☘اصل مناظره و گفت و گو بارزترین نوع تبلیغ امام جواد (علیه السلام) مناظره است. مناظره های آن حضرت  که از نخستین روزهای امامتش آغاز شد وی را در تثبیت جایگاه ولایت و امامت، هدایت حق جویان و آشکار ساختن سستی گفتار ستمگران یاری داد. آن حضرت به دو جهت در عرصه ی مناظره های علمی گام نهاد. نخست نیاز شیعیان که با توجه به سن اندک آن حضرت در پی کشف جایگاه معنوی اش بودند و دوم خواست مامون و معتصم که اندیشه ی خوار ساختن امام و اثبات الهی نبودن آگاهی های وی در سر می پروراندند. خلفا می کوشیدند با برپا ساختن مجالس مناظره امامان شیعه را رو در روی برخی از دانشمندان بنام زمان قرار دهند تا شاید از پاسخ پرسشی باز مانند و جایگاه معنوی شان مورد تردید واقع شود. #سیره_تبلیغی #اهلبیت @tarikh_j

در چه ساحت هایی سيرة اهل‌بيت ع قابل پيروی نيست؟ سيرة اهل‌بيت ع در ساحت روش‌هاي متغير كه شرايط زمان و مكان در آنها اثر دارد، ابزارها، وسائل و اختصاصات پيامبر و آن‌چه در شرايط خاص انجام گرفته است و حکمت آن براي ما روشن نيست، تخصصاً از بحث خارج‌اند و مسئلة تأسي و حجيت سيرة معصومان ع اين امور را شامل نمي‌شود. موارد مذکور را به اختصار توضيح مي‌دهيم: الف. ساحت روش‌های متغير براي تعيين راه‌کارها و روش‌هاي دستيابي به اهداف سياسي، اجتماعي، اقتصادي و... به‌ خاطر تحول‌پذيري آنها بر اثر گذر زمان، نمي‌توان از سيرة اهل‌بيت ع بهره گرفت. به عنوان مثال: «امنيت» يك ارزش قطعي براي جامعه است كه ايجاد و حفظ آن براي زندگي فردي و اجتماعي ضروري است و در هر زمان و هر شرايطي بايد امنيت جامعه را تأمين كرد. اگر جامعه برخوردار از امنيت نباشد، هيچ كاري به سامان نمي‏رسد و آسايش و آرامش از مردم گرفته مي‏شود؛ امّا روش‏ها و راه‌كارهاي ايجاد و حفظ امنيت در شرايط و زمان‌هاي گوناگون تفاوت مي‏كند. برای مثال: در زمان ائمة اطهارع با امكانات و نيروهاي محدودي امنيت جامعه تأمين مي‌شد؛ امّا امروزه براي تأمين امنيت جامعه، نياز به تشكيلات گستردة پليس با برنامه‏هاي پيچيده، ابزارهاي پيشرفته و نيروهاي فراوان برخوردار از آموزش‏هاي ويژه است. هم‌چنين ادارة چنين تشكيلات گسترده‏اي نياز به بودجة كلاني دارد. اين تغيير و تحول در سازمان پليس، ناشي از شرايط جديدي است كه در زندگي بشر پديد آمده و براساس آنها لازمشده است كه براي تأمين امنيت جامعه، دستگاهي گسترده و پيچيده و برخوردار از قابليت‏ها، قواعد، قوانين، مقررات و سلسله مراتب تشكيل شود. در ساير امور حكومتي نيز با گذشت زمان و تغيير شرايط، چنين پيشرفت و تحولي پديد آمده است. نمونة ديگر اين‌که در صدر اسلام، براي ادارة يك استان يك والي عهده‏دار ادارة آن استان مي‏شد و گاه در کنار او فرد اميني براي ادارة بيت‏المال قرار داشت و اين چند نفر به كمك يک‌ديگر امور يك استان يا شهر را اداره مي‏كردند. اما امروزه حتي يك دهكده را نمي‏توان با سه نفر اداره كرد و ادارة يك شهر نيازمند دستگاه‏هاي گوناگون اداري و خدماتي و نيز، صرف بودجه‏هاي كلان است كه اين گستردگي و پيچيدگي در امور حكومتي، ناشي از ضرورت‏هاي جديد زندگي و ويژگي‏ها و شرايط خاص اداره جامعه است. با اين وصف، آيا كسي مي‏تواند بگويد كه چون در زمان اميرالمؤمنين‏‏ ع ارتش با اين گستردگي و امكانات و دستگاه پليس و نيروي انتظامي وجود نداشته، امروز نيز اين تشكيلات نبايد باشد و ما اگر بخواهيم حكومت اسلامي داشته باشيم و بخواهيم از پيامبر ع و ائمه اطهار ع تأسي و تبعيت كنيم، بايد همة تشكيلات كشوري و لشگري و دستگاه‏ها و وزارتخانه‏ها را منحل كنيم!؟ بي‏شك چنين منطقي پذيرفته نيست. بنابراين در ساحت روش‌ها، هماهنگ با نياز، امکانات و نظر کارشناسان امور بايد عمل کرد و اين مورد تخصصاً از بحث «تأسي به سيره» خارج است. #اهلبیت #سیره @tarikh_j

ب. ساحت ابزارها و وسايل در وسايل و ابزارهايي که جنبة ارزشي ندارند و فقط نيازهاي مادي مردم را برطرف مي‌كنند، مانند نوع خوراک، پوشاک و مسکن، تأسي به اهل‌بيت ع مطرح نيست. دراين‌باره پيروان اهل‌بيت‏ ع مطابق تحولات ابزارها و به هر کسي که مي‌تواند اين ابزارها را در اختيار بنهد، مراجعه مي‌کنند. همان‌طور که خود اهل‌بيت ع نيز هماهنگ تحولات زمان از امکانات و ابزارهای نوين بهره می‌گرفتند و جمود بر امکانات گذشته را ناروا می‌شمردند. امام صادق ع در پاسخ کسی که به نوع پوشش آن حضرت که مغاير پوشش علی ع بود اعتراض داشت، فرمود: اِنّ على بن ابِى طالب ع کان يلبس ذلک فِى زمان لاينکر؛ و لو لبس مثل ذلک اليوم شهر به. فخير لباس کل زمان، لباس اهله ... و لو لبس مثل ذلک اللباس فِى زماننا لقال الناس هذا مراء؛ علی بن ابی طالب ع زمانی‌که آن لباس را می‌پوشيد، مورد مخالفت قرار نمی‌گرفت؛ اگر کسی لباسی مثل آن را امروز بپوشد به آن شهرت می‌يابد (يعنی پوشيدن آن لباس امروز لباس شهرت است). پس بهترين لباس هر زمان لباس اهل آن زمان است ...؛ اگر کسی مثل آن لباس را امروز بپوشد؛ مردم می‌گويند ريا می‌کند. بنابراين، ساحت ابزارها و وسايل نيز تخصصاً از بحث ما خارج است. #اهلبیت #سیره @tarikh_j

ج. اختصاصات اهل‌بيت ع برخي از کارها را پيامبر ع انجام مي‌داد يا ترک مي‌نمود و با دلايل خاص ثابت شده است که مخصوص آن بزرگوار بوده است. مثل وجوب نماز شب بر حضرت و حرمت صدقه بر او و بر اهل‌بيتش‏ ع و نيز، حرمت زنان پيامبر ع بر ديگران و حرمت ترک جبهه نبرد، گرچه تنها باشد. اين امور نيز تخصصاً از بحث خارج است. د. رفتار متشابه در مواردي رفتار اهل‌بيت‏ ع همانند برخي از گفتارشان داراي اسراري خاص و به‌گونه‌ای متشابه بوده، و قرينه‌اي که آن را روشن کند وجود ندارد. گاه بيشتر از يک‌بار هم رخ نداده است. از‌ اين‌‌‌رو، نمي‌توان از آن به عنوان سيره ياد کرد و اين مورد نيز از بحث حاضر خارج است. منبع: برگرفته از کتاب درآمدی بر سیره اهلبیت؛ نویسنده: حجت الاسلام حسین عبدالمحمدی #اهلبیت #سیره @tarikh_j

اصول اخلاقی و تربیتی برخورد با دشمنان در سیره امیرمومنان ع نویسنده: احمدیان احمد آبادی، اکرم؛ فراهتی، عباسعلی؛ بهار و تابستان 1394 - شماره 1 (18 صفحه - از 33 تا 50) برخورد درست و اصولی با هر پدیده ای، نقش بسیار مهمی در رسیدن به اهداف از راه صحیح دارد. از جمله این پدیده ها، رفتار در برابر دشمنان است، که اگر طبق مبانی اخلاق و تربیت اسلامی صورت گیرد، یکی از عوامل موفقیت و اقتدار واقعی در میدان نبرد خواهد بود. در مقابل، بی توجهی در این زمینه، گاه باعث ضررهای جبران ناپذیری می شود. اسلام، دین تعلیم و تربیت است. از دیدگاه این آیین، رسیدن به پیروزی، با هر وسیله ای پذیرفته شده نیست و تعهد به اخلاق، تنها راه کامیابی واقعی و رضایت الهی خواهد بود. سوال این است که چگونه باید با دشمنان برخورد کنیم تا به مطالبات بر حق خود برسیم؟ به عبارت دیگر، رعایت کدام اصول در برخورد با دشمنان، پیروزی واقعی و رضایت الهی را به ارمغان خواهد آورد؟ پاسخ به این پرسش ها با تکیه بر سیره ی عملی امیرالمومنین علی(ع)، هدف این نوشتار است. از این روی، در این پژوهش به سبک مسئله محور و با روش تحقیق کتاب خآن های، سعی بر این است که به تحلیل اصول اخلاقی و تربیتی برخورد با دشمنان با توجه به سیره ی علوی پرداخته شود. "از آن‌جایی که برخورد صحیح در برابر دشمنان، از مسائل اساسی و مهم فرهنگ اسلامی به شمار می‌آید، و با توجه به این که مفروض اصلی پژوهش حاضر‌‌، این است که چون دین اسلام بر محوریت اخلاق بنا شده، پس تمام موارد اخلاقی در آن متجلی است، مانند: اصول اخلاقی و تربیتی برخورد با دشمنان که در کلام و سیره‌‌ی علوی کاملا مشهود است. ‌‌ ادب از آن‌جا که دین اسلام، بر پایة‌‌ کمال و فضایل انسانی بنا گردیده و هدف بعثت پیامبر(ص) طبق فرمایش ایشان، اتمام و اکمال مکارم اخلاق معرفی شده است(قمی، 1414ق: ج2،ص676)، بدیهی است یکی از اصول مهم مقابله با دشمن در نگاه علی(ع) که شاگرد مکتب نبوی بود، رعایت ادب باشد؛ زیرا از اهداف مهم جهاد‌‌، احیای ارزش‌‌ها و فضایل اخلاقی و مبارزه با زشتی‌‌هاست. حتی در جنگ تبوک هنگامی که سپاه اسلام، اطمینان حاصل کرد که رومیان از حمله به سرزمین اسلامی منصرف شده‌‌اند، از رویارویی با آنان خودداری کرد(واقدی، 1989م، ج3،ص1019) ولی با این وجود، قرآن کریم همان‌طور که از مجموع آیات آن معلوم است، نه به طور کلی و در هر شرایطی، طرفدار جنگ است و نه به طور کلی و در هر شرایطی، حامی صلح است‌‌(مطهری، 1365،ج3،ص171)؛ به عبارت دیگر، اسلام نه صلح را به معنی یک اصل ثابت می‌پذیرد که در همة‌‌ شرایط باید صلح باشد و نه در تمام شرایط جنگ را می‌پذیرد." لینک کوتاه:http://noo.rs/sdZpY تنظیم : زهرا حسینی #اهلبیت #سیره @tarikh_j

سیره حضرت زهرا سلام الله علیها در تربیت فرزند نویسنده: موسوی، سیده زهرا؛ بهار 1396 - شماره 121 (20 صفحه - از 103 تا 122) تربیت فرزندانی که دارای شخصیتی سالم و باثبات بوده و در آینده بتوانند در جامعه نقش پیش¬برنده و مفیدی ایفا کنند، از مهم¬ترین دغدغه¬های والدین و برنامه اساسی خانواده است. روشن است که دستیابی به این مهم نیازمند الگویی قابل اطمینان و تضمینی است، به گونه¬ای که ضمن سازگاری با شرایط روحی و جسمی کودک، نتیجه خوب و مناسبی را نیز به همراه داشته باشد. برای رسیدن به چنین الگوی تربیتی بهترین و نزدیک¬ترین راه، استفاده از سرچشمه وحی و خاندان پاک عصمت و طهارت((ع)) است. از این رو این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی سیره حضرت زهرا(س) در کتب روایی اختصاص یافته است. آنچه از این پژوهش می¬توان دریافت این است که حضرت زهرا(س) در روش تربیتی خود به نیازهای مادی و معنوی فرزندان توجه داشته و به