ب. ساحت ابزارها و وسايل در وسايل و ابزارهايي که جنبة ارزشي ندارند و فقط نيازهاي مادي مردم را برطرف مي‌كنند، مانند نوع خوراک، پوشاک و مسکن، تأسي به اهل‌بيت ع مطرح نيست. دراين‌باره پيروان اهل‌بيت‏ ع مطابق تحولات ابزارها و به هر کسي که مي‌تواند اين ابزارها را در اختيار بنهد، مراجعه مي‌کنند. همان‌طور که خود اهل‌بيت ع نيز هماهنگ تحولات زمان از امکانات و ابزارهای نوين بهره می‌گرفتند و جمود بر امکانات گذشته را ناروا می‌شمردند. امام صادق ع در پاسخ کسی که به نوع پوشش آن حضرت که مغاير پوشش علی ع بود اعتراض داشت، فرمود: اِنّ على بن ابِى طالب ع کان يلبس ذلک فِى زمان لاينکر؛ و لو لبس مثل ذلک اليوم شهر به. فخير لباس کل زمان، لباس اهله ... و لو لبس مثل ذلک اللباس فِى زماننا لقال الناس هذا مراء؛ علی بن ابی طالب ع زمانی‌که آن لباس را می‌پوشيد، مورد مخالفت قرار نمی‌گرفت؛ اگر کسی لباسی مثل آن را امروز بپوشد به آن شهرت می‌يابد (يعنی پوشيدن آن لباس امروز لباس شهرت است). پس بهترين لباس هر زمان لباس اهل آن زمان است ...؛ اگر کسی مثل آن لباس را امروز بپوشد؛ مردم می‌گويند ريا می‌کند. بنابراين، ساحت ابزارها و وسايل نيز تخصصاً از بحث ما خارج است. #اهلبیت #سیره @tarikh_j

ج. اختصاصات اهل‌بيت ع برخي از کارها را پيامبر ع انجام مي‌داد يا ترک مي‌نمود و با دلايل خاص ثابت شده است که مخصوص آن بزرگوار بوده است. مثل وجوب نماز شب بر حضرت و حرمت صدقه بر او و بر اهل‌بيتش‏ ع و نيز، حرمت زنان پيامبر ع بر ديگران و حرمت ترک جبهه نبرد، گرچه تنها باشد. اين امور نيز تخصصاً از بحث خارج است. د. رفتار متشابه در مواردي رفتار اهل‌بيت‏ ع همانند برخي از گفتارشان داراي اسراري خاص و به‌گونه‌ای متشابه بوده، و قرينه‌اي که آن را روشن کند وجود ندارد. گاه بيشتر از يک‌بار هم رخ نداده است. از‌ اين‌‌‌رو، نمي‌توان از آن به عنوان سيره ياد کرد و اين مورد نيز از بحث حاضر خارج است. منبع: برگرفته از کتاب درآمدی بر سیره اهلبیت؛ نویسنده: حجت الاسلام حسین عبدالمحمدی #اهلبیت #سیره @tarikh_j

📣📣📣انجمن علمی - پژوهشی تاریخ معاونت پژوهش جامعه الزهرا سلام الله علیها با همکاری بخش مجازی برگزار می کند نشست علمی -پژوهشی 📌«دونمه فرقه ای در میانه ی یهودیت و اسلام» 🔶با حضور مترجم کتاب: سرکار خانم زهرا مهرجویی 🕚زمان برگزاری: دوشنبه 26/3/99، ساعت 10:30 الی 12 به صورت آنلاین ✅لینک حضور در نشست 👇 https://adobevu2.jz.ac.ir:443/r6r603u2l91/ https://eitaa.com/jz2602

برای شرکت در نشست این نرم افزار را بر روی سیستم کنید. ☑️ در قسمت آدرس، لینک کارگاه را وارد کنید و اینتر کنید: https://adobevu2.jz.ac.ir:443/r6r603u2l91/ ☑️ در صفحه ای که باز می شود، قسمت guest (مهمان) را انتخاب کنید و در قسمت your name (نام و نام خانوادگی خود را وارد کرده و سپس بر گزینه enter room (ورود به جلسه) کلیک کنید. @tarikh_j

