانی بوده و به طور مثال:
1. منع آب از شیعیان و کشتن آنان با لب تشنه به هنگام دستگیری، رفتاری سیاسی است که عثمانی مذهبان پس از کشته شدن عثمان اتخاذ کردند.
2. جهنمی دانستن نماینده امام حسین و شیعیان آن حضرت
3. این اندیشه که هر حرکت و قیامی بر ضد حاکم وقت محکوم و خروج از دین است تفکری بود که بنی امیه آن را تبلیغ می کردند.
نامه ها:
تفکر عثمانی را میتوان از نامه های ارسالی برای امام حسین نیز دریافت.
الف) نویسندگان نامه ها
تاریخچه مواضع سیاسی نویسندگان نامه ها حاکی از آن است که نباید این افراد را از نظر تفکر سیاسی و مذهبی یکسان دانست.
افرادی چون سلیمان که به امام نامه نوشتند و خود را جماعتی شیعه از مؤمنان دانستند
اما در نامه اشراف کوفه اولا هیچ سندی نیست که نشان دهد آنان در خانه سلیمان اجتماع کرده اند ثانیا این گروه آخرین کسانی بودند که نامه نوشتند و این تأخیر قابل تأمل است
ب) متن نامه ها
@tarikh_j