تربیت در دو بعد مادی و معنوی اهتمام ورزیده¬اند؛ چرا که در تربیت کودک نه تنها جسم، بلکه سایر ابعاد عبادی، عاطفی و اعتقادی و... فرزندان باید مورد توجه قرار گیرد و نقطه آغاز دامان مادر است. "توجه ویژۀ حضرت زهرا(س) به این مهم و اهمیت آن در زندگی و روح و جان کودکان، زمانی بیشتر آشکار می‌شود که بدانیم با وجود آنکه پیامبر اکرم(ص) برای امام حسن و امام حسین((ع)) عقیقه قرار داده بودند، ولی حضرت زهرا(س) خود نیز به این کار مبادرت ورزیدند. از این رو مناسب است والدین نیز از زندگانی حضرت زهرا(س) الگو گرفته و برای سلامت جسم و روح فرزندان که ارزش و اهمیت فراوانی دارد سرمایه گذاری کرده و سرآغاز زندگی آن‌ها را تقرب به خداوند قرار دهند. اقدام دیگری که در این زمینه در زندگی حضرت زهرا(س) مشاهده می‌شود، توجه به زینت فرزندان است که به نوعی آن‌ها را به سمت زیبایی هدایت می‌کند: «أن فاطمة حلت‌ الحسن‌ و الحسین؛ فاطمه(س) حسن و حسین((ع)) را می‌آراست. شاید برخی با مطالعة این روایات تصور کنند که حضرت زهرا(س) با داشتن جایگاهی معنوی خاص، اگر به عبادت می‌پرداختند مناسب‌تر بود، ولی رفتار ایشان نشان از اهمیت توجه مادر به کودک دارد و تذکر و توجهی برای بانوان است که به هر دلیل از انجام این کار سرباز می‌زنند. توجه به نیازهای معنوی از بستر عقیقه برای فرزند، صدقه دادن برای فرزند، آموزش مسائل عبادی با برنامه ریزی و تشریح جایگاه و اهمیت اعمال عبادی، پرورش عواطف و احساسات در سایة توجه به حس زیباشناسی و حس نوع دوستی و همدردی و توجه به نیازهای مادی با عنایت به تغذیه و بازی کودکان، از مهمترین جلوه‌های سیرة تربیتی حضرت زهرا (س) در پرورش فرزندان است که تبیین آن در این نوشتار گذشت." لینک کوتاه:http://noo.rs/sPKBB تنظیم: زهرا حسینی #اهلبیت #سیره @tarikh_j

#تحلیل_شخصیت_امام_صادق_علیه_السلام_از_دیدگاه_رهبر_معظم_انقلاب ✍ دو قضاوت درباره امام صادق علیه السلام، در میان مردم رایج است. قضاوت اول، قضاوتی جانبدارانه است؛ و از طرف کسانی ابراز می شود که تنها به نام، شیعه امام صادق علیه السلام هستند، نه به عمل. و آن چنین است: امام صادق علیه السلام، در موقعیتی قرار گرفت که فرصت یافت به نشر احکام دین بپردازد و درِ خانه خود را به روی جویندگان علم، باز کند. امام در این قضاوت، یک دانشمند است. یک مدرس بزرگ، یک اهل علم و اهل تحقیق است. دریای بیکرانی از معلومات که ابوحنیفه درباره اش چنین گفت و مالک چنان. از لحاظ پایداری در برابر عوامل مضمحل کننده دین و پاسداری از جهت‌گیری‌های درست اسلامی، از نظر عمل به وظیفه ی امر به معروف و نهی از منکر و موضع گیری شایسته در برابر سلطه های ضد دینی و ضد انسانی، صفر محض است و هنوز پایین تر... به پندار این قضاوت گران امام صادق علیه السلام، در مقابل وضعیت مشقت بار جامعه اسلامی، هیچ حساسیتی ندارد و احساس مسئولیتی نمی کند. دلش خوش است که، ابن ابی العوجا یا فلان ملحد دیگر آمد، در محضرش نشست و خودش یا شاگردانش به جان او افتادند و او، درمانده و مغلوب، از مجلس خارج شد. البته هرگز مسلمان نشد. قضاوت دوم، متعرضانه است؛ قضاوت کسانی که امام صادق علیه السلام را به عنوان یک امام