ورود به کارگاه آنلاین: 🔺اگر از کامپیوتر یا لپ تاپ برای ورود به کارگاه استفاده می کنید: ☑️ مرورگر موزیلا را در سیستم خود باز کنید. ☑️ در قسمت آدرس، لینک کارگاه را وارد کنید و اینتر کنید: https://adobevu2.jz.ac.ir:443/r6r603u2l91/ ☑️ در صفحه ای که باز می شود، قسمت guest (مهمان) را انتخاب کنید و در قسمت your name (نام و نام خانوادگی یا کد تحصیلی خود را وارد کرده و سپس بر گزینه enter room (ورود به جلسه) کلیک کنید. @tarikh_j

اصول اخلاقی و تربیتی برخورد با دشمنان در سیره امیرمومنان ع نویسنده: احمدیان احمد آبادی، اکرم؛ فراهتی، عباسعلی؛ بهار و تابستان 1394 - شماره 1 (18 صفحه - از 33 تا 50) برخورد درست و اصولی با هر پدیده ای، نقش بسیار مهمی در رسیدن به اهداف از راه صحیح دارد. از جمله این پدیده ها، رفتار در برابر دشمنان است، که اگر طبق مبانی اخلاق و تربیت اسلامی صورت گیرد، یکی از عوامل موفقیت و اقتدار واقعی در میدان نبرد خواهد بود. در مقابل، بی توجهی در این زمینه، گاه باعث ضررهای جبران ناپذیری می شود. اسلام، دین تعلیم و تربیت است. از دیدگاه این آیین، رسیدن به پیروزی، با هر وسیله ای پذیرفته شده نیست و تعهد به اخلاق، تنها راه کامیابی واقعی و رضایت الهی خواهد بود. سوال این است که چگونه باید با دشمنان برخورد کنیم تا به مطالبات بر حق خود برسیم؟ به عبارت دیگر، رعایت کدام اصول در برخورد با دشمنان، پیروزی واقعی و رضایت الهی را به ارمغان خواهد آورد؟ پاسخ به این پرسش ها با تکیه بر سیره ی عملی امیرالمومنین علی(ع)، هدف این نوشتار است. از این روی، در این پژوهش به سبک مسئله محور و با روش تحقیق کتاب خآن های، سعی بر این است که به تحلیل اصول اخلاقی و تربیتی برخورد با دشمنان با توجه به سیره ی علوی پرداخته شود. "از آن‌جایی که برخورد صحیح در برابر دشمنان، از مسائل اساسی و مهم فرهنگ اسلامی به شمار می‌آید، و با توجه به این که مفروض اصلی پژوهش حاضر‌‌، این است که چون دین اسلام بر محوریت اخلاق بنا شده، پس تمام موارد اخلاقی در آن متجلی است، مانند: اصول اخلاقی و تربیتی برخورد با دشمنان که در کلام و سیره‌‌ی علوی کاملا مشهود است. ‌‌ ادب از آن‌جا که دین اسلام، بر پایة‌‌ کمال و فضایل انسانی بنا گردیده و هدف بعثت پیامبر(ص) طبق فرمایش ایشان، اتمام و اکمال مکارم اخلاق معرفی شده است(قمی، 1414ق: ج2،ص676)، بدیهی است یکی از اصول مهم مقابله با دشمن در نگاه علی(ع) که شاگرد مکتب نبوی بود، رعایت ادب باشد؛ زیرا از اهداف مهم جهاد‌‌، احیای ارزش‌‌ها و فضایل اخلاقی و مبارزه با زشتی‌‌هاست. حتی در جنگ تبوک هنگامی که سپاه اسلام، اطمینان حاصل کرد که رومیان از حمله به سرزمین اسلامی منصرف شده‌‌اند، از رویارویی با آنان خودداری کرد(واقدی، 1989م، ج3،ص1019) ولی با این وجود، قرآن کریم همان‌طور که از مجموع آیات آن معلوم است، نه به طور کلی و در هر شرایطی، طرفدار جنگ است و نه به طور کلی و در هر شرایطی، حامی صلح است‌‌(مطهری، 1365،ج3،ص171)؛ به عبارت دیگر، اسلام نه صلح را به معنی یک اصل ثابت می‌پذیرد که در همة‌‌ شرایط باید صلح باشد و نه در تمام شرایط جنگ را می‌پذیرد." لینک کوتاه:http://noo.rs/sdZpY تنظیم : زهرا حسینی #اهلبیت #سیره @tarikh_j

سیره حضرت زهرا سلام الله علیها در تربیت فرزند نویسنده: موسوی، سیده زهرا؛ بهار 1396 - شماره 121 (20 صفحه - از 103 تا 122) تربیت فرزندانی که دارای شخصیتی سالم و باثبات بوده و در آینده بتوانند در جامعه نقش پیش¬برنده و مفیدی ایفا کنند، از مهم¬ترین دغدغه¬های والدین و برنامه اساسی خانواده است. روشن است که دستیابی به این مهم نیازمند الگویی قابل اطمینان و تضمینی است، به گونه¬ای که ضمن سازگاری با شرایط روحی و جسمی کودک، نتیجه خوب و مناسبی را نیز به همراه داشته باشد. برای رسیدن به چنین الگوی تربیتی بهترین و نزدیک¬ترین راه، استفاده از سرچشمه وحی و خاندان پاک عصمت و طهارت((ع)) است. از این رو این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی سیره حضرت زهرا(س) در کتب روایی اختصاص یافته است. آنچه از این پژوهش می¬توان دریافت این است که حضرت زهرا(س) در روش تربیتی خود به نیازهای مادی و معنوی فرزندان توجه داشته و به تربیت در دو بعد مادی و معنوی اهتمام ورزیده¬اند؛ چرا که در تربیت کودک نه تنها جسم، بلکه سایر ابعاد عبادی، عاطفی و اعتقادی و... فرزندان باید مورد توجه قرار گیرد و نقطه آغاز دامان مادر است. "توجه ویژۀ حضرت زهرا(س) به این مهم و اهمیت آن در زندگی و روح و جان کودکان، زمانی بیشتر آشکار می‌شود که بدانیم با وجود آنکه پیامبر اکرم(ص) برای امام حسن و امام حسین((ع)) عقیقه قرار داده بودند، ولی حضرت زهرا(س) خود نیز به این کار مبادرت ورزیدند. از این رو مناسب است والدین نیز از زندگانی حضرت زهرا(س) الگو گرفته و برای سلامت جسم و روح فرزندان که ارزش و اهمیت فراوانی دارد سرمایه گذاری کرده و سرآغاز زندگی آن‌ها را تقرب به خداوند قرار دهند. اقدام دیگری که در این زمینه در زندگی حضرت زهرا(س) مشاهده می‌شود، توجه به زینت فرزندان است که به نوعی آن‌ها را به سمت زیبایی هدایت می‌کند: «أن فاطمة حلت‌ الحسن‌ و الحسین؛ فاطمه(س) حسن و حسین((ع)) را می‌آراست. شاید برخی با مطالعة این روایات تصور کنند که حضرت زهرا(س) با داشتن جایگاهی معنوی خاص، اگر به عبادت می‌پرداختند مناسب‌تر بود، ولی رفتار ایشان نشان از اهمیت توجه مادر به کودک دارد و تذکر و توجهی برای بانوان است که به هر دلیل از انجام این کار سرباز می‌زنند. توجه به نیازهای معنوی از بستر عقیقه برای فرزند، صدقه دادن برای فرزند، آموزش مسائل عبادی با برنامه ریزی و تشریح جایگاه و اهمیت اعمال عبادی، پرورش عواطف و احساسات در سایة توجه به حس زیباشناسی و حس نوع دوستی و همدردی و توجه به نیازهای مادی با عنایت به تغذیه و بازی کودکان، از مهمترین جلوه‌های سیرة تربیتی حضرت زهرا (س) در پرورش فرزندان است که تبیین آن در این نوشتار گذشت." لینک کوتاه:http://noo.rs/sPKBB تنظیم: زهرا حسینی #اهلبیت #سیره @tarikh_j