نشناخته‌اند؛ او را کسی می‌دانند در تاریخ، که به عنوان یک واقعیت، قابل انکار نیست. ولی برای قضاوت درباره او باید منتظر ماند تا زندگینامه او دانسته و سیمای او در آینه تاریخ دیده شود و آنگاه به این نتیجه رسیدکه امامت_ منصبی که به عقیده طرفدارانش، به معنی رهبری دین و دنیاست_ به او می زیبد و آنگاه به عنوان یک انسان بزرگ و شایسته تکریم قبولش کرد، و یا نمی زیبد و ناگزیر باید از او روی گردانید و زبان به طعن او گشود. 👈 ادامه دارد... #اهلبیت @tarikh_j

 🍀ايجاد خودباوري و عزت نفس در کودکان به وجود آوردن خودباوري و عزت نفس در کودکان، آن ها را در زندگي آينده موفق‏تر خواهد نمود. اين صفت زيبا را مي‏توان از همان دوران کودکي و با شيوه‏هاي مختلف در او پرورش داد. برخي از آن شيوه‌‏ها عبارتند از: ☘ احترام به کودک 🍀پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله بارها امام حسن و امام حسين عليه السلام را در ايام کودکي احترام مي‏نمود. روزي پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله نشسته بود که آن دو کودک وارد شدند، پيامبر به احترام آن‏ها از جاي برخواسته و به انتظار ايستاد، لحظاتي طول کشيد، آن‏ها نرسيدند. رسول اکرم صلي الله عليه و آله به طرف کودکان پيش رفت و از آنان استقبال نمود، بغل باز کرد و هر دو را بر دوش خود سوار نمود و به راه افتاد و به آنان فرمود: «فرزندان عزيز، مرکب شما چه خوب مرکبي است و شما چه سواران خوبي هستيد!» ۱ 🍀در روايت ديگري عبدالله بن عباس مي‏گويد: «با پيامبر صلي الله عليه و آله به خانه فاطمه عليها السلام رفتيم. حسن عليه السلام (که کودکي بيش نبود) صورتش را شسته و تميز و پاکيزه از منزل بيرون آمد. رسول خدا صلي الله عليه و آله حسن عليه السلام را در آغوش گرفته و بوسيد و سپس فرمود: «اين پسر من آقاست.» ۲ ۱) کودک فلسفي، ج ۱، ص ۱۱۵٫ ۲) اعلام الوري، ص ۲۱۱٫ #سیره_تبلیغی #اهلبیت @tarikh_j

دلایل حیرت شیعه در عصر غیبت نویسنده: نیک سخن، علی رضا؛ تابستان 1396 - شماره 30 (18 صفحه - از 131 تا 148) پس از شهادت امام حسن عسگری علیه السلام، به علت عدم معرفی جانشین از سوی ایشان و نیز القائات مسموم حکومت عباسی مبنی بر فرزند نداشتن حضرت امام حسن عسگری علیه السلام و نیز مدعیان دروغین امامت، شیعیان در بره ای از دوره غیبت صغری در حیرت و سرگردانی سپری نمودند و در شناخت امام خود دچار مشکل شدند. سازمان وکالت قوی، وجود سفیران اربعه و تلاش های ناحیه مقدسه، از عوامل رهایی شیعیان از حیرت و سرگردانی بود. در این مدت شیعیان از طریق نواب اربعه و نامه با حضرت امام حسن عسگری علیه السلام در ارتباط بودند و حضرت نیز از این طریق به تبیین مسائل می پرداخت و در صورت نیاز، خود با مدعیان امامت و سفارت از طریق توقیعات مبارزه می کردند در این میان عالمان شیعه با تالیف کتب کلامی به صورت علمی به مسئله امامت می پرداختند که این موجب رشد مکتب های کلامی و حدیثی در بغداد، قم، ری و .. شد. #اهلبیت #غیبت تنظیم: زهرا سادات حسینی @tarikh_j