محمد خدابنده یا سلطان محمد صفوی در ۹۳۸ قمری متولد شد. مادرش سلطانم، دختر موسی سلطان موصلوی ترکمان (از امیران بزرگ بایندریه) بود. محمد از کودکی به خدابنده ملقب شد. هنگامی که شش ساله بود، شاه طهماسب حکومت خراسان را به او داد و محمدخان شرف الدین اغلی تکلو را با منصب امیرالامرایی و همچنین به عنوان لله خدابنده راهی خراسان کرد.( سکندرمنشی، نقاوة الآثار فی ذکر الاخیار، ج۱، ص۱۲۵)خدابنده تا ۲۶ سالگی در هرات بود. در حمله ازبکان چشمان وی آسیب دید و هرگز بینایی کامل به دست نیاورد.(عالم‌آرای شاه طهماسب، ص۳۱۳ـ۳۱۶؛ قس اسکندر منشی، نقاوة الآثار فی ذکر الاخیار، ج۱، ص۱۲۶) با درگذشت شاه طهماسب اول در ۹۸۴، اختلاف امیرانقزلباش برای انتخاب جانشین بالا گرفت و به درگیری‌های خونینی انجامید. عاقبت پس از دوره کوتاه سلطنت اسماعیل میرزا و با قتل او امیران قزلباش خدابنده را جانشین شاه طهماسب اعلام کردند و او را به قزوین فراخواندند. @tarikh_j

خدابنده در ۹۸۶ در قزوین مستقر شد در حالی که اراده‌ای از خود نداشت، کارهای حکومتی را عملا در اختیار مهدعلیا و میرزاسلمانِ وزیر قرار داد (همان ،ج۱، ص۲۲۴) در سال ۹۹۲ق، امیران قزلباش که از دخالت‌های مهدعلیادر امور حکومتی ناخرسند بودند، او را در حضور خدابنده به قتل رساندند. پادشاه صفوی از بیم قزلباشان عاملان این حادثه را تنبیه نکرد.(منشی قمی، خلاصةالتواریخ، ج۲، ص۶۹۶ـ۶۹۹؛ اسکندرمنشی، نقاوة الآثار فی ذکر الاخیار، ج۱، ص۲۴۷) او در مدت نه سال و شش ماه حکومت با بی‌کفایتی و ناتوانی حکومت کرد و فقط اسمی از سلطنت داشت. او اکثر اوقاتش را به خوشگذرانی سپری می‌کرد و امور مملکت در دست امیران جاه طلب قزلباش بود.(جُنابدی، روضةالصفویه، ص۶۰۴؛ مستوفی، زبدةالتواریخ ص۸۸) هر طایفه‌ای از امرای قزلباش یکی از پسران خدابنده را دستاویز مقاصد سیاسی خود برای رسیدن به قدرت و سرکوب رقیبانشان قرار دادند. این وضع گذشته از نابسامانی داخلی، باعث شد تا عثمانیان از مغرب وازبکان از مشرق، به ترتیب به آذربایجان و خراسان هجوم آورند. در واقع دوره سلطنت محمد خدابنده، دوره اوج درگیریها و اختلافات داخلی در تاریخ صفویان بود. @tarikh_j

اگرچه خدابنده در برابر پافشاری طرفداران ابوطالب میرزا تسلیم شد و او را به جانشینی خود انتخاب کرد. اما مدتی بعد خسته از وضع نابسامانش خود را از سلطنت خلع و تاج شاهی را بر سر عباس میرزا گذاشت.(شاملو، قصص الخاقانی، ج۱، ص۳۵۰، ۳۵۹ـ۳۶۵، ۳۷۰ـ۳۷۲) بعد از برکناری خدابنده از سلطنت، در منابع خبری از احوال وی نیست. فقط به این اشاره شده که وی در پی بیماری در ۱۰۰۴ در قزوین درگذشت. او را نخست در آستانه امامزاده حسین قزوین دفن کردند، سپس جسدش را به عتبات عالیات فرستادند.(شاملو، قصص الخاقانی، ج۱، ص۵۱۶) @tarikh_j

#تحلیل_شخصیت_امام_صادق_علیه_السلام_از_دیدگاه_رهبر_معظم_انقلاب ✍ دو قضاوت درباره امام صادق علیه السلام، در میان مردم رایج است. قضاوت اول، قضاوتی جانبدارانه است؛ و از طرف کسانی ابراز می شود که تنها به نام، شیعه امام صادق علیه السلام هستند، نه به عمل. و آن چنین است: امام صادق علیه السلام، در موقعیتی قرار گرفت که فرصت یافت به نشر احکام دین بپردازد و درِ خانه خود را به روی جویندگان علم، باز کند. امام در این قضاوت، یک دانشمند است. یک مدرس بزرگ، یک اهل علم و اهل تحقیق است. دریای بیکرانی از معلومات که ابوحنیفه درباره اش چنین گفت و مالک چنان. از لحاظ پایداری در برابر عوامل مضمحل کننده دین و پاسداری از جهت‌گیری‌های درست اسلامی، از نظر عمل به وظیفه ی امر به معروف و نهی از منکر و موضع گیری شایسته در برابر سلطه های ضد دینی و ضد انسانی، صفر محض است و هنوز پایین تر... به پندار این قضاوت گران امام صادق علیه السلام، در مقابل وضعیت مشقت بار جامعه اسلامی، هیچ حساسیتی ندارد و احساس مسئولیتی نمی کند. دلش خوش است که، ابن ابی العوجا یا فلان ملحد دیگر آمد، در محضرش نشست و خودش یا شاگردانش به جان او افتادند و او، درمانده و مغلوب، از مجلس خارج شد. البته هرگز مسلمان نشد. قضاوت دوم، متعرضانه است؛ قضاوت کسانی که امام صادق علیه السلام را به عنوان یک امام نشناخته‌اند؛ او را کسی می‌دانند در تاریخ، که به عنوان یک واقعیت، قابل انکار نیست. ولی برای قضاوت درباره او باید منتظر ماند تا زندگینامه او دانسته و سیمای او در آینه تاریخ دیده شود و آنگاه به این نتیجه رسیدکه امامت_ منصبی که به عقیده طرفدارانش، به معنی رهبری دین و دنیاست_ به او می زیبد و آنگاه به عنوان یک انسان بزرگ و شایسته تکریم قبولش کرد، و یا نمی زیبد و ناگزیر باید از او روی گردانید و زبان به طعن او گشود. 👈 ادامه دارد... #اهلبیت @tarikh_j

👈 اما قضاوت سوم، که با نقد و رد دو قضاوت پیشین؛ هویدا می گردد و سیمای حقیقی امام صادق علیه السلام را به تصویر می کشد. قضاوت نخستین، بر پایه چند روایت استوار است. روایاتی از قبیل اینکه امام را در محضر منصور عباسی، همچون مقصر پشیمان و سرافکنده ای ترسیم می کند و از زبان امام، سخنان و ستایش هایی خطاب به منصور نقل می کند. البته مضمون این روایات برای روح های عافیت طلب، کاملاً متناسب و قابل قبول است. حجت قاطعی است برای فرصت طلبانی که در پس دستاویزی موجه و کلاهی شرعی می گردند. به نظر ما، متن این روایات برای بی ارزش ساختن آن کافیست. ساحت رفیع امامت، بدون هیچ تردید، بسی پاک تر و بالاتر از آن است که بتوان باور کرد که امام با بیان خود، قصد داشته در نظر منصور، حیثیتی برخلاف حق و واقع برای خود درست کند. از نظر سند نیز دقت و تامل در این روایات بسیار آموزنده و عبرت انگیز است. در چند روایت از این روایات نام "ربیع حاجب" دیده میشود و سلسله سند حدیث به او منتهی می گردد. می دانیم که "ربیع" آجودان مخصوص منصور و به تعبیر آن روز، حاجب وی بوده است؛ و در دستگاه منصور از همه کس به وی نزدیکتر و مورد اعتماد و اطمینان شخص منصور بوده است. و در سال ۱۵۳ هجری_ تقریبا پنج سال پس از شهادت امام صادق علیه السلام _ به مقام وزارت نیز رسیده است. یعنی؛ ارتقاء مقام ...چنین کسی در اخلاص وفاداری اش نسبت به دستگاه خلافت هیچ شکی نیست؛ اگر سخنی تملق آمیز از زبان امام جعل کند و یا مطلبی را که با لهجه تند ادا شده، با تعبیری تضرع آمیز نقل نماید،کاری چندان بر خلاف انتظار انجام نداده است. کار خلاف انتظار آن است که شخص عاقل، سخن یک یار وفادار به خلیفه را درباره دشمن خلیفه باور کند و ساده‌لوحانه ادعای تشیع او را هم که جزئی از همان توطئه رذیلانه است؛ به چشم قبول بنگرد. دومین قضاوت نیز به همین اندازه سست و غیر علمی است. سخنی است شبیه به داوری‌های مستشرقان؛ که غالباً آلوده به غرض یا برخاسته از جهل و بی خبری است؛ با همان ویژگی ها: همان نگاه خشک و بی روح و مادیگرانه و تنگ نظرانه، کما اینکه در موارد متعددی از نظرات آنان، درباره مسائل اسلام و تشیع و زندگینامه بزرگان اسلام هم این یاوه گویی های ناشی از جهل یا غرض مشاهده می‌شود. با توجه به منابع و مآخذ؛ نمودارهای مهم و برجسته زندگی امام صادق علیه السلام، در سه محور قابل تحلیل است: ۱- تبیین و تبلیغ مسئله امامت ۲- تبلیغ بیان احکام دین به شیوه فقه شیعی و نیز تفسیر قرآن به روال بینش شیعی ۳- وجود تشکیلات پنهانی ایدئولوژیک سیاسی با توجه به اوضاع و احوال مساعد و نیز زمینه‌هایی که امام باقر علیه السلام فراهم آورده بود و با توجه به راه دراز و پر مشقت نهضت تشیع، امام صادق علیه السلام مظهر همان امید صادقی گردید که شیعه سال‌ها انتظار آن را کشیده بود. همان قائمی که مجاهدات طولانی اسلاف خود را به ثمر رسانید و انقلاب شیعی را در سطح وسیع جهان اسلام، گستراند. ن. ک به: پیشوای صادق، تالیف آیت الله سید علی خامنه ای @tarikh_j