پی آمدهای غیبت بر اندیشه و حیات سیاسی شیعه نویسنده: جودکی، محبوبه؛ زمستان 1384 - شماره 24 ISC (32 صفحه - از 33 تا 64) چکیده: غیبت امام زمان(ع) مهم‌ترین رویداد تاریخ سیاسی مذهب شیعه است که عملا تاریخ شیعه را به دو دوره مجزا؛ یعنی دوران حضور ائمه(ع) و دوران غیبت تقسیم کرده است. دوران غیبت کبری از سال 329ه آغاز شد؛ در نامه‌ای که امام مهدی(ع) چند روز قبل از وقوع غیبت کبری به علی بن محمد سمری چهارمین و آخرین سفیر خود نوشت، اعلام داشت که دوران غیبت کبری فرا رسید و ظهور مجدد او منوط به اجازه خداوند است.1 سال 329ه را می‌توان سال گسست در تاریخ رهبری شیعه نامید. وقوع این حادثه تأثیرات مهمی در تاریخ شیعه بر جای نهاد که مهم‌ترین آن خلاء رهبری است. این امر موجب بروز انشعاب‌هایی در درون شیعیان شد. علمای شیعی تلاش نمودند با تبیین نظریه امامت در دوازده نفر، مانع این امر شوند و پس از حملات فکری مخالفان به توجیه و تبیین مسئله غیبت پرداختند. اهتمام ایشان در پاسخ‌گویی به تکلیف رهبری شیعیان در زمان غیبت به ارائه نظریه جانشینی علما منجر شد و سرانجام تلاش کردند راهکارهای عملی و نظری چگونگی زندگی شیعیان در درون جامعه اهل سنت را نشان دهند. پاسخ فقهای این دوران به مسائل مربوط به خمس و سهم امام نحوه نگرش آنان را به غیبت امام زمان(عج) و ظهور مجدد ایشان نشان می‌دهد و این که در زمان غیبت تا چه حدی برای فقها به عنوان جانشینان امام در میان شیعیان اختیار و مسئولیت قائل بودند: به طور نمونه، شیخ مفید در کتاب فقهی‌اش، مقنعه، نظریه‌های مختلفی که تا زمان او در میان شیعیان در خصوص چگونگی صرف سهم امام در زمان غیبت وجود داشته، ذکر می‌کند؛ وی می‌نویسد: گروهی معتقدند که وجوب پرداخت خمس در زمان غیبت امام ساقط است و گروهی دیگر بر آنند که باید سهم امام را دفن کرد و به دست ایشان رساند. شیخ صدوق با ذکر حدیثی از امام صادق(ع) مبنی بر آن که امر به معروف و نهی از منکر برای آگاه کردن در حق مؤمن است و برای شخص نادان جهت دانستن او و تنها در این صورت واجب است، اما برای کسی که شمشیر در دست دارد نیست، می‌گوید: فرد مؤمن در صورت قادر نبودن ـ به دلیل تقیه ـ می‌تواند به نکوهش قلبی بسنده کند. 4. ابن ندیم، الفهرست، ترجمه محمدرضا تجدد، (تهران، اساطیر، 1381)، ص 402 ـ 403؛ هلالی، کتاب سلیم بن قیس، (بیروت، دارالفنون، 1980)، ص 94 ـ 95 ـ 135؛ طوسی، الامالی، (مشهد، آستان الرضویه المقدسه، 1410ق)، ص 96 ـ 97؛ مفید، الارشاد، ترجمه رسولی محلاتی، (تهران، علمیه اسلامیه)، ص 344 ـ 357؛ نعمانی، الغیبه، ترجمه سید احمد فهری، (تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1359) ص 134؛ صدوق، علل الشرایع، تحقیق سیدمحمدصادق بحر العلوم، (مکتبة الحیدریة، 1969)؛ همو، اکمال الدین و اتمام النعمة، به کوشش علی‌اکبر غفاری، (تهران، 1390ق)، ص 469 ـ 470." لینک کوتاه:http://noo.rs/17zaF #اهلبیت #غیبت تنظیم: زهرا سادات حسینی @tarikh_j

🌱 اگه وقف #اهل_بیت شویم زندگیمون برکت پیدا میکنه مرحوم علامه عسکری(ره) می گوید: اوائل تکلیفم بود روی پیشانیم با انگشتم نوشتم وقف بر #اهلبیت و شیعیان اهلبیت .... اینجوری بود که آثار و تالیفات فراوان برای اهل بیت نوشتند و خدمات ارزنده‌ای به مکتب تشیع ارائه کردند. به مناسبت سالگرد ارتحال علامه -----------❀❀✿❀❀--------- @tarikh_j