این قسمت از خطبه مقام معظم رهبری به مناسبت شهادت امام صادق علیه السلام پاسخ به این شبهه است: برخی فکر میکنند که ائمه ما بعد از امام حسین علیه السلام مبارزه سیاسی نداشتند و فقط کار فرهنگی میکردند ... @tarikh_j

 🍀ايجاد خودباوري و عزت نفس در کودکان به وجود آوردن خودباوري و عزت نفس در کودکان، آن ها را در زندگي آينده موفق‏تر خواهد نمود. اين صفت زيبا را مي‏توان از همان دوران کودکي و با شيوه‏هاي مختلف در او پرورش داد. برخي از آن شيوه‌‏ها عبارتند از: ☘ احترام به کودک 🍀پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله بارها امام حسن و امام حسين عليه السلام را در ايام کودکي احترام مي‏نمود. روزي پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله نشسته بود که آن دو کودک وارد شدند، پيامبر به احترام آن‏ها از جاي برخواسته و به انتظار ايستاد، لحظاتي طول کشيد، آن‏ها نرسيدند. رسول اکرم صلي الله عليه و آله به طرف کودکان پيش رفت و از آنان استقبال نمود، بغل باز کرد و هر دو را بر دوش خود سوار نمود و به راه افتاد و به آنان فرمود: «فرزندان عزيز، مرکب شما چه خوب مرکبي است و شما چه سواران خوبي هستيد!» ۱ 🍀در روايت ديگري عبدالله بن عباس مي‏گويد: «با پيامبر صلي الله عليه و آله به خانه فاطمه عليها السلام رفتيم. حسن عليه السلام (که کودکي بيش نبود) صورتش را شسته و تميز و پاکيزه از منزل بيرون آمد. رسول خدا صلي الله عليه و آله حسن عليه السلام را در آغوش گرفته و بوسيد و سپس فرمود: «اين پسر من آقاست.» ۲ ۱) کودک فلسفي، ج ۱، ص ۱۱۵٫ ۲) اعلام الوري، ص ۲۱۱٫ #سیره_تبلیغی #اهلبیت @tarikh_j

کوردوبا کجاست ؟ کوردوبا در جنوب اسپانیا و در منطقه اندلس قدیمی قرار دارد. این سرزمین مهمترین مرکز حکومتی مسلمان فاتح اروپا بود که از طریق آن بخش های شمالی اروپا و آفریقا را تحت تسلط خود داشتند. سویل، گرانادا و مالاگا نزدیک‌ترین شهرهای اسپانیا به کوردوبا هستند. ناحیه کوردوبا یکی از اسرارآمیزترین بخش های اسپانیا می‌باشد که داستان های عجیب زیادی درباره آن گفته شده است. کلیسا یا مسجد ؟ قبل از ساخت مسجد در محل کنونی آن یک معبد رومی به نام "معبد خدای زئوس" در این مکان قرار داشت. نام قدیم مسجد قرطبه "جامع حضره"بود. پس از خروج مسلمانان از اندلس و تغییر دین مردم این مسجد قدیمی به عنوان کلیسای کاتولیک اسپانیا استفاده شد. @tarikh_j

شبستان یا نارنجستان حیاط یا شبستان مسجد در حال حاضر 130 متر عرض و 50 متر طول دارد. این شبستان به مناره ساخته شده توسط حشام اول و چند ایوان کوچک راه دارد که توسط راهرو به یکدیگر متصل هستند. راهرو در قرن 16 میلادی به سبک معماری رنسانس تعمیر شد. در سال های بعد به خصوص قرن هجده درختان نخل و سرو به محوطه مسجد اضافه شد. مناره مسجد کوردوبا مناره این مسجد توسط هشام پسر عبدالرحمن اول ساخته شد و امروز ناقوس کلیسای کوردوبا در آن قرار دارد. در سال 1593 میلادی پس از طوفانی شدید، مناره تخریب شد. بعد از آن فردی به نام هرنان روئیز (Hernán Ruiz) مناره را تعمیر کرد و اتاق ناقوس به آن اضافه شد. توجه: مسجد قرطبه دو مناره دارد که یکی در قسمت غرب و دیگری در جنوب آن می باشد. @tarikh_j

مسجد رحمان | Rahman Mosque عبد الرحمن اولین خلیفه اموی در اندلس بود که از سال 756 تا 788 حکومت می کرد. او توانست ثبات خوبی در منطقه اندلس ایجاد کند. او تصمیم گرفت مسجدی شبیه مسجد شهر مکه و مسجد بزرگ دمشق در اندلس بسازد. در معماری مسجد از طاق های هلالی نعل شکل برای هدایت نمازگزاران به سمت قبله استفاده شد. برای تزئین نمای داخلی مسجد از کاشی‌کاری اسلامی و کتیبه های قرآنی استفاده کرد. مسجد جامع اشبیلیه عبدالرحمان دوم به تقلید از مسجد عظیم قرطبه، مسجد جامع اشبیلیه را بنا کرد. او تصمیم گرفت قصر قرطبه را توسعه دهد و یک تفرجگاه گردشگری برای قرطبه ایجاد کند. بنابراین مسجد و قصر قرطبه تا دو خیابان در دو کناره رود وادی‌کبیر توسعه یافت. منبع:برگرفته از سایت رسمی مسجد کوردوبا (قرطبه) @tarikh_j

سبک معماری مسجد قرطبه مسجد کوردوبا مهمترین نمونه از معماری اسلامی در غرب است. در این مسجد سبک معماری اموی یا سبک های معروف اسپانیا ترکیب می‌شوند. گوتیک، رنسانس و باروک مهمترین سبک های معماری غربی در مسجد کوردوبا هستند. کلیسای کوردوبا همان‌طور که قبل‌تر گفته شد کلیسا در واقع بازسازی مسجد کوردوبا است که بخش هایی به آن اضافه شد. کلیسا کوردوبا کاملا از تمام اصول دوره رنسانس تبعیت می‌کند. • محراب کلیسا که پرتزئین ترین بخش آن است در قرن 17 میلادی تکمیل شد. • منبرهای دو طرف محراب کلیسا نیز در قرن 18 ساخته شدند. منبرها توسط میگوئل وردیگر (Miguel Verdiguer) از چوب و سنگ مرمر ساخته شدند.

• نمازخانه کاردینال (Capilla del Cardenal Salazar) که با کلکسیونی از آثار طلا و نقره از قرن 15 تا 17 ساخته شد. • در قسمت غرب کلیسا بناهایی همچون دروازه داینس (Puerta de los Deanes)، دروازه استپان و میگوئل، دروازه روح مقدس، ساباط (تونل‌ها و زیرگذرها بین دو دیوار) قرار دارد. • در قسمت شرق کلیسا بناهایی مانند دورازه گرادا، فواره و دروازه کاتالینا، فواره و دروازه سن خوآن، دروازه عتیق، دروازه بیت المقدس قرار دارند. منبع: سایت رسمی مسجد کوردوبا تنظیم:فاطمه میری طایفه فرد @tarikh_j